No widzisz Nie możesz tego zrobić. Też miałem takie lęki i natręty. Przestaniesz im wierzyć i bać się - przeminą.

Nie mogę bo nie byłabym w stanie tego zrobić? A czy były podobne przypadki typu poduszka do Buzki lub coś podobnego na forum lub gdzie indziej?

-- 25 lipca 2015, o 13:55 --
Nie mogę bo nie byłabym w stanie tego zrobić? A czy były podobne przypadki typu poduszka do Buzki lub coś podobnego na forum lub gdzie indziej?

Tak bylo, szczegolnie na czacie temat przerabiany miesiacami Lapanie za szyje, poduszki, sprawdzanie itp.
Zapoznaj sie z tymi materialami wszystkimi najpierw myslach natretnych

Możliwe ze w kryzysie moge czuc takie wielkie osłabienie jak na początku zaburzenia?

cholera. drugi dzień bez popołudniowej dawki leku i nie wiem czy sobie wkręcam czy co - nastrój do dupy, ogromna derealizacja, nie mogę się skupić na wpisach na forum, jak czytam to ich nie rozumiem, jestem gdzieś obok. Miał być lekki lek i teraz nie wiem czy to schodzenie z niego czy mój wkręt, że będzie bez niego gorzej.

Przypuszczam, że jeśli cały czas myślisz i analizujesz jak się czujesz to to odbija się negatywnie na tym jak się czujesz. Sama wiem po sobie, że jak zacznę analizowanie to od razu jakieś cuda mi się dzieją. Druga sprawa taka czy ważne od czego to jest? Jeśli od zmniejszenia leków to się to unormuje jeśli od ciągłego myślenia i wkręcania sobie to jak się uspokoisz, wyluzujesz i przestaniesz myśleć też minie. Spokojnie nic Ci nie będzie przeczekaj każdy kryzys ma swój koniec.

Witam, nie pisałam tu jakiś czas bo czułam się znakomicie, ale jak wpadłam w panikę to nie mogłam się opanować i chciałam wezwać karetkę. A mianowicie chodzi mi o takie "skurcze dodatkowe".Od wczoraj czuje czasami, jak serce bije normalnie i nagle odczuwam taki mocny dodatkowy skurcz. Im częściej to mam, tym bardziej wpadam w panikę i to się nasila i te skurcze się powtarzają, nie wiem czy lecieć znowu do lekarza, mialam echo serca w grudniu i ekg, nie chce mi się znowu w to bawić. Jednak wmawiam sobie wszystkie już choroby po migotanie przedsionków, po zapalenie serca i częstoskurcz nadkomorowy. Dodatkowo boli mnie czasami w klatce dzisiaj i też się niepokoję.Oczywiście byłam wczoraj na weselu ale przez te skurcze nie tknęłam nawet alkoholu ze strachu.

Kasia czytałaś na forum ile osób to miało dodatkowe skurcze, potykanie się serca... to typowo nerwicowy objaw tym bardziej, że serducho miałaś już zbadane. Kochana nie panikuj bo to po prostu objaw jak każdy inny i nic Ci nie będzie. Zobaczysz jak przestaniesz zwracać na to uwagę to to w końcu minie

Dziękuje za odpowiedź;-)Tak wiem, że dużo nerwicowców tak ma, ale ja zawsze myślę że jestem tym jedynym wyjątkowym przypadkiem, który przez te dodatkowe skurcze umrze. To jest nieprzyjemne uczucie. Nie czuje tak bardzo bicia serca, ale ten skurcz dodatkowy czuje tak, jakby miałoby serce mi wyskoczyć. A akurat wczoraj i dzisiaj dosyć często je miewałam.Ciśnienie mierzyłam, mam idealne, ale w mojej głupiej lękowej głowie mam chorobę serca,

kasiaaaaka pisze:Witam, nie pisałam tu jakiś czas bo czułam się znakomicie, ale jak wpadłam w panikę to nie mogłam się opanować i chciałam wezwać karetkę. A mianowicie chodzi mi o takie "skurcze dodatkowe".Od wczoraj czuje czasami, jak serce bije normalnie i nagle odczuwam taki mocny dodatkowy skurcz. Im częściej to mam, tym bardziej wpadam w panikę i to się nasila i te skurcze się powtarzają, nie wiem czy lecieć znowu do lekarza, mialam echo serca w grudniu i ekg, nie chce mi się znowu w to bawić. Jednak wmawiam sobie wszystkie już choroby po migotanie przedsionków, po zapalenie serca i częstoskurcz nadkomorowy. Dodatkowo boli mnie czasami w klatce dzisiaj i też się niepokoję.Oczywiście byłam wczoraj na weselu ale przez te skurcze nie tknęłam nawet alkoholu ze strachu.

Kasia coś ci wyślę dostałam ten materiał na terapi zapoznaj się znim jest pomocny:

Niestety nie otwiera mi sie plik. Moze wyslij w wiadomosci prywatnej?

spróbuje

-- 26 lipca 2015, o 21:13 --
kasiu podaj mi na pywatna swoja poczte to ci wysle bo niestety plik jest za duzy, a fajnie zebys sobie poczytala.

Hej, a ja od dłuższego czasu odczuwam wolno płynący lęk.Ręce zimne, serce wali i w ogóle czuję się zmęczona. Siedzę w pracy, mało roboty i nie mam się czym zająć. Teraz moje życie to wegetacja, czekam na poprawę, której nie widać... nie mam już siły...

xAnnax pisze:Hej, a ja od dłuższego czasu odczuwam wolno płynący lęk.Ręce zimne, serce wali i w ogóle czuję się zmęczona. Siedzę w pracy, mało roboty i nie mam się czym zająć. Teraz moje życie to wegetacja, czekam na poprawę, której nie widać... nie mam już siły...

Witaj, nie jestes sama ale mamy chociaz dowod na to ze zyjemy

Witam, mam 18 lat i jestem w 4 miesiącu związku ze swoją dziewczyną. Od początku tego miesiąca targają mnie myśli, że już nie kocham mojej dziewczyny, że nie czuję tej ekscytacji, jak na początku związku (choć zanim byliśmy razem, znaliśmy się już dłużej). Powiedziałem o tym mojej dziewczynie i był to błąd... dla niej sprawa była chyba jasna, że chcę z nią zerwać, jednak wcale tak nie było - przeszło mi to przez głowę (no bo jak można się tak szybko "odkochać", potem jeszcze desperacko przeszukiwałem fora poświęcone tej sprawie i natknąłem się jedynie na odpowiedzi typu "zerwij, nie męcz jej ani siebie, to nie miłość, nic z tego nie będzie, przeszło Ci zauroczenie a Ty już jej nie kochasz"). Przeszło mi przez głowę, jednak szybko sobie uświadomiłem, że chcę z Nią być, nie chcę Jej stracić. Przez chwilę było u nas tak niespokojnie, takie zrażenie mojej dziewczyny do mnie, ale z czasem po kilku spotkaniach i rozmowach można powiedzieć, że wszystko wróciło do normy, spędzaliśmy miło czas i dziewczyna znowu mi mówi, że mnie kocha, nie chce mnie nigdy stracić i że nawet sobie nie zdaję sprawy, jak ważny dla niej jestem. Ogólnie, do naszych rozmów wróciły czułe słówka itp...

Mam z tym problem, bo ja ogólnie sam nie wiem, co ja czuję. Forum to odkryłem jakieś 5 dni temu i dopiero po przeczytaniu paru postów na tym forum miewałem chwile spokoju i radości (czyżby znowu wróciło uczucie kochania?), ale jednak tych gorszych dni jest więcej. W tych gorszych dniach dalej mam to uczucie, że nie kocham mojej dziewczyny, ale teraz jest to takie dziwne uczucie... że to jest to, co robi ze mną nerwica i że ja Ją dalej kocham, tylko przez nerwicę mam takie złe myśli. To jest takie moje podstawowe podejście do sprawy, ale co jeżeli w moim przypadku jest inaczej i ja faktycznie już Jej nie kocham? Miło spędzony czas, dużo ciepłych słówek, dużo wspólnych zdjęć... i to wszystko jakby przestaje mieć znaczenie, zależnie od mojego humoru i nastawienia

Ostatnio nasze spotkania wyglądają tak, że ja czuję ten niepokój i rozdrażnienie. Wiem, że chcę z Nią być i niby w głębi serca Ją chyba kocham, ale tak jakby coś mnie blokowało... nie chcę się z Nią umawiać, bo wygląda to tak, jakbym robił to wbrew moim uczuciom, bo blokują mnie myśli "nie spotykaj się z Nią, i tak nic nie poczujesz do niej; nie kochasz Jej"... ostatnio każda najmniejsza głupia rzecz może mnie zdenerwować, a jak już tak będzie, to przez kilka najbliższych dni jestem rozdrażniony i nie jestem w stanie nic do Niej poczuć, tak samo do rodziny, nie chcę mi się z nikim rozmawiać ani nawet spotykać przyjaciół... przez kilka dni wieczorami wychodzę sam na spacer i mam atak 'depresji', płaczę i chcę być sam... wtedy zaczynam za Nią strasznie tęsknić, a gdy dostaję sms-a, czy wszystko u mnie w porządku itp i mówię, że tak (w końcu to przecież atak nerwicy...)., to mam poczucie winy, że Ją okłamuję...

Parę dni temu miałem o Niej sen, jednak był to sen nieprzyjemny, w którym się stale kłócimy - po prostu uczucie wygasło. Po obudzeniu cały dzień chodziłem rozdrażniony i mimo przyjemnie spędzonego z Nią czasu dalej czuję się tak źle... mówię Jej, że Ją kocham i chcę z Nią być, ale to dalej tak, jakbym oszukiwał i siebie, i Ją... przecież ja tego nie czuję całym sercem, ale mimo to mówię Jej to... przyjemnie jest otrzymywać od Niej sms-y typu "kocham Cię, jesteś najważniejszy, nie mogę Cię stracić", ale mam tę myśl o tym, że ja faktycznie Jej nie kocham i jedyne co robię, to to że się z tym nie mogę pogodzić i na siłę brnę w ten związek, raniąc Ją... chociaż z drugiej strony wiem, że gdybym zerwał z TEGO powodu, to zrobiłbym najgłupszą rzecz w moim życiu... czy to jest naturalna rzecz? Czy można to podpiąć pod inne tematy związane z zanikiem uczuć przez nerwicę? Sam już nie wiem, co mam myśleć