karoolpl pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 10:39

Mario26 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 08:49

No tak ja cały czas myślę że myśli są Mną a ja myslami cały czas jak wchodzę w gorszy okres zapominam. O całym mechanizmie. Dopiero jak zaczynam sobie udowadniać że kocham czytać ze macie tak samo coś jest lepiej ale ostatnio nie do końca nie uspokajam się tylko nawet czasami utwierdza mnie w złym przekonaniu a ja wtedy przestaje to robić bo po co,no ale ostatnio jak tak odpuściłem to przeszło na na chwilę chyba bo nie wiem co to było przyczyną. To co ja mam zrobić mam pozwolić myślą być? Ja przez to rozumie myślenie o tym.... Ale np mam nie udowadniać sobie albo nie mówić sobie np spokojnie to nerwica to zaczęło się od jednej myśli i potem się wszystko potoczyło. Jak bo ja chce już tej poprawy bo widzę jak te miesiące przelatuje przez palce dni i w sumie ponad rok przelacial a ja życie marnuje w tych myślach.

No po prostu jebaj to Ja sam musiałem trochę popracować żeby zrozumieć o co chodzi z tymi myślami, ba nawet teraz czasami też jeszcze się złapie, no ale pozwalam Sobie na to, nie katuje się tym że o tym myśle, a hooj niech Sobie będzie, ja mam to gdzieś, co mi to da? Gówno, daje to tylko paliwo tej kurwie, a ja nie chce żeby cokolwiek mną sterowało, Ja to ja, to proste jak dwa razy dwa to co JA CHCE, to realizuje, to co NERWICA CHCE to niech Sobie chce, mam to gdzieś. Kocham Swoją Żone, wiem że jest super osobą, czasami mnie po prostu denerwuje jak to Kobieta no ale takie życie, ważne jest to co tu i teraz, to co jest między Nami i nie potrzebuje zapewnień, bo zapewnienia to kolejny mechanizm nerwicy, bo wątpliwości i ciągła chęć zapewnień to dalej nerwicowy cyrk

Mario26 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 12:11

karoolpl pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 10:39

Mario26 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 08:49

No tak ja cały czas myślę że myśli są Mną a ja myslami cały czas jak wchodzę w gorszy okres zapominam. O całym mechanizmie. Dopiero jak zaczynam sobie udowadniać że kocham czytać ze macie tak samo coś jest lepiej ale ostatnio nie do końca nie uspokajam się tylko nawet czasami utwierdza mnie w złym przekonaniu a ja wtedy przestaje to robić bo po co,no ale ostatnio jak tak odpuściłem to przeszło na na chwilę chyba bo nie wiem co to było przyczyną. To co ja mam zrobić mam pozwolić myślą być? Ja przez to rozumie myślenie o tym.... Ale np mam nie udowadniać sobie albo nie mówić sobie np spokojnie to nerwica to zaczęło się od jednej myśli i potem się wszystko potoczyło. Jak bo ja chce już tej poprawy bo widzę jak te miesiące przelatuje przez palce dni i w sumie ponad rok przelacial a ja życie marnuje w tych myślach.

No po prostu jebaj to Ja sam musiałem trochę popracować żeby zrozumieć o co chodzi z tymi myślami, ba nawet teraz czasami też jeszcze się złapie, no ale pozwalam Sobie na to, nie katuje się tym że o tym myśle, a hooj niech Sobie będzie, ja mam to gdzieś, co mi to da? Gówno, daje to tylko paliwo tej kurwie, a ja nie chce żeby cokolwiek mną sterowało, Ja to ja, to proste jak dwa razy dwa to co JA CHCE, to realizuje, to co NERWICA CHCE to niech Sobie chce, mam to gdzieś. Kocham Swoją Żone, wiem że jest super osobą, czasami mnie po prostu denerwuje jak to Kobieta no ale takie życie, ważne jest to co tu i teraz, to co jest między Nami i nie potrzebuje zapewnień, bo zapewnienia to kolejny mechanizm nerwicy, bo wątpliwości i ciągła chęć zapewnień to dalej nerwicowy cyrk

Ja to nie wiem czy nie muszę iść na jakąś terapię bo ja z nerwica żyje odkąd pamiętam i może dlatego trudniej mi zmienić ten nawyk. Wydaje mi się teraz ze ja nic nie robię z tymi myślami albo też że nic nie robię w stronę odburzania bo nie ma tego przeblysku nie czuje się lepiej a zawsze jak wyjdę tzn jak widzę ta iluzje a tym bardziej się staram staram wtedy tak głęboko wpadam że nie wierzę wgl w nerwice. Mam coś takiego ze jak. Przyjdzie niby ta myśl byle jaka ja powtarzam odwrotnie albo zastanawiam się czy tak jest a wiecie że to jest wiadome że zawsze będzie wszystko na nie. Poprosi chce ruszyć teraz tak świadomością żeby wyjść z iluzji ale nie mogę bo cały czas jest jakaś obawa. Nie umiem się mentalnie zabić.

karoolpl pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 12:45

Mario26 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 12:11

karoolpl pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 10:39

No po prostu jebaj to Ja sam musiałem trochę popracować żeby zrozumieć o co chodzi z tymi myślami, ba nawet teraz czasami też jeszcze się złapie, no ale pozwalam Sobie na to, nie katuje się tym że o tym myśle, a hooj niech Sobie będzie, ja mam to gdzieś, co mi to da? Gówno, daje to tylko paliwo tej kurwie, a ja nie chce żeby cokolwiek mną sterowało, Ja to ja, to proste jak dwa razy dwa to co JA CHCE, to realizuje, to co NERWICA CHCE to niech Sobie chce, mam to gdzieś. Kocham Swoją Żone, wiem że jest super osobą, czasami mnie po prostu denerwuje jak to Kobieta no ale takie życie, ważne jest to co tu i teraz, to co jest między Nami i nie potrzebuje zapewnień, bo zapewnienia to kolejny mechanizm nerwicy, bo wątpliwości i ciągła chęć zapewnień to dalej nerwicowy cyrk

Ja to nie wiem czy nie muszę iść na jakąś terapię bo ja z nerwica żyje odkąd pamiętam i może dlatego trudniej mi zmienić ten nawyk. Wydaje mi się teraz ze ja nic nie robię z tymi myślami albo też że nic nie robię w stronę odburzania bo nie ma tego przeblysku nie czuje się lepiej a zawsze jak wyjdę tzn jak widzę ta iluzje a tym bardziej się staram staram wtedy tak głęboko wpadam że nie wierzę wgl w nerwice. Mam coś takiego ze jak. Przyjdzie niby ta myśl byle jaka ja powtarzam odwrotnie albo zastanawiam się czy tak jest a wiecie że to jest wiadome że zawsze będzie wszystko na nie. Poprosi chce ruszyć teraz tak świadomością żeby wyjść z iluzji ale nie mogę bo cały czas jest jakaś obawa. Nie umiem się mentalnie zabić.

No jak nigdy nie byłeś to nawet wskazane, idź na behawiroalno-poznawczą albo ogólnie jakiegoś dobrego psychoterapeute poszukaj, ale dobrego, bo często spotkać można kogoś kto wyuczył się w danym nurcie, albo uważa że np. z nerwicy nie mozna wyjśc, tylko złagodzić lęk, skutki, a to są dyrdymały.
Mówisz że żyjesz odkąd pamiętasz, no to okej i co z tego? Czy nerwica to jakakolwiek wymówka? Boisz się działać, zmieniać nawyki myślowe, bo co? Jak mówisz o tych myślach no to to że Ty cokolwiek z Nimi robisz to już jest nadawanie wartości = źle. Ty musisz odbierać jej tą wartość, czyli albo nie robić nic jeżeli już jesteś w stanie te myśli zaakceptować, bo zresztą co masz lepszego do zrobienia? a niech sobie przyłażą, to tylko myśli, nic nie znaczący strumień w podświadomości. A jak masz ciężkie myśli, to tak jak masz napisane na forum, możesz je rozpisywać, bagatelizować, zmieniać ich treść, dopowiadać Sobie reszte, tak żeby taka myśl przestała być lękowa, przestała kojarzyć Ci się z lękiem, bo to że wywołuje w Tobie strach to wyłącznie to że zrobiłeś Sobie naweyk myślowy, np.

Nie kocham (a wiem że zależy mi na danej osobie) -> wiesz że coś jest nie tak, odczuwasz lęk, strach, gmatwasz się, wpadasz w pętlę myśli, czujesz że coś jest nie tak -> zrobiłeś Sobie nawyk myślowy wywołujący lęk. Za każdym razem jak pojawia się ta myśl, to w Twoim mózgu już automatu odpala się nawyk myślowy i zaczynasz się lękać. Czyli co trzeba zrobić? Zmienić nawyk myślowy, przestać nadawać wartość, i albo stosujesz wtedy różne techniki, albo zaczynasz dostrzegać że najlepszy sposób to olewanie tych myśli. Akceptujesz je wszystkie, pozwalasz Sobie na każda z Nich, bo Ty wiesz że to Ty jesteś Panem swojego avatara i sterujesz i zrobisz co chcesz. Po pewnym czasie uczysz się, jak to robić.
Wtedy:

Nie kocham -> robisz Sobie coś, i widzisz przylazła myśl, a Ty co robisz? Totalnie nic, olewasz myśl, -> Nerwica widzi o kurła On mnie olewa, jak tak może, dlaczego, kurłłłłła -> robi Ci tak że np. myśl i lęk x5 -> Nie kocha -> Ty dalej nic, olewasz tą myśl -> Nerwica widzi że może Ci co najwyżej mongoła z kefiru ociosać i przestaje straszyć Cię tą myślą Oczywiście później możesz mieć np. 2 tyg spokoju i jeb przyjdzie, no ale co z tego, jak Ty wiesz co masz zrobić, olewać, pozwalać na myśli, niech wpadają, Ty wiesz Swoje, i tak oto po jakimś czasie zaczynasz Śmiać się wręcz z tych myśli i tego że dawałeś się wkręcać

Mario26 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 14:22

No tak masz rację kiedyś w poprzednim epizodzie też tak zrobiłem olewalem myśli dałem zabić się mentalnie powiedziałem będzie co będzie ale teraz tak łatwo nie jest teraz dotyczy to najważniejszej osoby w moim życiu boję się tak zrobić. Przychodzi myśl. I ja odrazu zaprzeczam bo sie boję ale o nie chce tego tak bardzo boję się że że to prawda muszę zaprzeczyć bo potem a widzisz czyli to prawda nie zaprzeczasz to np. Albo jakieś inne teksty przyjdzie myśl np ze brzydka ja patrzę i odrazu że ja tak myślę bo nie czuje tego a wiem. Doskonale że jest piękna. Na terapię też się boję iść bo jak. Się dowiem czegoś że nie będziemy mogli być razem masakra ja chcę wyjść z tego i być z moją kobieta.

karoolpl pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 15:56

Mario26 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 14:22

No tak masz rację kiedyś w poprzednim epizodzie też tak zrobiłem olewalem myśli dałem zabić się mentalnie powiedziałem będzie co będzie ale teraz tak łatwo nie jest teraz dotyczy to najważniejszej osoby w moim życiu boję się tak zrobić. Przychodzi myśl. I ja odrazu zaprzeczam bo sie boję ale o nie chce tego tak bardzo boję się że że to prawda muszę zaprzeczyć bo potem a widzisz czyli to prawda nie zaprzeczasz to np. Albo jakieś inne teksty przyjdzie myśl np ze brzydka ja patrzę i odrazu że ja tak myślę bo nie czuje tego a wiem. Doskonale że jest piękna. Na terapię też się boję iść bo jak. Się dowiem czegoś że nie będziemy mogli być razem masakra ja chcę wyjść z tego i być z moją kobieta.

No właśnie chodzi o to żeby robić na przekór, jak mówi że brzydka to mów, tak brzydka, mój pasztet Ciągle mówisz że się boisz, no to jaki Ty większy dowód chcesz na to że to cyrk nerwicy? Pamiętaj że gdyby nawet okazał się czarny scenariusz prawdą, że rozstalibyście się to gdybyś znalazł kogoś nowego to wróci to tak samo, bez różnicy z kim i kiedy będziesz, jak nie uporasz się z tym hujstwem to będzie wracać, bo dajesz jej pole do powrotu. A co atakuje nerwica? Najważniejsze cząstki życia, w tym przypadku miłość do drugiej osoby, jakby atakowało np. jakaś osobę która znasz która jest masakrycznie np. brzydka albo wredna albo coś, to przecież na takie myśli byś się śmiał, bo właściwie byś się z nimi zgadzał, a tutaj że jest dla Ciebie ważna, to nakurwia salto jak opentana nerwica musisz to puścić, puścić tą kontrole, niech spada na bambus

nieznajoma19 pisze: ↑

31 grudnia 2018, o 21:17

Odpowie mi ktoś?

Kaja123 pisze: ↑

1 stycznia 2019, o 01:40

Nowy rok spędzam w innym towarzystwie niż mój chłopak. Nawet nie tęsknie, nie jestem zazdrosna... a bardzo bym chciala. Czy jest nadzieja?

Mario26 pisze: ↑

1 stycznia 2019, o 19:05

Próbuje czaly czas sobie wbić do głowy że to nerwica cały czas nie udaje się to tzn logicznie wiem ale stanowi emocjonalnemu prubuje przetłumaczyć żeby odpuścił ten stan żebym poczuł całym sobą miłość radość z tego poczuł że moja dziewczyna jest ładna pociąga mnie i wgl a tu jest dupa. Próbuję czytać ale zaraz przecież to wiesz mówi sobie i wyłączam zajmuje się czyms i zaraz znów idę czytać i tak w koło próbuje nonstop wyjść z tego stanu i nie mogę. Co robić żeby wyjść poczuć to

daria23234 pisze: Ja wracam..
Od września bylo lepiej odstawilam tabletki myslalam ze to koniec ze się odburzylam.
Pod koniec listopada dopadło mnie hocd. Prawie miesiąc mialam taką paranoje, a potem zaczęły się znowu do narzeczonego , zaczęło mnie odcinac od uczuć, czulam lęk jak mial wrócić z pracy. A teraz mam myśli na temat wyglądu i jak stwierdze że coś mi się nie podoba to juz myśl ze nie będziemy razem , ze nie możemy itd...
Jesteśmy 4 lata razem za 1.5 mamy się pobrać, a ja analizuje początki naszego związku i przypominają mi się same przykre momenty i myślę sobie że może to nigdy nie byla miłość ja mam juz dość naprawdę, tak bym chciała żeby bylo dobrze, nie czuje lęku analizuje wszystko i natrety dotyczące jego nie dają mi spokoju, a teraz jak to pisze to łzy ciekną mi same...
Wczoraj jak byliśmy na sylwestrze to nasz wspólny przyjaciel mnie mocno przytulił na pożegnanie bo widzial po mnie ze jestem smutna, poczulam ciepło. Boze jakie to jest przykre że zwykly kolega Cię przytuli i jest ok, a nie można poczuć się wspaniale z osobą która jest twoim skarbem .
A teraz te mysli sobie skaczą raz hocd a raz to i tak w kółko.