Ja zauważyłam u siebie jedno.Jak każdy lęk i każda myśl która kiedykolwiek mi utrudniała życie.Zaczęłam ignorować.
Tym razem też. Oswolilam myśli i pozwalam im płynąć.A robię swoje- bo chce nie analizuje nie skanuje.Jeśli zaczyna się natręctw- odwracamy głowę i zaczynam szybko myśleć o czym kolwiek innym lub przytulam się do mojego D.Czasami ma to efekt ciężki- nie poprawia się nic.Czasami z miłości bym go zjadła.
Ale to mój wybór i szacunek do niego.Chce z nim być i już i nie obchodzi mnie to co ta choroba ze mną robi.To tak jakby zaatakowal mnie rak, nowotwór a ja stwierdziła że i tak umrę i poddała się bez walki. Wiedząc że i tak będzie po mnie.Tak samo działa to tu. Odcięcie od uczuć z kolei ma u mnie wpływ na całość.Jestem obojętna na wszystko.Nie przeżywam tego w żaden sposób niczego.Przykre ale nie mam zamiaru przyzwyczajać się do braku uczuć.

http://www.zaburzeni.pl/co-utrudnia-prz ... t4298.html

Tutaj czytać i się nie poddawać.

Właśnie wróciłam z terapii. Spłakałam się jak bóbr, cały mejkap spłynął Wyrzuciłam to z siebie, ulżyło. Terapeuta powtarzał cały czas mi o myślach natrętnych, o nerwicy, ale samo to, że mogłam to wyrzucić, wypłakać, jak kamień z serca. Mam nadzieję, że wrócę do formy i tych spadków będzie coraz mniej. Co u Was dzisiaj Kochani?

katarzynka pisze: ↑

5 kwietnia 2017, o 12:05

Właśnie wróciłam z terapii. Spłakałam się jak bóbr, cały mejkap spłynął Wyrzuciłam to z siebie, ulżyło. Terapeuta powtarzał cały czas mi o myślach natrętnych, o nerwicy, ale samo to, że mogłam to wyrzucić, wypłakać, jak kamień z serca. Mam nadzieję, że wrócę do formy i tych spadków będzie coraz mniej. Co u Was dzisiaj Kochani?

Katarzynka super, że Twój terapeuta jest ogarnięty i kojarzy rocd jako jeden z mechanizmów nerwicy a nie mąci Ci dodatkowymi wątpliwościami. Szczęściara
Mam nadzieję, że to dało Ci dodatkowego kopa i teraz będzie łatwiej radzić sobie z natrętami.

Justyna22 pisze: ↑

5 kwietnia 2017, o 11:37

http://www.zaburzeni.pl/co-utrudnia-prz ... t4298.html

Tutaj czytać i się nie poddawać.

Właśnie mi uświadomiłaś, że wszystkie punkty u mnie leżą i kwiczą

justi2212 pisze: ↑

5 kwietnia 2017, o 13:21

Justyna22 pisze: ↑

5 kwietnia 2017, o 11:37

http://www.zaburzeni.pl/co-utrudnia-prz ... t4298.html

Tutaj czytać i się nie poddawać.

Właśnie mi uświadomiłaś, że wszystkie punkty u mnie leżą i kwiczą

Victor nas uświadomił.

BruceWayne pisze: ↑

5 kwietnia 2017, o 12:30

katarzynka pisze: ↑

5 kwietnia 2017, o 12:05

Właśnie wróciłam z terapii. Spłakałam się jak bóbr, cały mejkap spłynął Wyrzuciłam to z siebie, ulżyło. Terapeuta powtarzał cały czas mi o myślach natrętnych, o nerwicy, ale samo to, że mogłam to wyrzucić, wypłakać, jak kamień z serca. Mam nadzieję, że wrócę do formy i tych spadków będzie coraz mniej. Co u Was dzisiaj Kochani?

Katarzynka super, że Twój terapeuta jest ogarnięty i kojarzy rocd jako jeden z mechanizmów nerwicy a nie mąci Ci dodatkowymi wątpliwościami. Szczęściara
Mam nadzieję, że to dało Ci dodatkowego kopa i teraz będzie łatwiej radzić sobie z natrętami.

Bruce,
tak mój terapeuta ogarnia temat. Trochę się boję, że mnie wyrzuci z terapii w końcu, bo jestem dość oporną pacjentką. Moja dzisiejsza rozmowa:
- Jest pani chora.
- Na co znowu chora?
- No jak to na co, cierpi pani na natręctwa.
- Na jakie znowu natręctwa? Ja nic takiego nie mam, co mi pan wmawia.

Także dość niereformowalny ze mnie typ

Ale ku pokrzepieniu, dzisiaj znowu coś zabłysnęło w główce, podnoszę się z kolan, bo przed chwilą wyznawałam miłość mojej Lepszej Połówce - da się? DA SIĘ Kochani!

Ja już za to nie wstaję z łóżka.

Ja też wyznaje miłość i to dosyć często mimo że mam fazę że wgl w miłość nie wierzę i się dziwię innym, dobre nie?

laure pisze: ↑

6 kwietnia 2017, o 09:25

Ja już za to nie wstaję z łóżka.

Znajdź w sobie siłę i walcz. A raczej akceptuj, przyzwalaj, ignoruj.
Takie chwile są dobre, by posłuchać sobie nagrań chłopaków lub przeczytać po raz 10 artykuł Zordona.
A następnie działać.

Dokładnie Laure, tak jak mówi Bruce. Jeśli i tak nie masz siły wstać z łóżka, to poleż. Przyzwól sobie na ten stan, włącz DivoVica niech leci choć w tle

A jeśli nie kochałam go nigdy? tylko mi się wydawało?

A jeśli odpuścisz sobie zadawanie tego pytania i będziesz żyła z wątpliwościami np. do końca tygodnia?

Załóż sobie, że nie musisz tego teraz wiedzieć i do końca weekendu nie będziesz się tak nad tym zastanawiała.
To co teraz robisz to ciągłe wałkowanie tematu i rozgrzebywanie go. Nikt Ci nie udzieli odpowiedzi na to pytanie, sama w chwili obecnej też tego nie wiesz i nie będziesz wiedziała.

Po prostu odpuść, na chwilę. Powiedz sobie -"ok, czuję się teraz beznadziejnie i bardzo zagubiona ale wiem jedno, nie uda mi się znaleźć odpowiedzi na męczące mnie pytania - dlatego dopuszczam do siebie całą tę beznadzieję i to, że będę się źle czuła - i do końca tygodnia zajmę się innymi rzeczami nie szukając odpowiedzi na nurtujące mnie pytania".

Wiem, to nie jest łatwe ale spróbuj bo w tym momencie tkwisz w miejscu i niepotrzebnie się zadręczasz.

Kolega wyżej ma rację. Zadawanie pytań nic nie da, bo nie uzyskasz odpowiedzi. To kompulsja - ciągłe pytania. Nawet jeśli sto razy Ci odpowiemy, że go kochasz, to nic nie zmieni, jeśli Ty sama nie dopuścisz tego do swojej głowy, nie przerwiesz mechanizmu lękowego. Mój terapeuta mówi, że to są działania zabezpieczające. Oczywiście zabezpieczające przed lękiem i im dłużej je wykonujemy, ulegamy im, tym bardziej siedzimy w bagnie zaburzenia.

BruceWayne pisze: ↑

6 kwietnia 2017, o 16:03

A jeśli odpuścisz sobie zadawanie tego pytania i będziesz żyła z wątpliwościami np. do końca tygodnia?

Załóż sobie, że nie musisz tego teraz wiedzieć i do końca weekendu nie będziesz się tak nad tym zastanawiała.
To co teraz robisz to ciągłe wałkowanie tematu i rozgrzebywanie go. Nikt Ci nie udzieli odpowiedzi na to pytanie, sama w chwili obecnej też tego nie wiesz i nie będziesz wiedziała.

Po prostu odpuść, na chwilę. Powiedz sobie -"ok, czuję się teraz beznadziejnie i bardzo zagubiona ale wiem jedno, nie uda mi się znaleźć odpowiedzi na męczące mnie pytania - dlatego dopuszczam do siebie całą tę beznadzieję i to, że będę się źle czuła - i do końca tygodnia zajmę się innymi rzeczami nie szukając odpowiedzi na nurtujące mnie pytania".

Wiem, to nie jest łatwe ale spróbuj bo w tym momencie tkwisz w miejscu i niepotrzebnie się zadręczasz.

To fajnie ze tak podnosisz koleżankę na duchu...
A mnie po przeczytaniu tego meczy a co jeśli okaze sie ze go nie kocham?