Są, ale nie mają żadnej wartosci. Ja z samobojami się uporalam, ale wkrecilo mi się teraz filozifowanie o tym, co by byli gdybym kiedyś to tamto i sramto. Jak nie urok to ...

Tez tak mialam,ale przestawilam sie na myslenie 'ze kazdy tak mysli i nie jest to zle '

I tą frazę sobie zapamiętam!! Dziękuję, bo już.stracilam pomysły na racjonalizacje

Ja mialam tyle mysli ale stwierdzilam ze te mysli nie sa zle i mi powoli przeszlo.teraz inne sie wpieprzylo ale dam rade!

-- 6 kwietnia 2015, o 10:04 --
Kurcze no probuje nie myslec o tych samobojach i miec dobry humor ale na sile sobie wciskam ze mam podly humor i nie ma sensu zycia XDD

-- 6 kwietnia 2015, o 10:04 --
Kurcze no probuje nie myslec o tych samobojach i miec dobry humor ale na sile sobie wciskam ze mam podly humor i nie ma sensu zycia XDD

-- 6 kwietnia 2015, o 10:04 --
Kurcze no probuje nie myslec o tych samobojach i miec dobry humor ale na sile sobie wciskam ze mam podly humor i nie ma sensu zycia XDD

No są, ale co z tego? Czasem coś Cię pewnie gdzieś zaboli albo zaswędzi - czy to oznacza, że masz raka wątroby albo skóry i zaraz umrzesz? Raczej nie To, że masz bujne myśli świadczy raczej, że masz bogatą wyobraźnię i do tego jesteś wrażliwa bo ulegasz im. Najlepiej mają ludzie gruboskórni, o nikłej wyobraźni bo oni zazwyczaj nie mają tych wszystkich emocjonalnych rozterek

Czyli co radzisz?

Hahah, ciągle to samo.

Nie siłuj się Ty masz się skupić na pozytywach, a nie na siłowaniu się z negatywami Wiem, że to trudno teraz zrozumieć. Z czasem nauczysz się przekierowywać uwagę, ale wszystko powoli. Usiądź sobie na chwilę, zamknij oczy, weź kilka głębokich powolnych oddechów i zacznij przyglądać się temu co dzieje się w Twojej głowie. Zapewne zauważysz, że zupełnie nie masz wpływu na to całe gówno, które tam kipi pod pokrywką. Gdybyś miała to byś nie siedziała na forum. Ciężko to na początku ogarnąć - jak to nie myśleć? Jak to pozwolić tym myślom płynąć? Jak mam być wesoła kiedy jestem smutna?

To kwestia samoświadomości i wprawy. Ja na początku zupełnie nie kumałem jak mam pozwolić temu płynąć. Mówiła mi to psycholożka, czytałem to na forum i myślałem sobie "tak, kur.a, płynąć srynąć! przecież ja zaraz zwariuję!". Ale nie zwariowałem chociaż był moment, że modliłem się o 2 tygodnie wolnego w pokoju z gumowymi ścianami Wolnego od tych wszystkich bezładnych i strasznych myśli, które próbowały mnie doprowadzić do szaleństwa.
Wtedy słuchałem non stop Divoviców i robiłem treningi relaksacyjne, w końcu zacząłem medytować, trenować oddech no i w końcu zaczęło puszczać. I po jakimś czasie zobaczyłem w końcu, że te myśli faktycznie płyną poza moją kontrolą i coraz częściej wyobrażałem sobie, że wdrapuję się na kamień na rzece, że stoję na nim i widzę ten brudny nurt, na który zupełnie nie mam wpływu.
Mam tylko ten wybór, że albo w niego wchodzę albo z niego wychodzę. Teraz też ten nurt potrafi mnie jeszcze złapać, ale wtedy po prostu robię wszystko na przekór - mówi mi "jesteś słaby, nic nie umiesz, jesteś do niczego" to wtedy jeszcze mocniej skupiam się na pracy i próbuję zrobić coś fajnego, a jak się udaje to mam dowód na to, że to był tylko nerwicowy gnom. Jak się nie udaje to trudno, uda się następnym razem bo jestem tylko człowiekiem, mam prawo do błędu i do tego, żeby czasem nie być w najlepszej formie. I tyle. Nie walczyć, ale działać i pokazywać sobie, że Twoje życie ma sens.

No dobra,skumalam zycie jest piekne i cudowne wierze w to gleboko tylko ta radosna! nerwica mowi co innego i tu jest pies pogrzebany bo czuje sie jak samobojca przyszly.OK od teraz biore sie w garsc i jedziem z koksem w dupie z nerwami

techniki-psychologiczne.html tu masz wszystko co najlepsze do jechania z koksem. Nie masz kogoś bliskiego, żeby pójść na pogaduchy? Im więcej czasu będziesz spędzać w domu na nic-nie-robieniu tym trudniej będzie Ci się mierzyć z tym całym shitem.

Niestety mieszkam w takim zadupiu ze nie mam:-D jak gadam z mama lub tata to jest od razu lepiej

-- 6 kwietnia 2015, o 15:00 --
A i czy wypicie meliski poprawi mi humor?ile stan takiego smutku moze sie utrzymywac?

Melisa trochę rozluźnia, ale jak mocno uwierzysz to poprawi
Smutek może się utrzymywać do oporu
Dlatego musisz popracować nad sobą Skoro rozmowa z rodzicami pomaga to gadaj ile wlezie. Mi pomaga bieganie, wydzielają się naturalne endorfiny. Dobre filmy, książki, seks

No raczej seks w moim wieku nie wskazany

Jeżeli w drugiej klasie liceum tak uważasz to dobrze o Tobie świadczy

Ja jestem dobrze wychowana ;-D

Hahaha, widzę że Jerry jak zwykle doradza seks

Ze swojej strony tylko dodam że po pierwsze witam Cię serdecznie na forum patex, nie kojarzę Cię więc stawiam na to że jesteś tu nowa

A co do pytania i rozterek ogólnych odnośnie myśli to powiem Ci tak: Myśli płyną ze stanu emocjonalnego, to wszystko kest bardzo mocno ze sobą powiązane, dlatego też jak każdej psobie z nerwicą/stanem lękowym warto powiedzieć o tym że to wszystko bierze się ze stanu emocjonalnego. W stanie lękowym są lękowe myśli/sraszaki które wchodzą automatycznie przez to źe umysł szuka zagrożenia. Chce zracjonalizować ten lęk który się odczuwa. Dlatego też takie myśli są w tym stanie normą. Racjonalizować irracjonalnego niestety nie da rady ( bo nie ma realnego zagrożenia, lęk to irracjonalność, co innego strach gdy jest realne zagrożenie, ale w tym wypadku obawy i wątpliwości to gdybania/iluzje bo to nie dzieje się tu i teraz. Lęk zawsze jest w czasie przyszłym, nigdy w teraźniejszym) i dochodzimy tutaj do sedna sprawy, by pozbyć się lęku konieczna jest zmiana otoczenia myślowego, dawanie podświadomości nowych bodźców nie lękowych które zmienią jej postrzeganie i odbiór emocjonalny. Dlatego tak bardzo na tym forum się mówi o działaniu, o tym źeby działać pomimo lęku, czyli nie zamykać się w domu, nie użalać się ciągle nad sobą tylko żyć nawet na te 40-50% co z czasem będzie rosło aż do 100% jak dawniej.

Ja teraz z perspektyey czasu mogę powiedzieć źe żyję na 100% jak dawniej, żadne lęki już mnie nie ograniczają, nie mam ich juź. Moja podświadomość już przeszła swoje piekło i trafiła do czyścca

Także droga Patex, nic się nie martw, nie wariujesz, nic się nie dzieje, to czyste emocje i gdy będziesz dalej żyła swoim życiem to też w sposób automatyczny zmienisz tą postawę i do lęku i do myśli i do objawów ogółem. Grunt to świadomość, wiedza co czym jest, gdy to juź mamy to można budować swoją najlepszą wersję, czego Ci serdecznie życzę.