tapurka pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 18:37

Patro1995 pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 18:16

No nie ale to jest dziwne xD po prostu tak mi mrowi tego palca, a nasila się np po papierosku i to też jest poryte : D

Do neurologa. Mnie też mrowi, ale trzy palce, za 3 tygodnie mam wizytę.

Patro1995 pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 19:34

tapurka pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 18:37

Patro1995 pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 18:16

No nie ale to jest dziwne xD po prostu tak mi mrowi tego palca, a nasila się np po papierosku i to też jest poryte : D

Do neurologa. Mnie też mrowi, ale trzy palce, za 3 tygodnie mam wizytę.

Byłem juz kiedys, postukał młotkiem i powiedział że git xD bez sensu 150 zl wydane

Froom pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 19:38

Patro1995 pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 19:34

tapurka pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 18:37

Do neurologa. Mnie też mrowi, ale trzy palce, za 3 tygodnie mam wizytę.

Byłem juz kiedys, postukał młotkiem i powiedział że git xD bez sensu 150 zl wydane

Jasne, że bez sensu skoro masz nerwicę. Mogłeś źle leżeć. Po operacji pewnie leżałeś jakiś czas i jakoś bardziej "dbałeś" o powolne ruchy żeby unikać ciśnienia. Przygniotłeś jakiś nerw lub żyłkę, a dalej poszła już nerwica. Mały paluszek drętwieje i strach? Już jesteś przebadany. Ja miałem taki dzień gdzie drętwiała mi cała noga i bolała, bła zimna cała. Od razu poszedłem na drugi dzień na doplera - wszystko idealnie. I wiesz co? Jak wyszedłem z tego USG to od razu znikło i się nie pojawiło więcej.

szpagat pisze: ↑

1 sierpnia 2018, o 20:55

To od nerwicy, mnie mrowila prawa dłoń, reka, noga, policzek spoko, nic nie wyszło

Medea pisze: ↑

4 sierpnia 2018, o 08:43

A mnie od 3 miesięcy drgają górne powiekiDzień w dzień.Mam teraz ciezki okres,od czerwca zmieniłam prace,dużo stresów,nawrót nerwicy i te oczy,które mi wciąż przypominają,że coś jest nie tak.Lekarz powiedział,że to na tle nerwowym i przepisał neurovit i aspargin.Biore od wtorku,ale poprawy nie widać.Oczywiscie naczytałam się,że drgające powieki to objaw stwardnienia rozsianego i tylko się nakręciłam

Medea pisze: ↑

4 sierpnia 2018, o 09:22

Dzieki za słowa otuchyBadałam magnez i potas i mam w normie.Lekarz stwierdził,że to nie jest badanie miarodajne,bo coś tam(już zapomniałam dokładnie jak to fachowo wyjaśnił)Więc,że wynik może być ok,a mogę mieć niedobór.Nowa pracę zaczynałam od 1 czerwca a już 2 czerwca musiałam wyjechać z seniorami nad morze na 10 dni.Przezylam to bardzo,bo dla mnie wyjazd gdziekolwiek to jak wejście na Mountain Everest.Mozliwe,ale mało prawdopodobne do przeżycia.Dostalam xanax sr na te 10 dni i uratował mi życie.Przez ten okres powieki nie drgały w ogóle albo np.raz na dzień jak sobie o tym przypomniałam.Pod koniec kwietnia byłam też u koleżanki i tam biegalam w kółko za jej 3 letnia córka na trampolinie.Wrocilam do domu,poszłam spać.Rano jak się obudziłam i usiadłam na łóżku to dostałam takiego zawrotu,że czułam się jakby ktoś mi wsadził głowę do pralki i ja włączył.Trwalo to kilka sekund,ale tak się przestraszyłam,że od tego momentu nerwica wróciła.Codzienne lęki przed kładzeniem się spać i wstawaniem,analiza i tylko patrzenie czy zawrót nie idzie znów.Oczywiscoe to było tylko jednorazowo,ale skręciłam się na maksa.A było już tak dobrze i jeden incydent popsuł wszystko ech

Nagisa pisze: ↑

4 sierpnia 2018, o 21:42

Witajcie. Jestem tu nowa. Nie wiem, czy mam nerwicę. Jestem w trakcie badań (póki co kolejne EKG, RTG klatki piersiowej, badania endokrynologiczne wychodzą ok). Byłam u neurologa, który stwierdził, że wg. niego mam "zaburzenia lękowe uogólnione z napadami paniki". Nie byłam jeszcze u psychiatry, ale byłam u psychologa. Zacznę może od początku. Ponad rok temu zaczęły się ze mną dziać dziwne rzeczy. Byłam wycieńczona psychicznie i fizycznie, miałam tzw. doła. Ten stan trwał i trwał. Nie mogłam się w ogóle zrelaksować, wypocząć. Po ok. 2 m-cach wieczorami zaczęłam mieć taki natłok myśli. Wszystkie były negatywne, dotyczyły ludzi, których najbardziej kocham np. dziecka, męża, rodziców itp. Przedstawiały różne sytuacje, które zawsze miały tragiczne zakończenie np. mąż przechodził przez ulicę i wjechał w niego samochód. Nie miałam pojęcia skąd u mnie takie straszne myśli. Starałam się je ignorować, myśleć o czymś innym. Po pewnym czasie zniknęły. Na kilka miesięcy wszystko wróciło do normy. Potem zaczęły się pojawiać inne sytuacje. Duszność, zawroty głowy, uczucie, że zaraz zemdleję, silne nudności, szybkie bicie serca. Na początku było to coś w rodzaju "ataku". Pojawiło się ze dwa razy w dużym odstępie czasu i przeszło. Od grudnia 2017 r. zaczęła się masakra. Duszność, ból w klatce piersiowej, szybkie bicie serca, okropne mdłości, przerażenie, że zaraz zemdleję, umrę, panika. Takie "ataki" miałam już wiele razy dziennie, codziennie. Aż do końca stycznia dochodziły kolejne rzeczy: mrowienie, pieczenie skóry, biegunki, bóle mięśni, kręgosłupa, głowy, stały ucisk w klatce piersiowej (z lewej strony lub na środku). Raz w samochodzie (jako pasażer) uczucie jakbym uniosła się nad fotelem w pozycji leżącej (mimo, że siedziałam i miałam zapięte pasy) i zaczęło mi się kręcić w głowie. Wtedy doszedł lęk, że zwariuję, że jestem chora psychicznie na jakąś poważną chorobę. To trwało krótko i wystąpiło tylko raz. Chodziłam po lekarzach. Wszystkie badania wychodziły w normie. Lekarze sugerowali nerwicę. Nie miałam wtedy pojęcia co to za choroba. Pamiętam, że byłam wtedy strasznie zdenerwowana jak lekarz mówił mi o nerwicy. Na zasadzie, że lekarz nie wie co mi jest i wmawia mi jakąś nerwicę. Oczywiście aktualnie moje nastawienie bardzo się zmieniło. Akceptuję fakt, że to jest lub może być nerwica (po zakończeniu badań idę do psychiatry). Nie brałam leków, zaczęłam codziennie chodzić na długie spacery (szybki marsz), piję melisę, biorę magnez, odstawiłam kawę. Zmieniło się moje nastawienie z totalnej paniki i przerażenia oraz bezsilności na taki "tryb walki". Na pewno jestem o wiele spokojniejsza niż byłam wtedy w zimie. Objawy, które zostały: nadmierna potliwość, zimne poty, bóle mięśni i kręgosłupa, duszność, ucisk w klatce piersiowej, szybkie bicie serca, czasami takie przeskakiwanie serca. Niektóre są codziennie,a czasami mam ataki i wtedy dochodzi jeszcze lęk, że umrę, zemdleję, drżenie rąk, senność, bardzo duże osłabienie, brak energii, czasami dół. Napiszcie proszę, czy wg. Was to jest nerwica. Chciałabym zamknąć etap badań iść do psychiatry i zacząć się właściwie leczyć. Proszę o jakąś radę bo przyznam się szczerze, że czasami na prawdę czuję jeszcze taką wątpliwość co do tego wszystkiego. Dzięki. Pozdrawiam.