Gocha079 pisze:Też tak sobie powtarzam. Ale wiesz, ziarno wątpliwości jest zasiane. A do tego ta analiza Ja aktualnie obserwuje u siebie (dzięki nerwicy), że.... dojrzewam Co w moim wieku jest cokolwiek dziwne. I nawet mam wrażenie, że uczę się na nowo życia, tej całej egzystencji, ale także mojego wnętrza, sposobu myślenia, postępowania, odczuwania bodźców, reakcji etc. To jest ciekawe, owszem, ale i trudne. Mam wrażenie, że docieram do najgłębszych pokładów mnie. I w takich chwilach pojawia się wspomnienie domu rodzinnego, rodziców, ich przekazu, tego, co mnie ukształtowało..... A co ma w tej chwili wpływ na mnie. To jest straszna rozkmina. Człowiek jak gdyby analizuje całe swoje życie i uczy się siebie. Poznaje się na nowo. Z tym wszystkim: objawami, które wynikają z emocji; reakcjami życiowymi, które wynikają z emocji; samopoczuciem, które wynika z emocji. Wiem, że to jest pozytywne i rozwijające, ale cholernie ciężkie.

era49 pisze:Gocha079,jestem pod wrazeniem twego posta,ja tez uczę się zyc od nowa.Truuuuudne to jesli kawał zycia za nam.....Długo nie rozumiałam tych ,odburzonych którzy mówili ze cos nerwicy zawdzięczają,na początku odburzania takie wyznania wkurzają,avteraz to rozumiem....Bo jesli zostalismy zle ukształtowani bez pewnosci siebie,bez stawiania czoła problemom,bez wiary w siebie z przerazeniem ze życie jest złe ,a ludzie są okrutni i wszyscy wkoło nieżyczliwi....to cos musiło tąpnąć.To jest nasza szansa na lepsze i świadome zycie.Trzeba ją wykorzystać momo trudnosci, bo inni zostają w tym gów....e funkcjonując zle i niszcząc innych wokół siebie ,chociaz sami nie zachorowali



Nu bardzo dobrze napisane

RC DC