Bez niego bylo mi.chyba lepiej. Ale dlaczeho :/ skoro chcialam zebyml bylo dobrze razem... ech rozwalona jestem totalnie. Nie wiem czego chce juz. Dlaczego nie moge poprostu robic, zyc z nim w szczesciu i milosci a nie chciec sie rozstawac i miec takie rozterki wewnetrzne ze chcialabym cos zrobic ale w srodku nie chce. Moze tup moj konflikt wewnętrzny... ale wtedy jedyne wyjscie to rozstac sie. Ale nie chce bez niego zyc no... a jednak niby nie chce byc i sie starac. Dlaczeho nie odejde mimo ze wiem ze tak by bylo lepiej? Ze z tym czlowiekiem sie nie uda i ze z innym by sie udalo? Tyle ze jak o tym mysle to placze poprostu bo przeciez chcialam z nim.. tak bardzo chcialam z nim... nie z kims innym bo on nie bedzie moim terazniejszym chlopakiem... tak bardzo chcialam z nim i przeciez moge to robic ale jakos nie chce w glowie i wgl... a chcialabym no.
Tak jak Victor pisal:
,,Myślę, że konflikt wewnętrzny to po prostu presja pewnych sytuacji, zablokowanych emocji w wyniku tego, że postępujemy nie tak jakbyśmy chcieli czy też mamy problem z decyzją co jest słuszne.
"
Ja wywarlam na siebie presje bo chcialam byc dla mojego chlopaka jak najlepsza jak najwspanialsza i zmieniac sie tez na lepsze ale nie umialam i nie umiem. Nie nauczylam sie odpowiedzialnosci, nie nauczylam sie takiego zycia z ludzmi bo byłam mysle egoista strasznym wcześniej i jak chlopak mowil mi co mu przeszkadza i co jest zle jak moznaby cos lepiej robic i byloby to milion razy lepsze niz to co robie teraz + ze jesli nie bede sie starac to poprostu sir nie uda nam (to moj pierwszy chlopak i ja z racji tego ze jak sie okazalo strasznie chcialam - wyszlo jak bardzo mi zalezy, jak bardzo chce... mimo ze nie spodziewalam sie tego ze tak moze mi zalezec to wywarlam na sobie mega presje ze ja tak chce a nie umiem... nie wiem jak sobie pomoc szczerze mowiac bo chyba nie chce go zostawiac a jednak mam te problemy w glowie i takie wiecie wszystko przeciwne w glowie do tego co bym chciala...

Przepraszam was za tyle postow ale strasznie mocno zareagowalam na to jak widzicie. Panika chcialabym umiec wybrać mojego faceta i starac sie dazyc do zycia z. Nim tak poprostu.. do dobrego zycia. To jest napewnl moj konflikt wewnętrzny ze cos chce ale w głowie jest ze nie chce np. Chce zeby bylo dobrze a w glowue ze nie chce, chce sie starac a w glowie ze nie chce... i tak ciagle. Wszystko przeciwko. Jak ostatnio ignorowalam to i robilam swoje to bylo dobrze w sumie. Zaczely sie te mysli uciszac i ja przejmowalam kontrole nad moim zyciem i zwiazkiem.

Celine Marie pisze: ↑

12 marca 2018, o 22:28

nikanere pisze: ↑

12 marca 2018, o 22:19

Celine Marie pisze: ↑

12 marca 2018, o 20:30

Ja mam raz pokłady nienawiści (bez powodu) do partnera, a raz bym się tylko tuliła do niego ,zmienność uczuć w minutę,chore,wiem,że go krzywdzę,mówiłam żeby odszedł ,znalazł sobie normalną dziewczynę ale on nie chce,mówi,że kocha ale ja mam później wyrzuty sumienia -MASAKRA

Mam to samo tylko ze ja sie wkurzam o konkretne rzeczy i zachowania jego. I obstawiam ze wiele z was by sie takze wkurzylo czasem mam juz dosc

No wiesz,jasne,że nikt nie jest idealny i też mnie wkurzają jego realne działania ale inna by machnęła ręką, a ja się czepiam nieraz o byle bzdet ,jakbym chciała wywołać kłótnie bo jest np.godzinę za miło

Welcome to my world

Czesc Asiu.
to jest wlasnie normalne zycie. Zycie to nie bajka niestety. Czasem wkurza partner czasem dziecko , praca znajomi a czasem wszystko dookola. A czasem sama siebie juz wkurzam

Może po prostu baby takie są

Celine Marie pisze: ↑

13 marca 2018, o 14:08

Może po prostu baby takie są

A to to bardzo mozliwe my poprostu wyjatkowe jestesmy

Hej, chciałam umieścić pewna historie z portalu dla osób z rodzin dysfunkcyjnych, jako że uczestniczę w terapii grupowej dla DDA/DDD. Jest tu też temat natręctw i kocham nie kocham, ale facet z tego wyszedl Miłej lektury!
http://www.dda.pl/darek-lat-41/

U mnie oprócz tego, że musiałem kilka lat znosić częste kłótnie rodziców z powodu picia taty to jeszcze dodatkowo miałem problemy z rówieśnikami w szkole. Nadal zresztą czuję się gorszy od innych. Widać tego typu problemy zostają w umyśle i być może stąd problemy z nerwicą i tak dalej

tomek19932304 pisze: ↑

13 marca 2018, o 19:40

U mnie oprócz tego, że musiałem kilka lat znosić częste kłótnie rodziców z powodu picia taty to jeszcze dodatkowo miałem problemy z rówieśnikami w szkole. Nadal zresztą czuję się gorszy od innych. Widać tego typu problemy zostają w umyśle i być może stąd problemy z nerwicą i tak dalej

To na pewno ma wpływ i to duży, zależy od nas, czy zostaniemy w tych schematach, czy zaczniemy coś ze sobą robić. Mój mąż też dodatkowo pochodzi z trudnej rodziny, ale dużo łatwiej sobie daje rade niż ja. Jedyne, co u niego zauważam to problem w wyrażaniu slownym uczuc, komplementow, bo nikt mu w domu tego nie mówił. U mnie znowu dużo mówiono, a mało czynów za tym szło, np. Kocham Cie córeczko, a potem szantaż emocjonalny i kłótnie i ja się właśnie tak zachowuje. A jak się czujesz Tomku?

Milla31 pisze: ↑

13 marca 2018, o 15:10

Hej, chciałam umieścić pewna historie z portalu dla osób z rodzin dysfunkcyjnych, jako że uczestniczę w terapii grupowej dla DDA/DDD. Jest tu też temat natręctw i kocham nie kocham, ale facet z tego wyszedl Miłej lektury!
http://www.dda.pl/darek-lat-41/

Milla bardzo Ci dziekuje za ten post !
Dal mi duzo przydatnych informacji

NotLogged pisze: ↑

13 marca 2018, o 20:49

Milla31 pisze: ↑

13 marca 2018, o 15:10

Hej, chciałam umieścić pewna historie z portalu dla osób z rodzin dysfunkcyjnych, jako że uczestniczę w terapii grupowej dla DDA/DDD. Jest tu też temat natręctw i kocham nie kocham, ale facet z tego wyszedl Miłej lektury!
http://www.dda.pl/darek-lat-41/

Milla bardzo Ci dziekuje za ten post !
Dal mi duzo przydatnych informacji

Cieszę się!

Milla31 pisze: ↑

13 marca 2018, o 20:54

NotLogged pisze: ↑

13 marca 2018, o 20:49

Milla31 pisze: ↑

13 marca 2018, o 15:10

Hej, chciałam umieścić pewna historie z portalu dla osób z rodzin dysfunkcyjnych, jako że uczestniczę w terapii grupowej dla DDA/DDD. Jest tu też temat natręctw i kocham nie kocham, ale facet z tego wyszedl Miłej lektury!
http://www.dda.pl/darek-lat-41/

Milla bardzo Ci dziekuje za ten post !
Dal mi duzo przydatnych informacji

Cieszę się!

Natomiast jak przeczytalam o tym pobycie w szpitalu u tego faceta to ech wkrecam sie ze ja pojade i wgl. A nie chce... :/ ze pojde do psychiatryka i wgl. A chce zyc z chlopakiem... moim... mam tak samo jak ten facet ze nie wiem czy decyzje ktore podejmuje sa napewni dobre. Czy napewno chce i wgl. Tak jak on z tym slubem. Ze nie wiem czy napewno chce z nim hyc, albo czy napewno chce cos tam... nie chce kurde isc do szpitala zeby mnie zamkneli bez mozliwosci widywania sie z nikim i wgl. Nie chce isc do szpitala psychiatrycznego... chlopak mowi ze tup kolejna wkretka i ze to idiotyczne zebym przestala o tym myśleć poprostu i mowic i tyle... i zebym nie myslala wgl o tych myslach i wgl... nie analizowala i ignorowala je

Mam pytanie. Czy wy tez czasami macie cos takiego ze jak spicie czy cos. Albo usypiacie to czujecie sie jakbyscie czyms jechali? Ja w nocy mialam uczucie jakbym jechala kolejka gorska... roller costerem. Tak sie czulam xd to glupie. Ale czy to moze byc choroba psychiczna ? :/

Milla31 pisze: ↑

13 marca 2018, o 20:41

tomek19932304 pisze: ↑

13 marca 2018, o 19:40

U mnie oprócz tego, że musiałem kilka lat znosić częste kłótnie rodziców z powodu picia taty to jeszcze dodatkowo miałem problemy z rówieśnikami w szkole. Nadal zresztą czuję się gorszy od innych. Widać tego typu problemy zostają w umyśle i być może stąd problemy z nerwicą i tak dalej

To na pewno ma wpływ i to duży, zależy od nas, czy zostaniemy w tych schematach, czy zaczniemy coś ze sobą robić. Mój mąż też dodatkowo pochodzi z trudnej rodziny, ale dużo łatwiej sobie daje rade niż ja. Jedyne, co u niego zauważam to problem w wyrażaniu slownym uczuc, komplementow, bo nikt mu w domu tego nie mówił. U mnie znowu dużo mówiono, a mało czynów za tym szło, np. Kocham Cie córeczko, a potem szantaż emocjonalny i kłótnie i ja się właśnie tak zachowuje. A jak się czujesz Tomku?

Na razie jest lepiej teraz mam te lepsze dni

Pogubilam sie, chyba licze na rade kogos kto w tym juz dosyc dlugo siedzi. Nie bede sie za bardzo rozpisywac, przejde do konkretow. Zaczelo sie od stresu, strachu; kocham nie kocham - ogolnie standardowo. Teraz czytajac caly czas wasze wypowiedzi mam wrazenie ze nie mam nerwicy tak jak wy, ze przeobrazilo sie to w cos innego. Nie czuje lęku, nie mam poczucia, ze kocham lub chce kochac mojego partnera. Mam ciezko zwlec sie z lozka.. czuje ze wszystko wokół mnie denerwuje. Czasami miewam takie stany ze krzycze i drapie sie do krwi probujac jakos odreagowac. Nawet rano gdy wstaje i patrze w lustro to zastanawiam sie czy nie lepiej bylo by w szybszy sposob skrócić moje cierpienie.. (?)
...
Czy to nadaj jest nerwica czy juz cos innego ?