anonerwica pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 21:45

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 21:23

dla niego klotnie sa normalne. byly, sa i beda. ja kazda klotnie przezywalam. placz, lęk ze go strace, ale zawsze wszystko wracalo do normy. spotykalismy sie, gadalismy i zylismy dalej tak jak bylo. tylko teraz cos jest nie tak i sama nie wiem juz czy tego chce czy nie. dochodza te watpliwosci i mysli przeróżne. on po klotni wrocil do normalnosci, ta klotnia tez nie roznila sie niczym od
poprzednich. chodzilo doslownie o glupote i oboje o tym wiemy. nie mamy zadnej urazy do siebie, ale zauwazyl ze cos jest nie tak, bo wspominalam
kilka razy ze gorzej sie czuje (stracilam apetyt, plakalam caly czas, analizowalam mysli, nie czulam zadnej przyjemnosci z innych rzeczy) dlatego napisalam mu, ze balam sie ze stracilam uczucia ‍♀️ nie zrozumial mnie do konca i mial mi za zle ze nie powiedzialam mu o tym wczesniej. poklocilismy sie bardzo i w tamtej chwili naprawde czulam, ze nie chce go stracic, ale mimo to te watpliwosci zostaly dalej i nasilaja sie najbardziej z rana.
nie chce mu wiecej mowic o tej niepewności. nie sadze zeby to w czyms jeszcze pomoglo. jedynie go zaboli i w koncu sam nie wytrzyma z tym faktem ze jego dziewczyna nie jest pewna milosci ;//

Czyli My na forum wiemy więcej o Twoich problemach niż Twój partner

Nie wiem od kiedy masz zaburzenia, ale jeżeli one się zaczęły od tej kłótni, to minimum powinnaś szukać pomocy jeżeli chcesz nadal tkwić w tej relacji (pomocy u specjalisty)

Jeżeli nigdy wcześniej nie miałaś podobnych stanów, a On był/jest zapalnikiem, to nie jest to dobry znak

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 21:59

chodze do psychologa i aktualnie czekam na nastepna wizyte;)) ale nie rozumiem ostatniego zdania, ze to nie jest dobry znak. jaka jest roznica w tym czy on spowodowal ten stan??

anonerwica pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 22:14

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 21:59

chodze do psychologa i aktualnie czekam na nastepna wizyte;)) ale nie rozumiem ostatniego zdania, ze to nie jest dobry znak. jaka jest roznica w tym czy on spowodowal ten stan??

Taka, że możesz całe życie się bujać z nawracającymi zaburzeniami psychicznymi, a wystarczyłoby gdybyś zrezygnowała z relacji

To, że akurat On przekroczył Twój limit odporności na stres, który nigdy wcześniej nie został przekroczony, jest jednak dość istotne

Pomijając już, że ma taki charakter że lubi się kłócić, a przy tym ciężko wyzdrowieć z zaburzeń nerwicowych

Wydaje mi się, że pierwszy krok w leczeniu, to jest odciąć się od tego czynnika, który te zaburzenia wywołał, o ile był jakiś konkretny czynnik i da się go określić

Te całe zaburzenia mogą się rozszerzyć na coś więcej niż tylko "nie wiem czy chce z nim być"

Dobrze, że poszłaś do tego specjalisty, dobra decyzja

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 22:35

dobrze, jasne dziekuje bardzo za odpowiedzi )
niekoniecznie chodzilo mi o to, ze lubi sie klocic tylko, ze akceptuje je jako normalna rzecz w zwiazku i wyjasnia, po czym wracamy do normy. tak jak mowilam wczesniej zwiazek przed ostatnia klotnia byl idealny. ja sama uwazam, ze czynnikiem mogla byc ta klotnia moze tym razem za bardzo sie wystraszylam ze moge go stracic ‍♀️

anonerwica pisze: ↑

24 sierpnia 2024, o 12:08

Jeżeli dzisiaj chcesz żyć z tym mężczyzną, a On z Tobą - to żyjcie razem

Żyć z kimś to nic takiego; można, nie trzeba - jak kto woli

Nie trzeba nawet kochać danej osoby, by spędzić z nią reszte życia, o ile żyje Wam się dobrze

A nawet lepiej jakbyście się nie kochali, niż kochali, ale by były ciągłe napięcia emocjonalne


Ogółem, to co chcę przekazać, to to, że ta cała Twoja relacja nie powinna mieć tak dużego znaczenia

Żyj w relacji, ale nie żyj relacją

lolitta pisze: ↑

3 września 2024, o 12:28

Hej,
Ja dziś podjęłam decyzję,że zapisze się do psychiatry i pójdę po leki. Boje się trochę, że przez te leki jeszcze bardziej zwariuję,ale przez to jak się czuje nie mogę już normalnie funkcjonować.
Jak wy zdecydowaliście się pójść też mieliście obawy?

Andria pisze: ↑

3 września 2024, o 13:23

lolitta pisze: ↑

3 września 2024, o 12:28

Hej,
Ja dziś podjęłam decyzję,że zapisze się do psychiatry i pójdę po leki. Boje się trochę, że przez te leki jeszcze bardziej zwariuję,ale przez to jak się czuje nie mogę już normalnie funkcjonować.
Jak wy zdecydowaliście się pójść też mieliście obawy?

Tak, za pierwszym razem w ogóle nie wzięłam leków, bo byłam pewna, że będzie jeszcze gorzej. Za drugim podejściem już wzięłam, bo byłam tak zmęczona tymi objawami, że nie widziałam innej opcji 🫤 no i z perspektywy czasu uważam, że to była dobra decyzja. Jeśli chcesz to napisz na priv, pogadamy

lolitta pisze: ↑

3 września 2024, o 12:28

Hej,
Ja dziś podjęłam decyzję,że zapisze się do psychiatry i pójdę po leki. Boje się trochę, że przez te leki jeszcze bardziej zwariuję,ale przez to jak się czuje nie mogę już normalnie funkcjonować.
Jak wy zdecydowaliście się pójść też mieliście obawy?

Evelyn pisze: ↑

3 września 2024, o 23:09

lolitta pisze: ↑

3 września 2024, o 12:28

Hej,
Ja dziś podjęłam decyzję,że zapisze się do psychiatry i pójdę po leki. Boje się trochę, że przez te leki jeszcze bardziej zwariuję,ale przez to jak się czuje nie mogę już normalnie funkcjonować.
Jak wy zdecydowaliście się pójść też mieliście obawy?

Dziękuję za Twoją odpowiedź. Czekam już na wizytę bardzo chociaż boje się. Tak bardzo bym chciała żeby to pomogło i tych myśli nie było. Jednak z tyłu głowy nadal myśli,że może jak wezmę te leki to będzie jeszcze gorzej,nie dam rady iść do pracy, jeszcze zostało mi 1,5roku studiów jak to wszystko ogarnę w takim stanie.

Hej
Ja też się bałam ,zwlekałam to.az było strasznie chodzi mi.onpsychiatre bo pierwsze leki dostałam od rodzinnego i wzięłam natychmiast bo byłam już wykończona,później po lekach było lepiej,i walnęło,gdy się zebrało dużo stresu ,emocji itd
Więc musiałam szukać.pomocy i udało się ,a ponieważ stare leki już nie.dzialaly wmawiałam sobie ,że pewnie nie mam zaburzenia ,inaczej leki by działały,ale się myliłam trwało trochę nim trafiłam na właściwe leki ,ale warto ,niestety ten intensywny atak trwający tyle miesięcy wymęczył mnie psychicznie i potrzeba dużo czasu aby wrócić do normalności
Dlatego nie bój się!
Idź i zacznij szukać leku który będzie działać!

lolitta pisze: ↑

4 września 2024, o 09:05

Evelyn pisze: ↑

3 września 2024, o 23:09

lolitta pisze: ↑

3 września 2024, o 12:28

Hej,
Ja dziś podjęłam decyzję,że zapisze się do psychiatry i pójdę po leki. Boje się trochę, że przez te leki jeszcze bardziej zwariuję,ale przez to jak się czuje nie mogę już normalnie funkcjonować.
Jak wy zdecydowaliście się pójść też mieliście obawy?

Dziękuję za Twoją odpowiedź. Czekam już na wizytę bardzo chociaż boje się. Tak bardzo bym chciała żeby to pomogło i tych myśli nie było. Jednak z tyłu głowy nadal myśli,że może jak wezmę te leki to będzie jeszcze gorzej,nie dam rady iść do pracy, jeszcze zostało mi 1,5roku studiów jak to wszystko ogarnę w takim stanie.

Hej
Ja też się bałam ,zwlekałam to.az było strasznie chodzi mi.onpsychiatre bo pierwsze leki dostałam od rodzinnego i wzięłam natychmiast bo byłam już wykończona,później po lekach było lepiej,i walnęło,gdy się zebrało dużo stresu ,emocji itd
Więc musiałam szukać.pomocy i udało się ,a ponieważ stare leki już nie.dzialaly wmawiałam sobie ,że pewnie nie mam zaburzenia ,inaczej leki by działały,ale się myliłam trwało trochę nim trafiłam na właściwe leki ,ale warto ,niestety ten intensywny atak trwający tyle miesięcy wymęczył mnie psychicznie i potrzeba dużo czasu aby wrócić do normalności
Dlatego nie bój się!
Idź i zacznij szukać leku który będzie działać!

Evelyn pisze: ↑

4 września 2024, o 21:39

lolitta pisze: ↑

4 września 2024, o 09:05

Evelyn pisze: ↑

3 września 2024, o 23:09

Dziękuję za Twoją odpowiedź. Czekam już na wizytę bardzo chociaż boje się. Tak bardzo bym chciała żeby to pomogło i tych myśli nie było. Jednak z tyłu głowy nadal myśli,że może jak wezmę te leki to będzie jeszcze gorzej,nie dam rady iść do pracy, jeszcze zostało mi 1,5roku studiów jak to wszystko ogarnę w takim stanie.

Hej
Ja też się bałam ,zwlekałam to.az było strasznie chodzi mi.onpsychiatre bo pierwsze leki dostałam od rodzinnego i wzięłam natychmiast bo byłam już wykończona,później po lekach było lepiej,i walnęło,gdy się zebrało dużo stresu ,emocji itd
Więc musiałam szukać.pomocy i udało się ,a ponieważ stare leki już nie.dzialaly wmawiałam sobie ,że pewnie nie mam zaburzenia ,inaczej leki by działały,ale się myliłam trwało trochę nim trafiłam na właściwe leki ,ale warto ,niestety ten intensywny atak trwający tyle miesięcy wymęczył mnie psychicznie i potrzeba dużo czasu aby wrócić do normalności
Dlatego nie bój się!
Idź i zacznij szukać leku który będzie działać!

Właśnie to jest to cholerstwo
Leki pomogą zobaczysz,jak nie jedne to drugie
Ja miałam.jakisz czas lepszych dni ,ale niestety mój mózg i organizm jest tak wymęczony ,że niestety to pełni uczuć i szczęścia daleko
Mimo że ciągle jak jest gorzej pojawiają się te myśli i są tak strasznie realne ,nie poddaje się mam naprawdę wspaniałego męża ,wszystkim kobieta życzę takiego sam też dużo w życiu złego doświadczył
Nie mamy dzieci,ale chyba już się z tym pogodziłam bo wiem ,że nie dałabym rady z tym jebanstwem i wychowaniem dziecka,mam wszystko dom męża dwa świetne psiaki które są jak dzieci dla nas ,i nie mogę poradzić sobie z tym dziadostwem ,dobija mnie to ,ale walczę bo wiem ,że warto mimo ,że czasem.jest bardzo słabo,i wiem ,że i ty dasz radę,jak tak wiele lat nie szukałam pomocy bo bałam się ,że psychiatra powie ,że nie mam zaburzenia tylko zwyczajnie nie kocham