smutna123 pisze:Marianna Ty i Matusia1979 zawsze wspieranie z całych sił nas tutaj. Pokazując,że miałyścir to co My a teraz jest lepiej. Właściwe ja mam teraz mocniejsza depersonalizacje. Do tego dochodzą myśli egzystencjalne. No i lęki, że tak zostanie, albo że się pogłębi. Już nigdy nie będę sobą. Wczoraj był jakoś progres, ale pod wieczór złapał mnoe lęk, bo nie czułam nic do bliskich. Jakbym była obca osoba i znalazła się tam z przypadku. Powiedziałam im, że ja naprawdę staram się ale to odcięcie i poczucie że nic nie jest realne tak jakby wymyślone to przeraża mnie najbardziej. Do tego doszła agorofobia. Lęk społeczny. Mo i ten brak zainteresowania czymkolwiek. Liczę na to, że z czasem się to zmieni. No ale jest ciężko....

marianna pisze:Rude, ja jeszcze pare miechów temu pisałam do Victora po tym jak nie spałam pół nocy bo... lampa mi się wydawała dziwna;)
Gorzej, nawet wzbudzała we mnie lęk, pamietam jak siedziałam patrzyłam się na tą lampkę i myslałam "Boże teraz to już naprawdę zwariowałam"
Potem miałam jazdę z temperówką, ta dopiero była niepokojąca, w ogóle zobaczyłam ją pewnego dnia jako naprawdę zastanawiajacy
przedziwny przedmiot i potem chyba z tydzien miałam problem z tą temeperówką;)
Bałam się że gdybym poszła do psychiatry i powiedziała że lampa jest dziwna a temperówka jeszcze bardziej to od razu by mnie w kaftan zapieli:)
Moja znajoma natomiast bała się drzew w derealizacji bo były dziwne;)
Gdybym tego sama nie doświadczyła to bym za chiny nie wiedziała o co chodzi;)

W stanie lekowym umysł nastawiony jest podświadomie na zagrożenie, zmysły są wyostrzone i normalne jest to że obserwuje się wszystko
inaczej, zwraca się uwagę na najmniejszą plamkę, muszkę i to wszystko może się wydawać niepokojące wtedy.
Co dopiero wiekszy obiekt np. temperówka;)
Dowodem na to że nie jest to shiza jest analizowanie tego i lęk że wariujemy.

Schizofrenia to zupełnie inna przypadłość.
Tam nie ma analizowania w taki sposób ani krytycyzmu dla tego.
Miałam kiedyś chłopaka chorego na schizofrenię, nie wiedziałam że on jest chory bo o tym nie mówił ponieważ za chorego się nie uważał
i nic go nie dziwiło, mówił że dostaje przekazy od innych wojowników i że musi być gotowy na to że w każdej chwili może wyruszyć na wojnę
i opowiadał mi to z taką pewnością jakbyśmy rozmawiali o polityce.
To co Ty opisujesz, czy przykłady które ja podałam to są objawy napięcia lękowego i zbyt dużej analizy czyli czegoś odwrotnego
niż schizofrenia.
Osoby które mają nerwicę nie zapadają na to drugie bo nerwicowcy mają zupełnie inna konstrukcję psychiczną,
ciagle analizują i trzymają kontrolę. Zachowują pełen krytycyzm.
Mam nadzieje że to Ciebie trochę uspokoi.
Jestes po prostu teraz za mocno uważna bo w stanie lękowym i możesz zwracać uwage i analizować nawet ślad po kubku od kawy
i zastanawiac się czemu jest okrągły a nie kwadratowy, a potem analizować czy to normalne że o tym myslisz.
To sa typowe rozkminki lękowe:)

Norberto nie zwariujesz.
Od lęku i analizy się nie wariuje.
Wydaje mi się że Rude ma mocniejszą derealizację a Ty depresonalizację, czyli jak nazwa wskazuje poczucie zagubienia swojej osoby i wrażenie
utraty logicznego myślenia i postrzegania siebie i świata.
Ja przez depersonalizacje w ogóle czułam że nie wiem kim jestem, po co, o co chodzi w ogóle i wydawało mi się że zaraz zwariuje, że nie ogarniam myśli
że to już nie jest nerwica.
Aż koniec końców doszłam do wniosku że pewnie jestem lesbijką

To wszystko tak jak u Rude to wynik napięcia lękowego, przeciążenia lękiem i analizą.
To jednak nie prowadzi do zwariowania tylko jest objawem ciągłej analizy, pełnej kontroli czyli znowu czegoś zupełnie odwrotnego
niż zwariowanie.
Jak miałam mocne lęki i któregoś dnia gdzieś jechałam to podszedł do mnie na przystanku jakiś chłopak i zaczął mi tłumaczyć
żebym zalepiła kontakty w domu bo z nich leci biały dym i to powoduje bezpłodność.
Nie wyglądał na przestraszonego, ani na takiego co się boi że zwariuje, za to ja tak;)
Między zwariowaniem a ciagłą analizą i dd jest ogromna różnica.

ptasiemleczko21 pisze:Ja się w ogóle boje mówić, bo mi się wydaje, ze nie kontroluje tego co mówie. Najpierw powiem, potem mysle. Dziwie się jak ludzie tak swobodnie rozmawiają. Nie pamiętam jak to było kiedyś. Chociaż pamiętam że lubiłam chodzic na ploteczki przy kawie, a teraz boje sie geby otworzyc. Jak bym była jakims automatem.