Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:19

Vexor pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:14

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:06

Ja serce potrafie olac, żołądek ściśnięty też, gule w gardle też. Ale wrażenie odplywania, jakbym zaraz miała stracić świadomość, nasilenie objawów że strony wzroku-dziwne widzenie (Nie wiem jak to inaczej opisac) Ale zawsze nasila się wieczorami w słabo oświetlonym pomieszczeniu. Oszołomienie, uczucie że to nigdy mi nie minie A będzie gorzej to wszystko zaczęło się ostatnio i staram się to olac Ale czasami już jestem tak zmęczona,że stany depresyjne się nasilają...

Tak naprawdę powinnam zacytować wszystkie posty z odpowiedziami.

Angelika, piszesz o zmęczeniu. Może Twój organizm domaga się odpoczynku, regeneracji nerwów, snu?
Słabe oświetlenie też potrafi negatywnie wpłynąć na człowieka. Jestem światłolubem w jesień i zimę, ale z drugiej strony ostre niebieskie światło też mi źle robi. Jak z tym u Ciebie?

Powiem szczerze, że zastanawiam się, ile osób na forum padło ofiarą patologizacji, że im się wmawia choroby, że to oni są nienormalni. Może okoliczności, praca, rodzina, sąsiedzi, głupota tzw. cywlizacji powodują, że nerwy iskrzą. Moze człowiek żyje wbrew sobie, nie na swoich warunkach, gdzieś okłamuje siebie i to powoduje nerwicę.

Angelika, jeżeli w awatarze jest Twoje zdjęcie, to widzę w Twoich oczach dużo bólu i smutku.

Potok pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:10

Przy większej ilości stresu i lęku to normalne że objawy ulegają nasileniu. Jeśli natręty są trudne do odepchnięcia to staraj się sobie racjonalizować że nie masz schizo bo mając schizo człowiek nie jest tego świadomy i podobnie z psychozą. Jak zapanujesz nad natrętami to będzie dla ciebie ogromny krok i derealka zejdzie zapewne.

W pełni się zgadzam. Nerwicowcy rzadko zapadają na choroby psychiczne. Na szczęście
U mnie każde większe obciążenie psychiczne powoduje decośtam i nawet fzyczne objawy. Cóż, potrzebuję się dobrze traktować, czego przy okazji życzę wszystkim z forum w Nowym Roku

Żorżyk pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:44

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:19

Vexor pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:14

Tak naprawdę powinnam zacytować wszystkie posty z odpowiedziami.

Angelika, piszesz o zmęczeniu. Może Twój organizm domaga się odpoczynku, regeneracji nerwów, snu?
Słabe oświetlenie też potrafi negatywnie wpłynąć na człowieka. Jestem światłolubem w jesień i zimę, ale z drugiej strony ostre niebieskie światło też mi źle robi. Jak z tym u Ciebie?

Powiem szczerze, że zastanawiam się, ile osób na forum padło ofiarą patologizacji, że im się wmawia choroby, że to oni są nienormalni. Może okoliczności, praca, rodzina, sąsiedzi, głupota tzw. cywlizacji powodują, że nerwy iskrzą. Moze człowiek żyje wbrew sobie, nie na swoich warunkach, gdzieś okłamuje siebie i to powoduje nerwicę.

Angelika, jeżeli w awatarze jest Twoje zdjęcie, to widzę w Twoich oczach dużo bólu i smutku.




W pełni się zgadzam. Nerwicowcy rzadko zapadają na choroby psychiczne. Na szczęście
U mnie każde większe obciążenie psychiczne powoduje decośtam i nawet fzyczne objawy. Cóż, potrzebuję się dobrze traktować, czego przy okazji życzę wszystkim z forum w Nowym Roku

Tak to moje zdjęcie. Jest trochę smutku,bo jak wcześniej wspominałam mam dość problematyczne i stresowe życie,ale ja nie uciekam od tego pomimo,że są to rzeczy na które naprawdę nie mam wpływu. Fakt czasami mam po prostu dość tego i chciałabym chociaż tydzień nie słyszeć o jakimś problemie. Dwa,że ludzie z otoczenia i moja rodzina zrobiła sobie ze mnie osobę do wygadania się czego za nic nie umiem ich oduczyć i tak często słyszę jak ten czy tamten ma problem i co ja myślę,co ja bym mogła pomoc.

Vexor pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:45

Ja z kolei większość dnia jest źle, a wieczorem zwykle jest dobrze lub prawie dobrze. Normalnie zasypiam, w nocy też jest w miarę ok nawet mimo kilkukrotnych wybudzeń, ale najgorsze są poranki i popołudnia.
Angelika, myślałem, że takie ładne kobiety nie mają nerwic.

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:49

Żorżyk pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:44

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:19

Tak to moje zdjęcie. Jest trochę smutku,bo jak wcześniej wspominałam mam dość problematyczne i stresowe życie,ale ja nie uciekam od tego pomimo,że są to rzeczy na które naprawdę nie mam wpływu. Fakt czasami mam po prostu dość tego i chciałabym chociaż tydzień nie słyszeć o jakimś problemie. Dwa,że ludzie z otoczenia i moja rodzina zrobiła sobie ze mnie osobę do wygadania się czego za nic nie umiem ich oduczyć i tak często słyszę jak ten czy tamten ma problem i co ja myślę,co ja bym mogła pomoc.

Z tym wygadywaniem się to może nie być dobry pomysl w takim stanie umysłowym bo zamiast układać sobie swój umysł , myślisz o problemach innych które Z reguły tylko oni mogą rozwiązać a ty obciążasz siebie . Chyba trzeba troche popracować nad odpowiedziami typu " nie jestem w stanie Ci doradzić i nie obarczaj mnie swoim problemem "

Maciej Bizoń pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:55

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:49

Żorżyk pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:44

Z tym wygadywaniem się to może nie być dobry pomysl w takim stanie umysłowym bo zamiast układać sobie swój umysł , myślisz o problemach innych które Z reguły tylko oni mogą rozwiązać a ty obciążasz siebie . Chyba trzeba troche popracować nad odpowiedziami typu " nie jestem w stanie Ci doradzić i nie obarczaj mnie swoim problemem "

Jak to ostatnio powiedziałam mojej mamie (chodziło naprawdę o sprawę która w ogóle nie była warta mojej uwagi, nie dotyczyła mnie, ani jej) Ale ona się nią zamartwiala i chciala chhba,zebym w jakis sposob zareagowala to usłyszałam "Że problemami trzeba się dzielić bo wtedy dzielą się na dwie osoby" -już nawet nie chciałam tego komentować bo nie przegadasz

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:59

Maciej Bizoń pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:55

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:49

Jak to ostatnio powiedziałam mojej mamie (chodziło naprawdę o sprawę która w ogóle nie była warta mojej uwagi, nie dotyczyła mnie, ani jej) Ale ona się nią zamartwiala i chciala chhba,zebym w jakis sposob zareagowala to usłyszałam "Że problemami trzeba się dzielić bo wtedy dzielą się na dwie osoby" -już nawet nie chciałam tego komentować bo nie przegadasz

Czasem tak bywa że nasi rodzice nie potrafia nas zrozumieć ale czy to znaczy ze zawsze mamy robic jak oni tego sobie życzą ?

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:49

Tak to moje zdjęcie. Jest trochę smutku,bo jak wcześniej wspominałam mam dość problematyczne i stresowe życie,ale ja nie uciekam od tego pomimo,że są to rzeczy na które naprawdę nie mam wpływu. Fakt czasami mam po prostu dość tego i chciałabym chociaż tydzień nie słyszeć o jakimś problemie. Dwa,że ludzie z otoczenia i moja rodzina zrobiła sobie ze mnie osobę do wygadania się czego za nic nie umiem ich oduczyć i tak często słyszę jak ten czy tamten ma problem i co ja myślę,co ja bym mogła pomoc.

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:59

Jak to ostatnio powiedziałam mojej mamie (chodziło naprawdę o sprawę która w ogóle nie była warta mojej uwagi, nie dotyczyła mnie, ani jej) Ale ona się nią zamartwiala i chciala chhba,zebym w jakis sposob zareagowala to usłyszałam "Że problemami trzeba się dzielić bo wtedy dzielą się na dwie osoby" -już nawet nie chciałam tego komentować bo nie przegadasz

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:40

Dziękuję. Wiem,że u mnie głównym problemem jest lękowe myślenie i analizowanie, już o natretnych myślach nie wspomnę jak puściły mordercze to poszły w inna stronę.

Żorżyk pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 19:21

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:49

Tak to moje zdjęcie. Jest trochę smutku,bo jak wcześniej wspominałam mam dość problematyczne i stresowe życie,ale ja nie uciekam od tego pomimo,że są to rzeczy na które naprawdę nie mam wpływu. Fakt czasami mam po prostu dość tego i chciałabym chociaż tydzień nie słyszeć o jakimś problemie. Dwa,że ludzie z otoczenia i moja rodzina zrobiła sobie ze mnie osobę do wygadania się czego za nic nie umiem ich oduczyć i tak często słyszę jak ten czy tamten ma problem i co ja myślę,co ja bym mogła pomoc.

O, w pytę. Ile można być workiem na cudze problemy i mimowolnym terapeutą Nic dziwnego, że wolałabyś inną rzeczywistość.
Od niedawna jestem na forum, więc mało wiem o tutejszych ludzkich historiach.

W sumie u mnie pomogło czasem brutalne stawianie granic, że nie mam ochoty czy miejsca w sobie na cudze gawędy czy p...nie o sobie. Do dziś jednak mam nieszczelne granice

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:59

Jak to ostatnio powiedziałam mojej mamie (chodziło naprawdę o sprawę która w ogóle nie była warta mojej uwagi, nie dotyczyła mnie, ani jej) Ale ona się nią zamartwiala i chciala chhba,zebym w jakis sposob zareagowala to usłyszałam "Że problemami trzeba się dzielić bo wtedy dzielą się na dwie osoby" -już nawet nie chciałam tego komentować bo nie przegadasz

Czasem tak bywa że nasi rodzice nie potrafia nas zrozumieć ale czy to znaczy ze zawsze mamy robic jak oni tego sobie życzą ?

Angelika pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:59

Jak to ostatnio powiedziałam mojej mamie (chodziło naprawdę o sprawę która w ogóle nie była warta mojej uwagi, nie dotyczyła mnie, ani jej) Ale ona się nią zamartwiala i chciala chhba,zebym w jakis sposob zareagowala to usłyszałam "Że problemami trzeba się dzielić bo wtedy dzielą się na dwie osoby" -już nawet nie chciałam tego komentować bo nie przegadasz

Vexor pisze: ↑

1 stycznia 2020, o 18:45

Ja z kolei większość dnia jest źle, a wieczorem zwykle jest dobrze lub prawie dobrze. Normalnie zasypiam, w nocy też jest w miarę ok nawet mimo kilkukrotnych wybudzeń, ale najgorsze są poranki i popołudnia.
Angelika, myślałem, że takie ładne kobiety nie mają nerwic.