Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

D.Y.M.I.T.R. · 11 czerwca 2023, o 14:19

Na alergię kwercetyna. Najlepiej naturalna np
z kwitów forsycji. Łyżeczka wódki na garść suszu, po ok 5-10min zaparzyć. Codziennie w sezonie. Albo brać piguły.

smdyaems · 11 czerwca 2023, o 19:35

Jak sobie radzicie w cięższych momentach gdy np musicie wyjść do pracy? Po 2 latach ciszy nagle z nie wiadomo jakiego powodu dostałam ataku paniki i to jeszcze w pracy i musiałam wcześniej wyjść bo miałam wrażenie, że tam zaraz umrę. Od tej pory strasznie się stresuje każdym wyjściem (nie tylko do pracy) i czuję się fizycznie niezdolna do jakiejkolwiek czynności. Wygląda na to, że powoli zaczyna się nawrót tego co dwa lata temu gdzie przesiedziałam pół roku w domu, naprawdę nie chce się znowu izolować i zatracać w tym bagnie. Coś wam pomaga gdy jesteście w takim stanie? Wizytę u psychiatry już mam umówioną ale trzeba jakoś przez ten czas funkcjonować.

Templarious · 11 czerwca 2023, o 20:18

Nie wyczekuj ataku, nie pij kawy, wysypiaj sie i bierz magnez. Miej tylko pozytywne myśli i nie nudz sie - jak nie masz zajęcia to nerwica zaraz będzie szukać sobie scenariusze negatywne do przeżuwania. Tyle i tylko tyle.

Zumba · 11 czerwca 2023, o 22:41

smdyaems pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 19:35
Jak sobie radzicie w cięższych momentach gdy np musicie wyjść do pracy? Po 2 latach ciszy nagle z nie wiadomo jakiego powodu dostałam ataku paniki i to jeszcze w pracy i musiałam wcześniej wyjść bo miałam wrażenie, że tam zaraz umrę. Od tej pory strasznie się stresuje każdym wyjściem (nie tylko do pracy) i czuję się fizycznie niezdolna do jakiejkolwiek czynności. Wygląda na to, że powoli zaczyna się nawrót tego co dwa lata temu gdzie przesiedziałam pół roku w domu, naprawdę nie chce się znowu izolować i zatracać w tym bagnie. Coś wam pomaga gdy jesteście w takim stanie? Wizytę u psychiatry już mam umówioną ale trzeba jakoś przez ten czas funkcjonować.

Ehh doskonale Cię rozumiem. Najgorsze takie właśnie nie wiadomo skąd, straszaki beznadziejne. Ja teraz tez mam gorszy czas, doskonale rozumiem stres związany z pracą, to też zawsze był mój "konik". Jestem tez świeżo przeczołgana napadami jakich dawno nie miałam i też czuje ze nie chce się znowu chować i tu chyba potrzebna ta cała akceptacja, przekonanie że to nerwica i przeczekiwanie objawów...wygląda jakbym to pisała z totalnym luzem ale też mam pierdolnik od dwóch tygodni pod sufit. A jaka podjęłaś decyzję? Idziesz do pracy czy bierzesz L4?pozdrawiam ciepło!

Ania_taka · 12 czerwca 2023, o 00:33

Ja jutro muszę wracać do pracy. Po dwóch tygodniach. Leki powoli zaczynają działać, więc pewnie dam radę. Ale czuję stres. Suche od mycia ręce smarowalam grubo kremem już leżąc w łóżku. I nagle - a co jak pościel pobrudzilam kremem? I wiecie co? Dziś mam to gdzieś. A odpowiedź jest tylko jedna - to pościel będzie miała plamę od kremu - nic więcej się nie stanie! Mam jeszcze odcisk na stopie - zdarty naskórek - a co jak pościel pobrudze krwią? Poszłam do łazienki, popsikalam octeniseptem i wróciłam do łóżka. Noc mi tam nie leci, ale ... Jak pobrudze pościel krwią lub osoczem to.... Tylko tyle że będzie plama. Nic Holera więcej. Za kilka dni zmienie pościel i już... To takie niby proste, a trudne za razem. Dziś powstrzymuje się i zostawiam w spokoju pościel i będę w takiej może pobrudzonej spać!

smdyaems · 12 czerwca 2023, o 11:34

Zumba pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 22:41

smdyaems pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 19:35
Jak sobie radzicie w cięższych momentach gdy np musicie wyjść do pracy? Po 2 latach ciszy nagle z nie wiadomo jakiego powodu dostałam ataku paniki i to jeszcze w pracy i musiałam wcześniej wyjść bo miałam wrażenie, że tam zaraz umrę. Od tej pory strasznie się stresuje każdym wyjściem (nie tylko do pracy) i czuję się fizycznie niezdolna do jakiejkolwiek czynności. Wygląda na to, że powoli zaczyna się nawrót tego co dwa lata temu gdzie przesiedziałam pół roku w domu, naprawdę nie chce się znowu izolować i zatracać w tym bagnie. Coś wam pomaga gdy jesteście w takim stanie? Wizytę u psychiatry już mam umówioną ale trzeba jakoś przez ten czas funkcjonować.

Ehh doskonale Cię rozumiem. Najgorsze takie właśnie nie wiadomo skąd, straszaki beznadziejne. Ja teraz tez mam gorszy czas, doskonale rozumiem stres związany z pracą, to też zawsze był mój "konik". Jestem tez świeżo przeczołgana napadami jakich dawno nie miałam i też czuje ze nie chce się znowu chować i tu chyba potrzebna ta cała akceptacja, przekonanie że to nerwica i przeczekiwanie objawów...wygląda jakbym to pisała z totalnym luzem ale też mam pierdolnik od dwóch tygodni pod sufit. A jaka podjęłaś decyzję? Idziesz do pracy czy bierzesz L4?pozdrawiam ciepło!

Właśnie od dwóch tygodni byłam na urlopie wypoczynkowym i dzisiaj mój pierwszy dzień w pracy. Strasznie się stresuję ale staram się myśleć pozytywnie. Moim celem jest właśnie wytrwanie do tej środy. Pierwsza w życiu wizyta u psychiatry, nigdy nie jest za późno ale mogłam się tam wybrać stanowczo wcześniej no ale cóż. Myślę, że najlepiej będzie wysłuchać co do powiedzenia ma lekarz czy ewentualne L4 jest w moim przypadku wskazane czy nie. Pozdrawiam!

smdyaems · 12 czerwca 2023, o 11:38

Templarious pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 20:18
Nie wyczekuj ataku, nie pij kawy, wysypiaj sie i bierz magnez. Miej tylko pozytywne myśli i nie nudz sie - jak nie masz zajęcia to nerwica zaraz będzie szukać sobie scenariusze negatywne do przeżuwania. Tyle i tylko tyle.

Staram się unikać używek takich jak kawa czy nikotyna w tym okresie. Co do pozytywnych myśli to wiadomo jest ciężko, wydaje mi się, że niepotrzebnie wzięłam ten urlop, który mnie trochę odrealnił od rzeczywistości i teraz ciężko wrócić.

Zumba · 12 czerwca 2023, o 12:46

smdyaems pisze: ↑
12 czerwca 2023, o 11:34

Zumba pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 22:41

smdyaems pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 19:35
Jak sobie radzicie w cięższych momentach gdy np musicie wyjść do pracy? Po 2 latach ciszy nagle z nie wiadomo jakiego powodu dostałam ataku paniki i to jeszcze w pracy i musiałam wcześniej wyjść bo miałam wrażenie, że tam zaraz umrę. Od tej pory strasznie się stresuje każdym wyjściem (nie tylko do pracy) i czuję się fizycznie niezdolna do jakiejkolwiek czynności. Wygląda na to, że powoli zaczyna się nawrót tego co dwa lata temu gdzie przesiedziałam pół roku w domu, naprawdę nie chce się znowu izolować i zatracać w tym bagnie. Coś wam pomaga gdy jesteście w takim stanie? Wizytę u psychiatry już mam umówioną ale trzeba jakoś przez ten czas funkcjonować.

Ehh doskonale Cię rozumiem. Najgorsze takie właśnie nie wiadomo skąd, straszaki beznadziejne. Ja teraz tez mam gorszy czas, doskonale rozumiem stres związany z pracą, to też zawsze był mój "konik". Jestem tez świeżo przeczołgana napadami jakich dawno nie miałam i też czuje ze nie chce się znowu chować i tu chyba potrzebna ta cała akceptacja, przekonanie że to nerwica i przeczekiwanie objawów...wygląda jakbym to pisała z totalnym luzem ale też mam pierdolnik od dwóch tygodni pod sufit. A jaka podjęłaś decyzję? Idziesz do pracy czy bierzesz L4?pozdrawiam ciepło!
Właśnie od dwóch tygodni byłam na urlopie wypoczynkowym i dzisiaj mój pierwszy dzień w pracy. Strasznie się stresuję ale staram się myśleć pozytywnie. Moim celem jest właśnie wytrwanie do tej środy. Pierwsza w życiu wizyta u psychiatry, nigdy nie jest za późno ale mogłam się tam wybrać stanowczo wcześniej no ale cóż. Myślę, że najlepiej będzie wysłuchać co do powiedzenia ma lekarz czy ewentualne L4 jest w moim przypadku wskazane czy nie. Pozdrawiam!

Trzymam kciuki!

D.Y.M.I.T.R. · 13 czerwca 2023, o 23:21

Kryzys po woli mija z pomocą ciepłych, kochanych osób. Ten kryzys. Trzymajcie się. Nie jesteśmy z tym sami.

basia123 · 15 czerwca 2023, o 13:37

Zumba pisze: ↑
12 czerwca 2023, o 12:46

smdyaems pisze: ↑
12 czerwca 2023, o 11:34

Zumba pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 22:41

Ehh doskonale Cię rozumiem. Najgorsze takie właśnie nie wiadomo skąd, straszaki beznadziejne. Ja teraz tez mam gorszy czas, doskonale rozumiem stres związany z pracą, to też zawsze był mój "konik". Jestem tez świeżo przeczołgana napadami jakich dawno nie miałam i też czuje ze nie chce się znowu chować i tu chyba potrzebna ta cała akceptacja, przekonanie że to nerwica i przeczekiwanie objawów...wygląda jakbym to pisała z totalnym luzem ale też mam pierdolnik od dwóch tygodni pod sufit. A jaka podjęłaś decyzję? Idziesz do pracy czy bierzesz L4?pozdrawiam ciepło!
Właśnie od dwóch tygodni byłam na urlopie wypoczynkowym i dzisiaj mój pierwszy dzień w pracy. Strasznie się stresuję ale staram się myśleć pozytywnie. Moim celem jest właśnie wytrwanie do tej środy. Pierwsza w życiu wizyta u psychiatry, nigdy nie jest za późno ale mogłam się tam wybrać stanowczo wcześniej no ale cóż. Myślę, że najlepiej będzie wysłuchać co do powiedzenia ma lekarz czy ewentualne L4 jest w moim przypadku wskazane czy nie. Pozdrawiam!
Trzymam kciuki!

No wlasnie chyba jakiś gorszy czas nastal dla nas zaburzonych, bo ja też po fajnym okresie chodzę po ścianach. Myślę że możesz jednak spróbować pójść do pracy. L4 to takie trochę zabezpieczenie. Ale oczywiście to sprawa indywidualna, jeśli nastał duży kryzys i nie masz siły iść do pracy to l4 może być jakimś rozwiązaniem. Ja też bardzo nie chce wrócić do tego co było rok temu, do izolacji w domu przez pół roku. Więc jak już rzeczywiście jest źle a dxus np tak bylo; to powtarzam sobie to nerwica, to tylko nerwica dasz rade, zobacz ile udało się wypracować. Tak hak Zumba pisze akceptacja, akceptacja

zxz25 · 16 czerwca 2023, o 09:52

smdyaems pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 19:35
Jak sobie radzicie w cięższych momentach gdy np musicie wyjść do pracy? Po 2 latach ciszy nagle z nie wiadomo jakiego powodu dostałam ataku paniki i to jeszcze w pracy i musiałam wcześniej wyjść bo miałam wrażenie, że tam zaraz umrę. Od tej pory strasznie się stresuje każdym wyjściem (nie tylko do pracy) i czuję się fizycznie niezdolna do jakiejkolwiek czynności. Wygląda na to, że powoli zaczyna się nawrót tego co dwa lata temu gdzie przesiedziałam pół roku w domu, naprawdę nie chce się znowu izolować i zatracać w tym bagnie. Coś wam pomaga gdy jesteście w takim stanie? Wizytę u psychiatry już mam umówioną ale trzeba jakoś przez ten czas funkcjonować.

Ja wczoraj też dostałam ataku paniki w pracy.

Już nie pamiętałam tej chęci ucieczki i myśli zalewających mózg, zapomniałam jak to jest. Ostatnio mam strasznie dużo na głowie, bardzo dużo stresów i mózg chce znowu uciec w tematy zastępcze. Tylko, że ja z pracy nie wyszłam mimo milionów myśli, że nie mogę oddychać, że się ośmieszę, zrobię kupę w gacie. Nie powiem, że było łatwo, potem też mózg próbował mnie wciągnąć w tę tematykę, żeby się upewniać, bać się i analizować, ale walczę z tymi pierdoletami. Xd
Pomyśl, czy naprawdę nie było powodu, żeby dostać ataku? Czy przez te 2 lata wyszłaś naprawdę z nerwicy, czy była uśpiona i mózg jedną zaczepką próbuje Cię załatwić i Ty dajesz się nabrać.
Raczej była uśpiona, skoro mówisz, że czujesz się fizycznie niezdolna. Musisz próbować żyć normalnie mimo lęku, wiem, że nogi miękkie, serce wali, ale ucinaj analizowanie i staraj się postępować jak wcześniej.

Melody · 16 czerwca 2023, o 16:52

Cześć, jak u Ciebie? Mam podobne objawy- tzn. fascynującej w stopach. Leczę się na nerwicę lękową od wielu lat z przerwami będzie z 20. Aktualnie mam nawrót- bardzo silne somaty i te fascykulacje, które mi nie dają spokoju. Od dwóch tygodni biorę Nexpran (escitalopram), czwarty dzień 10 mg. Czuję się fatalnie, zawroty głowy , bóle głowy i nieustanne fascykulacje. Po przeanalizowaniu doszłam do wniosku że to efekt uboczny stosowania ssri, które mieszają w neuroprzekaźnikach. Lekarze to bagatelizują, a jest to upierdliwe i męczące na dłuższą metę , zwłaszcza u osoby z nerwicą lękową, dla której każdy nowy objaw to śmiertelna choroba. My lękowych tak mamy. Życzę zdrowia.

sebastian86 · 16 czerwca 2023, o 17:00

ja czuje pustkę, nie wiem czego chcę,co robic...przeszłość wciąż daje o sobie znac.

smdyaems · 16 czerwca 2023, o 21:55

zxz25 pisze: ↑
16 czerwca 2023, o 09:52

smdyaems pisze: ↑
11 czerwca 2023, o 19:35
Jak sobie radzicie w cięższych momentach gdy np musicie wyjść do pracy? Po 2 latach ciszy nagle z nie wiadomo jakiego powodu dostałam ataku paniki i to jeszcze w pracy i musiałam wcześniej wyjść bo miałam wrażenie, że tam zaraz umrę. Od tej pory strasznie się stresuje każdym wyjściem (nie tylko do pracy) i czuję się fizycznie niezdolna do jakiejkolwiek czynności. Wygląda na to, że powoli zaczyna się nawrót tego co dwa lata temu gdzie przesiedziałam pół roku w domu, naprawdę nie chce się znowu izolować i zatracać w tym bagnie. Coś wam pomaga gdy jesteście w takim stanie? Wizytę u psychiatry już mam umówioną ale trzeba jakoś przez ten czas funkcjonować.
Ja wczoraj też dostałam ataku paniki w pracy. Już nie pamiętałam tej chęci ucieczki i myśli zalewających mózg, zapomniałam jak to jest. Ostatnio mam strasznie dużo na głowie, bardzo dużo stresów i mózg chce znowu uciec w tematy zastępcze. Tylko, że ja z pracy nie wyszłam mimo milionów myśli, że nie mogę oddychać, że się ośmieszę, zrobię kupę w gacie. Nie powiem, że było łatwo, potem też mózg próbował mnie wciągnąć w tę tematykę, żeby się upewniać, bać się i analizować, ale walczę z tymi pierdoletami. Xd
Pomyśl, czy naprawdę nie było powodu, żeby dostać ataku? Czy przez te 2 lata wyszłaś naprawdę z nerwicy, czy była uśpiona i mózg jedną zaczepką próbuje Cię załatwić i Ty dajesz się nabrać.
Raczej była uśpiona, skoro mówisz, że czujesz się fizycznie niezdolna. Musisz próbować żyć normalnie mimo lęku, wiem, że nogi miękkie, serce wali, ale ucinaj analizowanie i staraj się postępować jak wcześniej.

Na pewno była uśpiona bo to nie pierwszy raz jak wraca. W tym wypadku pierwszy raz w życiu dostałam ataku paniki w miejscu publicznym dlatego myśle, że też inaczej na to zareagowałam. Ale od wczoraj już leki wjechały i jest troszkę spokojniej.

Hiszpanek · 16 czerwca 2023, o 22:18

Siemka macie takie cos znaczy tak poprostu nie nakrecam sie ale z ciekawosci czy tez ktos tak ma, podczas gdy mieliscie dd i np wchodziliscie na drabine czy cos w tym stylu to czy czyliscie mniejszą satbilność, nie az taka dobra równowage jak normalnie?