Kinga.anna pisze: ↑18 stycznia 2020, o 18:57Ale liczenie czegoś to bardziej zachowanie natrętne niż myśli natrętnewiadomo, kompulsje są bezsensowne, ale same słowa żeby przychodziły bezsensowne? Nawet słowa które nie istnieją? No masakra.
DD i DP też mam, mój własny chłopak wydaje mi się obcy, nierealny, strasznie dobijające. I że jestem w ciąży zbytnio do mnie nie dociera, nie jestem jakby siebie świadoma do końca..
Poddaje się
Wiem, że to kompulsja ale powoduje ją myśl, że trzeba to robić... Mogę ci zaraz wymyślić parę nowych słów
Cubnak, rospan, wedotyr, mulak... Można tak wymyślać non stop
To co się dziwisz, że myśli są dla Ciebie jak obce głosy skoro masz taką DD i DP.
I teraz na naprawdę poważnie - porozmawiaj z psychiatrą o zaświadczeniu do porodu, że masz zaburzenie lękowe - ja nie miałam i żałuję bo może wtedy byliby bardziej empatyczni
Istotą tej choroby jest bezkrytyczność wobec objawów, nie halucynacje same w sobie. Kiedy choroba się nasila, chory zaczyna wierzyć, że słyszane głosy są efektem np. podłączenia się danej osoby do mózgu (moja mama cierpi na schizofrenię i jej podejście całkowicie różni się od Twojego- ona nie przejmuje się tym, że jest chora, nie myśli sobie "o Boże mam schizofrenię, o nie i co teraz" tylko, że osoba wypowiadająca głos w jej głowie ją prześladuje, albo np prezenter z telewizji jej grozi, że wypowiada się właśnie do niej, jest tak zabsorbowana urojonym problemem, że nawet nie zdaje sobie sprawy, że to objaw choroby i jest pewna, że ktoś (nieistniejący mężczyzna, którego głos słyszy) chce np ją albo mnie zamordować. I nie są to neologizmy, tylko konkretne, powtarzające się groźby od jednej konkretnej postaci, na której punkcie ma obsesję. Kiedy jej się poprawia i dostanie zastrzyk (bo leków brać nie chce dobrowolnie), wtedy wie, że jest chora, ale znikają jednocześnie objawy. Kiedy zastrzyk przestaje działac, objawy wracają i tak jakby zapomina o swojej chorobie, bo jest w tym całym "szale" chorobowym.
. Bałam się, że odziedziczyłam schizo po matce. Surrealistyczne, bezsensowne strzępki zdań towarzyszyły mi od zawsze i dalej towarzyszą, a w okresie nerwicy były stałym źródłem moich obaw. Był to wynik nadmiernego stresu i DD, sama się nakręcałam. Wyobraźnia potrafi wtedy płatać niezłe figle. Przed snem widziałam różne obrazy, słyszałam w głowie nie tylko swój głos, ale głosy moich znajomych, rodziny, jakieś śmiechy, oklaski, przekleństwa i neologizmy wypowiadane cudzym głosem. Ukazywały mi się przed oczami straszne twarze, jakieś pajace i klauny i ogólnie jakieś straszydła. Mam tak do dziś, kiedy jestem zmęczona. Raz na uczelni, po nieprzespanej nocy stałam w kolejce do dziekanatu zanieść indeks, oparłam się o stolik, to mi się do głowy cisnęły jakieś nieistniejące słowa, albo zapętlał mi się natrętnie jakiś zwrot albo zlepek słów, a to ze zmęczenia i stresu. Mam też czasem w głowie jakieś smutne wizje, ni to wyobrażenie sytuacji, ni to obraz. Pisałaś też, że jesteś w ciąży, więc to może potęgować objawy, bo organizm wtedy szaleje. Te wszystkie a'la halucynacje to nic innego jak wyrzut rzeczy z podświadomości pod wpływem stresu lub innego przeciążenia, wyczerpania. Stale tego doświadczam od lat i już się przyzwyczaiłam. Po prostu kiedy pojawia się to w nocy przed pójściem spać, interpretuję to jako sygnał, że mój organizm jest bardzo zmęczony i że nie jest to nic innego jak zawartość mojej podświadomości, która próbuje się oczyścić i wyrzuca z siebie różne dziwactwa. Także nie masz się czego obawiać, bo schizofrenia jest na tyle charakterystyczna, że lekarze od razu by rozpoznali 