MESJASZ pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 15:18

Angelaanna pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 14:54

MESJASZ pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 14:30

Nie powinnaś była przerywać. Jeżeli chcesz kontynuować leczenie tym lekiem, to zgłoś się do psychiatry w trybie pilnym. A jeżeli nie, to się nie śpieszy. Na skutki uboczne i tak najpewniej się nic nie poradzi. Tego typu leków się nie odstawia tak po prostu, tylko się z nich schodzi.

Odstawiłam po konsultacji z lekarzem, dostałam inne ale ich nie brałam . A na leku nie jestem 5 tygodni więc to już nie są skutki uboczne

Czy się to wyreguluje w najbliższym czasie czy nie - kto tam wie. No niestety tak bywa z tymi lekami. Ja bym radził konsultować się na bieżąco z lekarzem i przyjmować to co daje, skoro i tak już zaczęłaś sztucznie manipulować chemią własnego mózgu.

Właśnie nie chciałam brać leków boje się ich bo mam złe doświadczenia z tymi pierwszymi . Tym bardziej że właśnie wróciłam do pracy po urlopie macierzyńskim a moja córka idzie do żłobka w poniedziałek . Ale te moje dołki są straszne no nic poczekam jeszcze chwilę ale faktycznie spojrzę na ten smutek z tej strony co mi napisałeś dziękuję

Angelaanna pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 15:48

MESJASZ pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 15:18

Angelaanna pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 14:54

Odstawiłam po konsultacji z lekarzem, dostałam inne ale ich nie brałam . A na leku nie jestem 5 tygodni więc to już nie są skutki uboczne

Czy się to wyreguluje w najbliższym czasie czy nie - kto tam wie. No niestety tak bywa z tymi lekami. Ja bym radził konsultować się na bieżąco z lekarzem i przyjmować to co daje, skoro i tak już zaczęłaś sztucznie manipulować chemią własnego mózgu.

Właśnie nie chciałam brać leków boje się ich bo mam złe doświadczenia z tymi pierwszymi . Tym bardziej że właśnie wróciłam do pracy po urlopie macierzyńskim a moja córka idzie do żłobka w poniedziałek . Ale te moje dołki są straszne no nic poczekam jeszcze chwilę ale faktycznie spojrzę na ten smutek z tej strony co mi napisałeś dziękuję

Decyzję o pierwszym wejściu na lek trzeba zawsze mocno rozważyć. A jak już się zacznie kombinować ze swoją głową lekami, to już tylko psychiatrzy wiedzą co się tam dzieje i dalej pozostaje tylko ich słuchać (oczywiście jak nie masz zaufania do danego psychiatry, można zmienić). To, że Twój organizm rozładowuje napięcie poprzez smutek i płacz to naprawdę nie jest najgorsze. Nie wiem czy powinnaś czekać. Jeżeli Twój psychiatra twierdzi, że to Cię wyciągnie z obecnego stanu, to na Twoim miejscu bym wziął te leki, skoro już zrobiłaś ten pierwszy krok.

MESJASZ pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 16:30

Angelaanna pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 15:48

MESJASZ pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 15:18

Czy się to wyreguluje w najbliższym czasie czy nie - kto tam wie. No niestety tak bywa z tymi lekami. Ja bym radził konsultować się na bieżąco z lekarzem i przyjmować to co daje, skoro i tak już zaczęłaś sztucznie manipulować chemią własnego mózgu.

Właśnie nie chciałam brać leków boje się ich bo mam złe doświadczenia z tymi pierwszymi . Tym bardziej że właśnie wróciłam do pracy po urlopie macierzyńskim a moja córka idzie do żłobka w poniedziałek . Ale te moje dołki są straszne no nic poczekam jeszcze chwilę ale faktycznie spojrzę na ten smutek z tej strony co mi napisałeś dziękuję

Decyzję o pierwszym wejściu na lek trzeba zawsze mocno rozważyć. A jak już się zacznie kombinować ze swoją głową lekami, to już tylko psychiatrzy wiedzą co się tam dzieje i dalej pozostaje tylko ich słuchać (oczywiście jak nie masz zaufania do danego psychiatry, można zmienić). To, że Twój organizm rozładowuje napięcie poprzez smutek i płacz to naprawdę nie jest najgorsze. Nie wiem czy powinnaś czekać. Jeżeli Twój psychiatra twierdzi, że to Cię wyciągnie z obecnego stanu, to na Twoim miejscu bym wziął te leki, skoro już zrobiłaś ten pierwszy krok.

Lekarz mówi że za krótko brałam że nie od leków że pogorszyła się nerwica i tyle. A szkoda mi nowe zaczynać bo potrafię się czuć też super

Aksyloksa pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 15:25

Angelaanna pisze: ↑

25 sierpnia 2025, o 12:58

Witam mam nerwicę i dokuczają mi głupie myśli ale największy mam problem z łapaniem ogromego doła wraz z lękiem jest to ogromny smutek nie potrafię nad nim zapanować ani go zaakceptować. Jedyne co mam w głowie to płakać i wejść na leki bo nie daje rady . Później to odpuszcza . Miał ktoś taki objaw ?

Może spróbuj zapytać psychaitrę o leki stabilizujące? W Twojej sytuacji brzmi jakby mogły pomóc, ale oczywiście to jest decyzja lekarza, bo ja nim nie jestem, tylko mogę sugerować.

Dziękuję zaraz o tym poczytam. Nie znam się kompletne na lekach . Moja przygoda była z nimi krótka. Pozdrawiam

Hej wszystkim. Słuchajcie ja już sama nie wiem czy to faktycznie od nerwicy. Martwi mnie utrata wagi. Dość szybka. Wczoraj się ważyłam to miałam 60,4 a dzisiaj rano (oczywiście po wizycie w toalecie) już 59,5. Czy to normalne? Oczywiście nie jem wiele bo mój żołądek na to nie pozwala. Próbowałam się nie ważyć. Ale to silniejsze ode mnie. Obawiam się poważnie o swoje zdrowie ze względu na utratę wagi. Jak można w ciągu jednego posiedzenia tyle stracić na wadze. Wiem, że ludzie chudną od nerwicy, ale tak bardzo się boję, że to chudnięcie to jakaś poważna choroba.

BasiaJ pisze: ↑

2 września 2025, o 08:02

Hej wszystkim. Słuchajcie ja już sama nie wiem czy to faktycznie od nerwicy. Martwi mnie utrata wagi. Dość szybka. Wczoraj się ważyłam to miałam 60,4 a dzisiaj rano (oczywiście po wizycie w toalecie) już 59,5. Czy to normalne? Oczywiście nie jem wiele bo mój żołądek na to nie pozwala. Próbowałam się nie ważyć. Ale to silniejsze ode mnie. Obawiam się poważnie o swoje zdrowie ze względu na utratę wagi. Jak można w ciągu jednego posiedzenia tyle stracić na wadze. Wiem, że ludzie chudną od nerwicy, ale tak bardzo się boję, że to chudnięcie to jakaś poważna choroba.

Heh, to całkowicie normalne wahania. Waż się raz na tydzień, po toalecie - wtedy dopiero zarysuje się jakaś tendencja. Takie ważenie się jakie uskuteczniasz nie ma sensu. Głównie są to wahania wody, a to jest zależne dalej od wielu innych czynników. I ważna rzecz: jeżeli używasz wagi łazienkowej, to ma ona stać zawsze w tym samym miejscu, bo w większości mieszkań podłoga nie jest równa, więc nie przesuwaj wagi nawet o centymetr

Tak jak wspomniane wyżej, dobowe wahania wody są różne, objętość pokarmu w jelitach również ulega zmianie w ciągu doby i jest uzależniona od wielu czynników takich jak wypróżnianie, metabolizm, stosowane suplementy i leki. Skończ ważenie i utnij myśli, to bardzo dobra i zdrowa waga, tego się trzymaj.

Przy czym czuję się fatalnie. Jestem zwyczajnie słaba. Mega szybko się męczę. Ręce cały czas mi drżą. Czasem nawet zmęczę się chodząc po domu. Zwyczajnie brak mi sił fizycznych.

Dodam że w przeciągu mc schudłam już 7 kg. Na początku jak to się zaczęło czyli 25.07 to w ciągu kilku dni schudłam 4kg. Nic wcześniej nie wskazywało, że coś sie może zdarzyć. Czyli ten jak wszyscy mówią atak paniki. Nie mam już takich ataków. Ale chudnę dalej i nie mam siły. Do tego mam słaby apetyt. Jem bo muszę. Nie mam już siły.

Dodam że w przeciągu mc schudłam już 7 kg. Na początku jak to się zaczęło czyli 25.07 to w ciągu kilku dni schudłam 4kg. Nic wcześniej nie wskazywało, że coś sie może zdarzyć. Czyli ten jak wszyscy mówią atak paniki. Nie mam już takich ataków. Ale chudnę dalej i nie mam siły. Do tego mam słaby apetyt. Jem bo muszę. Nie mam już siły.

BasiaJ pisze: ↑

2 września 2025, o 08:02

Hej wszystkim. Słuchajcie ja już sama nie wiem czy to faktycznie od nerwicy. Martwi mnie utrata wagi. Dość szybka. Wczoraj się ważyłam to miałam 60,4 a dzisiaj rano (oczywiście po wizycie w toalecie) już 59,5. Czy to normalne? Oczywiście nie jem wiele bo mój żołądek na to nie pozwala. Próbowałam się nie ważyć. Ale to silniejsze ode mnie. Obawiam się poważnie o swoje zdrowie ze względu na utratę wagi. Jak można w ciągu jednego posiedzenia tyle stracić na wadze. Wiem, że ludzie chudną od nerwicy, ale tak bardzo się boję, że to chudnięcie to jakaś poważna choroba.

Witaj można zgubić kilogramy od nerwicy ja w niecałe dwa tygodnie schudłam prawie 10kilo a w nie całe dwa miesiące prawie 20kg więc mnie też to przerażało bo nie wiedziałam jak mam to zatrzymać było ciężko ale się udało po lekach przestałam gubić kilogramy

BasiaJ pisze: ↑

2 września 2025, o 10:18

Przy czym czuję się fatalnie. Jestem zwyczajnie słaba. Mega szybko się męczę. Ręce cały czas mi drżą. Czasem nawet zmęczę się chodząc po domu. Zwyczajnie brak mi sił fizycznych.

Witaj,
Ja mam dosłownie te same objawy co Ty od paru miesięcy, nie mam siły na nic i myślię, że za chwilę umrę...
Badałaś hormony tarczycy? Chudnięcie, drżenie rąk, pobudzony na maksa metabolizm to mogą być objawy nadczynności tarczycy.
Ja mam stwierdzoną nadczynność, ale już nie potrafię odróżnić objawów, które mam od nerwicy, a które od tarczycy. Do tego wszystkiego zaburzenia hormonalne związane z menopauzą

Ewula22 pisze: ↑

2 września 2025, o 18:13

BasiaJ pisze: ↑

2 września 2025, o 08:02

Hej wszystkim. Słuchajcie ja już sama nie wiem czy to faktycznie od nerwicy. Martwi mnie utrata wagi. Dość szybka. Wczoraj się ważyłam to miałam 60,4 a dzisiaj rano (oczywiście po wizycie w toalecie) już 59,5. Czy to normalne? Oczywiście nie jem wiele bo mój żołądek na to nie pozwala. Próbowałam się nie ważyć. Ale to silniejsze ode mnie. Obawiam się poważnie o swoje zdrowie ze względu na utratę wagi. Jak można w ciągu jednego posiedzenia tyle stracić na wadze. Wiem, że ludzie chudną od nerwicy, ale tak bardzo się boję, że to chudnięcie to jakaś poważna choroba.

Witaj można zgubić kilogramy od nerwicy ja w niecałe dwa tygodnie schudłam prawie 10kilo a w nie całe dwa miesiące prawie 20kg więc mnie też to przerażało bo nie wiedziałam jak mam to zatrzymać było ciężko ale się udało po lekach przestałam gubić kilogramy

Dokładnie. Mnie to tak stresuje bo to nie jest zdrowe po prostu. Ja biorę leki rano asertin 50 wieczorem trittico 100 od 3 tygodni. Mam nadzieję, że to się zatrzyma bo może i BMI mam ok 60kg przy 164, ale jestem przez to mega słaba.

bj76 pisze: ↑

3 września 2025, o 12:54

BasiaJ pisze: ↑

2 września 2025, o 10:18

Przy czym czuję się fatalnie. Jestem zwyczajnie słaba. Mega szybko się męczę. Ręce cały czas mi drżą. Czasem nawet zmęczę się chodząc po domu. Zwyczajnie brak mi sił fizycznych.

Witaj,
Ja mam dosłownie te same objawy co Ty od paru miesięcy, nie mam siły na nic i myślię, że za chwilę umrę...
Badałaś hormony tarczycy? Chudnięcie, drżenie rąk, pobudzony na maksa metabolizm to mogą być objawy nadczynności tarczycy.
Ja mam stwierdzoną nadczynność, ale już nie potrafię odróżnić objawów, które mam od nerwicy, a które od tarczycy. Do tego wszystkiego zaburzenia hormonalne związane z menopauzą

Hej. Dzięki za odzew. Parę mcy? To ja kilka tygodni. Dokładnie od pierwszego ataku. To było jak taki nagły wybuch.
Byłam u endokrynolog, która po przejrzeniu moich poprzednich wyników (kiedyś miałam tylko tsh ft3 ft4) i w kwietniu pierwszy raz atpo i atg miałam podwyższone. Zrobiła USG mówi guzków nie ma ale jest stan zapalny tarczycy i dostałam thyrozol 5mg z czego do wczoraj brałam po pół tabletki (dwa tygodnie ) a dzisiaj po wiadomości wzięłam całą. Ale człowiek serio się gubi. Dodam, ze wcześniej tak nie chudłam ot tak. Zdarzało się przy stresie ale nie tyle w takim krótkim czasie. Jakby z utratą wagi uciekło ze mnie powietrze i energia.

Witam . Na nerwice i zaburzenia depresyjne choruje już od 10 lat . Po dwuletnim okresie względnego spokoju znów zaczynam swoją walkę . W ciągu ostatniego roku doświadczyłam dwóch traumatycznych przeżyć które myślę że wywołały u mnie znów objawy ale mimo to bardzo się boję że to guz mózgu . Moje objawy to zawroty głowy, uczucie ściskania i gniecenia w głowie brak apetytu , obniżony nastrój, problemy ze snem i uczucie silnego lęku. Od kilku lat mam również nierówne źrenice które w stanach wzmożonego lęku i napięcia starasznie wariują . Wizytę u neurologa mam w październiku . Jestem już wrakiem człowieka . W ciągu 10 lat kilka razy lądowałam na sorze z udarami , zawałami których nie miałam . Tomografię głowy i rezonans zawsze czysto badania idealne . 5 lat temu miałam taki rzut że nie byłam w stanie chodzic . Po dwuletniej terapii stanęłam na nogi . Było lepiej . Teraz znów się zaczyna. A ja znów tak strasznie boję się że umrę .