Mógłbyś podejrzewam żyć w 99% normalnie

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 18:12

Zaburzona_0na pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 15:19

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 14:04

Dzięki. Ja już chciałem wydać kolejne setki złotych na badania . Ja tak mam z rana , przed wyjsciem do roboty , albo jak już jestem w robocie , ale coś chyba kuleje u mnie ta akceptacja i porzucenie kontroli

Nie ma takiej potrzeby;)
Szkoda kasy na takie rzeczy chwilę to trwa ta akceptacja ale z każdym rakiem atakiem jak sobie to normalizujesz będzie lżej ...mnie łapie jak wszystko mi się skumuluje stresik , zmęczenie , hormony , właśnie święta czy urodziny

Ja się bujam z tym już 20 lat , ale dopiero od 3 lat , próbuje świadomie z tego wyjść. Wcześniej alkohol mocno maskował moje objawy , teraz jak od póltora roku nie pije , jest jeszcze gorzej . Zdecydowałem się też póki co na psychologa , zobaczymy co z tego wyjdzie. Ale te miliony objawów 🤪 to jest jakaś masakra. Ja jeden się kończy pojawia się następny. Ale tak to już działa. Wcześniej jeszcze sie ratowałem benzo , ale teraz od póltora miesiąca nic nie biore , czasem jest mega ciężko , to jak mnie zjapie w domu to pół biedy , bo zwijam się w kłebek i leże , gorzej w robocie , już mnie raz wywieźli . Dam.sobie jeszcze czas , tabletki można zawsze spróbować

No to wow , dlugoo ja też z tym walczę ,od 10 lat wiadomo z przerwami . Też jadę bez leków , na bardzo ciężkie chwile mam pramolan w domu i w torebce zawsze . W styczniu idę do psychologa , zobaczę czy mi coś powie więcej niż już wiem. Ten okres jesienny zawsze jest wzmożony no ale to udowodnione naukowe że to czas depresyjny i lekowy więc osoby z zaburzeniami mają co robić w tym czasie .

Jeśli chodzi o leki to się nad nimi zastanawiam już dłuższy czas . Wiadomo że łatwiej jest wtedy funkcjonować. Wystarczy dobrać dobre leki . I tak jak pisze kolega wyżej 99% somatów znika. Z resztą nawet nie macie pojęcia ile ludzi jedzie na antydepresantach. Liczyłam że ta droga do wyjścia będzie łatwiejsza a tymczasem dzisiaj z urodzin wyszłam po 3 godzinach bo nagle zrobiło mi się gorąco słabo zaczęłam słyszeć przyspieszona akcje serca i spanikowana wyszłam - wiem że to błąd powinnam to przeczekać ale już mnie od środka zaczęło zżerac .

bareten pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:16

Mógłbyś podejrzewam żyć w 99% normalnie

Mój ojciec przechodził zaburzenie , ja wiem że czasy się zmieniły , medycyna poszła do przodu , ale boje się leków (prócz benzo). Jak sobie przypomne jak mój ojciec wyglądał po lekach to 🤯.Ojciec wyszedł z tego , z tym że teraz , dziennie rano łyka pół benzo 1mg.
@Zaburzona_0na , ja mam podobnie z tym że staram soę wytrzymywać , ale po 3 latach dalej jest to samo. Chce iśc do kina , na mecz itp. W dniu wyjścia od rana już mnie lekko trzepie , w momencie wyjścia , jest apogeum , ale dalej twardo ide. Nogi jak z waty , DD , i pełno innych "kwiatków" wchodze do kina , czy tam na stadnion , dalej mnie trzyma , ale siedze do końca. Ulga następuje ok 15/10 przed końcem filmu , czy meczu. W drodze powrotnej do domu , jest już całkiem OK. I tak mam od 3 lat , nie potrafie czerpać radości z tego wydarzenia.

Ja się właśnie boję benzodiazepiny, bo uzależnia.

Lekarz kiedyś mi przepisał ale kazał matce schować i dać tylko wydzieloną tabletkę w mega krytycznym momencie jak już dosłownie chodziłabym po ścianach

bareten pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:35

Ja się właśnie boję benzodiazepiny, bo uzależnia.

Ale ja już ponad miesiąc nie biore , a jak brałem , to w krytycznych sytacjach , potem przez kilka dni było , powiedzmy że w miare ok. Ale to nie jest wyjście.

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:34

bareten pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:16

Mógłbyś podejrzewam żyć w 99% normalnie

Mój ojciec przechodził zaburzenie , ja wiem że czasy się zmieniły , medycyna poszła do przodu , ale boje się leków (prócz benzo). Jak sobie przypomne jak mój ojciec wyglądał po lekach to 🤯.Ojciec wyszedł z tego , z tym że teraz , dziennie rano łyka pół benzo 1mg.
@Zaburzona_0na , ja mam podobnie z tym że staram soę wytrzymywać , ale po 3 latach dalej jest to samo. Chce iśc do kina , na mecz itp. W dniu wyjścia od rana już mnie lekko trzepie , w momencie wyjścia , jest apogeum , ale dalej twardo ide. Nogi jak z waty , DD , i pełno innych "kwiatków" wchodze do kina , czy tam na stadnion , dalej mnie trzyma , ale siedze do końca. Ulga następuje ok 15/10 przed końcem filmu , czy meczu. W drodze powrotnej do domu , jest już całkiem OK. I tak mam od 3 lat , nie potrafie czerpać radości z tego wydarzenia.

Niesamowite, podziwiam Cię że przez 3 lata masz takie objawy i dalej dajesz radę iść na takie wydarzenie przy takich somatach . Wiem że to na tym polega , żeby się nie dać nerwicy . Ale mam taki moment krytyczny że się poddaje i właśnie idę w tryb ucieczki.

Co do leków to prawda , benzo strasznie uzależniają bo po nich masz totalny zjazd jest Ci błogo . Lepsze ( bezpieczniejsze ) są Inhibitory wychwytu ale trzeba je dopasować a czasem potrzeba kilku leków .

Zaburzona_0na pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:45

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:34

bareten pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:16

Mógłbyś podejrzewam żyć w 99% normalnie

Mój ojciec przechodził zaburzenie , ja wiem że czasy się zmieniły , medycyna poszła do przodu , ale boje się leków (prócz benzo). Jak sobie przypomne jak mój ojciec wyglądał po lekach to 🤯.Ojciec wyszedł z tego , z tym że teraz , dziennie rano łyka pół benzo 1mg.
@Zaburzona_0na , ja mam podobnie z tym że staram soę wytrzymywać , ale po 3 latach dalej jest to samo. Chce iśc do kina , na mecz itp. W dniu wyjścia od rana już mnie lekko trzepie , w momencie wyjścia , jest apogeum , ale dalej twardo ide. Nogi jak z waty , DD , i pełno innych "kwiatków" wchodze do kina , czy tam na stadnion , dalej mnie trzyma , ale siedze do końca. Ulga następuje ok 15/10 przed końcem filmu , czy meczu. W drodze powrotnej do domu , jest już całkiem OK. I tak mam od 3 lat , nie potrafie czerpać radości z tego wydarzenia.

Niesamowite, podziwiam Cię że przez 3 lata masz takie objawy i dalej dajesz radę iść na takie wydarzenie przy takich somatach . Wiem że to na tym polega , żeby się nie dać nerwicy . Ale mam taki moment krytyczny że się poddaje i właśnie idę w tryb ucieczki.

Ja pare razy też wymiękłem , ale dalej w to brne , ale gdzieś robie jakiś bląd , z tego powodu po tych 20 latach zdecydowałem się na psychologa. Ja wiem ze SRII , mogą być mega pomocne , ale raz , mega się ich boje i ich skutków ubocznych. Nie chce też za bardzo iśc na L4 , choć w pracy się przelamałem i poinformowałem kierownika o moich jazdach i teraz już sam nie przesiaduje na rozdzielniach , myślałem ze to rozwiąrze mój problem lęku w pracy , ale się przeliczyłem

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:55

Zaburzona_0na pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:45

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 19:34

Mój ojciec przechodził zaburzenie , ja wiem że czasy się zmieniły , medycyna poszła do przodu , ale boje się leków (prócz benzo). Jak sobie przypomne jak mój ojciec wyglądał po lekach to 🤯.Ojciec wyszedł z tego , z tym że teraz , dziennie rano łyka pół benzo 1mg.
@Zaburzona_0na , ja mam podobnie z tym że staram soę wytrzymywać , ale po 3 latach dalej jest to samo. Chce iśc do kina , na mecz itp. W dniu wyjścia od rana już mnie lekko trzepie , w momencie wyjścia , jest apogeum , ale dalej twardo ide. Nogi jak z waty , DD , i pełno innych "kwiatków" wchodze do kina , czy tam na stadnion , dalej mnie trzyma , ale siedze do końca. Ulga następuje ok 15/10 przed końcem filmu , czy meczu. W drodze powrotnej do domu , jest już całkiem OK. I tak mam od 3 lat , nie potrafie czerpać radości z tego wydarzenia.

Niesamowite, podziwiam Cię że przez 3 lata masz takie objawy i dalej dajesz radę iść na takie wydarzenie przy takich somatach . Wiem że to na tym polega , żeby się nie dać nerwicy . Ale mam taki moment krytyczny że się poddaje i właśnie idę w tryb ucieczki.

Ja pare razy też wymiękłem , ale dalej w to brne , ale gdzieś robie jakiś bląd , z tego powodu po tych 20 latach zdecydowałem się na psychologa. Ja wiem ze SRII , mogą być mega pomocne , ale raz , mega się ich boje i ich skutków ubocznych. Nie chce też za bardzo iśc na L4 , choć w pracy się przelamałem i poinformowałem kierownika o moich jazdach i teraz już sam nie przesiaduje na rozdzielniach , myślałem ze to rozwiąrze mój problem lęku w pracy , ale się przeliczyłem

Też tak mam z pracą , są dni że jest super mogę siedzieć tam cały dzień a czasami to poprostu męka, i panicznie boje się zostać sama ( mimo że nie zostaje jedna ja , to na moim stanowisku jestem sama i się boje - niewiadomo czego ‍♀️)i tylko patrzę żeby już iść do domu i się zaszyć w swojej bezpiecznej sferze

Muszę się wsłuchać w poradniki chłopaków tutaj . Zauważyłam po sobie że jak faktycznie czytam że " zrozumieniem" to działa to jak terapia dla mnie . Jest mi lepiej ,potrafię sobie uświadomić w gorszych momentach dlaczego tak się czuję itd. Ale jak przez jakiś czas robię to na odwal się ( bo niemam czasu , bo nie chce mi się , obojętnie z jakiego powodu) to mam zjazdy wtedy . I nawet na głupim spacerze z psem potrafię się nakręcić ‍♀️
Co do leków, też nie jestem zwolenniczką ale czasem trzeba się przemóc żeby odzyskać ta radość z życia . Fakt poczatki brania leków wiażą się z potęgowaniem lęku i somatów ale później jest łatwiej ,lepiej i prościej. Dobrze że idziesz do psychologa , często oni sami podsuwają pomysł żeby zastosować i terapię i leki .

Tak, psycholog od razu wyczuje jaki jest stan, jeśli jest doświadczony to od razu zaproponuje żeby włączyć też choć delikatne leki

Ja nie mówie nie lekom , jak psycholog mi nie pomoże te zaryzykuje tych leków , wezne L4 i tyle. Szkoda mi zycia na te zasrane zaburzenie. Chcialbym dzieciom pokazać jeszcze pare fajnych miejsc na świecie i mieć z tego radość , w tej Danii rok temu nie było najgorzej , ale potem , nie wiem zkąd zaczałem się nakręcać , że co ja zrobie jak mnie znowu zlapie atak , na Tarnicy pod szczytem musialem wziąśc benzo , bo tak mnie mocno wzięło , wczoraj nawet sprawdzałem jak daleko jest pogotowie od miejsca gdzie będe spedzał ferie zimowe. Masakra.

piobla1324 pisze: ↑

27 grudnia 2024, o 20:26

Ja nie mówie nie lekom , jak psycholog mi nie pomoże te zaryzykuje tych leków , wezne L4 i tyle. Szkoda mi zycia na te zasrane zaburzenie. Chcialbym dzieciom pokazać jeszcze pare fajnych miejsc na świecie i mieć z tego radość , w tej Danii rok temu nie było najgorzej , ale potem , nie wiem zkąd zaczałem się nakręcać , że co ja zrobie jak mnie znowu zlapie atak , na Tarnicy pod szczytem musialem wziąśc benzo , bo tak mnie mocno wzięło , wczoraj nawet sprawdzałem jak daleko jest pogotowie od miejsca gdzie będe spedzał ferie zimowe. Masakra.

Nikt nie wie ile nas to kosztuje " walki z samym sobą "
Przykra jest ta nerwica ‍♀️
Jedynym pocieszeniem dla mnie jest to , że jest zdrowa fizycznie. I liczę na to że psycholog mi pomoże znaleźć mój błąd w odburzaniu.

Ja też na to liczę , bo mam już dojść. Niby człowiek fizycznie zdrowy , a siły brak