Atriar pisze: ↑

4 czerwca 2025, o 18:56

Cześć, mam na imię Michał, mam 30 lat.
Moje problemy zaczęły się jakieś 2 miesiące temu, gdy moje życie straciło sens. Załamałem się. Zacząłem mieć negatywne myśli, typu już nic mi w życiu nie wyjdzie przestalem odczuwać radość straciłem zainteresowania dziewczyna, z którą byłem 8 lat, miała rację nie potrafię wziąć się w garść, tak będzie zawsze. Zerwała ze mną 1,5 roku temu. Nie chciałem tego, ale wiedziałem, że nie dam rady, więc odpuściłem.
Trudne dzieciństwo, dużo na głowie, mnóstwo wizyt u lekarzy wszystkie wyniki dobre, a ja wciąż chory. Dałem sobie z tym spokój jestem zdrowy, a to wszystko niszczyło mnie dodatkowo. Choć miałem iskrę nadziei, że jakoś się ułoży.
W czasie mojego załamania dowiedziałem się, że z kimś się spotyka. Zacząłem przeglądać ją na Insta, FB, jej znajomych z kim może być i czym się tylko dało. Wiedziałem, że się zmieniła, a dla mnie tego nie potrafiła zrobić. To był trudny związek.
Zaczęła mi się śnić, że jest z kimś innym i dowiedziałem się, że tak jest. Trwało to parę dni. W końcu obudziłem się z strasznym biciem serca. Wiedziałem, że to emocje. Wyszedłem na balkon i powiedziałem Boże, chcę o niej zapomnieć.
Rano było mi niedobrze i wymiotowałem, ale później było ok. Zrozumiałem że muszę cosvzrobic zapomnieć o niej Wyrzuciłem wszystkie zdjęcia z nią itd. Od tamtej pory już nie wchodzę na jej profil.
W kolejnym dniu lęk strach bicie serca coś mnie opętało jak moja mama umrze, to zostanę sam. A w dzień było ok, nawet potrafiłem się śmiać, zapomniec o tym.
To był dzień, w którym poszedłem do psychiatry. Przepisał mi Asertin 50 biorę od miesiąca i Xanax doraźnie którego nie brałem, bo się go boję. Boję się, że mi odbije i będzie tylko gorzej.
Koszmary, lęki, pocenie, wkręcanie się... Czekałem, aż zacznie działać lek. Chciałem jechać do szpitala żeby mnie jakoś ustabilizowali czy coś . W dzień dostaję nowe siły huśtawki nastroju raz mam dobry humor a innym razem myśli o śmierci, przestałem oglądać filmy bo sobie wkręciłem że skrzywdze kogoś np. mame nie chce tych myśli im bardziej chce się ich pozbyć tym jest gorzej Wyobrażałem sobie obrazy, że ktoś ma pętlę na szyi. Bałem się brać nóż do ręki. Na szczęście, chociaż to przerobiłem… chyba. Masakra.
Wiem, że to są tylko brednie i myśli, ale czasem powodują u mnie psychiczny ból – a jakby fizyczny lęk i niepokój.
W dzień cały czas myślę o tym, co się dzieje w nocy, co chciałbym powiedzieć psychiatrze, i czy powinienem to mówić. Cały czas myśli, rozmowa z sobą w głowie, a jakby z psychiatrą.
Zawsze miałem bujną wyobraźnię czy ktoś też tak ma ja w nich odpływam że nie wiem co kto do mnie mówi czasami. Miałem lęk przed snem nawet gdy już usypiałem, potrafiło mnie wybudzić z lękiem, gdy tylko traciłem świadomość.
Mam wrażenie, że ludzie dziwnie się na mnie patrzą. Czasem mam wrażenie, że mi odwala, że zaczynam mieć schizy, że coś słyszę a po sekundzie wiem, że to brednie bo to ptaki za oknem.
Śpię w stoperach. proszę o jakąś poradę ktoś miał podobny problem nie wiem co mam robić