Dziękuję Subzero, u mnie tylko został lęk wolnopłynący. Praca i jeszcze raz praca nad sobą to bardzo ważne:)
ale tak jak radziłaś Katarynka, kupiłam już tabletki wiesiołka- mam nadzieję że trochę wspomogą dziś w sumie mam nawet lepszy dzień choć po południu chłopak oglądał wiadomości i musiałam usłyszeć że jakiś facet dźgnął nożem przechodnia. No i jak zwykle rozkminka czemu to zrobił, a może też miał nerwicę i nie wytrzymał i paraliż żeby mi też nic takiego nie strzeliło do głowy te strachy mnie wykańczają ale postaram się walczyć. Czytałam już historię adminów i faktycznie też przez to przechodzili i widzę że dużo osób już się lepiej czuje ale ja marzę żeby poczuć się tak jak kiedyś -sobą.... Czasem się zastanawiam czy w ogóle będę potrafiła spojrzeć na nóż i się go nie bać?
Tacia umiescilam do Ciebie posta w ,,slabszy dzien , kryzys...,, jak masz chec to przeczytjTacia pisze:A u mnie kryzys jak choleraaaa...
Taki mnie smutek dopadl yaka pustka w glowie brak checi do czegokolwirk ze wrecz jestem przekonsna ze to depresja ktorej tak bardzo sie balam... jeszcze chyba nigdy tak sie nie czulam... juz wole miec ta depresje niz caly czas sie zastanawuac czy to normalne w nerwicy czy to juz depresja. Nie mam sil do dzialania martwi mnie to. Taki stan mam od dzisiaj ;(
niby jest trochę lepiej bo jakoś funkcjonowałam ale miałam bardzo stresującą sytuację i wszystko wróciło dziś miałam okropny sen że ktoś kogoś zamordował i oczywiście jak się obudziłam to pojawiła się myśl że jestem psychopatką tak silna że nie mogę się jej pozbyć. Okropne są te sny- mam wrażenie że nad niczym już nie panuję. Nie wiem czy to kryzys czy to ta nerwica już się w coś zamieniła gorszego akceptowałam te myśli że są, robiłam dalej jakieś rzeczy podczas pojawiania się tych myśli ale one wcale nie mijają w głowie mam ich tyle( jedna za drugą) że mam wrażenie że zaraz oszaleje i nie potrafię ich uspokoić. To jeszcze bardziej mnie stresuje że tracę już kontrolę nad sobą i panowanie i na pewno jestem psychopatką i mogę kogoś skrzywdzić ;( powiedzcie czy też Wam się tak zdarzało? niby jest trochę lepiej bo jakoś funkcjonowałam ale miałam bardzo stresującą sytuację i wszystko wróciło dziś miałam okropny sen że ktoś kogoś zamordował i oczywiście jak się obudziłam to pojawiła się myśl że jestem psychopatką tak silna że nie mogę się jej pozbyć. Okropne są te sny- mam wrażenie że nad niczym już nie panuję. Nie wiem czy to kryzys czy to ta nerwica już się w coś zamieniła gorszego akceptowałam te myśli że są, robiłam dalej jakieś rzeczy podczas pojawiania się tych myśli ale one wcale nie mijają w głowie mam ich tyle( jedna za drugą) że mam wrażenie że zaraz oszaleje i nie potrafię ich uspokoić. To jeszcze bardziej mnie stresuje że tracę już kontrolę nad sobą i panowanie i na pewno jestem psychopatką i mogę kogoś skrzywdzić ;( powiedzcie czy też Wam się tak zdarzało? 
to nagonka mysli ktora jest zupelnie normalna. Te mysli beda do momentu wyciszenia stanu emocjonalnego. Nie zwarjowalas chodz moze tak sie wydawac bo umysl plata ci figle jednak nadal masz swiadomosc 
nerwica to procesz ,ktory trzeba przejsc. To ze akceptujesz i uznasz, ze zrobilas wszystko i sie starasz ,a to nadal jest to tylko wie twoja Swiadomosc natomiast Podswiadomosc robi zupelnie co innego. Pomimo takiej postawy, ze to akceptujesz to jeszcze musisz w tym WYTRWAC i to jest kluczem odburzenia .Jezeli bedziesz w tym trwac (w takiej postawie akkceptacji) to stan emocjonalny zacznie sie wyciszac , az zauwazysz, ze jest duzo lepiej.A tak naprawde poprawa nastepuje w tedy gdy staje sie niezauwazalna 
, powiem ci , powinnienes go podeslac Taci bo ona tez ma z tym ostatio problem, a fajnie to wyjasniles 
Wyślę jej wiadomość prywatną. Może materiał okaże się dla niej pomocny 
to był piękny dzień, taki normalny niby wszyscy piszą że nie można ulec natrętnym myślą ale ja mam wrażenie że można nie potrafię zrozumieć tego że jeszcze 4 miesiące temu byłam mega wrażliwą osobą która pomagała wszystkim w koło, uśmiechnięta mimo wszystko, zadowolona i pozytywnie nastawiona do życia. A teraz? Zupełne przeciwieństwo. Czuję się ciągle przygnębiona,zdołowana. Jak tylko się budzę to od razu zaczynam dzień od najgorszych myśli. Nawet nie czuję już poprawy. Ciągle płaczę już chyba z bezsilności. Jestem zła na cały świat że to właśnie mi musiało się przytrafić coś takiego wolałabym już wszystkie możliwe somatyczne objawy zamiast tych natrętnych myśli- to najgorsze co może być Dzięki jeszcze raz za pomoc i wyjaśnienia. Mam nadzieję że kiedyś też dodam post że jestem odburzona