Dni mi mijają jak szalone, pojawiają się nowe myśli, nabieram doświadczenia i tak lecę z nastawieniem, że z każdym dniem coraz bliżej do pełni zdrowia Chociaż nadal są myśli typu "a jeżeli to nie ma końca?" itp. Mam teraz rozkmine, czy gdy DD mija to wszystko staje się takie jak było dawniej? Taka energia, pozytywne emocje, napływ tych kolorów, normalne zajęcie się dawnymi sprawami Boję się że gdy DD minie to pozostanie mi takie wewnętrzne napięcie, które towarzyszy przy DD, ta dziwność. DD nie jest jakoś bardzo nasilone, mam dobry humor, śmieję się ze znajomymi, latam na treningi, prowadzę życie jak dawniej, ale jednak pozostaje to takie wewnętrzne napięcie. Chyba każdy wie o czym mówię. Boję się, że gdy już będę zdrowy to zostaną mi te lęki, gdy pomyślę o DD wróci to napięcie itd. Jak to jest? Raczej wszystko idzie w dobrym kierunku, jednak nadal mam wrażenie że tak jakbym stał w miejscu.. Bardziej dokucza mi ta dziwność. czasami takie napięcie, ale również nie zawsze Teraz wracam po feriach do szkoły i znowu odbija się to na DD, ale kwestia czasu i przywyknę Nakręcanie się jest najgorsze, sam nawet myślę że to absurdalne no ale jednak zawsze czegoś się doszukam itp. Najważniejsze to przestać czytać o tych schizach i cudach niewidach. No i również dokucza ta myśl, że będę miał to nie daj Boże do końca życia, albo 5 lat.... Albo że nawet jeśli minie to nie będzie tak jak dawniej i zeświruje. zauwazyłam tez że nie moge ogladać wiadomości, albo jakichś dokumentalnych filmów, bo jak mówia o mrderstwach albo coś w tym stylu, to mnie od razu mysli durnowate nachodza i lęk, a kiedys to i horrory oglądałam, i nic mi nie przeszkadzało. Ludzie co to się może z człowiekiem porobić przez tą nerwicę, ale miejmy nadzieję ze to nas w końcu opuści i bedziemy znowu cieszyć się życiem:):) A macie tez tak że nie czujecie emocji?? bo ja to mam taka zawiechę w uczuciach, że szok.. Takie "odcięcie" się od ciała. Też chciałbym wrócić do tej normalności, ja też nie rozmawiam o tym często, ale mam dwóch ziomków, którym również dokucza DD. Czasami się wplecie o tym jakaś wzmianka, ale raczej też nie często No i już wielkimi krokami zbliża się wiosna, za 2 tygodnie ma być 15 stopni na plusie, a ja się boję że przez DD nie będę mógł tego dostrzec :/ Tego piękna, tych kolorów itp. Że nie będę umiał się tym cieszyć. Ale dzięki Bogu szybko minęło Zaczęła się szkoła, ale DD nie dokucza tak bardzo jak kiedyś, chyba udało mi się przywyknąć i bardziej poznać ten stan przez okres ferii.. No i strasznie dokucza mi gdy nie mam rozplanowanego dnia, martwię się że się będę nudził i wgl. Ale mam 2-3 nie rozplanowane dni w tygodniu, bo tak to jestem na siłowni, w szkole i się o tym nie myśli A jak tam u was mordki?
mi się niestety nie chce chodzić przez to gó*** ale jakoś muszę sie zmusić bo zdoświadczenia wiem, że siedzenie w domu nic nie da ;/ I ja mam to samo. UWIELBIAM wieczory gdy nic już nie musze. ewentualnie usiaść coś poogladać za to najgorsze są poranki Ale zdecydowanie mniej DD piłowało w ferie, bez porównania.... Rano miałem problemy z żołądkiem trochę i znowu nakręcanie się, ale to pewnie dlatego że pojadłem na wieczór czipsów i zupek chińskich... Ja nie mam problemu z chodzeniem do szkoły, tylko najgorzej jest gdy mam tą świadomość że będę mógł się nudzić, nie będę miał co robić itp. No i ten czas tak niemiłosiernie ucieka, jeju. Może to i lepiej, ale z drugiej strony boję się że ten czas jest taki zmarnowany, chociaż dzieje się trochę dobrego, ale co z tego skoro i tak nie odczuwam emocji przez DD, haha Idę coś zjem i przejdę się pobiegać na lepszy sen. Bieganie też mi pomaga