Victor coś w tym jest.Ja kiedyś namiętnie oglądałam prognozy pogody Nie daj boże jak powiedzieli,że biometr będzie niekorzystny i możemy czuć się osłabieni Możecie się domyślić,że byłam taka osłabiona,że nie wychodziłam z domu.
Anetka,robiłam jej biochemię,morfologię z rozmazem i mocz.
Wiecie co,kupiłam sobie teraz baterie do ciśnieniomierza i zmierzyłam sobie,nie robiłam tego z rok.Mam 130/80 puls 97 Nawet się nie spodziewałam

Wikatoria ale czego sie nie spodziewalas ze za duzy czy za maly? lepiej bylo baterii nie kupowac Ja ostatnio u lekarza mialem ponad 150 na 105 doktor zrobil dziwna mine ale u niego zawsze mam wysokie cisnienie U lekarzy zawsze mam wysokie.
A jak wyniki w koncu dobre wyszly twojej corki Wikatoria?
Ja na zmiane pogody tez reaguje o dziwo odkad dostalem nerwicy Taki jakis slaby jestem i sie szybko mecze

Nie spodziewałam się,że taki wysoki
Wkurzyłam się,bo wyniki...zginęły.Mam się zgłosić jutro rano po odpis.Znowu będę się stresować jeden dzień dłużej

Witajcie,
Oddychanie i wzrok to mój najgorszy problem Reszte staram się ignorowac i nawet to wychodzi. Najgorsze to oddychanie mam takie dziwne duszności prawie non stop, czasem jakby z brzuch czasem jakby z płuc czy najczęściej jakby powietrze blokowało się w gardle.
Ze wzrokim też mam dziwne problemy prawie non stop...
To normalne przy nerwicy skoro od miesiąca jestem na seroxacie? Dodam że poodobno jak śpie to nie mam tych problemów z oddechem i śpie spokojnie.
Proszę o szybką odpowiedź bo wariuje znowu,
pozdrawiam!:)

Wikatoria to juz chyba pech losu chcial zebys sie podenerwowala jeszcze jeden dzien. I co teraz bedziesz mierzyla cisnienie? Nie rob tego

Mewcia ja od 2 lat walczylem z objawami nerwicy i moge powiedziec ze zdrowieje coraz pelniej. Ale dusznosci nawet po dwoch latach potrafie miec. Miesiac lykania seroxatu nie oznacza ze nerwica nagle zniknie bez sladu. Mnie czesto niestety dusi a w sumie to ostatni objaw jaki mi zostal zeby cieszyc sie zyciem calkiem bez nerwicy. Ale i to minie!!!!

Wojtek,ja po prostu jestem pechowa Nie,nie mam zamiaru mierzyć Jakoś nigdy nie wariowałam na tym punkcie Na szczęście.

Mewcia,miesiąc to jeszcze chyba za mało.Zwiększasz dawkę czy już przyjmujesz max.? Ja biorę już długo i jeszcze do tej pory potrafię mieć problemy z oddechem.

Biorę 2,5 tabletki nie wiem jaka to dawka...
Normalnie od wczoraj te duszności się pogorszyły... :/ chociaż mam je od stycznia więc.... jak tu kurde wierzyć?
Pozdarwiam!!!

A czemu masz nie wierzyc?? Ze dusznosci masz od stycznia? Ja uwazam ze skoro masz je od stycznia i bylaby to jakas choroba powazna to juz dawno bys sie udusila Ja od dwoch lat mam dusznosci wiec od stycznia to jeszcze malo czasu
Wikatoria a jak sie czujesz ostatnio tak ogolnie? Bierzesz nadal lek ta asentre??

Wojtuś,biorę Asentre,dobiłam do 200mg Czuję się dużo lepiej,chociaż zdarzają się dni gorszego samopoczucia.Ale rzadko czuję taki straszny lęk jak kiedyś Z wychodzeniem nie mam już problemów.Ogólnie jestem zadowolona
A co u Ciebie? Widziałeś nowy dział?

To ciesze sie ze u ciebie jest lepiej. Pamietam ze z wychodzeniem mialam duze kiedys problemy a teraz skoro ich nie ma to poprawa jest tak to znaczna Wogole sporo osob co kiedys tu widzialem jak sie ich pytam to czuja sie lepiej, wiec leczyc sie jednak oplaca
U mnie tez jesli chodzi o nerwice i depersonalizacje to swietnie. Zdrowieje pelna para i w sumie to czuje sie juz tak jak przed zachorowaniem, czuje sie spokojny taki i nie mysle juz o tych glupotach. Jedynie dusznosci mnie zlapia i lubia potrzymac nawet pare dni ale to naprawde pestka w porownaniu do tego co mialem i do derealizacji. Tez jestem bardzo zadowolony
Wiem widzialem dzial juz dawno i sie przymierzalem do tego zeby napisac swoj problem i przeszkody w swoim zwiazku ale nigdy nie umialem zaczac, zreszta to strasznie slugie sie wydaje bo co dzien to cos nowego Ale sporzadze tam w koncu temat ktory mnie interesuje i obym uzyskal jakies rady bo krotko mowaic czasem nie jest najlepiej

Bardzo sie cieszę,ze tak dobrze się czujesz Masz rację,te chwilowe niedyspozycje to nic w porównaniu do tego co było kiedyś.
Pamiętaj,ze zawsze możesz napisać PW Postaram się pomóc,wiesz,mam już swoje lata

I tak zrobie napisze dzis Pw zanim wyleje sie w nowym dziale, ty jestes jeszcze bardzo mloda Wikatoria w porownaniu do mojej partnerki

Ale jestem od Ciebie dużo starsza I moge coś powiedzieć z punktu widzenia starszej kobiety

Napisalem Pw, dziekuje za chec pomocy

Witajcie Kochani!
Eh... troche czasu mnie tu nie bylo i tak jak Czapla sie domyslala nie mialam w Polsce dostepu do internetu dlatego nic nie pisalam...
Chcialam powitac serdecznie nowych forumowiczow bo widze, ze tacy sa Ciesze sie i serdecznie pozdrawiam!

Co u mnie? Och.... duzo by pisac i chyba najlepiej bedzie jak zaczne poprostu OD POCZATKU
W dniu wylotu - nerwy, stres. W samolocie przy starcie pocilam sie i obawialam o wiele rzeczy. Nie zdawalam sobie sprawy z tego, ze tak
to bardzo widac! kiedy nagle obok pewien Hiszpan spytal czy sie denerwuje! Powiedzialam, ze nie i odwrocilam sie w druga strone...
Jednak on nie dawal za wygrana i mnie zagadywal! Na poczatku bylam wkurzona, ale pozniej tak sie wciagnelam do rozmowy, ze nie wiem
kiedy wyladowalismy!! I co sie pozniej okazalo - faktycznie ciagle wykonywalam jakies nerwowe triki. Ruszanie rekoma, palcami, wiercenie sie, glebokie
oddechy itd...

Pierwsze dni w Polsce - rozne. Objawy dokuczaly. Jesc dalej jakos nie moglam. W trakcie kardiolog, dentysta iii wkoncu spore ZMIANY!
U kardiologa zostalam przebadana. Ekg wporzadku, ale jak to bywa napadowe to lekarz zalecil holter i usg serca. By uchwycic skoki o ktorych mu mowilam.
Na echo niestety sie nie dostalam nawet prywatnie... Tzn. termin byl ustalony, ale na 15 kwietnia, a ja jestem juz tutaj i szybciej nie dalo rady...
Natomiast holter babeczka mi zalozyla i omalo co nie padlam przy zakladaniu. Zaczelam mnie podpinac, walic kolo serca przez te elektody ktore przyklejala...
Zaczelam sie pocic, denerwowac i czulam, ze coraz bardziej mi goraco i slabo.
Musiala zauwazyc, ze cos jest nie tak bo od razu zareagowala i pomogla mi dojsc do lozka. Po chwili przeszlo, ale dokonczyla przypinanie kiedy ja lezalam bo wstac sie balam
Dzien minal spoko, ale wieczor... Do 4 nad ranem meczylam sie z tym cholerstwem. Nakrecalam sie i mialam ochote wszystko sciagnac! Nie moglam zasnac. Jakies dodatkowe bicia, nierowne, jakby na sekunde stawalo i oddechu mi brakowalo... totalny obled, ale z drugiej strony pomyslalam, ze jesli faktycznie cos sie dzialo to badanie uchwyci i zobaczymy co powie lekarz i czy to bylo prawdziwe czy tylko moja wyobraznia i nakrecanie sie!
Narazie na wyniki czekam, ale upowaznilam babcie wiec spokojnie odbierze i zajdzie z wynikami. Troche sie obawiam, babka cos tam mamrotala, ze nie wie
czy wyjdzie bo kable cos zle lezaly... Ja sie tam z Nia prawie klocilam! Potraktowala mnie bezczelnie, a jak uslyszala ze przyszlam prywatnie to sie calkowicie zaczela inaczej zachowywac! Powiedzialam jej, ze to nie ma roznicy i ze wspolczuje, ze tak ludzi traktuje...
Potem dentysta - wyrwana 8 i jeden zab do plombowania. Jakos przezylam i nawet nie zrobilo mi sie slabo od tej strasznej igly! Popijalam tez dzieki babci herbatki Verdin.
I wiecie co? Odkad zrobilam zabki, odkad pije ziola na zoladek to moge jesc co chce i ile chce! Nie wymiotuje i mam sie super (wsumie to powinnam pisac w czasie przeszlym,
ale o tym za chwilke) oczywiscie klopoty z szybkim biciem serca tez minely. Po holterze jedynie zostaly mi jakies silne i podwojne bicia ktore mnie przerazaly, ale ustaly.
Moze to wszystko z nerwow... No wiec coz... dokonca pobytu w Polsce czulam sie zdrowa, usmiechnieta i chcialo mi sie zyc. Odwiedzalam rodzine, spotkalam znajomych, przyjaciela...
Nawet popilam pare razy i nie uwierzycie, ale na drugi dzien wstalam bez najmniejszego problemu i czulam sie wysmienicie!
Skonczylo sie gdy wrocilam tutaj. Znowu dokucza mi walace serce, nawet dzis caly dzien mi nie daje spokoju, juz kilka razy cofnelo mnie po posilku i zwymiotowalam....
Wiem, ze to juz ponad moje sily i chyba najwyzszy czas wracac... Zbyt dlugo juz tu jestem i nie sluzy mi tu juz kompletnie NIC.
Wiele osob zauwazylo jak bardzo sie zmienilam, jak spowaznialam, jak ciagle chodzilam zamyslona i przestraszona, nie umialam sie znowu bawic i usmiechac.
Wszyscy chca i zachecaja do tego bym wrocila... ja tez tego pragne, ale... no wlasnie - jest On i brak sily by odejsc bo jednak sporo Nas laczy i nie mieszkamy ze soba od dzis, ale z drugiej strony coraz bardziej uswiadamiam sobie, ze te uczucia ktore kiedys az plonely - dzis sie wypalily...
Nie wiem co robic i czym sie kierowac. Dalam sobie czas. Obym dobrze wybrala.

P.S Wybaczcie, ze tak jakos nie poskladane to wszystko dokladnie, ale spiesze sie, a chcialam jeszcze dzis umiescic ten wpis!
Pozdrowienia dla Was Wszystkich robaczki