natalia93 pisze: ↑

19 lipca 2023, o 10:38

kakarot55 pisze: ↑

19 lipca 2023, o 06:49

Czy ROCD może prowadzić do stanów depresyjnych i anhedonii? Czy "normalne" jest odczuwanie złości na partnera i ciągłe powokowanie klotni? To wszystko jest bardzo uciążliwe.

Wg mnie tak. Ja tak miałam/mam.
Od marca towarzyszyły mi przede wszystkim nerwowość, przygnębienie, złość. Bywałam niemiła, w ciele czułam po prostu gorąco jak tylko coś powiedział, zrobił.. byłam wyczulona po prostu na wszystko. Miałam wrażenie że jest coraz gorzej, przeplatalo się to z uczuciem totalnej rezygnacji, bezsilności.
Zdecydowałam się na pomoc psychiatry i od miesiąca biore sertaline.
Teraz jest różnie. Nie denerwuje mnie az tak, te uczucia są przygaszone ale jak na razie to jestem totalnie obojętna na wszystko, mam wrażenie że żyje z dnia na dzień, nie patrzę z nadzieją na przyszłość. Nie czuje miłości.. czuje tylko to że jestem bardziej stabilna i uczucia złości i nerwowości nie zżerają mnie od środka.
Staram się dać sobie czas w tym wszystkim, ale jest mi ciężko. Wczoraj miałam całkiem spoko dzień a dziś mam wrażenie,że ja po prostu nie chce już z nim byc , że nasza miłość się wypalila i że pora to zakończyc bo jak tak to ma wyglądać to ja tak nie chce.
Tak że tak. Różnie bywa.

dagmara213 pisze: ↑

19 lipca 2023, o 11:06

natalia93 pisze: ↑

19 lipca 2023, o 10:38

kakarot55 pisze: ↑

19 lipca 2023, o 06:49

Czy ROCD może prowadzić do stanów depresyjnych i anhedonii? Czy "normalne" jest odczuwanie złości na partnera i ciągłe powokowanie klotni? To wszystko jest bardzo uciążliwe.

Wg mnie tak. Ja tak miałam/mam.
Od marca towarzyszyły mi przede wszystkim nerwowość, przygnębienie, złość. Bywałam niemiła, w ciele czułam po prostu gorąco jak tylko coś powiedział, zrobił.. byłam wyczulona po prostu na wszystko. Miałam wrażenie że jest coraz gorzej, przeplatalo się to z uczuciem totalnej rezygnacji, bezsilności.
Zdecydowałam się na pomoc psychiatry i od miesiąca biore sertaline.
Teraz jest różnie. Nie denerwuje mnie az tak, te uczucia są przygaszone ale jak na razie to jestem totalnie obojętna na wszystko, mam wrażenie że żyje z dnia na dzień, nie patrzę z nadzieją na przyszłość. Nie czuje miłości.. czuje tylko to że jestem bardziej stabilna i uczucia złości i nerwowości nie zżerają mnie od środka.
Staram się dać sobie czas w tym wszystkim, ale jest mi ciężko. Wczoraj miałam całkiem spoko dzień a dziś mam wrażenie,że ja po prostu nie chce już z nim byc , że nasza miłość się wypalila i że pora to zakończyc bo jak tak to ma wyglądać to ja tak nie chce.
Tak że tak. Różnie bywa.

Mam dziś dokładnie taki sam dzień, masakra, mam wrażenie ze wszystko robię na siłę…

nicxe pisze: ↑

20 lipca 2023, o 01:46

hej, zapytam bezpośrednio- jak z waszym libido podczas rocd? Ja np nie mam w ogóle ochoty na seks a jeżeli już to jedynie masturbacja wchodzi w grę. Bardzo ciężko mi się przełamać pomimo, ze już z moim partnerem robiliśmy to wiele razy, za każdym razem to samo dziwne uczucie… czy to normalne czy ja jestem jakaś aseksualna i dowiaduje się o tym dopiero po 18 latach życia?

Wypranyzuczuc pisze: ↑

18 czerwca 2023, o 16:03

Cześć, chciałbym opowiedzieć Wam moją historię.
Mam blisko 32 lata i byłem w związku z dziewczyną od blisko trzech.
Zanim wszedłem z nią w związek (poznałem ją w Internecie) chciałem zakończyć znajomość, bo myślałem, że może jeszcze poznam kogoś, kto spodoba mi się bardziej (jestem strasznie powierzchowny i zawsze podobały mi się blondynki, a ona nią nie jest choć nie mogę powiedzieć, że nie jest dla mnie pociągająca – wręcz przeciwnie i teraz podoba mi się nawet bardziej niż na początku).
Ona nie dała za wygraną i dobrze, bo po krótkim czasie poczułem, że kocham ją i wszedłem z nią w związek.
Byliśmy swoimi pierwszymi partnerami.
W związku było mi naprawdę dobrze, kochałem ją, uwielbiałem z nią spędzać czas, gotować dla niej, byliśmy bardzo do siebie podobni.
Darzyła mnie naprawdę wielkim uczuciem a ja ją. Gdyby ktoś jeszcze dwa miesiące temu powiedział mi, że nasz związek rozpadnie się – popukałbym się w czoło.
Z tego co wiem, to nawet nasi znajomi mówili, że bije od nas szczęście.
Widziałem w niej już żonę, matkę moich dzieci – do czasu.
Około miesiąca temu zaczęły się w mojej głowie rozterki bez żadnego powodu.
„Czy ja ją szczerze kocham”
"Czy kocham ją czy to przyzwyczajenie"
"Czy powinienem odejść, a boję się, że nikogo innego nie znajdę"
„Czy wszedłem z nią w związek, bo akurat nikogo innego nie mogłem wtedy mieć?”
„Czy to na pewno jest ona?”
Te myśli pojawiały się zawsze wtedy, gdy nie było jej obok – przy niej było mi dobrze, ale czułem jakbym ją okłamywał.
Oczywiście powiedziałem jej o tych rozterkach i ona przyjęła to ku mojemu zdziwieniu ze zrozumieniem.
Raz czułem, że kocham, raz że nie – sytuacja stała się wręcz moją obsesją, myślałem o tym godzinami w ciągu doby. Dobijało mnie to, bo miłość powinna być uczuciem pewnym tak, jak byłem jej pewny miesiąc temu. Nic się w naszym życiu nie zmieniło, parę tygodni wcześniej planowałem nasze wakacje.
Zacząłem grzebać w sieci, szukać rozwiązania odnośnie wypalenia uczuć i trafiłem na temat odnośnie ROCD na tym forum.
Czytając wskazówki Zordona i Divina obiecałem jej, że wygram z tym dla nas.
Przegrywałem raz po razie, choć nie dawałem sobie wiele czasu na walkę aby ostatecznie polec.
W końcu wbrew temu co przeczytałem podjąłem decyzję o rozstaniu dla dobra nas obojga.
Ona nie wierzyła temu co czyta, tym bardziej, że dzień wcześniej mówiłem jej, że ją kocham.
(Rozumiecie ten paradoks? Straciłem uczucia całkowicie w ciągu doby.)
Stwierdziłem, że nie można kochać i tęsknić co drugi dzień i tylko w jej obecności, zabrałem swoje rzeczy z jej mieszkania i odszedłem (nie mieszkaliśmy razem, choć 4-5 dni w tygodniu byłem u niej).
Było mi z tym źle, ciągle płakałem, mimo to poczułem, że moje uczucia do niej umarły na zawsze.
Na drugi dzień przyjechała do mnie, poprosiła żebyśmy spróbowali jeszcze raz, ja nawet nie dawałem się dotknąć i mówiłem, że mogę się nad tym zastanowić, ale żeby nie żyła nadzieją, bo raczej nic z tego nie będzie. Po jej wyjeździe po kilku godzinach napisałem, że chcę spróbować, a na następny dzień rano wycofałem się z tego i poprosiłem o dodatkowy czas na uspokojenie.
Ustaliliśmy, że nie będziemy się kontaktować i po jednym dniu takiego „odpoczynku” podjąłem ostateczną decyzję o rozstaniu (napisałem jej wiadomość) poprosiła żebym przyjechał i powiedział jej to prosto w twarz, na co przystałem.
Przy „drugim zerwaniu” nie czułem już nic – ani miłości, ani sentymentu tylko zimno, chłód i spokój. Gdy szedłem do niej czułem jakbym szedł kogoś zabić – bo tak faktycznie było – z zimnym spokojem zabiłem nasz związek. „Nie kocham Cię i nie czuję potrzeby naprawy tego związku” wykonało wyrok.
W momencie zerwania poczułem, że spada mi z serca jakiś kamień. Natrętne myśli odeszły, ale ja nie czuję spokoju. Czuję się wyprany z emocji. Chciałbym, żeby to minęło i żebym wiedział czy dobrze zrobiłem – czy to naprawdę uczucia umarły czy to ROCD a może depresja wywołana tymi myślami.
Czuję się zniszczony i choć po kilku dniach nie chce mi się tak już płakać, to mam uczucie zawieszenia w próżni. Trzy lata obróciły się w pył, a ja nie czuję już nawet chęci ratowania tego co zostało z tego związku. Trzy lata zniszczył jeden miesiąc rozterek.

Zapewne pojawi się jakieś pytanie o to czy nie pojawiła się w moim otoczeniu jakaś kobieta bądź czy nie zdradziłem – odpowiadam – nie.

Czy jest jeszcze szansa na to, że poczuję coś do niej? Wiem, że ona ma te wszystkie cechy dziewczyny, o której zawsze marzyłem a mimo to coś we mnie pękło.
Temat jest świeży - wszystko stało się w tym tygodniu.

kakarot55 pisze: ↑

7 sierpnia 2023, o 09:30

Dziś przyśniła mi się dziewczyna, z którą spotykałem się krótko, zanim poznałem obecną. Włączyły mi się lęki, że nie kocham, i że z tamtą byłoby mi lepiej. W zasadzie analizowanie "co by było, gdyby" pojawia się w przypadku 90% dziewczyn mijanych na ulicy lub w sklepie. Czy ktoś z Was miał tak samo?

kakarot55 pisze: ↑

7 sierpnia 2023, o 09:30

Dziś przyśniła mi się dziewczyna, z którą spotykałem się krótko, zanim poznałem obecną. Włączyły mi się lęki, że nie kocham, i że z tamtą byłoby mi lepiej. W zasadzie analizowanie "co by było, gdyby" pojawia się w przypadku 90% dziewczyn mijanych na ulicy lub w sklepie. Czy ktoś z Was miał tak samo?

kakarot55 pisze: ↑

7 sierpnia 2023, o 09:30

U mnie przez sen z chłopakiem który podobał mi się w podstawówce doszło między innymi do Rocd, nie wiedziałam co się ze mną dzieje i dlaczego on mi się przyśnił i dlaczego teraz o nim myślę. Później zaczęła się prawdziwa jazda i oczywiście raz na jakiś czas pojawiał się ten chłopak u mnie w myślach np. Jak całowałam się z moim obecnym chłopakiem to zaczynałam płakać bo nagle pomyślałam o tamtym lub kilkudniowe myślenie i zastanawianie się ze może z tamtym mi by było lepiej i tak w kółko

blue_monday pisze: ↑

11 sierpnia 2023, o 20:40

kakarot55 pisze: ↑

7 sierpnia 2023, o 09:30

U mnie przez sen z chłopakiem który podobał mi się w podstawówce doszło między innymi do Rocd, nie wiedziałam co się ze mną dzieje i dlaczego on mi się przyśnił i dlaczego teraz o nim myślę. Później zaczęła się prawdziwa jazda i oczywiście raz na jakiś czas pojawiał się ten chłopak u mnie w myślach np. Jak całowałam się z moim obecnym chłopakiem to zaczynałam płakać bo nagle pomyślałam o tamtym lub kilkudniowe myślenie i zastanawianie się ze może z tamtym mi by było lepiej i tak w kółko

To dosyć ironiczne, ale moje rocd również zaczęło się przez sen, ale akurat taki, gdzie to mój partner mnie zdradza. Tak samo kiedyś obsesyjnie oglądając to forum zauważyłam, że wiele przypadków zaczęło się od snu...