kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 15:51

debra.morgan pisze: ↑

14 lipca 2019, o 14:38

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 13:30

Ogólnie zauważyłam ostatnio takie coś, ze jak mnie cos trapi to jak napisze tu na forum, nawet jak jeszcze nie ma odpowiedzi nikogo to od razu czuje się lepiej w sensie, ze sama się już zdążę uspokoić. Ale liczę się z tym, ze może przyjść kryzys w tej kwestii bo tak gładko to idzie. No cóż przyjdzie to przyjdzie

Ale nie nastawiaj się! Jak przyjdzie to będzie i dasz sobie rade! Idzie gładko bo wkładasz w to moc pracy! A jak bedzie kryzys to znasz mechanizmy i wiesz co masz robić. Byle nie tracić wiary!!!

Wiesz nie nastawiam się poprostu liczę się z tym, ze mogę się gorzej poczuć czyli miec kryzys ale potraktuje go (a przynajmniej z całego serducha spróbuje) jako kopa do dalszego działania i tym samym sprawdzian moich dotychczasowych umiejętności. To choćby teraz mam tak, ze boje się trochę nowych somatow, boje się, ze w końcu tak mnie przypili, ze nie dam rady. Boje się- ale Wiem jedno- TO ILUZJA! Bo nerwica i jej objawy to poprostu iluzja

debra.morgan pisze: ↑

14 lipca 2019, o 16:52

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 15:51

debra.morgan pisze: ↑

14 lipca 2019, o 14:38

Ale nie nastawiaj się! Jak przyjdzie to będzie i dasz sobie rade! Idzie gładko bo wkładasz w to moc pracy! A jak bedzie kryzys to znasz mechanizmy i wiesz co masz robić. Byle nie tracić wiary!!!

Wiesz nie nastawiam się poprostu liczę się z tym, ze mogę się gorzej poczuć czyli miec kryzys ale potraktuje go (a przynajmniej z całego serducha spróbuje) jako kopa do dalszego działania i tym samym sprawdzian moich dotychczasowych umiejętności. To choćby teraz mam tak, ze boje się trochę nowych somatow, boje się, ze w końcu tak mnie przypili, ze nie dam rady. Boje się- ale Wiem jedno- TO ILUZJA! Bo nerwica i jej objawy to poprostu iluzja

Uważam, że tu też robisz błąd bo jak piszesz - boisz się, czekasz na nowe somaty. A tak być nie powinno. Uwierz, tak jak mega słusznie piszesz, że to iluzja. I pozbądź się obaw. Bo między wierszami widać, że się obawiasz i dobrze wiem co czujesz. Jeśli będziesz się bać to tak czy siak masz w sobie - nawet gdzieś z tylu głowy- wciąż ten stan alarmowy. Wiem o czym mówię i działam w tej kwestii cały czas. Tak jak długo będziesz się bać i zastanawiać jaki somat dziś zafunduje Ci nerwica, tak długo będziesz z nią żyć.

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 17:13

debra.morgan pisze: ↑

14 lipca 2019, o 16:52

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 15:51

Wiesz nie nastawiam się poprostu liczę się z tym, ze mogę się gorzej poczuć czyli miec kryzys ale potraktuje go (a przynajmniej z całego serducha spróbuje) jako kopa do dalszego działania i tym samym sprawdzian moich dotychczasowych umiejętności. To choćby teraz mam tak, ze boje się trochę nowych somatow, boje się, ze w końcu tak mnie przypili, ze nie dam rady. Boje się- ale Wiem jedno- TO ILUZJA! Bo nerwica i jej objawy to poprostu iluzja

Uważam, że tu też robisz błąd bo jak piszesz - boisz się, czekasz na nowe somaty. A tak być nie powinno. Uwierz, tak jak mega słusznie piszesz, że to iluzja. I pozbądź się obaw. Bo między wierszami widać, że się obawiasz i dobrze wiem co czujesz. Jeśli będziesz się bać to tak czy siak masz w sobie - nawet gdzieś z tylu głowy- wciąż ten stan alarmowy. Wiem o czym mówię i działam w tej kwestii cały czas. Tak jak długo będziesz się bać i zastanawiać jaki somat dziś zafunduje Ci nerwica, tak długo będziesz z nią żyć.

Dziekuje takie uwagi są mega ważne! Bo człowiek sam czasem pewnych rzeczy nie dostrzega. Jasne, ze gdzieś z tylu głowy mam strach ale to chyba normalne podczas odburzania, z czasem dopiero przychodzi pewna akceptacja i zlewka. W ogóle to mam takie coś, ze widzę ludzi gdzieś na wczasach np i sobie tak myśle, jak oni się nie boja za granica, ze im się coś stanie, no jak dostaną atak paniki Kurde jakie to głupie sama byłam 2 msc temu za granica i było w miarę okej.

debra.morgan pisze: ↑

14 lipca 2019, o 17:20

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 17:13

debra.morgan pisze: ↑

14 lipca 2019, o 16:52

Uważam, że tu też robisz błąd bo jak piszesz - boisz się, czekasz na nowe somaty. A tak być nie powinno. Uwierz, tak jak mega słusznie piszesz, że to iluzja. I pozbądź się obaw. Bo między wierszami widać, że się obawiasz i dobrze wiem co czujesz. Jeśli będziesz się bać to tak czy siak masz w sobie - nawet gdzieś z tylu głowy- wciąż ten stan alarmowy. Wiem o czym mówię i działam w tej kwestii cały czas. Tak jak długo będziesz się bać i zastanawiać jaki somat dziś zafunduje Ci nerwica, tak długo będziesz z nią żyć.

Dziekuje takie uwagi są mega ważne! Bo człowiek sam czasem pewnych rzeczy nie dostrzega. Jasne, ze gdzieś z tylu głowy mam strach ale to chyba normalne podczas odburzania, z czasem dopiero przychodzi pewna akceptacja i zlewka. W ogóle to mam takie coś, ze widzę ludzi gdzieś na wczasach np i sobie tak myśle, jak oni się nie boja za granica, ze im się coś stanie, no jak dostaną atak paniki Kurde jakie to głupie sama byłam 2 msc temu za granica i było w miarę okej.

Znam to mega dobrze! Koniecznie oglądaj czy słuchaj chłopaków, jedni nagranie kilka razy. Ja tam zawsze znajdę jakieś zdanie czy stwierdzenie, którego wcześniej nie wylapalam A mega otwiera oczy na dalsze oburzenie. Przede mną też długa droga, ale wierzę, że będzie ok!

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 09:52

Urzula123 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 09:36

Tojajestem pisze: ↑

14 lipca 2019, o 07:58

Jesli faktycznie w to wierzysz to jestes na dobrej drodze

W sumie to ja też miałam i mam trochę podobnie, jak ty. Po prostu wiem, że mam nerwicę i to od lat ja mam, tyle tylko że nie non stop, bo potrafi się ona u mnie cofnąć nawet na dwa, trzy lata. Zawsze jednak pojawia się, gdy jestem niezadowolona z tego, jak pokierowała m swoim życiem, gdy czegoś mi brakuje, jestem zła na siebie i czuję się bezradna, a najgorzej znoszę uczucie duszenia się w jakiejś przymusowej dla mnie sytuacji. Wtedy wraca. Wiem jednak, że to nerwica. Kiedyś wylądowałam w szpitalu, bo zemdlałam na ulicy, podtrzymali mnie kilka dni, przebadali i zdiagnozowali nerwicę wegetatywną. Też mialam etap latania po lekarzach, ale co by się nie działo pewne charakterystyczne u mnie objawy zawsze umiałam rozpoznać jako nerwicę. Przeklinam to cholerstwo, bo naprawdę nie zasłużyłam na coś takiego.
Teraz biorę leki, już cztery tygodnie i wierzę w to, że dam radę. Najgorsza u mnie jest nadpotliwość, bo potrafię spocić się jak mysz z duperelnego powodu np samo wyjście z domu potrafi sprawić, że już się pocę. I dziwne jest, że gdy idę gdzies ze swoją córką, to nie pocę się wtedy. Ostatnio zrobiłyśmy sobie wypad na cały dzień do zoo i to w upalny dzień i zero pocenia się, jednak gdybym była sama, to na pewno zlalabym się potem. Ta nadpotliwość sprawia, że czuje się jakbym żyła w jakimś matriksie, w jakimś obłędnym zaklętym kole. Im bardziej nie chce się pocić, tym bardziej właśnie się pocę. Ten pot przychodzi mi stąd nie zowąd, nagle, a po chwili po prostu przechodzi, jak ręką odjął, jednak mój makijaż już spłynął, mam mokre włosy i gówno zamiast fryzury.
Nie wiem co zrobić, żeby zwalczyć te nadpotliwość.
Czy ktoś z was boryka się z czymś takim?
Innych objawów nerwicowych nie mam, żadnych zatkanych uszu, żadnego bujania itd. Po asertinie mam wrażenie, że moja głowa jakby się przewietrzył a, jest lekka, jaśniej myślę i nabieram chęci do działania, jestem przez cały dzień jakby świeża, nie wiem czy na podstawie mojego opisu rozumiecie jak się czuję, jakby wywiało z mojej głowy mnóstwo szajsu. Tylko ta nadpotliwość i teraz od ponad tygodnia te luźne poranne stolce.

Wydaje mi się, ze to pocenie to poprostu trzeba potraktować jak każdy inny objaw, odpuścić sobie nie przejmować sie tym, powiedz sobie w myślach a ch.j z tym spoce się to się spoce. Może nie pomoże od razu ale w końcu pomoże. Ojej może nie od nerwicy zemdlałas to przy ataku paniki tak całkowicie straciłaś świadomość? No chyba, ze masz takie predyspozycje od początku. Bo kurczę ja się zawsze bałam tego omdlenia (bo w trakcie ataku mam uczucie omdlewania) ale pocieszam się tym co tu na forum napisane i co mówił mi psycholog i psychiatra, ze nie zemdleje jeśli pierwszy raz przy tym uczuciu nie zemdlałam. Staram się teraz zdystansować do tego co napisałaś bo nie chce się wkręcić

Urzula123 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 20:53

kaldunia18 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 09:52

Urzula123 pisze: ↑

14 lipca 2019, o 09:36

W sumie to ja też miałam i mam trochę podobnie, jak ty. Po prostu wiem, że mam nerwicę i to od lat ja mam, tyle tylko że nie non stop, bo potrafi się ona u mnie cofnąć nawet na dwa, trzy lata. Zawsze jednak pojawia się, gdy jestem niezadowolona z tego, jak pokierowała m swoim życiem, gdy czegoś mi brakuje, jestem zła na siebie i czuję się bezradna, a najgorzej znoszę uczucie duszenia się w jakiejś przymusowej dla mnie sytuacji. Wtedy wraca. Wiem jednak, że to nerwica. Kiedyś wylądowałam w szpitalu, bo zemdlałam na ulicy, podtrzymali mnie kilka dni, przebadali i zdiagnozowali nerwicę wegetatywną. Też mialam etap latania po lekarzach, ale co by się nie działo pewne charakterystyczne u mnie objawy zawsze umiałam rozpoznać jako nerwicę. Przeklinam to cholerstwo, bo naprawdę nie zasłużyłam na coś takiego.
Teraz biorę leki, już cztery tygodnie i wierzę w to, że dam radę. Najgorsza u mnie jest nadpotliwość, bo potrafię spocić się jak mysz z duperelnego powodu np samo wyjście z domu potrafi sprawić, że już się pocę. I dziwne jest, że gdy idę gdzies ze swoją córką, to nie pocę się wtedy. Ostatnio zrobiłyśmy sobie wypad na cały dzień do zoo i to w upalny dzień i zero pocenia się, jednak gdybym była sama, to na pewno zlalabym się potem. Ta nadpotliwość sprawia, że czuje się jakbym żyła w jakimś matriksie, w jakimś obłędnym zaklętym kole. Im bardziej nie chce się pocić, tym bardziej właśnie się pocę. Ten pot przychodzi mi stąd nie zowąd, nagle, a po chwili po prostu przechodzi, jak ręką odjął, jednak mój makijaż już spłynął, mam mokre włosy i gówno zamiast fryzury.
Nie wiem co zrobić, żeby zwalczyć te nadpotliwość.
Czy ktoś z was boryka się z czymś takim?
Innych objawów nerwicowych nie mam, żadnych zatkanych uszu, żadnego bujania itd. Po asertinie mam wrażenie, że moja głowa jakby się przewietrzył a, jest lekka, jaśniej myślę i nabieram chęci do działania, jestem przez cały dzień jakby świeża, nie wiem czy na podstawie mojego opisu rozumiecie jak się czuję, jakby wywiało z mojej głowy mnóstwo szajsu. Tylko ta nadpotliwość i teraz od ponad tygodnia te luźne poranne stolce.

Wydaje mi się, ze to pocenie to poprostu trzeba potraktować jak każdy inny objaw, odpuścić sobie nie przejmować sie tym, powiedz sobie w myślach a ch.j z tym spoce się to się spoce. Może nie pomoże od razu ale w końcu pomoże. Ojej może nie od nerwicy zemdlałas to przy ataku paniki tak całkowicie straciłaś świadomość? No chyba, ze masz takie predyspozycje od początku. Bo kurczę ja się zawsze bałam tego omdlenia (bo w trakcie ataku mam uczucie omdlewania) ale pocieszam się tym co tu na forum napisane i co mówił mi psycholog i psychiatra, ze nie zemdleje jeśli pierwszy raz przy tym uczuciu nie zemdlałam. Staram się teraz zdystansować do tego co napisałaś bo nie chce się wkręcić

Kalduniu, nie zemdlałam z powodu nerwicy, tylko rano wzięłam leki na ciśnienie, ale ciśnienie było wysokie, więc zaplinowLam sobie pod język captrrofil i on wlSnie tak mi obnizyl ciśnienie że zemdlałam, to był jeden jedyny raz. TK więc nie mdleję ale ,a strachu bard,o sie pocę.

AnxietyDisorder0 pisze: ↑

15 lipca 2019, o 14:10

Nie wiem, gdzie o tym mam napisać, ale może mi pomożecie, o co bardzo Was proszę. Od wczoraj wieczorem pieką mnie plecy w odcinku lędźwiowym parę cm pod prawą nerką. Również pieką mnie jelita jak mocniej ucisnę po prawej stronie, prawie go nie czuję. Ból na plecach jest dosyć dziwny, piekący, kłujący, zwłaszcza jak chodzę lub siedzę. Kilka dni temu robiłam wyniki krwi i moczu i są bardzo dobre. Czasem zdarzają mi się takie piekące bóle również na wysokości łopatek, bioder, żeber. Mam dosyć siedzący tryb życia i nieprawidłową postawę ciała. Czy to może być od kręgosłupa czy możliwe że coś z jelitem? Proszę Was, czy ktoś tak miał? W następnym tygodniu idę do lekarza, ale do tego czasu chcę się dowiedzieć, co to może być.

darekp pisze: ↑

15 lipca 2019, o 15:24

AnxietyDisorder0 pisze: ↑

15 lipca 2019, o 14:10

Nie wiem, gdzie o tym mam napisać, ale może mi pomożecie, o co bardzo Was proszę. Od wczoraj wieczorem pieką mnie plecy w odcinku lędźwiowym parę cm pod prawą nerką. Również pieką mnie jelita jak mocniej ucisnę po prawej stronie, prawie go nie czuję. Ból na plecach jest dosyć dziwny, piekący, kłujący, zwłaszcza jak chodzę lub siedzę. Kilka dni temu robiłam wyniki krwi i moczu i są bardzo dobre. Czasem zdarzają mi się takie piekące bóle również na wysokości łopatek, bioder, żeber. Mam dosyć siedzący tryb życia i nieprawidłową postawę ciała. Czy to może być od kręgosłupa czy możliwe że coś z jelitem? Proszę Was, czy ktoś tak miał? W następnym tygodniu idę do lekarza, ale do tego czasu chcę się dowiedzieć, co to może być.

Z internetu to się akurat dowiesz jedynie, że to może być rak oczu Pewnie kręgosłup szczególnie, że rozchodzi ci się to po plecach czasem. Idziesz do lekarza i dobrze a do tej pory żyj a nie czytaj co to jest. To boli cię od wczoraj dopiero i to nie powód do wkręcania sobie chorób najgorszych świata.

AnxietyDisorder0 pisze: ↑

15 lipca 2019, o 14:10

Nie wiem, gdzie o tym mam napisać, ale może mi pomożecie, o co bardzo Was proszę. Od wczoraj wieczorem pieką mnie plecy w odcinku lędźwiowym parę cm pod prawą nerką. Również pieką mnie jelita jak mocniej ucisnę po prawej stronie, prawie go nie czuję. Ból na plecach jest dosyć dziwny, piekący, kłujący, zwłaszcza jak chodzę lub siedzę. Kilka dni temu robiłam wyniki krwi i moczu i są bardzo dobre. Czasem zdarzają mi się takie piekące bóle również na wysokości łopatek, bioder, żeber. Mam dosyć siedzący tryb życia i nieprawidłową postawę ciała. Czy to może być od kręgosłupa czy możliwe że coś z jelitem? Proszę Was, czy ktoś tak miał? W następnym tygodniu idę do lekarza, ale do tego czasu chcę się dowiedzieć, co to może być.

kaldunia18 pisze: ↑

15 lipca 2019, o 16:47

AnxietyDisorder0 pisze: ↑

15 lipca 2019, o 14:10

Nie wiem, gdzie o tym mam napisać, ale może mi pomożecie, o co bardzo Was proszę. Od wczoraj wieczorem pieką mnie plecy w odcinku lędźwiowym parę cm pod prawą nerką. Również pieką mnie jelita jak mocniej ucisnę po prawej stronie, prawie go nie czuję. Ból na plecach jest dosyć dziwny, piekący, kłujący, zwłaszcza jak chodzę lub siedzę. Kilka dni temu robiłam wyniki krwi i moczu i są bardzo dobre. Czasem zdarzają mi się takie piekące bóle również na wysokości łopatek, bioder, żeber. Mam dosyć siedzący tryb życia i nieprawidłową postawę ciała. Czy to może być od kręgosłupa czy możliwe że coś z jelitem? Proszę Was, czy ktoś tak miał? W następnym tygodniu idę do lekarza, ale do tego czasu chcę się dowiedzieć, co to może być.

Hmm kolka nerkowa to taki ból, ze wrogowi nie zycze! Miałam 2 razy bo mam kamienie na nerkach . Do tego gorączka bardzo wysoka, nie mogłam nawet nogi zgiętej podnieść do brzucha i mdłości niepodobne. Wiec nie bój się to nie to jejku przez to, ze ja tak nie jestem zafiksowani na punkcie zdrowia (szczególnie swojego) to aż mnie tak normalnie po ludzku śmieszy to wyszukiwanie chorób przy takich normalnych ludzkich objawach, czy bólach, które czasem ma każdy zdrowy człowiek. Ja siebie rzadko diagnozowalam, nie wyszukiwałam sobie wielu (bo się oczywiście zdarzało) chorób, jak już to dzieci tak diagnozowalam, ale w końcu powiedziałam sobie dość! Na każda myśl o jakimkolwiek objawie u siebie, męża czy dzieci od razu najgorsze scenariusze! Po co! Co ma być to będzie! Mi bardzo w tej kwestii pomaga wiara w Boga, ufam... Wy tak naprawdę z każdym nowym objawem do lekarza latacie? Kurczę może ja jakaś dziwna jestem pod tym względem Tylko nie obrażać mi się tu