Czy ja ją/jego kocham? Zanik uczuć? Strata emocji?

kapralis · 6 lipca 2017, o 16:33

Pisz

eyeswithoutaface · 6 lipca 2017, o 16:41

laure pisze: ↑
6 lipca 2017, o 10:55
Byłam wczoraj na terapii w szpitalu. Po pierwsze: odstawia mi leki! Będą suplementowac witaminami. Po drugie:po każdym spotkaniu z terapeutą wychodzę z płaczem. Ktoś tak miał?

Tak, ja beczalam prawie całą terapie

Nie martw się, to znaczy ze dociera do Twojego wnętrza i działa, płacz potrafi być bardzo oczyszczający.

ola8423 · 6 lipca 2017, o 22:43

Macie jakieś porady na obojętność? Źle mi z tym strasznie.

katarzynka · 7 lipca 2017, o 20:57

Olu, postaraj się przetrwać ten stan. Wiesz na pewno, że obojętność jest jedynie rezultatem odcięcia od emocji jakichkolwiek, a za tym stoi nerwica

Jak się dzisiaj czujesz?

Iwona29 · 7 lipca 2017, o 20:59

eyeswithoutaface pisze: ↑
6 lipca 2017, o 16:41

laure pisze: ↑
6 lipca 2017, o 10:55
Byłam wczoraj na terapii w szpitalu. Po pierwsze: odstawia mi leki! Będą suplementowac witaminami. Po drugie:po każdym spotkaniu z terapeutą wychodzę z płaczem. Ktoś tak miał?
Tak, ja beczalam prawie całą terapie Nie martw się, to znaczy ze dociera do Twojego wnętrza i działa, płacz potrafi być bardzo oczyszczający.

Ja tez zawsze plakalam az mi wstyd bylo.Wywalalam z siebie wszyatko co moglam i wychodzilam lekka.

eyeswithoutaface · 7 lipca 2017, o 21:29

Iwona29 pisze: ↑
7 lipca 2017, o 20:59

Tak, ja beczalam prawie całą terapie Nie martw się, to znaczy ze dociera do Twojego wnętrza i działa, płacz potrafi być bardzo oczyszczający.

Ja tez zawsze plakalam az mi wstyd bylo.Wywalalam z siebie wszyatko co moglam i wychodzilam lekka.
[/quote]

Dokładnie, Iwonka! Jeśli się odpowiednio potraktuje terapię, to potrafi być prawdziwym katharsis

laure · 7 lipca 2017, o 21:57

Mi to pomaga na dwie minuty... potem znów się włącza analiza i wszystko trafia...

Iwona29 · 8 lipca 2017, o 08:23

Ja n pol dnia mam wtedy spokoj.Jak sie wyplacze czuje ulge jakby zlo cale wychodzi ze mnie.

Kiedys na wyladowanie stresu mialam dziwny sposob bo raczej meski nie kobiecy.Mianowicie walilam z piesci w drzwi blaszane czy stary regal.Palce mialam porozwalane i sine palce ale to byly moje poczatki z nerwica jak nie potrafilam sobie radzic z tym co sie dzialo

az wstyd mi teraz.

Potem z bratem w worek treningowy nawalalam .

Saphira · 8 lipca 2017, o 11:39

Pomozcie mi.....jeszcze sie mecze z ROCD, byly momenty kiedy juz myslalam, ze wyzdrowialam, juz chcialam skaczyc terapie, ale teraz jestem w kompletnym dole....kiedys dawno zobaczylam swego bylego jednoklasisty, wtedy odczuwalam kompletny kryzys - kocham, nie kocham wobec mego ukochanego...i wlasnie pomyslalam, a moze mnie wlasnie ten jednoklasista podoba, moze mnie jest sadzony, chociaz wogole go nie odbieralam jak faceta, zadnej sympatii do niego nie czulam, byl mym znajomym i wszystko....i pozniej zaczelo sie, ze moze ja go kocham, ze moze on mnie jest sadzony, a nie moj kochany.....teraz ten facet pracuje obok mnie, gdy go spotykam odczuwam okropny strach, boje sie isc do pracy, bo moge go spotkac, wtedy nastepuje strach, ktory paralizuje.....ostatnimi dniami bedac z ukochanym ciagle przypominam tego faceta, ale ja tego nie chce, chce byc tylko z moim ukochanym, pozbyc sie tych mysli...bo calkiem nie mysle, ze ten moj znajomy mi sie podoba sie....tak nie jest, po prostu siedzi mi w glowie i ogarnia mnie strach od jednej mysli, ze go moge spotkac....a jednego tylko pragne, by byc ze swoim ukochanym i nie miec tych uciazliwych mysli...poradzcie czy u was tak bywa i co mam robic zeby nie czuc tego strachu, ktrory juz jest automatyczny....

eyeswithoutaface · 8 lipca 2017, o 11:44

Saphira pisze: ↑
8 lipca 2017, o 11:39
Pomozcie mi.....jeszcze sie mecze z ROCD, byly momenty kiedy juz myslalam, ze wyzdrowialam, juz chcialam skaczyc terapie, ale teraz jestem w kompletnym dole....kiedys dawno zobaczylam swego bylego jednoklasisty, wtedy odczuwalam kompletny kryzys - kocham, nie kocham wobec mego ukochanego...i wlasnie pomyslalam, a moze mnie wlasnie ten jednoklasista podoba, moze mnie jest sadzony, chociaz wogole go nie odbieralam jak faceta, zadnej sympatii do niego nie czulam, byl mym znajomym i wszystko....i pozniej zaczelo sie, ze moze ja go kocham, ze moze on mnie jest sadzony, a nie moj kochany.....teraz ten facet pracuje obok mnie, gdy go spotykam odczuwam okropny strach, boje sie isc do pracy, bo moge go spotkac, wtedy nastepuje strach, ktory paralizuje.....ostatnimi dniami bedac z ukochanym ciagle przypominam tego faceta, ale ja tego nie chce, chce byc tylko z moim ukochanym, pozbyc sie tych mysli...bo calkiem nie mysle, ze ten moj znajomy mi sie podoba sie....tak nie jest, po prostu siedzi mi w glowie i ogarnia mnie strach od jednej mysli, ze go moge spotkac....a jednego tylko pragne, by byc ze swoim ukochanym i nie miec tych uciazliwych mysli...poradzcie czy u was tak bywa i co mam robic zeby nie czuc tego strachu, ktrory juz jest automatyczny....

Napisałaś coś ważnego - że ten lęk jest automatyczny. Tak, to jest teraz wyuczona reakcja Twojego umysłu. Pojawia się potencjalne zagrożenie (ten facet) i zaraz lądujesz w śliskich łapach obaw i nakręcających się wątpliwości. Musisz oduczyć swój umysł, zaproponować mu inną reakcję. Kiedy pojawi się znowu ten nieszczęsny męzczyzna na Twojej drodze to zacznij się śmiać w duchu z tego, że kiedykolwiek pomyślałaś, że mógłby Ci się podobać. Ignoruj te myśli, dialoguj ze sobą.
-Podoba mi się ten facet. Powinnam być z nim, a nie z moich ukochanym.
-Hahahahhahah dobre, nerwico naprawdę mogłabyś wymyślić coś mniej absurdalnego.
I tak dalej, dalej... Jak Twój umysł zajarzy, ze nie musi się bać, że tak naprawdę żadnego zagrozenia nie ma i nic się nie dzieje, to po jakimś czasie te natręty zaczną znikać. Tylko nie walcz z nimi na siłę. Pozwól im być, ale nie nadawaj im wagi, olewaj.

Saphira · 8 lipca 2017, o 11:59

Dziekuje, za rade, bede sie starala trzymac tej rady, bo sama dokladnie wiem, ze te mysli sa absurdalne....ale jak naplywa fala strachu, wtedy automatycznie bywa panika i non stop mysli, ktore maja tendencje do rozciagania sie na kilka dni non stop.....

eyeswithoutaface · 8 lipca 2017, o 12:12

Saphira pisze: ↑
8 lipca 2017, o 11:59
Dziekuje, za rade, bede sie starala trzymac tej rady, bo sama dokladnie wiem, ze te mysli sa absurdalne....ale jak naplywa fala strachu, wtedy automatycznie bywa panika i non stop mysli, ktore maja tendencje do rozciagania sie na kilka dni non stop.....

To normalne, kochana, po prostu pozwól sobie na tą panikę i przeczekaj, nie nadawaj wagi natrętom. Trzymaj się

laure · 8 lipca 2017, o 12:35

Czy jest tu ktoś kto zachorował na nerwicę bo stracił zaufanie do ukochanej osoby? Czy da się coś takiego odbudować?

eyeswithoutaface · 8 lipca 2017, o 13:35

laure pisze: ↑
8 lipca 2017, o 12:35
Czy jest tu ktoś kto zachorował na nerwicę bo stracił zaufanie do ukochanej osoby? Czy da się coś takiego odbudować?

U mnie największy rzut nerwicy był własnie tym spowodowany: bardzo dużymi konfliktami w związku i całkowitą utratą zaufania z mojej strony. Myslę, ze odbudowac się da, ale tylko jesli dwie strony chcą. Ty musisz podjąć ryzyko, a Twój partner robić wszystko, żebyś się więcej nie zawiodła. Niestety to są często bardzo skomplikowane sprawy.

laure · 8 lipca 2017, o 13:54

On robi wszystko... tylko mną targa rozgoryczenie,złość,smutek,tęsknota... wszystko naraz.