Juliaaa78569 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 18:51

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 18:06

Katja pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 17:46

Ja miałam czas, że bałam się seriale oglądać, bo moje problemy zdrowotne zaczęły się w trakcie oglądania "Watachy".
Ale z czasem wyluzowałam w tym temacie i dziś oglądam z przyjemnością wszystkie.

Moim zdaniem wygląda to tak: powinnaś sobie zadać pytanie czy przebywanie tutaj Ci służy, czy wręcz przeciwnie. Jeśli nie, to po co to robić?
Natomiast zdecydowanie odradzam Ci wszelkie grupy, gdzie ludzie dyskutują o swoich problemach zdrowotnych.

Raz weszłam na grupę osób z tężyczka i czytałam jak u nich wyglądały ataki tezyczki i ze nawet się nie mogli wtedy ruszyć, od tej pory już nie czytam.

Dużo osób tutaj szuka sobie nowych chorób w Internecie, ja tego nie robię, albo boi się chorób psychicznych, ja nie, ciężko znaleźć osoby z podobnymi lękami, więc sama nie wiem.

Ja też mam problem z oglądaniem telewizji, bo w wielu filmach i serialach jest wątek raka. Ostatnio oglądałam serial kryminalny i nawet mnie wciągnęła sprawa i nagle pojawił się wątek raka tarczycy, wtedy już nie wytrzymałam i musiałem wyłączyć. A mundial 2018 juz zawsze będzie mi się kojarzył z operacja. Wszystko jest teraz takie"napiętnowane".

Magdo, ja również mogłabym dołączyć do grupy osób, które oprócz nerwicy mają inne schorzenia. W przeciągu mojego 20 letniego życia miałam wycinane migdałki, 3 razy biopsję ze względu na guzki w piersi, alergie, wadę wymowy i wadę zgryzu do tej pory, problemy z kostkami w stopach i do tego nerwicą i jeszcze różne problemy emocjonalne.

Do tej pory myślałam, że jak będę mieć pod kontrolą to wszystko, że jak pozbędę się tego i tamtego, lub kiedy będę jak x, osiągnę x to nerwica przeminie i w końcu będę szczęśliwa.
A to guzik prawda
Bo moim problemem nie są moje problemy, jakaś sytuacja życiowa, czy schorzenia prawdziwe lub nerwicowe.
Moim problemem jest podejście do tego wszystkiego.
Dlatego jak już wiele osób tu powtarza, czego ja długo nie rozumiałam, że wyjście z zaburzeń lękowych z mechanizmami lękowymi nie polega na pozbyciu się objawów, czy rozwiązywaniu miliona konfliktów wewnętrznych, czy wszystkich problemów w naszym życiu.
Wszystko polega na zmienieniu sposobu myślenia w różnych obszarach, czy to najpierw odnośnie zaburzenia, a później odnośnie wielu spraw w naszym życiu, które do zaburzenia doprowadziły.

Jak to kiedyś Katja napisała, nauczenia się żyć w nieidealnym świecie, a nie dążenie do poukładania wszystkiego w naszym życiu na ostatni guzik. Bo to niemożliwe.

Dlatego Magdo, odburzenie w wielu przypadkach to jest filozofia życia, a nie po po prostu pozbyciem się lęku czy objawów.

Więc, w Twoim przypadku, jesteś w danej sytuacji i zawsze masz rozwiązania na nią. Nie masz tarczycy i musisz coś brać to bierz, bez zastanowienia czy te objawy są od tężyczki czy nerwicy. Co Ci da rozróżnienie tego? I to i to musisz zaakceptować.
Każde wspomnienie o tarczycy budzi w Tobie lęk, bo Twój umysł uznał to za zagrożenie i dopóki będziesz go w tym utwierdzać to on nie odpuści.

Zobacz, że przez uczenie się odpuszczania, tutaj akceptowania pewnych rzeczy odciążasz się psychicznie niesamowicie, a wtedy i objawów z ciała będzie mniej.
Nawet jeśli chorujemy na daną chorobę to jeśli będziemy tak bardzo ją celebrować, skupiać się na chorowaniu a nie leczeniu to tylko sobie szkodzimy. Organizm nie potrzebuje dodatkowego balastu. A gdybyśmy mu tylko pomogli swoim myśleniem to lepiej by sobie radził z daną chorobą:)

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:10

Juliaaa78569 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 18:51

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 18:06

Raz weszłam na grupę osób z tężyczka i czytałam jak u nich wyglądały ataki tezyczki i ze nawet się nie mogli wtedy ruszyć, od tej pory już nie czytam.

Dużo osób tutaj szuka sobie nowych chorób w Internecie, ja tego nie robię, albo boi się chorób psychicznych, ja nie, ciężko znaleźć osoby z podobnymi lękami, więc sama nie wiem.

Ja też mam problem z oglądaniem telewizji, bo w wielu filmach i serialach jest wątek raka. Ostatnio oglądałam serial kryminalny i nawet mnie wciągnęła sprawa i nagle pojawił się wątek raka tarczycy, wtedy już nie wytrzymałam i musiałem wyłączyć. A mundial 2018 juz zawsze będzie mi się kojarzył z operacja. Wszystko jest teraz takie"napiętnowane".

Magdo, ja również mogłabym dołączyć do grupy osób, które oprócz nerwicy mają inne schorzenia. W przeciągu mojego 20 letniego życia miałam wycinane migdałki, 3 razy biopsję ze względu na guzki w piersi, alergie, wadę wymowy i wadę zgryzu do tej pory, problemy z kostkami w stopach i do tego nerwicą i jeszcze różne problemy emocjonalne.

Do tej pory myślałam, że jak będę mieć pod kontrolą to wszystko, że jak pozbędę się tego i tamtego, lub kiedy będę jak x, osiągnę x to nerwica przeminie i w końcu będę szczęśliwa.
A to guzik prawda
Bo moim problemem nie są moje problemy, jakaś sytuacja życiowa, czy schorzenia prawdziwe lub nerwicowe.
Moim problemem jest podejście do tego wszystkiego.
Dlatego jak już wiele osób tu powtarza, czego ja długo nie rozumiałam, że wyjście z zaburzeń lękowych z mechanizmami lękowymi nie polega na pozbyciu się objawów, czy rozwiązywaniu miliona konfliktów wewnętrznych, czy wszystkich problemów w naszym życiu.
Wszystko polega na zmienieniu sposobu myślenia w różnych obszarach, czy to najpierw odnośnie zaburzenia, a później odnośnie wielu spraw w naszym życiu, które do zaburzenia doprowadziły.

Jak to kiedyś Katja napisała, nauczenia się żyć w nieidealnym świecie, a nie dążenie do poukładania wszystkiego w naszym życiu na ostatni guzik. Bo to niemożliwe.

Dlatego Magdo, odburzenie w wielu przypadkach to jest filozofia życia, a nie po po prostu pozbyciem się lęku czy objawów.

Więc, w Twoim przypadku, jesteś w danej sytuacji i zawsze masz rozwiązania na nią. Nie masz tarczycy i musisz coś brać to bierz, bez zastanowienia czy te objawy są od tężyczki czy nerwicy. Co Ci da rozróżnienie tego? I to i to musisz zaakceptować.
Każde wspomnienie o tarczycy budzi w Tobie lęk, bo Twój umysł uznał to za zagrożenie i dopóki będziesz go w tym utwierdzać to on nie odpuści.

Zobacz, że przez uczenie się odpuszczania, tutaj akceptowania pewnych rzeczy odciążasz się psychicznie niesamowicie, a wtedy i objawów z ciała będzie mniej.
Nawet jeśli chorujemy na daną chorobę to jeśli będziemy tak bardzo ją celebrować, skupiać się na chorowaniu a nie leczeniu to tylko sobie szkodzimy. Organizm nie potrzebuje dodatkowego balastu. A gdybyśmy mu tylko pomogli swoim myśleniem to lepiej by sobie radził z daną chorobą:)

Musze się nie zgodzić jeśli chodzi o nerwice i tezyczke, moim zdaniem ma to znaczenie które objawy są z czego, bo jeśli jakiś objaw jest z tezyczki to znaczy że w tym momencie spadł mi wapń i trzeba go teraz wziąć, jeśli tego nie zrobię sytuacja będzie się pogarszac aż może nastąpić atak tezyczki, dlatego to rozróżnienie jest dla mnie wazne.

Ostatnio w telewizji ciągle leci reklama leku na poprawę pracy tarczycy, i tam wyliczaja co ona robi dla organizmu, wtedy przychodzi lęk że ja jej nie mam.

Moje lęki pogłębia też fakt, że mieszkam sama i nie mam bliskiej rodziny. Gdybym miała atak tezyczki lub kolki nerkowej (który juz miałam jeszcze za życia mamy), to nikt mi nie pomoze. Obecnie jestem przeziębiona i prosilam kilku znajomych o pójście do apteki, nikt dzis nie mógł, poczułam się bardzo samotna.

Katja pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:31

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:10

Juliaaa78569 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 18:51

Magdo, ja również mogłabym dołączyć do grupy osób, które oprócz nerwicy mają inne schorzenia. W przeciągu mojego 20 letniego życia miałam wycinane migdałki, 3 razy biopsję ze względu na guzki w piersi, alergie, wadę wymowy i wadę zgryzu do tej pory, problemy z kostkami w stopach i do tego nerwicą i jeszcze różne problemy emocjonalne.

Do tej pory myślałam, że jak będę mieć pod kontrolą to wszystko, że jak pozbędę się tego i tamtego, lub kiedy będę jak x, osiągnę x to nerwica przeminie i w końcu będę szczęśliwa.
A to guzik prawda
Bo moim problemem nie są moje problemy, jakaś sytuacja życiowa, czy schorzenia prawdziwe lub nerwicowe.
Moim problemem jest podejście do tego wszystkiego.
Dlatego jak już wiele osób tu powtarza, czego ja długo nie rozumiałam, że wyjście z zaburzeń lękowych z mechanizmami lękowymi nie polega na pozbyciu się objawów, czy rozwiązywaniu miliona konfliktów wewnętrznych, czy wszystkich problemów w naszym życiu.
Wszystko polega na zmienieniu sposobu myślenia w różnych obszarach, czy to najpierw odnośnie zaburzenia, a później odnośnie wielu spraw w naszym życiu, które do zaburzenia doprowadziły.

Jak to kiedyś Katja napisała, nauczenia się żyć w nieidealnym świecie, a nie dążenie do poukładania wszystkiego w naszym życiu na ostatni guzik. Bo to niemożliwe.

Dlatego Magdo, odburzenie w wielu przypadkach to jest filozofia życia, a nie po po prostu pozbyciem się lęku czy objawów.

Więc, w Twoim przypadku, jesteś w danej sytuacji i zawsze masz rozwiązania na nią. Nie masz tarczycy i musisz coś brać to bierz, bez zastanowienia czy te objawy są od tężyczki czy nerwicy. Co Ci da rozróżnienie tego? I to i to musisz zaakceptować.
Każde wspomnienie o tarczycy budzi w Tobie lęk, bo Twój umysł uznał to za zagrożenie i dopóki będziesz go w tym utwierdzać to on nie odpuści.

Zobacz, że przez uczenie się odpuszczania, tutaj akceptowania pewnych rzeczy odciążasz się psychicznie niesamowicie, a wtedy i objawów z ciała będzie mniej.
Nawet jeśli chorujemy na daną chorobę to jeśli będziemy tak bardzo ją celebrować, skupiać się na chorowaniu a nie leczeniu to tylko sobie szkodzimy. Organizm nie potrzebuje dodatkowego balastu. A gdybyśmy mu tylko pomogli swoim myśleniem to lepiej by sobie radził z daną chorobą:)

Musze się nie zgodzić jeśli chodzi o nerwice i tezyczke, moim zdaniem ma to znaczenie które objawy są z czego, bo jeśli jakiś objaw jest z tezyczki to znaczy że w tym momencie spadł mi wapń i trzeba go teraz wziąć, jeśli tego nie zrobię sytuacja będzie się pogarszac aż może nastąpić atak tezyczki, dlatego to rozróżnienie jest dla mnie wazne.

Ostatnio w telewizji ciągle leci reklama leku na poprawę pracy tarczycy, i tam wyliczaja co ona robi dla organizmu, wtedy przychodzi lęk że ja jej nie mam.

Moje lęki pogłębia też fakt, że mieszkam sama i nie mam bliskiej rodziny. Gdybym miała atak tezyczki lub kolki nerkowej (który juz miałam jeszcze za życia mamy), to nikt mi nie pomoze. Obecnie jestem przeziębiona i prosilam kilku znajomych o pójście do apteki, nikt dzis nie mógł, poczułam się bardzo samotna.

Chyba jednak uruchomię na chwilę swój mózg. Twoim problemem jest to, że wydaję Ci się, że musisz osiągnąć 100% kontrolę nad chorobą, żeby żyć. A tak się nie da, więc jeśli będziesz się upierać żeby to osiągnąć, to zawsze będziesz w lęku i niepokoju. Tym co możesz w tej sytuacji zrobić, to zaakceptować fakt, że jesteś w stanie zrobić tyle...ile jesteś w stanie zrobić. Jeżeli uznasz, że to jednak tężyczka, to weźmiesz ten wapń i tyle. Takie są fakty, czy Ci się podoba czy nie. Jest jakieś ryzyko, no niestety. I albo nauczysz się to akceptować i żyć ze swoimi problemami zdrowotnymi, albo sama siebie będziesz wyniszczać chronicznym stresem wynikającym z niezgody na sytuacje, w której jesteś. Magda te Twoje ciało nie ma jak się regenerować, dochodzić do jakieś chociażby względnej równowagi, jeśli Ty ciągle pozostajesz w stanie napięcia, niezgody, wewnętrznej walki. Jestem pewna, że gdybyś zmieniła myślenie, nauczyła się akceptować swoją sytuację to i Twój stan zdrowia, by się poprawił. Tymczasem Ty się cały czas skupiasz nie na zdrowiu, nie na tym co pociągnie Cię w górę, tylko na chorobie, więc wzrasta to co pielęgnujesz, a Ty pielęgnujesz chorobę.

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:44

Katja pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:31

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:10

Musze się nie zgodzić jeśli chodzi o nerwice i tezyczke, moim zdaniem ma to znaczenie które objawy są z czego, bo jeśli jakiś objaw jest z tezyczki to znaczy że w tym momencie spadł mi wapń i trzeba go teraz wziąć, jeśli tego nie zrobię sytuacja będzie się pogarszac aż może nastąpić atak tezyczki, dlatego to rozróżnienie jest dla mnie wazne.

Ostatnio w telewizji ciągle leci reklama leku na poprawę pracy tarczycy, i tam wyliczaja co ona robi dla organizmu, wtedy przychodzi lęk że ja jej nie mam.

Moje lęki pogłębia też fakt, że mieszkam sama i nie mam bliskiej rodziny. Gdybym miała atak tezyczki lub kolki nerkowej (który juz miałam jeszcze za życia mamy), to nikt mi nie pomoze. Obecnie jestem przeziębiona i prosilam kilku znajomych o pójście do apteki, nikt dzis nie mógł, poczułam się bardzo samotna.

Chyba jednak uruchomię na chwilę swój mózg. Twoim problemem jest to, że wydaję Ci się, że musisz osiągnąć 100% kontrolę nad chorobą, żeby żyć. A tak się nie da, więc jeśli będziesz się upierać żeby to osiągnąć, to zawsze będziesz w lęku i niepokoju. Tym co możesz w tej sytuacji zrobić, to zaakceptować fakt, że jesteś w stanie zrobić tyle...ile jesteś w stanie zrobić. Jeżeli uznasz, że to jednak tężyczka, to weźmiesz ten wapń i tyle. Takie są fakty, czy Ci się podoba czy nie. Jest jakieś ryzyko, no niestety. I albo nauczysz się to akceptować i żyć ze swoimi problemami zdrowotnymi, albo sama siebie będziesz wyniszczać chronicznym stresem wynikającym z niezgody na sytuacje, w której jesteś. Magda te Twoje ciało nie ma jak się regenerować, dochodzić do jakieś chociażby względnej równowagi, jeśli Ty ciągle pozostajesz w stanie napięcia, niezgody, wewnętrznej walki. Jestem pewna, że gdybyś zmieniła myślenie, nauczyła się akceptować swoją sytuację to i Twój stan zdrowia, by się poprawił. Tymczasem Ty się cały czas skupiasz nie na zdrowiu, nie na tym co pociągnie Cię w górę, tylko na chorobie, więc wzrasta to co pielęgnujesz, a Ty pielęgnujesz chorobę.

Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz, tężyczka sama w sobie wywołuje ataki paniki i napięcie, czy zatem da się wyjść z nerwicy, mając tezyczke?

I druga, jak radzić sobie z brakiem pomocy, gdy ta pomoc jest potrzebna. Tak jak pisałam, jestem przeziębiona, może i poszłabym sama do apteki, gdyby nie ta pogoda, bałam się że mi się pogorszy. Gdybym miała coś gorszego i akurat żaden znajomy by mi nie mógł pomóc, to co wtedy? W tamtym roku gops mi trochę pomagał, teraz czeka na zaświadczenie od lekarza.

Katja pisze: ↑

31 stycznia 2023, o 12:25

magda10 pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:44

Katja pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:31

Chyba jednak uruchomię na chwilę swój mózg. Twoim problemem jest to, że wydaję Ci się, że musisz osiągnąć 100% kontrolę nad chorobą, żeby żyć. A tak się nie da, więc jeśli będziesz się upierać żeby to osiągnąć, to zawsze będziesz w lęku i niepokoju. Tym co możesz w tej sytuacji zrobić, to zaakceptować fakt, że jesteś w stanie zrobić tyle...ile jesteś w stanie zrobić. Jeżeli uznasz, że to jednak tężyczka, to weźmiesz ten wapń i tyle. Takie są fakty, czy Ci się podoba czy nie. Jest jakieś ryzyko, no niestety. I albo nauczysz się to akceptować i żyć ze swoimi problemami zdrowotnymi, albo sama siebie będziesz wyniszczać chronicznym stresem wynikającym z niezgody na sytuacje, w której jesteś. Magda te Twoje ciało nie ma jak się regenerować, dochodzić do jakieś chociażby względnej równowagi, jeśli Ty ciągle pozostajesz w stanie napięcia, niezgody, wewnętrznej walki. Jestem pewna, że gdybyś zmieniła myślenie, nauczyła się akceptować swoją sytuację to i Twój stan zdrowia, by się poprawił. Tymczasem Ty się cały czas skupiasz nie na zdrowiu, nie na tym co pociągnie Cię w górę, tylko na chorobie, więc wzrasta to co pielęgnujesz, a Ty pielęgnujesz chorobę.

Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz, tężyczka sama w sobie wywołuje ataki paniki i napięcie, czy zatem da się wyjść z nerwicy, mając tezyczke?

I druga, jak radzić sobie z brakiem pomocy, gdy ta pomoc jest potrzebna. Tak jak pisałam, jestem przeziębiona, może i poszłabym sama do apteki, gdyby nie ta pogoda, bałam się że mi się pogorszy. Gdybym miała coś gorszego i akurat żaden znajomy by mi nie mógł pomóc, to co wtedy? W tamtym roku gops mi trochę pomagał, teraz czeka na zaświadczenie od lekarza.

Wyjdźmy od tego, że Ty w niewłaściwy sposób pojmujesz wychodzenie z zaburzenia lękowego, które nie polega na ciągłym upewnianiu się, że nic mi nie jest, to tylko nerwica, ani też nie polega na tym, żeby nie mieć ataków paniki, ale by mieć właściwy stosunek do nich.
Magda, Ty uporczywie zadajesz pytania z gatunku, a co jak coś tam i mi nikt nie pomoże, a co jak mi się coś stanie i tak bez końca. Chcę Ci zwrócić jednak uwagę, że nie jesteś jedyną osoba z problemami zdrowotnymi, która mieszka sama. Jest wiele takich osób i jakoś te osoby funkcjonują, Ty też zresztą jakoś funkcjonujesz. Daj już temu spokój i żyj z tym co masz. Poszukaj jakiś grup wspólnych zainteresowań, nie dawaj się wciągać w rozmyślania z gatunku "co to będzie jak...", bo to Cię osłabia, a nie wzmacnia. W mojej ocenie nie tylko da się wyjść z zaburzenia mając tężyczkę, ale i powinna to być dla Ciebie dodatkowa motywacja.

Co do pomocy, to z tego co rozumiem, to nie jesteś ciągle obłożnie chora i przykuta do łóżka. Więc możesz się wcześniej przygotować na taką sytuację i mieć jakaś domową apteczkę.

Zapytam jeszcze jak reagowac na te reklamy z tarczyca i wątkami raka w telewizji. Pewnie powiesz że w ogóle nie reagować, ale wczoraj doszłam do wniosku że to odruch bezwarunkowy. Oglądałam serial i były reklamy, nawet ich nie sledzilam i nie obchodziły mnie, robiłam coś w telefonie, i nagle pojawiło się słowo tarczyca i wszystkie moje zmysły skierowaly się w stronę ekranu.

Jest też taka reklama wapnia ktory biorę i tam jest o kobietach po 50tce, a ja musiałam to zacząć brać nie mając jeszcze nawet 30 lat przez tezyczke. Przed operacją lekarze mówili że będę brała tylko jeden proszek, hormon tarczycy, a muszę brać o wiele więcej, bo dostałam od nich nowa chorobę, ciężko się z tym pogodzic.

Katja pisze: ↑

30 stycznia 2023, o 19:14

....

whiteHusar pisze: ↑

1 lutego 2023, o 07:05

Witam, dawno mnie tu nie było. Pewnie z 5 lat.

Niestety, ale nerwica do mnie wróciła i próbuje mi kolejny raz zrujnować życie.
Jedna myśl zasiała we mnie tyle wątpliwości, że choć coś pamiętam z przeszłości jak sobie radzić to te wydają mi się prawdziwe i zasadne.
Mianowicie pomyślałem pewnego wieczoru ( w poniedziałek ) o tym, że ja chyba nie powinienem pracować tam gdzie pracuje bo osoba z takimi problemami nie powinny i
START!
ATAK paniki, w nocy nie mogłem spać. Na drugi dzień totalny brak zainteresowania czymkolwiek, potężny lęk którego nie mogłem określić, momentami lekkie ataki paniki no i teraz strach przed pójściem do pracy. denerwuje mnie to już wszystko! Jak tak można żyć!!
Dodam że pracuje od 5 lat w danej pracy i zawsze chodzenie do pracy sprawiało mi satysfakcję i poczucie jakbym nie chodził do pracy tylko do mniejsca które jest spełnieniem marzeń. Teraz nawet nie chce patrzeć w cokolwiek związanego z tą pracą, bo mam odczucia że nie chcę itp. Ciągle mamy nowe dość inteligentne myśli mówiące za tym, że nigdy, nie chciałem tej pracy, źle się w niej czułem itp.

Dodatkowo to wszystko obniżyło mi komfort życia do tego stopnia, że nic mnie nie cieszy i nie interesuję .

Odczucia mi mówią, że wystarczy się zwolnić o wszystko wróci do normy!
Serio to wystarczy?
Jak się odburzyc? Obecnie jestem na zwolnieniu lekarskim z powodu grypy do piątku.

whiteHusar pisze: ↑

1 lutego 2023, o 09:55

A skąd mam rozpoznać czy aby to nie na pewno DOBRE ODCZUCIA? Może to jednak prawda? Piszesz o wcześniejszych obiekcjach na temat pracy. Miałem je ze względu na swoją historię z neriwca.
Teraz nerwica lub prawda mówi mi: WIDZISZ!? MÓWIŁEM CI ZE TO NIE JEST DOBRY POMYSŁ TA PRACA!

Trochę mnie przeraziła Twoja odpowiedź i stworzyła sporo wątpliwości.
Jedna pracę już straciłem ( choć jej nie lubiłem ), bo neriwca sobie ubzdurala i miałem ogromny lęk na nocnych Zmianach.