Takie słowa dodają otuchy, ale po 8 miesiącach i tygodniu trudno mi uwierzyć, że to tylko stan przejściowy. Zawsze się jakieś g... znajdzie, które zajdzie za daleko.

Pisaliście, że najpierw należy rozwiązać problem nerwicy, a potem konflikt. Ja chciałem układać sobie życie i jednocześnie rozwiązywać mój pkt zapalny - związek z kobietą.

Mój mózg myśli jednak inaczej.

Dałem sobie czas do końca lipca. Jeśli się nie poprawi, to pójdę na terapię i chyba zakończę już na zawsze bliższe relacje z kobietami.
Mózg mną rządzi, a zawsze to ja byłem sobie sterem, żeglarzem, okrętem...

K... no.

To ja Ci proponuję na terapię zapisać się już teraz, dlatego, ze takie czekanie aż się poprawi do 30 lipca a jak nie "to idę na terapię" bo sam sobie nie poradzę jest... bezsensu i jest tak naprawdę założeniem demotywacyjnym.
Dodatkowo nie bardzo widzę sens zwlekania z terapią. Porady forumowe nie kłócą się z samym chodzeniem na nią. Byłoby to totalną abstrakcją.

Nigdzie nie jest powiedziane, iż należy najpierw się CAŁKIEM rozprawić z zaburzeniem, tylko, iż istotne jest aby nie dać się całkowicie wkręcić w myślenie nerwicowe bo wówczas się tym żyje i nie można popacować swobodnie nad innymi sprawami, które jeżeli są aktualne (problemy tu i teraz) i zapalne to mogą stanowić kłopot w postaci takiej, że trudno jest całkiem dojść do siebie. To w sumie nawet logiczne.

Do tego jeżeli chce się pracować nad zaburzeniem to kluczem i punktem startowym jest wyrozumiałość dla własnego stanu emocjonalnego, nie poprawi się sytuacja kiedy obwiniasz się za to, ze teraz jesteś niewolnikiem emocji a kiedyś byłeś "twardzielem". To jest niestety postawa "anty".
Więc osobiście uważam, iż trzeba by sobie zadać pytanie, czy pracuję nad zaburzonymi emocjami i sobą w ogóle w sposób całościowy. Słowa "olewanie" nie utożsamiają niestety całości postawy i przemyśleń, zmiany widzenia zaburzenia a i często Naszych problemów (punktów zapalnych) jakie są zwykle wymagane.

Tak więc nie czekaj na cud olewania, tylko pracuj całościowo. Terapia także jest w to wliczona.

Zniszczył mnie.

Ja nie czekam, jak na 6 w totka, bo żeby mieć szansę na wygraną trzeba grać i tak samo jest w procesie odburzania - takie mam wrażenie.
Olewam owszem, tłumaczę sobie - racjonalizuję, że to tylko nerwica, i że to minie. Trzeba pamiętać jednak, ze przez 8 miesięcy pewne koleiny wyżłobiły się w moim myśleniu...

Skoro jednak Tobie po tylu latach zmagań z lękami, udało się dojść do siebie w 1,5 roku, to myślę, że każdy z nas ma szansę tego dokonać, szczególnie jeśli siedzi w tym krócej. Często się tu powtarza, że wychodzenie z tego gówna nie musi zająć tyle samo czasu, co tkwienie w nim (widziałem nawet, że po zastosowaniu technik z tego forum wystarczyły 2-3 miesiące).

Jeśli ktoś by mi powiedział, że rozwijając sferę emocjonalną rozwinę również nerwicę, to jasne jest, że nigdy bym się na to nie zdecydował. Żyłbym sam. Nie było mi wtedy źle, ale chciałem spróbować bycia z kimś. To już przeszłość, a teraźniejszość stanowi dla mnie krzyż, który sam muszę dźwigać, bo nikt nie widzi, co dzieje się w mojej głowie.

Wychodzenie jest rzeczywiście niezwykle trudne, ale sam mechanizm wydaje się wyjątkowo prosty w swej konstrukcji. Jakoś jednak te trybiki nie chcą do końca zaskoczyć.

kochani uzdrowieni

mam do Was pytanie, a mianowicie, czy mieliście tak, że już było naprawde super, jeden objaw w całej nerwicy, zdaje się, że juz wszystko zacyna mijać, nerwica puszcza, a tu niespodzianka, nowy objaw, który nigdy wcześniej sie nie pojawił...Czy tak się działo u Was?

Miliardy razy

nowy objaw i od razu odczuwam lęk wolnopłynący, takie wewnętrzne poddenerwowanie.... jednak akceptuję. walczę dalej i się nie poddaje!

-- 28 czerwca 2016, o 15:18 --
jeszcze nasuneło mi się pytanie... czy przez cały czas odburzania towarzyszyły Wam objawy?

Wiesz co moze to ci wyjasni troszke jak wyglada odburzanie

25-etapow-trwania-nerwicy-wg-kamienia-t4347.html

dzieki!!! jestem na 20.....

-- 29 czerwca 2016, o 08:54 --
Kochani, czy ten natłok miliona myśli na sekundę to,normalne??? Raz myślę super zdrowieje itp a za chwilę ojej coś jednak nie tak bo nowe objawy doszly, wiec zamiast lepiej się chyba pogarsza. Moje objawy teraz to kontrola oddechu i wczoraj doszło kontrola mrugania, uczucie bystrrego wzroku. Wydaje się.dziwne ale tak mam. Mówię sobie przeczekać, a wszystko minie, cierpliwości, jednak.czasami mimo to pojawiają się wątpliwości. zaakceptowałam to,że.tak.się.dzieje ze mną, jednak nie mogę całkowicie przestać kontrolować tego, gdzieś we mnie.to jeszcze.jest. na chwilę zapomnę a za chwilę znowu o tym myślę... Poradźcie mi coś... Zrobiłam.spory krok do przodu. Naprawdę!!! Ale jeszcze to nie to.

-- 29 czerwca 2016, o 08:58 --
Dodam jeszcze ze ataki paniki występują u,mnie naprawdę rzadko a objawy jeszcze są...

Chochlik a czemu nie korzystasz z materiałów dostepnych na forum? Chocby z agran - odburzanie-wedlug-divovica.html ? Albo reszty - nerwica-depresja-rozwoj.html
Przeciez tam masz omowione wszystko to o co pytasz i to naprawde dokladnie.
A gdzie masz powiedziane ze musza trwac ataki paniki? W ogole ich nie musi byc.
A gdzie masz powiedziane czy napisane ze objawy moga sie pojawiac tylko raz na jakis czas. Moga trwac nonstop.
Masz tez tam wyjasnione ze kontrola utrzymuje sie zawsze i do samego konca.

Wiecej wiedzy = mniej dziwienia. co-utrudnia-przeszkadza-w-odburzeniu-t4298.html
Sama akceptacja to nie wszystko kiedy brakuje pelnego rozeznania w mechanizmach.

kochani, sorki, ze tak czesto pytam, ale uważam, że im wiecej się wie tym lepiej! czy podczas odburzania zapominaliscie o nerwicy? jak wychodze ze znajomymi np to sa momenty co wogole o niej nie mysle ale sa tez takie ze przypomne sbie o niej.

Heh, no ale o co pytasz w zasadzie?
Tak, zdarza się nie pamiętać i zdarza się pamiętać.
Generalnie dąży się do tego, by poświęcać temu jak najmniej uwagi i odpuszczać nawyk kontroli.

fakt moze nie do konca sprecyzowlaam swoje pytanie, ale dokladnie wiedziałeś co mi odpisać.. nerwicowcy... rozumiemy się bez słów.. wierzę, że zmierzam ku lepszemu życiu.... dzięki za odpowiedź.

Batman jak zwykle skutecznie podsumował sprawę

To kiedy zagościsz w naszym skromnym gronie błękitnych Bruce? Po postawie i wnioskach widać że jesteś coraz bliżej wyzwolenia z zaburzenia. Także gratuluję

A co do tematu, to o porzuceniu kontroli zapowiedziałem już artykuł, tam postaram się to przedstawić i opisać w sposób jaknajprostszy, w skrócie jest to własnie podsumowanie Bruce'a obniżać wartość by obniżyć poczucie zagrożenie co otworzy furtkę na puszczenie kontroli z czasem.

Divin pisze:Batman jak zwykle skutecznie podsumował sprawę

To kiedy zagościsz w naszym skromnym gronie błękitnych Bruce? Po postawie i wnioskach widać że jesteś coraz bliżej wyzwolenia z zaburzenia. Także gratuluję .

Hej Divin. Bardzo miło coś takiego przeczytać, dziękuję.
Mam nadzieję, że już niedługo!

Wydawało mi się już kilka razy, że to "już". Po czym od nowa nakręcały się coraz to nowe objawy, pomimo rzekomego dobrego zrozumienia mechanizmów.
Teraz już sam nie wiem na, którym etapie jestem Generalnie dążę do tego żeby nawet tego nie sprawdzać, nie zastanawiać się. Czy to blisko czy daleko. Czy mam siedem objawów czy siedemset pięćdziesiąt .

Plan na najbliższy czas to coraz bardziej świadome odpuszczanie jakiejkolwiek kontroli, co praktykuję już od bardzo dawna, powrót do podstaw czyli artykuły i nagrania (bo warto) oraz być może przemyślenie sensowności dalszej terapii o czym pisałem Ci w innym temacie.

Jako odpuszczenie kontroli rozumiem ignorowanie wszelkich myśli mówiących o tym jak się czuję, czy jest normalnie, czy tak powinienem się czuć, czy tak czułem się przed zaburzeniem itp. itd.
Po prostu zaufanie, że wszystko jest OK. A ta cała DZIWNOŚĆ to tylko iluzja

Mi się dzisiaj śmiać chce, bo w pracy dostałem takiego ala ataku paniki przez ignorowanie objawów i jest dziś jakoś mega spokojnie i miałem straszaki o to, że jest zbyt normalnie Nerwica to jednak śmieszny badziew