nadia pisze: ↑

7 września 2017, o 22:29

Mój najgorszy problem to lęk przed bezsennoscią. W dzień zajmuje myśli. Przychodzi wieczór i bum! Napięcie wzrasta. Czuję wtedy taka samotność. Strach że się nie wyspie. Ze z tego powodu będę się źle czuła następnego dnia. Im blizej do ranka tym gorzej Nie potrafię puścić kontroli... mam wrażenie ze inaczej już nie mogę żyć niż z nerwicą.

Ja mam tak samo, właśnie nie wiem co ze sobą zrobić. Zaczyna się po 16 od jednej myśli a potem to już lawina. Już raz to przechodziłam 6 lat temu wtedy udało mi się to w końcu olać a teraz mi nie wychodzi. Jestem totalnie wykończona, nic tylko palnąć sobie w czaszkę. Pomocy może ktoś ma sprawdzone metody.

Odburzeni,
Jaki jest sposób na ciągłą analizę? Mam wrażenie że ona utrzymuje u mnie zaburzenie chociaż nie mam lękowych myśli. Po prostu ciągle sprawdzam jak się czuje i analizuje czy dobrze postępuje w procesie odburzania... Jak się od tego odciąć?

Myślę,że najlepszym sposobem jest szukanie zajęcia.Im bardziej twój umysł będzie zajęty,tym mniej będzie w nim
miejsca na chore analizy.Pomoże Ci też decentracja,czyli odwracanie uwagi z siebie na zewnątrz.Staraj się mniej
koncentrować na sobie a twoja nerwica zacznie słabnąć.

Kochani tak sobie myślę o tej nerwicy, depresji i mam do was pytanie. Czy to wszystko bierze się z naszych myśli?
Z tego, że w nie wierzymy? Słuchamy się ich? Czy myśli są głównym problemem w tych zaburzeniach?

Najlepszą metodą na odwrócenie analizy jest odwracanie uwagi ...trzeba szukać sobie zajęcia chociaż to nie jest łatwe ponieważ gdy ja szukałam rozwiązania to pomimo szukania zajęcia ta analiza mnie molestowała powracała, narastała i tylko jak poświęciłam jej uwagę to ona nabierała na mocy!..przychodzi to z czasem ponieważ odwracania uwagi tez trzeba się nauczyć i cierpliwie wyczekiwać nic nie jest od razu w nerwicy jednakże jest to możliwe .

Witam wszystkich. Swoje pytanie kieruję głownie do odburzonych. Jakie to uczucię wyjścia z nerwicy, skąd wiadomo że to własnie jest ten moment. Ja mam swoją juz 8 miesięcy i czuję straszną presję czasu, że to tak długo a ona wciąż jest. Czy wszystko wraca do takiego stanu emocjonalnego jak to było przed dostaniem pierwszego ataku po którym interpretuję jej początek. Czy nie ma tego ciągłego niepokoju czy długo po mija DD? Bo skoro już wiem co to jest to mam wrażenie że nie da się z tego do końca wyjść bo jesteś świadom że takie coś istnieje? Ja własnie zaczęłam studia i po okresie lepszym moje objawy się nasilily bo wyszłam ze swojej strefy komfortu i boję się czy sobie poradze ale wiem ze musze isc na przekór czy to również pomoze w wyjsciu?

Bo skoro już wiem co to jest to mam wrażenie że nie da się z tego do końca wyjść bo jesteś świadom że takie coś istnieje? - to pytanie prześladuje mnie codziennie....

Hej,
Dawno mnie nie było. Wyprowadziłem się z domu, nabrałem pewności siebie, ale po 4 miesiącach dopadła mnie znowu ta sama myśl, że nie podołam mojej partnerce...
Wiązało się to z osłabieniem po ciężkich treningach i 3 weselach z rzędu. Ta myśl spowodowała u mnie nerwicę 2 lata temu, a teraz dojebała mi jeszcze bardziej.

Po miesiącu męczenia się z myślami, ciągłymi potami zauważyłem, że zacząłem zwracać uwagę na mniejsze rzeczy - ot taka myśl mi wpadła, że będę bał się brudu, liczb, jak jest coś nierówne.

Strasznie mnie to boli, że tak już będzie zawsze. Tak jeszcze nie miałem... Co mam z tym zrobić?
Proszę o poradę.

Chciałem zapytać odburzonycb czy po wyjściu z zaburzeniu Wasza emocjonalność się zmniejszyła ?chodzi mi dokładnie o to ze ja zawsze byłem strasznie emocjonalny w sensie zawsze podchodziłem do różnych sytuacji z emocjami ale teraz w zaburzeniu to reaguje strasznie emocjonalnie.

hetman999 pisze: ↑

9 listopada 2017, o 15:01

Hej,
Dawno mnie nie było. Wyprowadziłem się z domu, nabrałem pewności siebie, ale po 4 miesiącach dopadła mnie znowu ta sama myśl, że nie podołam mojej partnerce...
Wiązało się to z osłabieniem po ciężkich treningach i 3 weselach z rzędu. Ta myśl spowodowała u mnie nerwicę 2 lata temu, a teraz dojebała mi jeszcze bardziej.

Po miesiącu męczenia się z myślami, ciągłymi potami zauważyłem, że zacząłem zwracać uwagę na mniejsze rzeczy - ot taka myśl mi wpadła, że będę bał się brudu, liczb, jak jest coś nierówne.

Strasznie mnie to boli, że tak już będzie zawsze. Tak jeszcze nie miałem... Co mam z tym zrobić?
Proszę o poradę.

A może po prostu chcesz być zbyt idealny w róznych aspektach życia? Perfekcyjny?
Męczyłeś się długo więc i doszły jakieś inne natręty, na to trzeba spojrzeć jako całośc a nie tylko co teraz z tym zrobić.

Nipo pisze: ↑

26 grudnia 2017, o 12:17

Chciałem zapytać odburzonycb czy po wyjściu z zaburzeniu Wasza emocjonalność się zmniejszyła ?chodzi mi dokładnie o to ze ja zawsze byłem strasznie emocjonalny w sensie zawsze podchodziłem do różnych sytuacji z emocjami ale teraz w zaburzeniu to reaguje strasznie emocjonalnie.

Skoro jest zaburzenie, które powoduje większe rozchwianie emocji, to jak zaburzenia nie ma to nie ma wiekszego rozchwiania emocji
Druga sprawa to taka, że mniejsze problemy i sprawy nie powinny powodować nadmiernego wzburzania emocji, no ale to już kwestią jest chęć nowego podejścia do tych spraw i chęc życia inaczej niż dotychczas.

A ja mam pytanie do ozdrowiencow jak długo musiało minąć czasu żeby wszystko się wyrownalo jakby po nerwicy? Chodzi mi o jakies pojedyncze objawy, które sie tam gdzies jeszcze pojawiają. Czasami sobie mysle, ze u mnie to nastąpi za jakies 2-3 lata przy takim tempie

Olalala pisze: ↑

26 grudnia 2017, o 16:43

A ja mam pytanie do ozdrowiencow jak długo musiało minąć czasu żeby wszystko się wyrownalo jakby po nerwicy? Chodzi mi o jakies pojedyncze objawy, które sie tam gdzies jeszcze pojawiają. Czasami sobie mysle, ze u mnie to nastąpi za jakies 2-3 lata przy takim tempie

Hmm to chyba indywidualne jest.ja od 3 lat z tym walcze i jeszcze co jakis czas z tym przegrywam.to sie napewno nie da ujac w latach,miesiacach bo to u kazdego moze byc inaczej.u mnie calosc trwa 14 lat ale wierze ze moglam to skonczyc duzo,duzo szybciej.

betii pisze: ↑

26 grudnia 2017, o 16:49

Olalala pisze: ↑

26 grudnia 2017, o 16:43

A ja mam pytanie do ozdrowiencow jak długo musiało minąć czasu żeby wszystko się wyrownalo jakby po nerwicy? Chodzi mi o jakies pojedyncze objawy, które sie tam gdzies jeszcze pojawiają. Czasami sobie mysle, ze u mnie to nastąpi za jakies 2-3 lata przy takim tempie

Hmm to chyba indywidualne jest.ja od 3 lat z tym walcze i jeszcze co jakis czas z tym przegrywam.to sie napewno nie da ujac w latach,miesiacach bo to u kazdego moze byc inaczej.u mnie calosc trwa 14 lat ale wierze ze moglam to skonczyc duzo,duzo szybciej.

Hihi teraz przeczytalam ze to pytanie do ozdrowiencow a ja przeciez nim nie jestem,wybacz

Olalala pisze: ↑

26 grudnia 2017, o 16:43

A ja mam pytanie do ozdrowiencow jak długo musiało minąć czasu żeby wszystko się wyrownalo jakby po nerwicy? Chodzi mi o jakies pojedyncze objawy, które sie tam gdzies jeszcze pojawiają. Czasami sobie mysle, ze u mnie to nastąpi za jakies 2-3 lata przy takim tempie

Ponawiam pytanie jestem juz tym umęczoną, a raczej znuzona tematem i podirytowana ostatnio psychicznie jest ok, a fizycznie jeszcze jakies objawy fruwają pamiętam,ze Kretu mi kiedys pisal,ze dlugo tak jeszcze miał,ze psychicznie czul sie dobrze i miał objawy. Jak tymi u Was wygladalo odburzeni?

U mnie to było jakoś około 6 miesięcy jeśli już mamy podawać czas. Z tym, że tak miałem w wypadku somatów, bo depersonalizacji objawy mi się nie powtarzały już później.
Ale np. co do nerwicy natręctw to miałem coś na zasadzie nawyku, co mi zostało na kilka ładnych miesięcy. A mianowicie ja przez prawie całe życie wstecz miałem zawsze jakieś natręctwa. A to np liczenie czegoś określoną ilość razy, dotykanie czegoś, czytanie wspak, sumowanie liter, no mnóstwo takich irytujących natrętów, które powodowały lęk jak nie wykonywałem tego.
Kiedy przełamały się we mnie te bariery wszystkie i lęk się przestał pojawiać, to przez kilka ładnych miesięcy miałem takie odruchy liczenia, dotykania itd ale już bez lęku.

Sądzę więc, ze to wymaga jednak pewnego czasu, bo niektóre rzeczy mogą być również nawykami. A samo ciało czasem potrzebuje dłuższej regeneracji.
Tak samo jak trzeba przywyknąć, że nagle nie pojawia się miliard dziwnych myśli