Ogólne pytania do tych, którzy z tego wyszli :)

April · 26 października 2014, o 02:06

No tak, oczywiscie, ze moja frustracja nie powoduje, ze objawy znikaja, wrecz przeciwnie, nasilaja sie

W zasadzie to wyprobowalam juz to nowe podejscie przed chwila i rzeczywiscie dziala, to jest niesamowite, przez dluzsza chwile udalo mi sie nie irytowac, ze rozmawiam i maz jest mi totalnie obcy! Hm... skoro Wam sie udalo to czemu mi mialoby sie nie udac? Juz i tak od kiedy probuje Waszych technik progres jest spory, a ta akceptacja to chyba ostatnia przeszkoda na mojej drodze do odburzenia.

Divin · 26 października 2014, o 02:09

April,

Ze swojej strony Ci proponuje skupić się na wynikach z danych działań. Czyli na przykład podczas tej rozmowy z mężem. Gdy z nim rozmawiasz i myślisz o tym jaki to on Ci się wydaje nierealny, to skup sie na sanym efekcie tej rozmowy. Czyli czy się porozumiewacie? Czy on Cię rozumie co do niego mówisz a Ty jego? Jeżeli tak to oznacza że konwersacja jest sukcesywna i możesz odpuścić kontrolę. Od tego Ci proponuje zacząć z tą akceptacją. Patrz na rezultaty prostych działań które wydają Ci się dziwne lub mają tą zaburzoną otoczkę. W ten sposób się przekonasz że nie ma z czym walczyć bo możesz normalnie rozmawiać i funkcjonować ogółem.

April · 26 października 2014, o 02:18

Divin, tak oczywiscie, ja rozumiem jego, a on mnie

Mimo calej tej nierealnosci moge normalnie funkcjonowac, rozmawiac, podejmowac decyzje, ktore wydaje mi sie maja sens

Nie wiem czy mi sie uda odpuscic kontrole tak szybko, ale przyznam, ze z niecierpliwoscia czekam na nowy dzien, zeby znow probowac

I sama jestem zaskoczona, bo do tej pory oczekiwanie na kolejny dzien wiazalo sie tylko i wylacznie z niepokojem jakie to znow objawy mi przyniesie i jak ja to zniose

Divin · 26 października 2014, o 02:20

To świetnie, widzisz, masz nowy napływ motywacji i widzę że jesteś zdeterminowana do wyjścia z nerwicy. Brawo, możesz nam relacjonować w temacie o małych kroczkach Green tutaj: nasze-male-zwyciestwa-male-codzienne-kr ... 8-105.html

Trzymam kciuki za jeszcze większy progres aż do końca!

April · 26 października 2014, o 02:23

Divin dzieki, to Wasza zasluga, jestescie po prostu wielcy

nierealna · 26 października 2014, o 16:55

wiem o co chodzi April

ja też mimo zwalania dd na boczny tor ją czuje

no bo... nie da się tego nie czuć

Ale coraz cześciej zauważam u siebie, że np. nie skupiam się na niej, ale po jakimś czasie - a dd ? gdzie dd ? ooO, jest

Wczoraj byłam w Wawie, w miejscu, gdzie w lutym tego roku czułam się okropnie, miałam chyba z 5 ataków paniki w Złotych Tarasach, nie mogłam spać, wybudzałam sie myślami DDwymi. A teraz ? Porównałam sobie te stany - wtedy i dziś ... i różnicę widzę diametrialną. Wtedy, gdy szłam ulicą koło Tarasów i wczoraj, gdy szłam tym samym przejściem.
To jest właśnie najważniejsze, zeby te momenty zauważać i się nimi cieszyć

Ja sobie wypracowałam też to, czego April jeszcze ( jeszcze, bo niedlugo będzie!! z pewnością!), nie panikowania, że DD jest. To takie dziwne uczucie, czuć DD ale... nie reagować na niego strachem, lękiem. U mnie trochę mnie załamuje, gdy np. w pełni nie odczuwam chwil, np. byłam na konferencji, a wieczorem miałam wrażenie, że to mi się wydawało, że tam byłam - były obrazy myślowe, ale... nie czułam, że kilka godzin temu słuchałam prelekcji.

To wszystko przychodzi etapami, nie da się wszystkiego na raz ogarnąć

Czas, czas tu najważniejszy

April · 26 października 2014, o 23:39

Nierealna,
ja juz nie panikuje, owszem jestem jeszcze troche spieta i czuje lekki niepokoj, ale nie panike na szczescie

I tego o czym piszesz chce sie nauczyc, zyc z dd, ale nie skupiac sie na niej, bo jednak ona jest i nie da sie jej nie zauwazac. Dzisiaj mialam wyjatkowo dobry dzien, chlopaki mnie wczoraj mocno zmotywowali, caly czas przypominalam sobie to o czym pisali i mimo tego, ze momentami dd bylo naprawde silne to zlewalam to kompletnie i dzieki temu spedzilam fajny dzien z rodzina z dala od domu

Kurcze az boje sie pisac, ze idzie ku dobremu, bo nie chce zapeszyc

nierealna · 27 października 2014, o 10:43

Super!

Kopniaki od chłopaków i innych bardzo się przydają !
Musisz tylko pamiętać, że takie dni na początku zdarzają się w mniejszych ilościach i może być tak, że jeden dzień jest świetny a kilka kolejnych masakryczne

Dlatego, jak to powtarza Hewad, 1 dzień do przodu 2 do tyłu, a później jest coraz więcej tych dobrych

Ważne, żeby w tych złych momentach się totalnie nie poddawać !

April · 27 października 2014, o 20:35

Pamietam kochana pamietam

I staram sie tez pamietac o tym, ze moje przejmowanie sie objawami nie sprawia, ze znikaja i to bardzo pomaga, przynajmniej na razie

twist_dance · 27 października 2014, o 20:42

A może ktoś podpowie jak zapanować nad lękiem przed podjęciem pracy? Wiem, że powinnam iść do przodu i w końcu coś znaleźć, ale boję się, że sobie nie poradzę i rezygnuje z wysłania CV. Dodatkowo za 3 dni mam USG jamy brzusznej i oczywiście to mnie dodatkowo zniechęca przed wprowadzeniem zmian korzystnych w życie, bo obawiam się, że zaraz mi Bóg wie co wykryją i każdy ból, kłucie czy cokolwiek przyprawia mnie o czarny scenariusz.

b00s123 · 27 października 2014, o 20:45

spokojnie z tym usg , wiem co masz teraz w głowie bo miałem podobnie jak robili mi USG serca i szyi , także wszystko bedzie dobrze . Najgorszą histerie jaką w życiu miałem to podczas tomografi głowy coś strasznego ale to wszystko było nie potrzebne , bo tylko dałem pretekst dla nerwicy : )

Victor · 27 października 2014, o 20:48

Nie wiem jak zapanowac nad lękiem aby nagle on przestał istnieć. Wiem natomiast to, że po pierwszych czarnych scenariuszach wszystko zaczyna wpływac na wszystko.
Czyli piszesz o tym, że strach przed wynikami nie pozwala tobie wysłac cv, to z kolei powoduje nie wysłanie cv, to przyczynia sie do tego ze nie ma w twoim zyciu rozwoju, a kazdy czlowiek potrzebuje tak naprawde pracy, jakiejs zawodowej aktywnosci i dzieki temu niezaleznosci.
I w tym sek, jesli zaczynamy ograniczać sie przez lęk staje sie on naszym towarzyszem bo jak domino narusza potem wiele naszych wartosci.

Wiec jak zapanowac nad lękiem? Skupic sie na prawdzie i realizmie. Usiasc, napisac cv i je wyslac. Nie wyobrazac sobie. Chcesz aby zawsze twoje zycie bylo dominowane przez czarne sceniariusze?
Jak sie pozbywac czarnych scenariuszy? Wytyczajac mimo wszystko droge i tworzac nowy szkal naszego postrzegania.
Nie bac sie czy sobie poradzisz ale po prostu sprobowac.

whyisthat · 27 października 2014, o 20:52

ozdrowiency, czy mieliscie gorsze okresy tak jakby wszystko wrocilo ? ja mam teraz tak, przez kilka lat mialem gdzies mysli dotyczace tego ze sobie cos zrobie a one nagle wrocily znikad... poczulem sie jakbym wszystko co osignal w wychodzeniu -stracil.
zastanawiam sie ze skoro lęk mnie trzyma przy tym ze sobie nic nie zrobie to jesli sie przestane atakow paniki bac to sobie faktyczni cos zrobie itp itd,
Czy ppo nerwicy tez odczuwacie lęk ?

twist_dance · 27 października 2014, o 20:54

Wiem, że macie rację i powinno się iść do przodu mimo tych myśli, ignorować je. Ja zauważyłam, że zawsze powtarzam sobie"jak będzie tak czy tak to wtedy zmienie swoje życie", potem idzie po mojej myśli, okazuje się, że nie miałam czego się bać, a ze swoim życiem i tak nic nie robię aż do kolejnego wydarzenia w moim życiu, które mnie paraliżuje..

truskawkowo · 27 października 2014, o 20:59

Dlatego wyłącz te Simsy i zacznij rozsyłać CV!