Czy ten test na wybór nurtu psychoterapii jest wiarygodny i dobry? https://twojpsycholog.pl/dobor-specjalisty
Mi wyszło że nurt odpowiedni dla mnie to psychodynamiczny, z czego się cieszę, bo psychoterapeutka którą wybrałam pracuje w nurcie integracyjnym, czyli łączy różne nurty i jednym z nich jest psychodynamiczny

Jak mam nawiązać z psychoterapeutką relację terapeutyczną mając fobię społeczną? Ja nawet jeszcze nie czuję się swobodnie przy partnerze mojej mamy który z nami mieszka od ponad 2 lat... Boję się że nie dam rady się w pełni otworzyć na psychoterapii bo się będę bała i wstydziła psychoterapeutki i nie będę się czuła bezpiecznie i pewnie, nawet jeśli będzie ona najlepszą psychoterapeutką pod słońcem...

Dlaczego nie wszystkie leki psychotropowe na nas działają i często dopiero drugie, trzecie czy czwarte z kolei leki dopiero zadziałają? Z czego to wynika?

Petysana13 pisze: ↑

25 marca 2023, o 14:14

Dlaczego nie wszystkie leki psychotropowe na nas działają i często dopiero drugie, trzecie czy czwarte z kolei leki dopiero zadziałają? Z czego to wynika?

Czasami z błędnie postawionej diagnozy.

Petysana13 pisze: ↑

24 marca 2023, o 11:12

Jak mam nawiązać z psychoterapeutką relację terapeutyczną mając fobię społeczną? Ja nawet jeszcze nie czuję się swobodnie przy partnerze mojej mamy który z nami mieszka od ponad 2 lat... Boję się że nie dam rady się w pełni otworzyć na psychoterapii bo się będę bała i wstydziła psychoterapeutki i nie będę się czuła bezpiecznie i pewnie, nawet jeśli będzie ona najlepszą psychoterapeutką pod słońcem...

Podjęcie się terapii jest też przede wszystkim wyrazem chęci jakiejś zmiany, więc zamiast mnożyć strachy przed - najlepiej spróbować podejść do tego tak, iż krok po kroku będę się otwierała, choćbym na początku musiała pisać na kartce, to co chcę powiedzieć.
W psychoterapii głownie chodzi o kształtowanie zachowań, więc nastaw się na taki proces, a będzie okey.

Petysana13 pisze: ↑

25 marca 2023, o 14:14

Dlaczego nie wszystkie leki psychotropowe na nas działają i często dopiero drugie, trzecie czy czwarte z kolei leki dopiero zadziałają? Z czego to wynika?

Gdyż każdy z leków np. antydepresyjny może działać na różny receptor, co niekoniecznie musi iść w parze z naszymi potrzebami odziaływania akurat na niego. Dodatkowo niektóre leki różnią się sposobem oddziaływania na neuroprzekaźniki.
Nie da się często tego przewidzieć, dlatego leki to loteria. Diagnoza nie ma aż tak dużego znaczenia w wielu wypadkach, dlatego, że jednym na depresję może pomóc escitalopram, a komuś innemu również z depresją Zoloft.

Ponadto zaburzenia lękowe wbrew powszechnie panującej opinii, opierają się w dużym stopniu na schematach utartych w pamięci i nie zawsze wcale neuroprzekaźniki grają pierwsze skrzypce, a ich zmiany są wtórne do zaburzeń opartych o mechanizmy pamięci o nich itp., ale to szerszy temat.

Czy to prawda że jak antydepresant nie dał pierwszych efektów po upływie miesiąca, to znaczy że już na nas w ogóle nie zadziała?

Mam tak że jak jest za dużo czegoś do czytania, to rezygnuję z przeczytania tego, kiedyś uwielbiałam czytać książki, teraz bym nie dała rady. Tak samo mam np. z filmami na YouTubie, im dłużej trwają tym mniejsza we mnie siła na ich obejrzenie. To przez depresję, a konkretnie jej dwa objawy - brak energii i brak koncentracji. Ktoś z was też tak ma/miał? Jeśli mieliście tak i wam przeszło, to dzięki czemu?

Ile jeszcze tych pytań padnie zanim po prostu zaczniesz działać/robić coś w kierunku poprawy swojego samopoczucia?

anilewe pisze: ↑

27 marca 2023, o 13:15

Ile jeszcze tych pytań padnie zanim po prostu zaczniesz działać/robić coś w kierunku poprawy swojego samopoczucia?

Robię coś w kierunku poprawy mojego samopoczucia. Biorę leki, zapisałam się do psycholożki i do psychoterapeutki, zaczęłam wychodzić na spacery

Co powiedzieć psycholożce na samym początku wizyty, jak dopiero co wejdę do gabinetu? Przygotowałam sobie w głowie że powiem "Ja przychodzę do pani bo mam długi okres oczekiwania na psychoterapię i chciałabym przychodzić do pani w tym czasie", tylko nie jestem co do tego przekonana, czy to trafnie ujęte i czy dobre na sam początek. Byłam u niej po raz pierwszy w lipcu 2020 r., potem jeszcze raz w lutym 2022 r. i tyle, teraz idę bo do psychoterapeutki pójdę dopiero za rok i w tym czasie nie chcę bezczynnie czekać

Słyszałam że psychoterapeuta na psychoterapii pyta się pacjenta o cel terapii. Czy moim celem mogłoby być ustąpienie wszystkich moich objawów? Jeśli wy byliście na terapii, to co wy postawiliście sobie za cel?

Od niedawna doświadczam dużych wątpliwości czy aby na pewno mam te choroby które dotąd myślałam że mam. Dotąd myślałam że mam zespół lęku uogólnionego, fobię społeczną i depresję, ale ostatnio zaczęłam się zastanawiać czy naprawdę tak jest, czy może nie mam przypadkiem zamiast tych zaburzeń np. osobowości unikającej, dystymii, jakiegoś innego rodzaju depresji, jakiegoś innego zaburzenia lękowego niż uogólnione... Jeśli chodzi o depresję to od kiedy mi się zaczęła w 2019 roku tak trwa, tylko z miesiąca na miesiąc mi się powoli pogarsza. Więc to chyba nie jest epizod depresyjny, a czy dystymia to też nie wiem, bo np. nie mam siły się myć i nic mi już nie sprawia prawdziwej przyjemności, więc to chyba coś poważniejszego niż dystymia? Ale też nic tak poważnego jak ciężka depresja, bo nie leżę całymi dniami w łóżku i nie tnę się. A co do zespołu lęku uogólnionego to nie wiem czy mogę powiedzieć że mój lęk występuje zawsze, raczej bym to ujęła tak że się często martwię, ale napadowego lęku też chyba nie mogę sobie przypisać bo z tego co czytałam to ataki paniki chyba mnie nie dotyczą, bo są o wiele silniejsze niż to co ja mam, plus nie wiem czy objawy somatyczne, takie jak refluks, problemy z oddychaniem czy dyskomfort na skórze występują tylko w lęku uogólnionym, czy w innych rodzajach zaburzeń lękowych też mogą występować, bo ja mam objawy somatyczne... A jeśli chodzi o fobię społeczną to czytałam że da się w niej mieć np. życie zawodowe a dla mnie to nieosiągalne, więc może mam osobowość unikającą? Choć z drugiej strony osobowość unikająca chyba występuje od dziecka, a ja co prawda byłam nieśmiała, np. płakałam pierwszego dnia w przedszkolu i nie pozwoliłam mamie mnie tam zostawić tego pierwszego dnia i nie jadłam tam obiadów jak wszyscy, ale potem w podstawówce jakoś mi się udawało normalnie gadać z niektórymi rówieśnikami i jadłam obiady, dopiero tak mając 13 lat się całkiem odizolowałam... Naprawdę ciężkie to do ustalenia co mi tak naprawdę jest. I tak, wiem, pewnie napiszecie że nie powinnam sama się diagnozować, ale wizyta u psychologa została mi przełożona dopiero na 15 maja, a do psychiatry pójdę dopiero 17 kwietnia, do tego czasu te wątpliwości nie dadzą mi spokoju. A, i przepraszam że tak długo i chaotycznie napisane

Jeszcze dodatkowo niedawno zrobiłam test na DDA bo od jakiegoś czasu się zastanawiałam czy nie mam tego syndromu i większość odpowiedzi była na tak, co jest jakąś wskazówką że mogę mieć DDA, mój ojciec jest alkoholikiem, od kilku lat nie mam z nim kontaktu

Czy psycholog (nie psychoterapeuta) przyjmujący w Poradni Zdrowia Psychicznego może stawiać diagnozy chorób psychicznych? Ktoś z was miał postawioną diagnozę przez psychologa?

Byłam wczoraj u lekarki rodzinnej z wynikami krew + mocz i potwierdziła mi że mogę mieć niedoczynność tarczycy, dała mi skierowanie na USG tarczycy i przepisała lek na niedoczynność tarczycy. Myślę że moja depresja może pochodzić od niedoczynności tarczycy. Choć jeszcze rok temu TSH miałam w normie, a depresję miałam już wtedy. Tylko depresja pogorszyła mi się w ciągu tego roku, więc może chociaż te pogorszenie jest od niedoczynności tarczycy?