Jestem załamana.

schanis22 · 11 maja 2016, o 21:11

Sagem pisze:pomaga wierz mi

a tam Patryk my wiemy co pomaga

żarcik

serio pomaga .

Sagem · 11 maja 2016, o 21:14

No wiem wiemy

Płacz bardzo oczyszcza umysł nerwy itd bo wszystkie negatywne emocje uciekają a przynajmniej część z nich jest rozładowywana

subzero1993 · 11 maja 2016, o 21:27

Fajnie, że wbijasz na forum Sagem. Chciałbym Ci podziękować za ten cytat u Ciebie w podpisie "Nigdy nie wiesz jak silny jesteś...". Stał się moim wręcz motywem przewodnim w zaburzeniu.

Co do odburzenia zadziorka, to ja dzisiaj miałem dzisiaj taki najprawdziwszy dzień odburzony. Natręty raz odgonione nie wróciły, dzień przeminął mi tak... zupełnie normalnie. Po prostu jakby zaburzenia nie było. Najlepszym rozwiązaniem na odburzenie jest życie jak odburzony, czyli zupełnie sie nie przejmować nerwicą. Jak myślą są - to niech będą, somatyka jest - niech będzie, a ja dalej będę robił swoje i tyle. Nie ma tutaj jakiejś specjalnej instrukcji na wyjście typu:
1. Łykaj witaminy x,y,z
2. Zrób rano pięć przysiadów z twarzą skierowaną ku jerozolimie.
3. Gdy pojawi się myśl "A" to odpowiedz jej coś tam, a jak pojawi się myśl "B" to coś innego.
4. Gdy pojawi się ból głowy to coś tam

I tak dalej. Trzeba zrozumieć mechanizm lękowy, uwierzyć że to co się z nami dzieje wbrew pozorom nie jest groźne, nic nie może zrobić. Jak już to wszystko do Ciebie trafi to trzeba po prostu... żyć. Im szybciej to przyjmiesz do wiadomości tym lepiej bo czas nas goni i leczy rany

Sagem · 11 maja 2016, o 21:32

Dzięki , i cieszę sie żę rozumiesz co i jak że trzeba mimo wszystko po prostu żyć czy z tym czy bez w końcu uda sie z tego wyjść. Ja tez pokonałem wszystko oprócz DD ktore dalej mam ale ogólnie czuje sie odburzony bo własnie żyje normalnie nic mnie nie ogranicza itd a dd kiedyś zejdzie. Dawno by mi przeszło pewnie gdyby nie masa stresu i duzo przykrości których doznałem w ciągu tych 3 lat śmierć bliskich osob oglądanie tego wszystkiego oddział paliatywny itd itd mówie na przeżycia w trakcie zaburzenia. Treba nad sobą pracować mi też dużo brakuje ale najwazniejsze to właśnie po prostu żyć a nie oddawać życie zaburzeniu.

Olalala · 11 maja 2016, o 21:53

subzero1993 pisze:Fajnie, że wbijasz na forum Sagem. Chciałbym Ci podziękować za ten cytat u Ciebie w podpisie "Nigdy nie wiesz jak silny jesteś...". Stał się moim wręcz motywem przewodnim w zaburzeniu.

Co do odburzenia zadziorka, to ja dzisiaj miałem dzisiaj taki najprawdziwszy dzień odburzony. Natręty raz odgonione nie wróciły, dzień przeminął mi tak... zupełnie normalnie. Po prostu jakby zaburzenia nie było. Najlepszym rozwiązaniem na odburzenie jest życie jak odburzony, czyli zupełnie sie nie przejmować nerwicą. Jak myślą są - to niech będą, somatyka jest - niech będzie, a ja dalej będę robił swoje i tyle. Nie ma tutaj jakiejś specjalnej instrukcji na wyjście typu:
1. Łykaj witaminy x,y,z
2. Zrób rano pięć przysiadów z twarzą skierowaną ku jerozolimie.
3. Gdy pojawi się myśl "A" to odpowiedz jej coś tam, a jak pojawi się myśl "B" to coś innego.
4. Gdy pojawi się ból głowy to coś tam

I tak dalej. Trzeba zrozumieć mechanizm lękowy, uwierzyć że to co się z nami dzieje wbrew pozorom nie jest groźne, nic nie może zrobić. Jak już to wszystko do Ciebie trafi to trzeba po prostu... żyć. Im szybciej to przyjmiesz do wiadomości tym lepiej bo czas nas goni i leczy rany

"Nie ma tutaj jakiejś specjalnej instrukcji na wyjście typu:
1. Łykaj witaminy x,y,z
2. Zrób rano pięć przysiadów z twarzą skierowaną ku jerozolimie. -

3. Gdy pojawi się myśl "A" to odpowiedz jej coś tam, a jak pojawi się myśl "B" to coś innego.
4. Gdy pojawi się ból głowy to coś tam "

HAHAHA - ale mam ubaw jak to przeczytałam

schanis22 · 11 maja 2016, o 22:55

a ja robię te przysiady w kierunku Jerozolimy i działa a Wy nie ?

i co dziennie na śniadanie jem mielone kozie racice Jerry mi przysyła , Bart26 też jadał te mielone kozie racice i już odburzony

. Reepoman też zajmuje sie produkcją no ale ... to już wyższy stopień wtajemniczenia ja nie wiem czy pisać

Sagem · 11 maja 2016, o 23:13

zadziorka · 12 maja 2016, o 10:06

Ze mną to chyba będzie trudno wyjść z tego wszystkiego. Zapisałam się dziś na akupunkturę... Głowa mi pęka od myśli, oczy mnie bolą, wszystko mnie już boli i mam pustkę w głowie.......................

bart26 · 12 maja 2016, o 10:15

Cierpiec tez trzeba umiec . Lepiej zyc z czyms i pozwolic temu czemus byc niz zyc z czyms i sie wkorwiaccc ze to jest a jest codziennie . Kqestia podejscia grunt to wierzyc nawet po najciezszych przejsciach w siebie .doswiadczaj nie analizuj

subzero1993 · 12 maja 2016, o 10:26

Nie utożsamiaj się z zaburzeniem i weź pod uwagę fakt, że jest to etap przejściowy. Zaakceptuj to, że na ten moment sie tak czujesz, ale z czasem wszystko wróci do normy.

myszusia · 12 maja 2016, o 10:29

Zadziorka musisz zrozumiec,że trzeba żyć z nerwicą a nie samą nerwicą.

BruceWayne · 12 maja 2016, o 10:30

zadziorka pisze:Ze mną to chyba będzie trudno wyjść z tego wszystkiego. Zapisałam się dziś na akupunkturę... Głowa mi pęka od myśli, oczy mnie bolą, wszystko mnie już boli i mam pustkę w głowie.......................

Nie ma sensu nastawiać się, że będzie ciężko. Dostałaś tu mnóstwo wsparcia i zapewnień, że na sto procent będzie lepiej.
Nie pamiętam kiedy ostatnio ktoś otrzymał tu tyle ciepła )) Nawet jeśli w tym momencie wydaje Ci się, że wszystko jest bez sensu po prostu zaufaj, że się uda.

subzero1993 · 12 maja 2016, o 10:34

Musisz zmienić nastawienie. Nie możesz przeczekać, aż to minie i dopiero wtedy zacząć żyć, tylko musisz zacząć żyć by to minęło. Po tym wszystkim co już tu pisaliśmy naprawdę nie wiem co mogę jeszcze dodać.

zadziorka · 12 maja 2016, o 10:37

Coś się zepsuło... ( nie mogłam pisać) - nie wiem dlaczego.

W każdym razie pisałam : jak mam z nią żyć, skoro ona odebrała mi emocje, uczucia, wszystko... radość życia
jestem w więzieniu tej nerwicy, w klatce i widze wszystko zza szyby, na dodatek czuję się bezradna..
duszę się...

a wczoraj miałam taki moment, że myślałam aby to wszystko zakończyć, bo nie wiem ile jeszcze wytrzymam w takim stanie
co z tego, że się staram, ze chcę wszystko zmienić, skoro nie ma żadnych postępów
jest tak samo, nic się nie zmienia, ani trochę..

Milya · 12 maja 2016, o 10:39

subzero1993 pisze:Nie możesz przeczekać, aż to minie i dopiero wtedy zacząć żyć, tylko musisz zacząć żyć by to minęło.

Dokładnie tak!
Zadziorka zobacz, jaki masz doping