2 sierpnia 2023, o 08:21
Witajcie!
Ten post to swego rodzaju spowiedź, nie wiem, błaganie o pomoc, chęć przebaczenia sobie, ale kompletna tego nieumiejętność i niewiedza co zrobić w tej sytuacji.
Z nerwicy lękowej leczę się już ponad 5 lat. Przeszedłem w tym czasie jednak tylko 3 bardzo silne jednak dla mnie długotrwalsze epizody. Większość tego czasu funkcjonowałem względnie normalnie. Mówię względnie, bowiem wszystko w moim życiu kręci się wokół mojej seksualności. Około 13 roku życia a więc już 14 lat temu zacząłem się masturbować i zaraz szybko doszła do tego pornografia. Niestety moja seksualność stała się szybko silnym natręctwem, z którym po dziś dzień nie umiem sobie poradzić. Potrafię jednak odróżnić dobro od zła i czyny niemoralne od moralnych, jednak jako zafiksowany seksualnością nastolatek jeszcze tego nie potrafiłem i cierpię katusze wyrzutów sumienia z tym faktem związanych. Zaczynało się od fantazji o Cioci, nawet własnej Mamie. Nie byłoby może w tym niczego nad wyraz gdyby na fantazjach się skończyło, bo to (chyba) normalne u nastolatków. Miałem jednak sytuacje w których w nocy podkradałem się i molestowałem własną Mamę czy Ciocię. Pisząc to czuję tak ogromny wstyd i niechęć do samego siebie, ale czuję jednak, że muszę to zrobić, nawet jeśli narażę się na ostracyzm, czy wyśmianie. Co gorsza takie epizody zdarzały mi się również względem co najmniej kilka lat młodszych ode mnie Kuzynek. Na pewnym etapie popęd trochę wyhamował, a pewne zachowania zacząłem rozumieć i się za nie wstydzić, jednak czasu nie jestem w stanie cofnąć i to mnie boli najbardziej. Chciałbym jakoś zadośćuczynić, ale mam wrażenie, że wspominanie tego nic nie da i będzie tylko potencjalnie bolesne, choć nie wiem czy osoby mi bliskie to po prostu wyparły. Jestem święcie przekonany, że zwłaszcza Mama i Ciocia miały świadomość tego co robiłem, ponieważ pamiętam, że się przed tym moim dotykiem wówczas, w pół śnie wzbraniały, jednak nie umiały podjąć ze mną dialogu. Tego mi najbardziej zabrakło, kogoś kto wytłumaczyłby i nauczył, że zachowania seksualne są częścią natury człowieka, jednak jednocześnie są takie, których należy unikać i się powstrzymywać, a niestety w czasach dzieciństwa będąc zafiksowany religijnie widziałem tylko podział na to co jest grzechem i co nim nie jest, a więc masturbacja sama w sobie, czy seks przedmałżeński, a molestowanie seksualne to jedno i to samo g**no...
Moja psycholog mówi, że czas sobie wybaczyć, że nie mogłem wiedzieć co robię jako tak młoda osoba i to błąd najbliższego otoczenia, że mi tego odpowiednio nie wytłumaczyli i nie nauczyli seksualności. Mam jednak obawy, że to co robiłem może rzutować na tych którym to robiłem i mając prywatne doświadczenia z nerwicą lękową, stanami lękowymi świadomość, że mogłem się przyczynić do podobnych objawów u innych jest dla mnie okropna i wywołuje poczucie winy.
Co pewnie każdy jakkolwiek wprawiony zauważy jestem w trakcie kryzysu nerwicowego i jestem przekonany, że bez tego te myśli nie byłyby tak silne i przytłaczające, ale z tyłu głowy nadal jednak są, a moja seksualność nadal jest swego rodzaju ucieczką od lęku i emocji, choć jak już wspomniałem od lat nie dopuszczam się nawet drobnych uchybień na tym tle względem drugiej osoby, dorosłej czy małoletniej.
nie spie, nie jem. Gdy przychodzi wieczór jestem przerazona. Siedzę w kącie, cała się trzese
zobaczysz , ze ulzy Ci . Ja tak ostatnio zrobilam z SM , ze najwyzej bedzie diagnoza ….pomoglo , ale niebylo latwozobaczysz , ze ulzy Ci . Ja tak ostatnio zrobilam z SM , ze najwyzej bedzie diagnoza ….pomoglo , ale niebylo latwo
