Tusia pisze: ↑

24 sierpnia 2024, o 10:56

Psycholog i psychiatra chocby bardzo chcieli nie potrafia czytac ci w myslach i wiedziec co czujesz. Ani oni ani nikt inny, niestety. Ja wiem ze potrzebujesz odpowiedzi i wszedzie jej szukasz ale u innych jej nie znajdziesz. Ja robie to samo, pytam sie kazdego, mamy, siostry, babci, przyjaciolek, czy kocham mojego chlopaka, myslalam ze psycholog mi rozjasni i bede wiedziec na 100% czy to jest to czy nie, szukam na internecie dowodow na to ze kocham, niedorzeczne prawda? To są wlasnie kompulsje. Trzeba z nimi walczyć, nie dawac sie im. Jak masz ochote wejsc na forum i sie „upewniac” powiedz NIE, nie znajdzies tam odpowiedzi tylko jeszcze bardziej sie nakrecisz.

staram sie coraz mniej wchodzic na forum i upewniac sie u innych co do moich uczuc do niego, ale myslicie ze to z czasem wroci do normy, ze bede pewniejsza tego i dawne uczucia wroca? sa takie momenty w ciagu dnia gdzie zastanawiam sie czy ja tego na pewno chce i tak we mnie to uderza, ze trace chęć na robienie czegokolwiek. nastroj calkowicie zmieniony na gorszy i ciezko to zaakceptowac bez “pewnosci”

Pomieszkujemy z chłopakiem ze soba a ja zamiast się cieszyć to czuję dystans i jakbym tego nie chciała. Nie wiem czy serio tego nie chce czy tak działa to zaburzenie. Zastanawiam się czy gdybym miała innego faceta i z nim zamieszkała to bym miała to samo? Nie wiem już sama co robić. I dlaczego czuję się dziwnie, wydaje mi sie też że to dlatego że nie umiem się odnaleźć w takiej dorosłej i normalnej rzeczywisyosci

Cześć
Chciałam się z Wami podzielić moimi ostatnimi odczuciami.
A więc moje podejrzenia o zaręczynach były trafe i mój teraz już narzeczony oświadczył mi się. Przyjęłam zaręczyny i był to najpiękniejszy wieczór jaki mogłam sobie wymarzyć 🥰 oczywiście podejrzewałam i dostawałam w ciągu dnia kilka ataków paniki, te gówniane myśli czy na pewno kocham, chce itd. ale ostatecznie wszystko się udało i było cudowanie,pomimo lęku który miałam. Bardzo się cieszyłam, przytulałam,całowałam i dziękowałam swojemu partnerowi. Byłam wdzięczna że to on mi się oświadczył,że tak wszystko zaplanował. Pierścionek również śliczny !!!!.
Chciałam Wam to napisać bo pomimo zaburzenia, z którym się mierzymy było takie pięknie.
Jednak w nocy nie mogłam spać, bałam się ślubu i ogólnie myśli wracają do mnie i wiem, że będą wracały, bo nie znikną tak od zaraz. Tak bardzo chciałabym cieszyć się tym wszystkim bez tych myśli,ale mimo wszystko cieszę się z tego że mogłam przeżyć tak cudowny wieczór.
Nie poddawajcie się !

lolitta pisze: ↑

26 sierpnia 2024, o 10:02

Cześć
Chciałam się z Wami podzielić moimi ostatnimi odczuciami.
A więc moje podejrzenia o zaręczynach były trafe i mój teraz już narzeczony oświadczył mi się. Przyjęłam zaręczyny i był to najpiękniejszy wieczór jaki mogłam sobie wymarzyć 🥰 oczywiście podejrzewałam i dostawałam w ciągu dnia kilka ataków paniki, te gówniane myśli czy na pewno kocham, chce itd. ale ostatecznie wszystko się udało i było cudowanie,pomimo lęku który miałam. Bardzo się cieszyłam, przytulałam,całowałam i dziękowałam swojemu partnerowi. Byłam wdzięczna że to on mi się oświadczył,że tak wszystko zaplanował. Pierścionek również śliczny !!!!.
Chciałam Wam to napisać bo pomimo zaburzenia, z którym się mierzymy było takie pięknie.
Jednak w nocy nie mogłam spać, bałam się ślubu i ogólnie myśli wracają do mnie i wiem, że będą wracały, bo nie znikną tak od zaraz. Tak bardzo chciałabym cieszyć się tym wszystkim bez tych myśli,ale mimo wszystko cieszę się z tego że mogłam przeżyć tak cudowny wieczór.
Nie poddawajcie się !

Tak bardzo się cieszę czytając to to daje nadzieję wszystkim nam, że nawet pomimo tych okropnych myśli można iść do przodu. Gratuluję Ci zaręczyn!

hej
mam nadzieje ze czujecie sie w miare dobrze;))
staram sie akceptowac te mysli i pozwolic zeby dzialo sie to co ma sie dziac i zostawic to losowi, ale jak akceptuje i jest przez chwile latwiej to czuje jakby mi nie zalezalo juz bo pozwalam sobie na ta obojetnosc.

naddd.aa pisze: ↑

27 sierpnia 2024, o 00:34

hej
mam nadzieje ze czujecie sie w miare dobrze;))
staram sie akceptowac te mysli i pozwolic zeby dzialo sie to co ma sie dziac i zostawic to losowi, ale jak akceptuje i jest przez chwile latwiej to czuje jakby mi nie zalezalo juz bo pozwalam sobie na ta obojetnosc.

Hej! U mnie różnie, ale raczej ciężko jeśli Cię to pocieszy to mam dokładnie tak samo, boje się puszczać wolno te myśli i je akceptować, bo to tak jakbym chciała tego stanu z drugiej strony wiem, że jak ich nie puszczę to lepiej nie będzie, ehh, ciężka sprawa

Ja mam teraz że może z nim się czuję źle sam na sam może nie mamy co robić a może jesteśmy za blisko siebie itp

czesc
a macie tak, ze boicie sie ze relacja nie wroci do normy i po prostu zauwazycie ze nic juz nie czujecie?? albo strach, ze spodoba wam sie ktos inny mimo ze tego nie chcecie??? ostatnio zauwazylam u siebie takie obawy, ktore dotycza innych osob, ze nagle ktos mi sie spodoba i uznaje to za zdrade, a wtedy te wszystkie mysli dotyczace kocham/nie kocham z niepewnoscia przychodza od razu i wyrzuty sumienia ze ktos przypadkowy mi sie podoba. nie wiem jak to rozumiec i co z tym zrobic…

czesc
a macie tak, ze boicie sie ze relacja nie wroci do normy i po prostu zauwazycie ze nic juz nie czujecie?? albo strach, ze spodoba wam sie ktos inny mimo ze tego nie chcecie??? ostatnio zauwazylam u siebie takie obawy, ktore dotycza innych osob, ze nagle ktos mi sie spodoba i uznaje to za zdrade, a wtedy te wszystkie mysli dotyczace kocham/nie kocham z niepewnoscia przychodza od razu i wyrzuty sumienia ze ktos przypadkowy mi sie podoba. nie wiem jak to rozumiec i co z tym zrobic…

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 16:13

czesc
a macie tak, ze boicie sie ze relacja nie wroci do normy i po prostu zauwazycie ze nic juz nie czujecie?? albo strach, ze spodoba wam sie ktos inny mimo ze tego nie chcecie??? ostatnio zauwazylam u siebie takie obawy, ktore dotycza innych osob, ze nagle ktos mi sie spodoba i uznaje to za zdrade, a wtedy te wszystkie mysli dotyczace kocham/nie kocham z niepewnoscia przychodza od razu i wyrzuty sumienia ze ktos przypadkowy mi sie podoba. nie wiem jak to rozumiec i co z tym zrobic…

To jest całkowicie normalne

Czasem tak bywa, że ludzie przestają czuć to, co czuli wcześniej do danej osoby i już razem nie są / nie przyjaźnią się

Natomiast co do podobania się kogoś innego niż swojego partnera, to dość indywidualne i też normalne, nie jest to zdrada, to jest natura z którą każdy żyje, chociaż każdy ma odrobinę inną

U Ciebie to wszystko jest oczywiście spotęgowane bardziej przez zaburzenia, ale ogółem tego typu wątpliwości / obawy wielu z nas ma

anonerwica pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 19:11

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 16:13

czesc
a macie tak, ze boicie sie ze relacja nie wroci do normy i po prostu zauwazycie ze nic juz nie czujecie?? albo strach, ze spodoba wam sie ktos inny mimo ze tego nie chcecie??? ostatnio zauwazylam u siebie takie obawy, ktore dotycza innych osob, ze nagle ktos mi sie spodoba i uznaje to za zdrade, a wtedy te wszystkie mysli dotyczace kocham/nie kocham z niepewnoscia przychodza od razu i wyrzuty sumienia ze ktos przypadkowy mi sie podoba. nie wiem jak to rozumiec i co z tym zrobic…

To jest całkowicie normalne

Czasem tak bywa, że ludzie przestają czuć to, co czuli wcześniej do danej osoby i już razem nie są / nie przyjaźnią się

Natomiast co do podobania się kogoś innego niż swojego partnera, to dość indywidualne i też normalne, nie jest to zdrada, to jest natura z którą każdy żyje, chociaż każdy ma odrobinę inną

U Ciebie to wszystko jest oczywiście spotęgowane bardziej przez zaburzenia, ale ogółem tego typu wątpliwości / obawy wielu z nas ma

jejku;// nie chce stracic go i nie chce konczyc tej relacji, ale z drugiej strony nie czuje sie tak samo i przez to pojawiaja sie mysli i ten niepokoj, stres. mam nadzieje ze to zaburzenia, a nie utrata uczuc. wszystko pojawilo sie przez klotnie i trwa juz ponad miesiac. wczesniej bylo wszystko idealnie.

mimo tego, ze w glebi wiem, ze go kocham, bo czuje ta troske o niego i mam przeblyski. to jest to niewystarczające zebym uspokoila te mysli.

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 20:31

anonerwica pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 19:11

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 16:13

czesc
a macie tak, ze boicie sie ze relacja nie wroci do normy i po prostu zauwazycie ze nic juz nie czujecie?? albo strach, ze spodoba wam sie ktos inny mimo ze tego nie chcecie??? ostatnio zauwazylam u siebie takie obawy, ktore dotycza innych osob, ze nagle ktos mi sie spodoba i uznaje to za zdrade, a wtedy te wszystkie mysli dotyczace kocham/nie kocham z niepewnoscia przychodza od razu i wyrzuty sumienia ze ktos przypadkowy mi sie podoba. nie wiem jak to rozumiec i co z tym zrobic…

To jest całkowicie normalne

Czasem tak bywa, że ludzie przestają czuć to, co czuli wcześniej do danej osoby i już razem nie są / nie przyjaźnią się

Natomiast co do podobania się kogoś innego niż swojego partnera, to dość indywidualne i też normalne, nie jest to zdrada, to jest natura z którą każdy żyje, chociaż każdy ma odrobinę inną

U Ciebie to wszystko jest oczywiście spotęgowane bardziej przez zaburzenia, ale ogółem tego typu wątpliwości / obawy wielu z nas ma

jejku;// nie chce stracic go i nie chce konczyc tej relacji, ale z drugiej strony nie czuje sie tak samo i przez to pojawiaja sie mysli i ten niepokoj, stres. mam nadzieje ze to zaburzenia, a nie utrata uczuc. wszystko pojawilo sie przez klotnie i trwa juz ponad miesiac. wczesniej bylo wszystko idealnie.

Ciężka sprawa...

Z pewnością kłótnia mogła uaktywnić tego typu zaburzenia, ale czy mogła też Was prawdziwie poróżnić? Pewnie tak. Problem polega na tym, że jedyna osoba która może to wiedzieć to Twój partner. Spytaj się czy między Wami jest wszystko okej, spytaj go o to czy według Ciebie coś się zmieniło w relacji po tej kłótni

I być może dowiesz się, że z jego strony nic, ale z Twojej tak...

Lub uzyskasz inną odpowiedź, która może pozwoli Tobie dojść do tego co czujesz

Może w ten sposób to załatwić? (jestem tylko prostym mężczyzną)

anonerwica pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 21:02

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 20:31

anonerwica pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 19:11

To jest całkowicie normalne

Czasem tak bywa, że ludzie przestają czuć to, co czuli wcześniej do danej osoby i już razem nie są / nie przyjaźnią się

Natomiast co do podobania się kogoś innego niż swojego partnera, to dość indywidualne i też normalne, nie jest to zdrada, to jest natura z którą każdy żyje, chociaż każdy ma odrobinę inną

U Ciebie to wszystko jest oczywiście spotęgowane bardziej przez zaburzenia, ale ogółem tego typu wątpliwości / obawy wielu z nas ma

jejku;// nie chce stracic go i nie chce konczyc tej relacji, ale z drugiej strony nie czuje sie tak samo i przez to pojawiaja sie mysli i ten niepokoj, stres. mam nadzieje ze to zaburzenia, a nie utrata uczuc. wszystko pojawilo sie przez klotnie i trwa juz ponad miesiac. wczesniej bylo wszystko idealnie.

Ciężka sprawa...

Z pewnością kłótnia mogła uaktywnić tego typu zaburzenia, ale czy mogła też Was prawdziwie poróżnić? Pewnie tak. Problem polega na tym, że jedyna osoba która może to wiedzieć to Twój partner. Spytaj się czy między Wami jest wszystko okej, spytaj go o to czy według Ciebie coś się zmieniło w relacji po tej kłótni

I być może dowiesz się, że z jego strony nic, ale z Twojej tak...

Lub uzyskasz inną odpowiedź, która może pozwoli Tobie dojść do tego co czujesz

Może w ten sposób to załatwić? (jestem tylko prostym mężczyzną)

dla niego klotnie sa normalne. byly, sa i beda. ja kazda klotnie przezywalam. placz, lęk ze go strace, ale zawsze wszystko wracalo do normy. spotykalismy sie, gadalismy i zylismy dalej tak jak bylo. tylko teraz cos jest nie tak i sama nie wiem juz czy tego chce czy nie. dochodza te watpliwosci i mysli przeróżne. on po klotni wrocil do normalnosci, ta klotnia tez nie roznila sie niczym od
poprzednich. chodzilo doslownie o glupote i oboje o tym wiemy. nie mamy zadnej urazy do siebie, ale zauwazyl ze cos jest nie tak, bo wspominalam
kilka razy ze gorzej sie czuje (stracilam apetyt, plakalam caly czas, analizowalam mysli, nie czulam zadnej przyjemnosci z innych rzeczy) dlatego napisalam mu, ze balam sie ze stracilam uczucia ‍♀️ nie zrozumial mnie do konca i mial mi za zle ze nie powiedzialam mu o tym wczesniej. poklocilismy sie bardzo i w tamtej chwili naprawde czulam, ze nie chce go stracic, ale mimo to te watpliwosci zostaly dalej i nasilaja sie najbardziej z rana.
nie chce mu wiecej mowic o tej niepewności. nie sadze zeby to w czyms jeszcze pomoglo. jedynie go zaboli i w koncu sam nie wytrzyma z tym faktem ze jego dziewczyna nie jest pewna milosci ;//

naddd.aa pisze: ↑

28 sierpnia 2024, o 21:23

dla niego klotnie sa normalne. byly, sa i beda. ja kazda klotnie przezywalam. placz, lęk ze go strace, ale zawsze wszystko wracalo do normy. spotykalismy sie, gadalismy i zylismy dalej tak jak bylo. tylko teraz cos jest nie tak i sama nie wiem juz czy tego chce czy nie. dochodza te watpliwosci i mysli przeróżne. on po klotni wrocil do normalnosci, ta klotnia tez nie roznila sie niczym od
poprzednich. chodzilo doslownie o glupote i oboje o tym wiemy. nie mamy zadnej urazy do siebie, ale zauwazyl ze cos jest nie tak, bo wspominalam
kilka razy ze gorzej sie czuje (stracilam apetyt, plakalam caly czas, analizowalam mysli, nie czulam zadnej przyjemnosci z innych rzeczy) dlatego napisalam mu, ze balam sie ze stracilam uczucia ‍♀️ nie zrozumial mnie do konca i mial mi za zle ze nie powiedzialam mu o tym wczesniej. poklocilismy sie bardzo i w tamtej chwili naprawde czulam, ze nie chce go stracic, ale mimo to te watpliwosci zostaly dalej i nasilaja sie najbardziej z rana.
nie chce mu wiecej mowic o tej niepewności. nie sadze zeby to w czyms jeszcze pomoglo. jedynie go zaboli i w koncu sam nie wytrzyma z tym faktem ze jego dziewczyna nie jest pewna milosci ;//

Czyli My na forum wiemy więcej o Twoich problemach niż Twój partner

Nie wiem od kiedy masz zaburzenia, ale jeżeli one się zaczęły od tej kłótni, to minimum powinnaś szukać pomocy jeżeli chcesz nadal tkwić w tej relacji (pomocy u specjalisty)

Jeżeli nigdy wcześniej nie miałaś podobnych stanów, a On był/jest zapalnikiem, to nie jest to dobry znak