Hej no to mi teraz przykrość sprawiłeś Chociłbym za Tobą i gadał do Ciebie a Ty nic ?

No także stres w moim wypadku wszystko robi
Dobra ja Cię już nie męcze, dzięki Victorku za wszystko , powinni was nagrodzić jakimś orderem nerwicowym Virtuti nerwicalis

Ano taki potrafię być też wredny
no na pewno stres, bo raczej nie cisnienie ani serce

To znów ja. Zastanawiam się jak napisać ,aby nie było to "nienormalnie", bo ciśnie mi się żeby wręcz błagać o pomoc.
Jestem od miesiąca w totalnym stanie przerażenia, zasypiam wieczorem ,ale już od 4 rano się budzę.
I niestety myslę ,że naprawdę że to poważna choroba psychiczna.
Dziwnie wszystko widzę, ale naprawdę dziwnie- wiem ,patrząc na mojego męza ,że to on , ale widzę go jakoś inaczej ,nic się w jego wyglądzie nie zmienia, ale to uczucie przedziwne jakby to była obca twarz,a nawet nie tylko twarz ale on w ogóle - obca osoba.
Nie potrafię też już logicznie myśleć ,mam chore analizy dosłownie wszystkiego. Mama mi ostatnio mówi np. że moja siostrzenica jest niezainterosowana jakimiś puzzlami a u mnie od razu to uczucie -takiej blokady jakby myślenia - i takie pytanie "i co?". Jakbym nie wiedziała już o co w swiecie chodzi ,bo to uczucie mogę mieć do wszystkiego. No niby logicznie wiem ,że niezainteresowana była, bo to dla niej za trudne, a zresztą nie musi się wszystkim wszystko podobać, ale to chodzi o to dziwne odczucie.
To co pisze tu ,mam wrażenie jest chore i jak na poprzedniego posta nikt nie odpisał to pomyślałam, że nikt nie pisze, bo uważa, że to chore ,że to już nie temat o nerwicy. I ja naprawdę tak myślę ,więc chyba nie mam też - jak w nerwicy jest- krtycyzmu do tego( nie pamiętam czy tak to się nazywa).

-- 14 grudnia 2014, o 12:18 --
I jeszcze to,że ja jak patrzyłam na mojego meża wczoraj - był trochę pijany to widziałam go jak najgorszego i miałam wobec niego okropne uczucie prawie nienawiści naprawdę tak czuję W ogóle często do ludzi czuje taką złość , że jak bym mówiła to głośno to bym skrzywdziła kogoś bardzo- nie chce taka być, chciałabym być dobrym człowiekiem, a czuje się potworem wtedy

Witaj agiga.

To co opisujesz to wypisz wymaluj derealizacja/depersonalizacja. Jednym slowem odcięcie z powodu przemęcznego umysłu. Załączył naturalną defensywę ( tak, posiadasz taki mechanizm ) i masz zmienioną percepcję postrzegania siebie i świata. Spokojnie, to żadna choroba, nawet nie zaburzenie, tylko defensywny mechanizm obronny. Proponuje zapoznać Ci się z tym działem : derealizacja-nierealnosc.html . Tam znajdziesz wszystko co do tej kwestii.

Ale depersonalizacja jest też w schi... a skąd we mnie tyle złości do ludzi:(
A jak patrzę na swoje zdjęcia to widzę psychicznie chorą osobę mimo że przecież na zdjęciach wygląda się "normalnie"

Depersonalizacja to naturalny system defensywny umysłu, schiza to choroba psychiczna a nerwica to zaburzenie lękowe. Bazując po Twooch postach jesteś wzorowym nerwicowcem z DD. Bo źyjesz lękiem. Schizofrenik nie żyje lękiem, on ma omamy i przede wszystkim zaniżony ktytycyzm. Ty masz kontrolę nad sobą w 200% bo wiecznie się wczuwasz, skanujesz i sprawdzasz. To wzorowy schemat nerwicowy.

Także proszę Cię, rozróżniaj to że DD to naturalny mechanizm obronny i może się zaktywować nawet sam z siebie przez przemęczenie umysłu, możebyć w nerwicy i może być też przy schizie ale to różne światy. Nie łączmy tego a Ty schizy nie masz i widać to gołym okiem.

A ja mam cały czas tak że nie napisałam wszystkiego ale nie dokładnie to opisuje i dlatego Ty mi piszesz że nie schi...

Typowe dla nerwicowca, nic nowego

Jeszcze jedno pytanie. a nie jest to urojenie, że ja podczas zbliżenia ze swoim mężem "widzę" go jakby jako nie wiem jakieś gwałciciela, zboczeńca - jak na niego spojrzę, a znowu jak na siebie to ,że ja jestem jakaś zboczona albo myśli jakby mnie mama teraz widziała itp. Sory za taki temat, ale przez to unikam seksu i mąż ma do mnie żal, a ja się boje tych myśli wtedy mimo że fizyczna przyjemność odczuwam to unikam.

-- 14 grudnia 2014, o 12:57 --
Ach i dziękuje za cierpliwość i poświęcany czas, bo na pewno miałbys coś ciekawszego do roboty w niedzielę niż odpowiadanie na moje pytania. Dziękuję.

Nie agiga, to nie jest żadne urojenie. To typowy schemat poddawania się lękowym myślom. Ogólnie to proponuje Ci się zapoznać a naszą seria ( moja i Victora ) "Odburzanie według DivoVica - odburzanie-wedlug-divovica.html w sezonie 1 omówiliśmy to wszystko, Twój problem podchodzi pod nagranie 1 i 3, oraz cała seria o DD czyli 4,5 i 6.

Staraj się obniżać wartość tym myślom, wcale nie musisz za nimi podąrzać, nie musisz odpuchać męża i rezygnować z seksu przez lęk i myśl. Nie ograniczaj się w żaden sposób, nie jesteś tylko emocjami, a właściwie to w ogóle nimi nie jesteś.

-- 14 grudnia 2014, o 12:01 --
Spoko, dzisiaj jest niedziela a to i tak mój dyźur. Nie ma za co droga Pani

Agiga, na 100% masz dd i nerwice,mówię ci to po raz setny masz praktycznie takie same objawy jak ja. I w sumie tyle mam do powiedzenia z tym mężem- gwalcicielem tez miałam.

a miał ktoś z Was takie mega dziwne uczucie w nogach? nie wiem czy to jest ten tzw "zespól niespokojnych nóg" bo ja nie mam potrzeby ruszania cały czas nogami, jednak mam takie uczucie łaskotania nóg w środku, i takiedo dyskomfortu w stopach , kolanach i chwilami na udach. dosłownie jakbym czuła niepokoój w nogach, który straaaaasznie przeszkadza w funkcjonowaniu ;///

Agiga tez mam problem z seksem..tez unikam, bo ciagle jakies dziwne mysli typu..maz pedofilm..a ja jak dziecko..albo czesto czuje lek, ze moge meza podniecic...albo wymyslam,ze on jest gejem...albo sie boje,ze bede czuc do niego obrzydzenie...masakra.

z tymi nogami to jest jakas tragedia, to jest takie wkurwiajace, ze nie wiem jak mam pzrestac o tym myśleć.. probuje odwrocic uwagę od tego, a cały czas jest to tak mega silne , ze dominuje w moim myśleniu.. i zaraz mnie powykręca

miałam tak z nogami tez agiga ale pamietam ze zdarzalo mi sie tak tez czasem wlasnie w chwilach stresu, tylko ze wtedy nerwicy nie bylo i jakos przechodzilam normalnie do zycia codziennego z tym