Ja leków jeszcze nie odstawilam.Biore setaloft.Zaczelam inaczej podchodzic do nerwicy ze spokojem.Nie czuje sie tak jak przed zaburzeniem ani nie umiem sie cieszyc tak jak przedtem.Czasem czuje niepokój,dziwny lek,strach przed natretem s ale sie nie poddaje.Kerims mysle,ze powinienes dac sobie czas,nic na sile,pogodzic sie z nerwica,ze jest zaakceptowac.

Kochani, akceptacja to podstawa. Zaczniecie akceptować - przestaniecie zwracać uwagę ciągle jak się czujecie ----> zdrowienie.

Chyba o to w tym chodzi, że dochodzi się do takiego momentu, że macie w dupie czy nerwica jest czy jej nie ma - to oznacza 100% akceptację I życie życiem, a nie nerwicą. subzero ma to nawet w podpisie, hihi - fajny podpis

Cieżka jest ta akceptacja,czasami mam wrazenie,ze tak sie będę czula zawsze,bo od wrzesnia sie orzyzwyczailam do niepokoju,lęku.Dużo pracy przed nami.Kiedys z tego stanu dość łatwo wychodziłam a teraz juz wiem,ze praca nad soba jest bardzo ważna, bo inaczej ciągle będzie tak samo.

katarynka pisze:Cieżka jest ta akceptacja,czasami mam wrazenie,ze tak sie będę czula zawsze,bo od wrzesnia sie orzyzwyczailam do niepokoju,lęku.Dużo pracy przed nami.Kiedys z tego stanu dość łatwo wychodziłam a teraz juz wiem,ze praca nad soba jest bardzo ważna, bo inaczej ciągle będzie tak samo.

katarynka, masz wrażenie, że się tak będziesz czuła, bo ciągle robisz to samo - zyjesz nerwicą I tym jak z niej wyjść, a nie życiem. A to jest podstawowy błąd. Nie będzie tak, że lęk zniknie, a Ty wrócisz do normalności. Jest dokładnie na odwrót. Zaczniesz żyć normalnie mimo lęku I zobaczysz, że ten lęk to moze sobie I być, a na Tobie nie robi wrażenia. Po czasie sam odejdzie, bo straci zainteresowanie. Nerwicy nie można traktować jako zła ostatecznego - to duży błąd. Zacznij traktować to jako zbiór objawów, które są wynikiem przestraszonego stanu emocjonalnego. Uspokoisz ten stan to będzie inaczej. Powinnaś rzucić to wszystko, analizy, rozmyślania, spróbować inaczej - a zobaczysz, że dostaniesz coś innego. Spróbuj np. wyłaczyć forum na 1 tydzień. Zacznij to miejsce traktować z doskoku, jako dodatek do życia, a nie samo życie.

No I trzeba kiedyś tak na 100% powiedzieć dość, koniec, dziękuję - obecna postawa sprawia, że ciągle się tak czuję, więc spróbuję o 360 stopni inaczej. Spróbuj, a poczujesz różnicę. Ja tak zrobiłam I zbieram teraz żniwa. I wiesz co? Świat się wcale nie zawalił. Jest normalny.

Co jest też ważne, trzeba w pewnym momencie zacząć siebie traktować jak odburzonego - myslę, że to kolejny ważny krok. Taki mentalny, ale bardzo ważny.

To prawda, że organizm przyzwyczaja się do warunków aktualnie panujących niezależnie jakie by nie były, stąd paradoksalnie ciężko jest nam powrócić do normalności. Wydaje mi się że pomocne jest wrzucenie myśli analizujących - jeśli jeszcze tego nie zrobiliście - do nerwicowego worka. Porzucenie analizy jest ciężkie bo przychodzi ona na samym początku i towarzyszy do samego końca, ale jest tylko nawykiem myślowym, a to jak je zmieniać wiecie z podlinkowanego wykładu. Wszystko jest do zrobienia tylko wymaga czasu. Podejdźcie do odburzania nie jak do wymogu a jak do wyzwania. Będzie łatwiej i przyjemniej

Ps. Dzięki Ola

U mnie sie zakorzeniło gdzies głęboko,ze mam nerwice i nie chce odpuscic.Tak jakbym cały czas, gdzies to ze mna bylo,ze jestem zaburzona i juz.Chce odpuscic ale widze,ze nic na sile.Taki niepokój sie u mnie pojawia i strach jak mysle o odpuszczeniu i o tym,ze mog£abym sie poczuc inaczej.Gdzies to wszystko caly czas ze mna jest

Dlatego musisz wprowadzić nowy sposób myślenia i myśleć o sobie jak o osobie zdrowej, którą jesteś. Oderwij tę zbędną łatkę zaburzenia, bo nic Ci ona nie daje. Najgorsze co można robić to czekać na TEN moment w którym nagle lęki przestaną się pojawiać i liczyć na to, że wtedy się powie "tak - teraz jestem odburzona" bo dopóki nie zmienisz postrzegania to ten moment nie nastanie. Na niego trzeba pracować ciągłą zmianą nastawienia. Żyj tym co jest tu i teraz, a rozpatrywanie przeszłości trzeba odrzucić. Wkleję Ci fragment jednego z artykułów który pomógł mi spojrzeć inaczej na przeszłość.

"Są na tym świecie osoby, które skupiają całą swoją uwagę tylko i wyłącznie na tych nieprzyjemnych doświadczeniach z ich przeszłości. Im bardziej chcą o nich zapomnieć, tym z większą siłą te wspomnienia wracają.

Przeżyli coś nieprzyjemnego raz, a potem przeżywają to po raz kolejny, i kolejny, i kolejny i tak w nieskończoność, codziennie myśląc o tym co im się kiedyś przydarzyło. Spędzają całe życie myśląc o wydarzeniach z ich przeszłości!



Zupełnie jakby jechali samochodem i cały czas patrzyli się tylko w lusterko. Jadąc w ten sposób nie dość, że nigdy nie dotrą do swojego celu, to jeszcze przy pierwszej lepszej okazji rozbiją się o drzewo lub zderzą z innym samochodem. Lusterko jest jak najbardziej przydatne… ale tylko i wyłącznie po to, aby od czasu do czasu w nie spojrzeć i znaleźć to, co potrzebne. Jednak przez większość czasu musisz patrzeć do przodu. Tylko wtedy dojedziesz tam, gdzie chcesz trafić."

Bardzo mądre:)powoli zaczynam rozumiec q czym tkwi problem. Subzero.Musze zmienic moje nastawienie z negatywnego na pozytywne to na pewno.Niby juz jest u mnie lepiej ale cos jeszcze mnie trzyma i jest tp ale jeszcze....

Pamiętaj, że wszystko wymaga czasu. Zmiana nawyków myślowych w naszych mózgach odbywa się od 21 dni w górę w zależności jak mocny i głęboko zakorzeniony jest ten poprzedni. Nastaw się na rezultat dalekodystansowy i nie oczekuj go, bo on przyjdzie sam. Musisz tylko być wytrwała i sumienna. Mi też jest ciężko zmienić nastawienie z negatywnego na pozytywne. Wprowadzenie zdrowego optymizmu to dla mnie jest twardy orzech do zgryzienia, gdyż sceptyczne podejście ma u mnie głębokie korzenie, ALE nic nie jest niemożliwe.

U mnie tak samo Subzero są rzeczy dalekozakorzenione jak niska samoocena czy brak pewnosci siebie.

Najważniejsze jest by postanowić zmienić się już tu i teraz. Aktualnie przerabiam audiolog Divina o Dystansie i myślę, że powinnaś też sprobować. Jest w nim sporo przydatnych informacji i tak naprawdę dystans jest niezbędny by ruszyć w tym temacie. Kiedyś miałem spory dystans, ale zaburzenie mi go zachwiało, natomiast teraz buduję go na nowo i jakoś leci

Dzis jeszcze sprobuje przesluchac.Dzieki Subzero:-)jak cos bede miala tez podesle do poczytania lub przesluchania.

Ja słucham na kilka razy bo jest tak wypchany treścią ten audiolog, że na raz nie dam rady
Jak coś będziesz miała to podlinkuj, z chęcią sprawdzę

Subzero wiesz ze po Twoich postach ktore do mnie napisales i po odsluchaniu wykladu uleczyc mozg juz kilka dni czuje sie super natrety jak narazie calkiem zniknely i czuje sie bardzo spokojnie.Dobre mnie te narzedzia dales.Jak narazie wielkie dzieki.

Nie ma sprawy. Cieszę się, że mogłem pomóc