No Victorze ja mialam taka nadzieje, ze wkoncu ciut zatesknisz! Hihi Nastepnym razem przetrzymam Cie dluzej
A tak powaznie to czekalam na Twoj odzew Madry facet jestes i zawsze potrafisz mnie sprowadzic "do pionu" haha - ale nie bierz tak bardzo tego do siebie
Wiem, ze to mija i przychodzi i poki co musimy sie z tym pogodzic i dawac sobie mimo wszystko rade tylko czasami to juz jest naprawde cholernie meczace. Coz - tak sie dzisiaj obudzilam i pomyslalam sobie jakby to bylo gdyby po otworzeniu oczu myslec o czyms pozytywnym, innym... Gdyby tak dalo rade wymazac z pamieci ta nerwice i jej objawy... Nie dolegalo by Nam nic i zylibysmy jak normalni ludzie bo do glowy by te mysli nie wpadaly i zajeci bylibysmy zupelnie czyms innym. Szkoda, ze tak sie nie da. Mozna probowac, ale wszyscy wiemy jakie to ciezkie.
Co do terapii, dzis bede dzwonila. Umowie sie na wizyte do innego, polecanego psychologa przez moja byla psycholozke. To tez wiele na swoj sposob mi dawalo, a przeciez pamietam jaka bylam szczesliwa z tego powodu.
Victorku a Ty jak sie obecnie czujesz? Czy tamte napady atakow i lek minal wkoncu?

Olinko dziekuje Ci bardzo za Twoje zainteresowanie moim "niejedzeniem" Wiesz o lekach nie slyszalam i byloby fajnie gdyby mi cos takiego do reki wpadlo, ale szczerze mowiac to ja apetyt mam i chce jesc bo to nie jest tak, ze ja odrzucam jedzenie i nie chce jesc...
Nie wiem jak mam to opisac wzasadzie. Poprostu wiem, ze po jedzeniu bede czula znowu szybkie bicie serca i ten lek nie pozwala mi jesc normalnie jak kiedys. A jak juz jestem bardzo glodna i jem a serce zaczyna po posilku walic to od razu ide do lazienki i wymuszac wymioty, choc troche bo wiem, ze to mi "niby" pomaga i serce sie uspokaja. Moze ja sobie to juz tak zakodowalam w glowie i szczerze mowiac musze to omowic u psychologa bo dalej tak ciagnac nie moge.

Może faktycznie coś sobie wkręciłaś, że jedzenie ma coś wspólnego z szybszym biciem serca. Podpytam w aptece o te leki na apetyt. Może to coś pomoże. A może bardziej by zadziałało coś przeciw wymiotom skoro mówisz, że apatety masz. Zapytam o jedno i drugie.

A nie masz bulimii?

Katie jak mantrę powtarzam sobie cytat, kótry mi napisałaś "Życie nie może umrzeć - to niedorzeczne. Po cóż więc mówić o śmierci? Śmierć nie istnieje. Jest tylko cieniem, a cień nie istnieje realnie." Czuję, oddech lęku na plecach. Tańczę, śpiewam, recytuje byle się czymś zająć....

Olinka no i dobrze, trzymam za Ciebie kciuki.

Zaczynam mi się robić zimno, a to u mnie taki pierwszy objaw...... Mimo, że się staram, mimo wszystko...... Ta myśl nie daje mi spokoju...... i ta masa pytań.......

Olinka,trzymaj się.To tylko ten podstępny lęk.Musisz na siłę odwrócić swoje myśli.

Niestety w końcu lęk wygrał.... Jak się tego cholerstwa pozbyć!!!!???? Jeszcze zewsząd same złe wieści: zaginął mój znajomy i nie wiadomo co z nim, koleżanki brat jest poważnie chory, w wypadku zginął syn znajomego..... I jak tu w czajnik nie dostać.....

Niestety Olinko, u mnie też dzieją się same smutne rzeczy, a ja się nakręcam i nie potrafię się uśmiechnąć, bo po co? Przecież jestem chora i w każdym momencie mogę umrzeć Wyć mi się chce jak pomyślę o moich dzieciach, że zostaną pół sierotami.. Odczuwam na swoim ciele różne choroby..
A Ty masz jakieś objawy somatyczne, czy boli się głównie dusza?

Każde z nas może umrzeć w róznym momencie ale to nie powód żeby się nie usmiechać. Dziś mnie depersonalizacja wyjątkowo meczyła i lęki więc łącze sie z wami w bólu Ale usmiechu mi to gówno juz nie zabierze.

Inemka bardziej bym wziął to do siebie gdybyś napisała, że sprowadzam cię do parteru, zupełnie jak podczas tańca A sprowadzanie do pionu to mi się kojarzy z musztrą
U mnie róznie bywa ogólnie masakrycznych ataków i lęków az tak nie mam ale dziś mi jednak dowaliło znowu ale mnie to bardziej ta cała depersonalizacja męczy. Cała reszta może nawet zostać byle to znikneło. Jak jest gorzej to zawsze o tym marzę
Ale cóż mam nadzieję, że to tylko 1 dzień dziś był taki i jutro wrócę do jakiejś lepsze formy.
Tobie też forma wróci i będziesz śpiewać jak skowronek
Z tym jedzeniem masz faktycznie problem a to nie za dobrze bo jednak to osłabia

Ja oczywiście Czaplo mam wszystkie choroby świata...... Oprócz realnego guza, podobno nieszkodliwego, oraz realnej kamicy nerkowej to niby nic mi nie dolega.... Tak mówią lekarze, a ja się i tak schizuje...... Mam wrażenie, że umarłam za życia. Bo zamiast się nim cieszyć, to ja wciąż myślę o śmierci..... Jak to będzie, dlaczego trzeba umierać, po co człowiek się rodzi skoro i tak umrze?? I tak w kółko
Inemko, byłam w aptece. Pani powiedziała, że powinnaś jak najszybciej iść do lekarza. Są środki i na apetyt i na wstrzymanie wymiotów, ale musisz z lekarzem się spotkać, bo są na receptę. Problem Twój tkwi nie w ciele a w umyśle więc lepiej się wybierz, żebyś nam tu szybko do formy wróciła.
Widzę, że większość z nas ma ostatnio gorsze dni.... Ta pogoda nas dobija.....

Taki kolej rzeczy... żeby ktoś się mógł urodzić ktoś musi umrzeć...
to jest dziwne co dziennie się boimy ,że umrzemy podczas naszych ataków
a ja np. nie boję się śmierci... jak ma to nadejść to nadejdzie!

To Ci zazdroszczę bardzo..... Ja mam własnie ataki z tego powodu. Najgorsze jest to, że nie potrafię już cieszyć się życiem. Po co mi to wszystko jak i tak umrę... A jeszcze zupełnie niedawno miałam plany, radość życia.....

Przeżyłam wczorajszy koncert! Na początku jak weszłam na salę Areny i zobaczyłam tych wszystkich ludzi to wyć mi się chciało i miałam ochotę uciec. Później jakoś się przyzwyczaiłam i dałam radę. Troszkę odrealniona byłam, non stop myśli egzystencjalne - ale mimo tego dało się słuchać muzyki.

KATIE - Gratuluje
A u mnie,moje ostatni 3 dni byly nie najlepsze... Przez 3 dni mialam tetno na poziomie 85-90,nawet w nocy gdy sie budzilam takie mialo...Nie wiem czy to wina szalejacych hormonow tarczycy(ostatnio skacza jak oszalale) czy wina nerwicy...stawiam i na to i na to...Dzisiaj troche odposcilo ...Ale ostatnie 3 dni bylam pewna,ze to na pewno chore serce i juz myslalam czy to aby nie wybrac sie po raz kolejny do kardiologa,ale tlumaczylam sobie,ze usg mialam robione w grudniu i wszystko ok,ale ekg miesiac temu,a wyniki tak szybko nie ulegaja zmianie...ta mysl mi pomagala...dzis mam zadzwonic do terapeutki umowic sie na kolejne wizyty,ale cos nie moge sie zebrac...wczoraj do pozna bylam w pracy...dzis mam wolne,ale jutro znow praca...Dzis skupilam sie na domu,robie pranie,musze troche posprzatac itp...Kochani pozdrawiam Was wszystkich i dobrego samopoczucia zycze:)