Ogólne pytania do tych, którzy z tego wyszli :)

Miesinia · 17 grudnia 2013, o 16:58

dzieki wojtek,liczylam na twoja odpowiedz szczerze mowiac:-) a mozna wyzdrowiec z dd pomimo posiadania dalej leku?

Victor · 17 grudnia 2013, o 17:27

Miesinia ogólnie dd to jest stan odcięcia z jakiegoś powodu, lęku, stresu, może jakiś emocji wypartych. Ogólnie jeśli dopadło cię odcięcie w postaci derealizacji czy tej drugiej opcji, czy obydwu, może jest szansa, ze to puści mając lęk jednakże ogólnie dobrze jest wyzbyć się poczucia zagrożenia, bo obecnie dd będzie się trzymało jesli umysł będzie czuł się zagrożony.
To są ze soba powiązane sprawy. Ludzie niepotrzebnie tak to odzielają lęk i dd. Bo wielu nie czuje jakby lęku ale to nie znaczy, stan awaryjny umysłu nadal jest, przez obawy, watpliwości, problemy i tym podobne.

Miesinia · 17 grudnia 2013, o 17:32

strasznie ciezko jest sie pozbyc tej kontroli,strasznie

ddd · 17 grudnia 2013, o 18:55

warto tez zauwazyc ze nie trzeba specjalnie skupiac sie na pozbywaniu sie kontroli. samoisntie schodzi jak nie reagujemy nerwowo na kazdy objaw tylko mowimy niech bdzie co ma byc. itp. i nie myslimy o tym non stop a przynajmniej nie dajemy sie wciagac w te mysli na dluzsza skale.

Miesinia · 17 grudnia 2013, o 20:09

a jesli sobie tak mowie a objawy dalej sa?

ddd · 17 grudnia 2013, o 20:35

Wiesz to troche etapy sa i mysle ze potrzeba ci jeszcze czasu. Daj sobie czasu, nie przerazaj sie tak objawami i tym ze one na codzien sa. Niech beda za toba a nie toba.

nierealna · 17 grudnia 2013, o 21:38

miesienia ja mam tak samo. Myślę i myślę, nawet jak nie chce ! To się myśli ;p
Jedyne co sprawia że mniej się skupiam na tym to rozmowa z kimś lub czytanie na głos jakiegoś tekstu ;D

Ale damy radę

nie za dzień, nie za tydzień, nie za miesiąc, oby tylko przeszło

Miesinia · 18 grudnia 2013, o 10:33

nierealna, teraz te mysli troche inaczej wygladaja, ale nadal czuje sie dziwnie.

gdzies mi sie obilo o uszy, a raczej oczy, ze tobie juz pewne objawy minely, co ciu zostalo?

Kamień · 18 grudnia 2013, o 11:08

Czy uczucie nie bycia sobą i powrót do pewnego powiedzenia " WIEM KIM JESTEM " mija jako ostatnie ? :/

Miesinia · 18 grudnia 2013, o 11:36

kamien, ja sobie wczoraj i dzisiaj powtarzalam swoje dane, imie, nazwisko, ze maz kamil, synek mieszko, mama aneta, tata marek itd. i tak jakos bardziej to czuje ze to moje:-) a jak u ciebie? przechodzi?

Kamień · 18 grudnia 2013, o 11:40

Przecież logicznie wiem to wszystko tak samo... zastanawiam się ile jeszcze to wszystko wytrzymam... No do przodu mam nadzieję

!

Miesinia · 18 grudnia 2013, o 12:44

logicznie to ja to tez wiedzialam zawsze, chodzi mi o to, ze teraz to bardziej czuje, ze to moje

nierealna · 18 grudnia 2013, o 22:00

miesienia, generalnie na razie nie zawracam uwagi na depersonalizację.
a z derelką? myślałam, że już ok -do czasu. teraz znów jest źle. nierealność na 100% + nie wiem kim jestem itd. i MYŚLENIE bardzo dużo o tym ( nie umiem się przed tym powstrzymać no nie umiem :o - zdarza się, że jest lepiej jak się wyryczę i pogadam z chłopakiem albo z mamą), więc brak uczuć raczej nie zauważam. no i teraz doszło to gorsze widzenie.
głowa zakręcona 6/9 no magia

staram się, bardzo, ale nie wychodzi. jutro ide do psychologa, zobaczymy co powie

odstawiam Afobam i mam brać Deprim może po tym trochę zluzuję, no i WIESIOŁEK

Miesinia · 20 grudnia 2013, o 21:46

mi jest o tyle gorzej, ze mam dziecko i strasznie mi to przeszkadza. dlugo nie plakalam, dzis placze.

-- 20 grudnia 2013, o 22:46 --
hej, kurde, tyle sie opisalam i mi posta wcielo:-)

naszla mnie dzis taka refleksja, ktora chcialam sie z wami oodzielic, a wlasciwie to pytanie do ozdrowiencow oczywiscie.

staram sie stosowac do waszych rad, zastepowac mysli, osmieszac, robic cos caly czas, myslec o czyms innym, tutaj troche gorzej, bo pojawiaja sie obrazy, ktore przypominaja o dd, ale...

czy wy naprawde, jak juz olaliscie, czy zaakceptowaliscie, to czy w procesie zdrowienia nie nachodzily was jednak mysli, obawy, jakies watpliwosci? wogole? no bo mozna zajmowac sie caly czas czyms zeby o tym nie myslec, ale jednak sa takie momenty dnia, np jak sie idzie spac, ze mimowolnie te mysli sie pchaja, albo podczas dnia poprostu jak sie przypomina, albo podczas gadki z ludzmi...

ps. mam nowy ulubiony natret- 'przeciez przed dd o tym nie myslalam'

zgapilam od ddd.

Victor · 20 grudnia 2013, o 21:51

W procenie leczenia, czyli odsuwania dd i objawów, watpliwosci na drugi plan, nadal są wątpliwości, obawy i lekowy myśli. To nie jest tak ze zaczniesz i to od razu znika i nic nie przychodzi. Nie przychodziłoby gdybys uwierzyla calkiem ze to dd i nic ci nie grozi,. Wtedy by przeszlo calkiem w 5 minut.
Ale nie uwierzylas na poczatku i sie to rozwinelo i teraz samemu z siebie trudniej to zrobic o ile w ogole mozna ot tak przestac sie obawiac.
Jednakze ciągłe "ryzykowanie" stosowanie spychania tego na drugi plan, powoduje ze ty po pewnym czasie i twoj umysl, sam sie regeneruje bo widzi ze faktycznie zagrozenia nie ma. Na tym to wlasnie polega i dlatego trzeba to spychac na drugi plan, nie szarpac sie, tylko negowac te mysli, przyjmowac je i negowac.
Masz mysl ze prze dd nie myslalas, odpowiedzasz bo nie bylam w stanie zagrozenia, teraz jestem, po ni cmi nie bedzie. I konczysz to. Naprawde nie trzeba wcale wiklac sie w te mysli.
Ty nie kontrolujesz czy sie pojawiaja ale kontrolujesz to czy wdajesz sie w niepotrzebna polemike z nimi.