Witam. To znowu ja. Nie mam pojecia juz czy to naprawde nerwica czy cos innego, a wiec tak od wczoraj jakos od godziny 19 mam uczucie ciezkosci na mostku, co powoduje ciezkie oddychanie. Klucia nadal sa i promieniuja. Raz kluje pod piersia raz nad itd. A raz kluje mnie np dlon czy bola plecy. Probowalam umowic sie dzis do lekarza, ale nikt nie odbieral, jutro zrobie to ponownie. Bardzo sie boje, ze to jakies zapalenie osierdzia czy miesnia sercowego. Albo cos innego. Boje sie tez, ze lekarze nie beda wiedziec co zrobic:(

oliwiaxxx pisze: ↑

2 września 2024, o 16:22

Witam. To znowu ja. Nie mam pojecia juz czy to naprawde nerwica czy cos innego, a wiec tak od wczoraj jakos od godziny 19 mam uczucie ciezkosci na mostku, co powoduje ciezkie oddychanie. Klucia nadal sa i promieniuja. Raz kluje pod piersia raz nad itd. A raz kluje mnie np dlon czy bola plecy. Probowalam umowic sie dzis do lekarza, ale nikt nie odbieral, jutro zrobie to ponownie. Bardzo sie boje, ze to jakies zapalenie osierdzia czy miesnia sercowego. Albo cos innego. Boje sie tez, ze lekarze nie beda wiedziec co zrobic:(

Oliwka... Tak Ciebie czytając od dłuższego czasu, mam wrażenie że najwyższy czas udać się do psychiatry, przynajmniej na konsultacje samą

Pewnie masz racje, ale ten ucisk-dusznosc wystapila nagle. Myslalam, ze przejdzie wiec wzielam prysznic i sie polozylam, ale nadal bez zmian. Jeszcze te klucia. Bardzo dziwna sprawa. Mam zaleczona astme oskrzelowa, wiec tez troszke mnie to niepokoi. No coz chyba pozostaje mi poczekac do jutrzejszej wizyty u lekarza. Mam nadzieje, ze to nic powaznego.

oliwiaxxx pisze: ↑

2 września 2024, o 16:33

Pewnie masz racje, ale ten ucisk-dusznosc wystapila nagle. Myslalam, ze przejdzie wiec wzielam prysznic i sie polozylam, ale nadal bez zmian. Jeszcze te klucia. Bardzo dziwna sprawa. Mam zaleczona astme oskrzelowa, wiec tez troszke mnie to niepokoi. No coz chyba pozostaje mi poczekac do jutrzejszej wizyty u lekarza. Mam nadzieje, ze to nic powaznego.

Nie takie dziwne jak się ma nerwice, ale fakt że nerwica jest przerażająca

Możesz w aptece kupić coś mocniejszego niż melisa, podobno pasiflora jest dość silna, albo jakis lek ziołowy typu persen forte (z tym że albo to albo to) - może warto kupić i sprawdzić

Ja na delikatne ukojenie lęków/nerwów stosuje olejek CBD który polecił mi mój terapeuta. Co prawda jest dość drogi ale chyba troszkę pomaga. Na pewno bardziej niż ashwagandha.

Bylam u lekarza. Nie zrobil mi ekg itd, bo powiedzial, ze napewno z sercem jest ok wszystko skoro ekg nylo robione miesiac temu. Powiedzial, ze to neuralagia miedzyzebrowa, ktora moze promieniowac i dawac ucisk mostku i ciezkie oddychanie. A wlasnie ka poczatku objawia sie kluciami, pozniej projlemami z oddychaniem. Nie ma na to lekow. Mozna brac przeciwzapalne i lykam aspiryne + witaminy B. Zakupilam rowniez melise. Najciezsza jesy trudnosc w oddychaniu. Pozdrawiam. Zaufam lekarzowi i zobacze co bedzie dalej. Bardzo dziekuje za rady i wsparcie.

3 lata temu zdiagnozowano u mnie hipoglikemię reaktywną. Jestem przewlekle zmęczona ale od lutego jakoś udało mi się dojść na prostą wprowadzając ruch. Wszystko runęło w lipcu gdy zmarła moja babcia. Rozregulował mi się okres. Od tego czasu odczuwam w trakcie aktywności spadki cukru co doprowadza mnie do stanów lękowych. Nie wiem już sama czy doświadczam stanów lękowych czy ataków hipoglikemii. Nie wiem jak to odróżnić. Czuję paniczny lęk przed głodem a jednocześnie lęk przed przytyciem. W wieku 16 lat zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową z objawami derealizacji i jakoś sobie z tym poradziłam. Jednak zdałam sobie sprawę, że żyję w ciągłej presji narzucając sobie że coś muszę. Doszło do tego że stres mnie nie opuszcza, żyję z nim przewlekle. Chciałabym tyle rzeczy zrobić co często kończy się prokrastynacją czy odkładaniem i objawami lękowymi. Przez ostatnie lata przeszłam też bardzo stresującą diagnostykę zdrowotną co też bardzo mnie wymęczyło. Czuję że nakładam na siebie zbyt wiele, a gdy coś sobie odpuszczę to mam ogromne wyrzuty sumienia. Prawdopodobnie mam też jakieś zaburzenia odżywiania które męczą mnie od 10 lat mimo że wydawało mi się że mam nad nimi kontrolę. Pogrzeb babci chyba wywołał jakaś lawinę napięcia, stresu i lęków. Czuję się bezsilna wobec tego. 10 września mam psychiatrę i nie wiem jak dotrwać do tego czasu. Oprócz hipoglikemii reaktywnej mam też tężyczkę utajoną, endometriozę, wysoką prolaktynę, hashimoto, Sibo (opanowane), niewydolność żylną miednicy, (przeszłam też diagnostykę w kierunku chorób reumatologicznych, ze względu na obecne liczne przeciwciała i guzy na płucach). Zastanawiam się ile w tym nerwicy a ile chorób które mam… Być może właśnie nerwica przyniosła mi te wszystkie choroby….

Wspaniałe dziś drgają mi palce u stóp. Nie wiedziałam że to możliwe. Miał ktoś?

hejka,

u mnie troszke lepiej jest chociaz czesto lapie sie na glupich rzeczach.

Nie dotykam juz tych roznych nierownosci itd, teraz jak mi gorzej to prosze kogos zeby zobaczyl czy jest wszystko ok.
Paxtin 60mg biore ale mam czesto niespokojne mysli i potrafie sie nakrecic tym, ze jezykiem sobie przejade gdzies w podniebieniu i czuje zgrubienia(sprawdzone przez 2 dentystow i laryngologa- taka budowa, tam pelno nierownosci)+ czasami redbula wypije- moze on wzmacniac leki?
No ale nie dotykam juz tylko mam ciagle takie zle mysli, ze cos tam, ze cos tam. Cos mi strzzeli w szyi jak przekrecam glowe to sie martwie, przelykam i cos tam nierowno polykam to sie martwie. Np wycierajac sie po lazience tre skore i czasami krewka na papierze zostanie to panika- ja strasznie mocno wycieram tamte miejsca okolo odbytu.

Wszystko potrafi mnie zmartwic ale mam od razu mysli, ze to nerwica. Ogolnie mam okropnie spiete miesnie szyjne itd- fizjo to az w szoku byl
Myslalem, ze zrozumialem mechanizm ale chyba jednak nie
badan to mialem juz multu-RTG kregoslupa, usg pare razy, brzucha, tarczycy, szyi, badania krwi, ostereopata, fizjoterapeuta, urolog, proktolog, wszystko sprawdzalem,nawet przy okazji ekg zrobili i jest legancko.
Jedyne somaty u mnie to czasami jak sie skupie to mam pisk w uszach a jak sie nie skupiam to go nie mam- wiec pewnie wiadomo

jestem na l4 i mam mozliwosc isc do nowej pracy w poniedzialek(mega stresuajca branza-spedycja miedzynardowoa- mysle, ze wczesniejsza praca mnie wlasnie zniszczyla psychicznie).
Co myslicie? probowac z grubej rury czy na spokojnie sobie pojsc np do jakiegos sklepu albo na magazyn delikatnie pracowac tez fizycznie? boje sie, ze presja typu- zarob 50.000 euro miesiecznie a jak nie to out mnie znowu na nerwice zniesie. Nie czuje sie gotowy na taki rodzaj stresu jeszcze.

Misio1234 pisze: ↑

4 września 2024, o 08:56

3 lata temu zdiagnozowano u mnie hipoglikemię reaktywną. Jestem przewlekle zmęczona ale od lutego jakoś udało mi się dojść na prostą wprowadzając ruch. Wszystko runęło w lipcu gdy zmarła moja babcia. Rozregulował mi się okres. Od tego czasu odczuwam w trakcie aktywności spadki cukru co doprowadza mnie do stanów lękowych. Nie wiem już sama czy doświadczam stanów lękowych czy ataków hipoglikemii. Nie wiem jak to odróżnić. Czuję paniczny lęk przed głodem a jednocześnie lęk przed przytyciem. W wieku 16 lat zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową z objawami derealizacji i jakoś sobie z tym poradziłam. Jednak zdałam sobie sprawę, że żyję w ciągłej presji narzucając sobie że coś muszę. Doszło do tego że stres mnie nie opuszcza, żyję z nim przewlekle. Chciałabym tyle rzeczy zrobić co często kończy się prokrastynacją czy odkładaniem i objawami lękowymi. Przez ostatnie lata przeszłam też bardzo stresującą diagnostykę zdrowotną co też bardzo mnie wymęczyło. Czuję że nakładam na siebie zbyt wiele, a gdy coś sobie odpuszczę to mam ogromne wyrzuty sumienia. Prawdopodobnie mam też jakieś zaburzenia odżywiania które męczą mnie od 10 lat mimo że wydawało mi się że mam nad nimi kontrolę. Pogrzeb babci chyba wywołał jakaś lawinę napięcia, stresu i lęków. Czuję się bezsilna wobec tego. 10 września mam psychiatrę i nie wiem jak dotrwać do tego czasu. Oprócz hipoglikemii reaktywnej mam też tężyczkę utajoną, endometriozę, wysoką prolaktynę, hashimoto, Sibo (opanowane), niewydolność żylną miednicy, (przeszłam też diagnostykę w kierunku chorób reumatologicznych, ze względu na obecne liczne przeciwciała i guzy na płucach). Zastanawiam się ile w tym nerwicy a ile chorób które mam… Być może właśnie nerwica przyniosła mi te wszystkie choroby….

Sypiesz się po prostu. Może masz już swoje lata bo nic nie pisałaś. Przy tylu schorzeniach zwyczajnie możesz czuć się jak kupa. Przypuszczam, że masz zaniedbaną aktywność fizyczną( te 10000 tyś kroków trzeba robić)może nawet nadwagę co tylko pogłębia dolegliwości. Hormony się rozsypują okres staje lęki same przychodzą. Trzeba o siebie bardziej zadbać.
Tylu tu ludzi pisze i mało kto dodaje ile ma lat, czy ma nadwagę, czy pół życia paliło piło czy ćpało, czy jest sie aktywnym fizycznie i zawodowo a to bardzo ważne bo przekrojówkę wiekową mamy tu sporą.
Podejrzane u ciebie są te zmiany na płucach i liczne przeciwciała. Weź się diagnozuj w kierunku onkologicznym. Moja matka miała liczne zmiany nazywane zwapnieniami a to był rak z przerzutami na początku w ogóle nie zdiagnozowany. Nie obstawiam by nerwica była przyczyną twoich chorób. To choroby i obawa o stan zdrowia wywołały stany lękowe.

oliwiaxxx pisze: ↑

3 września 2024, o 18:40

Bylam u lekarza. Nie zrobil mi ekg itd, bo powiedzial, ze napewno z sercem jest ok wszystko skoro ekg nylo robione miesiac temu. Powiedzial, ze to neuralagia miedzyzebrowa, ktora moze promieniowac i dawac ucisk mostku i ciezkie oddychanie. A wlasnie ka poczatku objawia sie kluciami, pozniej projlemami z oddychaniem. Nie ma na to lekow. Mozna brac przeciwzapalne i lykam aspiryne + witaminy B. Zakupilam rowniez melise. Najciezsza jesy trudnosc w oddychaniu. Pozdrawiam. Zaufam lekarzowi i zobacze co bedzie dalej. Bardzo dziekuje za rady i wsparcie.

Musisz się więcej rozciągać, długo i regularnie otwierać klatkę piersiową by zlikwidować napięcia. Praca nad napięciami jest bardzo ważna tonus ciała musi być zbalansowany. Pracuj nad przednia tylną boczną i spiralną taśmą powieziową. Wpiszesz w google to zobaczysz o co chodzi.

Polly pisze: ↑

5 września 2024, o 23:04

Misio1234 pisze: ↑

4 września 2024, o 08:56

3 lata temu zdiagnozowano u mnie hipoglikemię reaktywną. Jestem przewlekle zmęczona ale od lutego jakoś udało mi się dojść na prostą wprowadzając ruch. Wszystko runęło w lipcu gdy zmarła moja babcia. Rozregulował mi się okres. Od tego czasu odczuwam w trakcie aktywności spadki cukru co doprowadza mnie do stanów lękowych. Nie wiem już sama czy doświadczam stanów lękowych czy ataków hipoglikemii. Nie wiem jak to odróżnić. Czuję paniczny lęk przed głodem a jednocześnie lęk przed przytyciem. W wieku 16 lat zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową z objawami derealizacji i jakoś sobie z tym poradziłam. Jednak zdałam sobie sprawę, że żyję w ciągłej presji narzucając sobie że coś muszę. Doszło do tego że stres mnie nie opuszcza, żyję z nim przewlekle. Chciałabym tyle rzeczy zrobić co często kończy się prokrastynacją czy odkładaniem i objawami lękowymi. Przez ostatnie lata przeszłam też bardzo stresującą diagnostykę zdrowotną co też bardzo mnie wymęczyło. Czuję że nakładam na siebie zbyt wiele, a gdy coś sobie odpuszczę to mam ogromne wyrzuty sumienia. Prawdopodobnie mam też jakieś zaburzenia odżywiania które męczą mnie od 10 lat mimo że wydawało mi się że mam nad nimi kontrolę. Pogrzeb babci chyba wywołał jakaś lawinę napięcia, stresu i lęków. Czuję się bezsilna wobec tego. 10 września mam psychiatrę i nie wiem jak dotrwać do tego czasu. Oprócz hipoglikemii reaktywnej mam też tężyczkę utajoną, endometriozę, wysoką prolaktynę, hashimoto, Sibo (opanowane), niewydolność żylną miednicy, (przeszłam też diagnostykę w kierunku chorób reumatologicznych, ze względu na obecne liczne przeciwciała i guzy na płucach). Zastanawiam się ile w tym nerwicy a ile chorób które mam… Być może właśnie nerwica przyniosła mi te wszystkie choroby….

Sypiesz się po prostu. Może masz już swoje lata bo nic nie pisałaś. Przy tylu schorzeniach zwyczajnie możesz czuć się jak kupa. Przypuszczam, że masz zaniedbaną aktywność fizyczną( te 10000 tyś kroków trzeba robić)może nawet nadwagę co tylko pogłębia dolegliwości. Hormony się rozsypują okres staje lęki same przychodzą. Trzeba o siebie bardziej zadbać.
Tylu tu ludzi pisze i mało kto dodaje ile ma lat, czy ma nadwagę, czy pół życia paliło piło czy ćpało, czy jest sie aktywnym fizycznie i zawodowo a to bardzo ważne bo przekrojówkę wiekową mamy tu sporą.
Podejrzane u ciebie są te zmiany na płucach i liczne przeciwciała. Weź się diagnozuj w kierunku onkologicznym. Moja matka miała liczne zmiany nazywane zwapnieniami a to był rak z przerzutami na początku w ogóle nie zdiagnozowany. Nie obstawiam by nerwica była przyczyną twoich chorób. To choroby i obawa o stan zdrowia wywołały stany lękowe.

Zacznę od xDDDD

Mam 29 lat.
Nie piję i nie palę.
Prowadzę własną firmę i ćwiczę średnio 5-6 dni w tygodniu. Staram się biegać minimum 3 dni w tygodniu. Jeśli nie biegam to spacery i conajmniej 10 tys kroków. Nie jeżdżę autem a rowerem. Do tego wspinam się na ściance. Staram się też regularnie rozciągać i wzmacniać.
Guzy na płucach są zapalne - byłam z tego powodu hospitalizowana.


A nadwagi nie mam więc pudło.
Gratuluję wniosków.
Polecam przestać stygmatyzować ludzi z chorobami przewlekłymi bo może to być krzywdzące. A już napisać osobie z zaburzeniami odżywania że ma nadwagę to wgl jazda xd
Na zaburzenia lękowe choruję od 16 roku życia, a Ty chyba nigdy, skoro nawet nie wiesz do jakiej osoby zwracasz się w tak oceniający sposób.

Jprdl pierwszego i chyba ostatniego posta w życiu dodałam na forum i taki plaskacz XD

Misio1234 pisze: ↑

4 września 2024, o 08:56

3 lata temu zdiagnozowano u mnie hipoglikemię reaktywną. Jestem przewlekle zmęczona ale od lutego jakoś udało mi się dojść na prostą wprowadzając ruch. Wszystko runęło w lipcu gdy zmarła moja babcia. Rozregulował mi się okres. Od tego czasu odczuwam w trakcie aktywności spadki cukru co doprowadza mnie do stanów lękowych. Nie wiem już sama czy doświadczam stanów lękowych czy ataków hipoglikemii. Nie wiem jak to odróżnić. Czuję paniczny lęk przed głodem a jednocześnie lęk przed przytyciem. W wieku 16 lat zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową z objawami derealizacji i jakoś sobie z tym poradziłam. Jednak zdałam sobie sprawę, że żyję w ciągłej presji narzucając sobie że coś muszę. Doszło do tego że stres mnie nie opuszcza, żyję z nim przewlekle. Chciałabym tyle rzeczy zrobić co często kończy się prokrastynacją czy odkładaniem i objawami lękowymi. Przez ostatnie lata przeszłam też bardzo stresującą diagnostykę zdrowotną co też bardzo mnie wymęczyło. Czuję że nakładam na siebie zbyt wiele, a gdy coś sobie odpuszczę to mam ogromne wyrzuty sumienia. Prawdopodobnie mam też jakieś zaburzenia odżywiania które męczą mnie od 10 lat mimo że wydawało mi się że mam nad nimi kontrolę. Pogrzeb babci chyba wywołał jakaś lawinę napięcia, stresu i lęków. Czuję się bezsilna wobec tego. 10 września mam psychiatrę i nie wiem jak dotrwać do tego czasu. Oprócz hipoglikemii reaktywnej mam też tężyczkę utajoną, endometriozę, wysoką prolaktynę, hashimoto, Sibo (opanowane), niewydolność żylną miednicy, (przeszłam też diagnostykę w kierunku chorób reumatologicznych, ze względu na obecne liczne przeciwciała i guzy na płucach). Zastanawiam się ile w tym nerwicy a ile chorób które mam… Być może właśnie nerwica przyniosła mi te wszystkie choroby….

Masz jakieś zajęcie, które potrafi Cie zrelaksować? Czytanie, spacery, oglądnie czegoś, spotkania z przyjaciółmi? Zaczęłabym powoli od czegoś takiego, starać się chociaż na chwilę odciągnąć głowę od złych myśli, dać odpocząć swojej psychice, w którymś z filmików Victor tłumaczy, że to bardzo ważne, żeby glowa chociaż chwilowo doswiadczala innych emocji.

Trochę późno odpisuje, ale tak ja tak mam, każdy gorszy okres no choroba lub jakieś dolegliwości powodują u mnie zaraz nawroty nerwicowe

Xtxxtb pisze: ↑

8 września 2024, o 12:00

Misio1234 pisze: ↑

4 września 2024, o 08:56

3 lata temu zdiagnozowano u mnie hipoglikemię reaktywną. Jestem przewlekle zmęczona ale od lutego jakoś udało mi się dojść na prostą wprowadzając ruch. Wszystko runęło w lipcu gdy zmarła moja babcia. Rozregulował mi się okres. Od tego czasu odczuwam w trakcie aktywności spadki cukru co doprowadza mnie do stanów lękowych. Nie wiem już sama czy doświadczam stanów lękowych czy ataków hipoglikemii. Nie wiem jak to odróżnić. Czuję paniczny lęk przed głodem a jednocześnie lęk przed przytyciem. W wieku 16 lat zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową z objawami derealizacji i jakoś sobie z tym poradziłam. Jednak zdałam sobie sprawę, że żyję w ciągłej presji narzucając sobie że coś muszę. Doszło do tego że stres mnie nie opuszcza, żyję z nim przewlekle. Chciałabym tyle rzeczy zrobić co często kończy się prokrastynacją czy odkładaniem i objawami lękowymi. Przez ostatnie lata przeszłam też bardzo stresującą diagnostykę zdrowotną co też bardzo mnie wymęczyło. Czuję że nakładam na siebie zbyt wiele, a gdy coś sobie odpuszczę to mam ogromne wyrzuty sumienia. Prawdopodobnie mam też jakieś zaburzenia odżywiania które męczą mnie od 10 lat mimo że wydawało mi się że mam nad nimi kontrolę. Pogrzeb babci chyba wywołał jakaś lawinę napięcia, stresu i lęków. Czuję się bezsilna wobec tego. 10 września mam psychiatrę i nie wiem jak dotrwać do tego czasu. Oprócz hipoglikemii reaktywnej mam też tężyczkę utajoną, endometriozę, wysoką prolaktynę, hashimoto, Sibo (opanowane), niewydolność żylną miednicy, (przeszłam też diagnostykę w kierunku chorób reumatologicznych, ze względu na obecne liczne przeciwciała i guzy na płucach). Zastanawiam się ile w tym nerwicy a ile chorób które mam… Być może właśnie nerwica przyniosła mi te wszystkie choroby….

Masz jakieś zajęcie, które potrafi Cie zrelaksować? Czytanie, spacery, oglądnie czegoś, spotkania z przyjaciółmi? Zaczęłabym powoli od czegoś takiego, starać się chociaż na chwilę odciągnąć głowę od złych myśli, dać odpocząć swojej psychice, w którymś z filmików Victor tłumaczy, że to bardzo ważne, żeby glowa chociaż chwilowo doswiadczala innych emocji.

Przez ostatnie miesiące była to wspinaczka na ściance, a teraz nawet ścianka mnie stresuje
W zasadzie moje pogorszenie zaczęło się po śmierci mojej babci. Do pogrzebu jakoś trzymałam się w ryzach.

Dziś byłam ze znajomymi nad jeziorem popływać na desce sup. Było super do momentu kiedy poczułam silne przegrzanie. Normalnie lubiłam ten stan, takie pozytywne zmęczenie. Teraz nawet te pozytywne zmęczenie powoduje we mnie niepokój.

Niestety takie rzeczy jak książka czy medytacja to na razie długo droga. Mam ogromny problem z koncentracją dlatego nie jestem w stanie się skupić. Psycholog zasugerowała diagnozę w kierunku ADHD i planuję to poruszyć.

Lęki są okrutne, nigdy jeszcze takich nie doświadczałam a już na pewno nie z taką intensywnością. Ale wierzę, że z tego wyjdę, że to trudny czas z którego muszę coś wynieść dla siebie