Dobro23 pisze: ↑

29 czerwca 2023, o 14:15

AgnieszkaM pisze: ↑

24 czerwca 2023, o 10:57

Dobro23 pisze: ↑

5 czerwca 2023, o 18:42

U mnie też się to pojawiło po obejrzeniu jakiegoś dokumentu o pedofilii i było to tak straszne ze wbiło mi się to do głowy że towarzyszy mi już kilka lat. Ogólnie umiem to opanować ale przerodziło się to w myśli, które bywają okropne i sprawdzam niekeidy siebie jak patrzę na ndane dziecko czy nie ma w tym jakiś myśli seksualnych. Najgorsze ze to wzięło się po obejrzaniu jakiegoś reportażu - zresztą nieraz zajmowałem się dziećmi kuzynek i kuzynów choc sam nie mam własnych. W tych demonicznych myślach pomaga mi częsta modlitwa i wiara i czesta spowiedź.


Uzależnienie od pronografii też ma napewno związek że bariera niebezpiecznie gdzieś się przesuwa.

U mnie to nakręcają wspomnienia różnych eksperymentów w nastoletnim życiu i dzieciństwie. Pomimo, że rozmawiałam o tym z psychologiem i mówił, że to normalne, że to etapy poznawcze. A od wiary się przez to odsuwam. Nakręca mi to jeszcze bardziej. Nawet jak próbuje pomóc sobie wiarą to zaraz zaczynam się oskarżać, bo to że mam myśli według prawa nie oznacza nic złego, a w wierze już tak...

SaME MYŚLI nie są grzechem, zwłaszcza że przychodza mimowolnie. Im bardziej z nimi walczymy tym bardziej i agresywniej wracają. Trzeba nauczyć się z nich śmiać. Zresztą lepiej się spowiadać z myśli niż z czynów... Ojciec Pelanowski wyznawał taką zasadę w klasztorze. W jednej ze swojej książce dawał bardzo mądre rady jak poradzić sobie z różnymi natręctwami myślowymi - musze poszukać

Ale w analizie lękowej nie zawsze są mimowolne. Człowiek czasem sam je wywołuje.

AgnieszkaM pisze: ↑

1 lipca 2023, o 15:47

Dobro23 pisze: ↑

29 czerwca 2023, o 14:15

AgnieszkaM pisze: ↑

24 czerwca 2023, o 10:57

U mnie to nakręcają wspomnienia różnych eksperymentów w nastoletnim życiu i dzieciństwie. Pomimo, że rozmawiałam o tym z psychologiem i mówił, że to normalne, że to etapy poznawcze. A od wiary się przez to odsuwam. Nakręca mi to jeszcze bardziej. Nawet jak próbuje pomóc sobie wiarą to zaraz zaczynam się oskarżać, bo to że mam myśli według prawa nie oznacza nic złego, a w wierze już tak...

SaME MYŚLI nie są grzechem, zwłaszcza że przychodza mimowolnie. Im bardziej z nimi walczymy tym bardziej i agresywniej wracają. Trzeba nauczyć się z nich śmiać. Zresztą lepiej się spowiadać z myśli niż z czynów... Ojciec Pelanowski wyznawał taką zasadę w klasztorze. W jednej ze swojej książce dawał bardzo mądre rady jak poradzić sobie z różnymi natręctwami myślowymi - musze poszukać

Ale w analizie lękowej nie zawsze są mimowolne. Człowiek czasem sam je wywołuje.

Być może, nie zmienia to jednak faktu że to tylko myśli. Przez lata się nimi przejmowalem i wpadałem w kiepskie stany,

znerwicowana_ja pisze: ↑

30 czerwca 2023, o 19:35

morphifry pisze: ↑

30 czerwca 2023, o 17:20

Nie wiem gdzie mam napisać. Ale totalnie dzisiaj nie daje rady. Mieliście kiedyś taki dzień że rozrywał was od środka lęk, niepokój (przed niczym) aż nie mogliście wytrzymać? Płaczę cały dzień bo tak mnie męczy, ściska. Do tego myśli lękowe i dysocjacja, odcięło mnie od siebie i wszystkiego wokół. Nie wiem czy to przez to że jestem przed okresem ale przed zawsze jakoś psiakostkowo się czuję.
Biorę leki od ponad roku a i tak zdarzają mi się jakieś kryzysowe dni, ale tak jak dzisiaj to nie czułam się serio chyba z rok. Boję się tego uczucia, bo do tego lęku dochodzą te zjebane myśli, obcość do siebie i wszystkiego wokół, nie mogę przestać płakać..

Ja mam tak bardzo często przed okresem,duży lęk poczucie beznadzieji,zawsze wtedy jestem pewna że mam głęboką depresję.badalas kiedyś hormony?ja mam bardzo duży niedobór progesteronu a to też powoduje lęki depresję itd

Większość zestresowanych kobiet ma niedobory progesteronu, bo jak kobieta jest w trybie walki, to organizm uznaje, że nie czas na rozmnażanie się. Poza tym wysoki kortyzol, to niski progesteronu. Krótko rzecz ujmując, jeśli chcemy unormować hormony, to musimy "unormować" swoje życie.

Katja pisze: ↑

2 lipca 2023, o 23:38

znerwicowana_ja pisze: ↑

30 czerwca 2023, o 19:35

morphifry pisze: ↑

30 czerwca 2023, o 17:20

Nie wiem gdzie mam napisać. Ale totalnie dzisiaj nie daje rady. Mieliście kiedyś taki dzień że rozrywał was od środka lęk, niepokój (przed niczym) aż nie mogliście wytrzymać? Płaczę cały dzień bo tak mnie męczy, ściska. Do tego myśli lękowe i dysocjacja, odcięło mnie od siebie i wszystkiego wokół. Nie wiem czy to przez to że jestem przed okresem ale przed zawsze jakoś psiakostkowo się czuję.
Biorę leki od ponad roku a i tak zdarzają mi się jakieś kryzysowe dni, ale tak jak dzisiaj to nie czułam się serio chyba z rok. Boję się tego uczucia, bo do tego lęku dochodzą te zjebane myśli, obcość do siebie i wszystkiego wokół, nie mogę przestać płakać..

Ja mam tak bardzo często przed okresem,duży lęk poczucie beznadzieji,zawsze wtedy jestem pewna że mam głęboką depresję.badalas kiedyś hormony?ja mam bardzo duży niedobór progesteronu a to też powoduje lęki depresję itd

Większość zestresowanych kobiet ma niedobory progesteronu, bo jak kobieta jest w trybie walki, to organizm uznaje, że nie czas na rozmnażanie się. Poza tym wysoki kortyzol, to niski progesteronu. Krótko rzecz ujmując, jeśli chcemy unormować hormony, to musimy "unormować" swoje życie.

O kurcze nie wiedziałam że tak jest.w sumie racja bo jak mam spokojny okres to hormony są w normie.wiec zgadzałoby sie

olaa pisze: ↑

23 sierpnia 2022, o 00:39

Mam pytanie tego jeszcZe nie grali co prawda tutaj, bo nie znalazłam w lupce- tężec- ktoś się bal? Ja dzisiaj wywaliłam się przed domem na ziemię- taka wydeptana ścieżka, sporo kamyków, drugi raz w ciągu 3 tyg na to samo kolano- ledwo się wygoilo. Poharatane niezłe, zadrapania na łydce, lekko puchnie i boli. Od razu umyłam i zdezynfekowalqn ranę, kupiłam maść na rany. Ale mam mega schize, ze dostane tężca (ost szczepionka pewnie jakieś 20 lat temu) i ze powinnam z tym iść na pogotowie/do lekarza, żeby dali mi zastrzyk.

Powiem Wam, ze gdybym nie była w kole lękowym, to pewnie bym zdezynfekowala, opatrzyła i poczekała aż się zagoi zajmując się swoimi sprawami.

Ale oczywiście google- No i już wcześniej wiedziałam, ze to bardzo poważne zakażenie i nie ma co bagatelizować. Do tego na jakimś forum czytałam, ze ktoś umarł po zakażeniu błahych (niby) ran. Tragedia.

I teraz się bije z myślami- iść do lekarza czy nie, jak mam iść na sor, to jestem chora, bo tam są tak niemili ludzie, opieprzaja, ze się z bzdura przychodzi. Ale może do poz?

Głupio mi już pytać na forum o to wszystko, ale w gorszych momentach to moja jedyna pociecha.

Ola jak się skończyła Twoja sprawa z raną?ja mam właśnie teraz taki sam problem, skaleczyłam się w sobotę widłami w nogę mała ranka krew prawie wogole nie leciała,odrazu zdezynfekowalam,ale.tez świruje ,wczoraj jeszcze bardzo bolała mnie są stopa ,dziś dużo mniej mimo to strasznie się boje bo wiem.se tężec dopiero po ilus tak dniach może się objawić.jestem przerażona.

znerwicowana_ja pisze: ↑

30 czerwca 2023, o 17:14

PiotrK pisze: ↑

23 czerwca 2023, o 23:14

Ja mam problem ostatnio, z miesiac chyba albo dluzej, ze zmeczeniem, zmeczenie sennosc, bóle głowy i to co mnie najbardziej wkurza to uczucie niestabilnosci podczas chodzenia. Szlag mnie trafia od tego. Mam zawalone zatoki, przewlekłe zapalenie i ciagle sie zastanawiam, czy to zaburzenia lekowe czy to przez zatoki, zwariowac mozna.

Też mam przewlekle zapełnienie zatok (u mnie przez to że jestem alergikiem) mam bardzo często te same objawy o których mówisz.laryngolog już dawno mi powiedzial ze te obajawy mogą być od zatok, ponieważ przy zapaleniu i zatkanych zatokach człowiek jest permanentnie niedotleniony, niedotleniony jest mózg oraz mięśnie,wyraził się wręcz ,że od zatkanych zatok gdy nie można normlanie oddychać ludzie nawet depresji dostają (nie wiem ile.w tym prawdy ) co mnie pomaga na te zatoki to przede wszystkim olejek z drzewa herbacianego,kupisz pewnie w każdej aptece lub zielarskich sklepach, wylewam kilka kropli na palec i smaruje w środku nos , poczytaj o tym olejku jakie ma zbawienne działanie na zatoki.co więcej jeszcze odnoście tych zatok to przy takim stanie zapalnym bardzo źle się śpi (przynajmniej ja tak mam)budzi mnie bezdech ,nos zawalony nie można oddychać więc budze się w nocy i wpuszczam xylogel,a jak wiadomo jakosc snu jest mega ważna.u mnie zła noc oznacza odrazu dd w dzień,większe zawroty głowy i mega rozdrażnienie.
Tu poczytasz o tych olejkach
https://www.organicaromas.pl/blog/posts ... ach-zatok/

Heh, sam wpadłem na ten pomysł ze smarowaniem nosa, tyle że olejkiem eukaliptusowym. Zobaczę dziś w nocy z herbacianym bo tez taki mam.
Idę w piątek do laryngologa, zobaczymy co mi przepisze, fakt, nos zawalony mam w nocy i czsto sie budze. Moze faktycznie to to.

PiotrK pisze: ↑

4 lipca 2023, o 23:45

znerwicowana_ja pisze: ↑

30 czerwca 2023, o 17:14

PiotrK pisze: ↑

23 czerwca 2023, o 23:14

Ja mam problem ostatnio, z miesiac chyba albo dluzej, ze zmeczeniem, zmeczenie sennosc, bóle głowy i to co mnie najbardziej wkurza to uczucie niestabilnosci podczas chodzenia. Szlag mnie trafia od tego. Mam zawalone zatoki, przewlekłe zapalenie i ciagle sie zastanawiam, czy to zaburzenia lekowe czy to przez zatoki, zwariowac mozna.

Też mam przewlekle zapełnienie zatok (u mnie przez to że jestem alergikiem) mam bardzo często te same objawy o których mówisz.laryngolog już dawno mi powiedzial ze te obajawy mogą być od zatok, ponieważ przy zapaleniu i zatkanych zatokach człowiek jest permanentnie niedotleniony, niedotleniony jest mózg oraz mięśnie,wyraził się wręcz ,że od zatkanych zatok gdy nie można normlanie oddychać ludzie nawet depresji dostają (nie wiem ile.w tym prawdy ) co mnie pomaga na te zatoki to przede wszystkim olejek z drzewa herbacianego,kupisz pewnie w każdej aptece lub zielarskich sklepach, wylewam kilka kropli na palec i smaruje w środku nos , poczytaj o tym olejku jakie ma zbawienne działanie na zatoki.co więcej jeszcze odnoście tych zatok to przy takim stanie zapalnym bardzo źle się śpi (przynajmniej ja tak mam)budzi mnie bezdech ,nos zawalony nie można oddychać więc budze się w nocy i wpuszczam xylogel,a jak wiadomo jakosc snu jest mega ważna.u mnie zła noc oznacza odrazu dd w dzień,większe zawroty głowy i mega rozdrażnienie.
Tu poczytasz o tych olejkach
https://www.organicaromas.pl/blog/posts ... ach-zatok/

Heh, sam wpadłem na ten pomysł ze smarowaniem nosa, tyle że olejkiem eukaliptusowym. Zobaczę dziś w nocy z herbacianym bo tez taki mam.
Idę w piątek do laryngologa, zobaczymy co mi przepisze, fakt, nos zawalony mam w nocy i czsto sie budze. Moze faktycznie to to.

Współczuję bo bardzo długo już też się z tym męcze.pomaga mi jeszcze lek przeciwalergiczny ketotifen w syropie,dobrze się po nim śpi przede wszystkim co do tych olejków eukaliptusowy też jest ok tego używam do inhalacji parowych które też polecam.plukanie zatok jakimś zatoxinem itp.. dobrze że idziesz do lekarza.ale tego wszystkiego i tak jak dla mnie nr jeden to olejek z drzewa herbacianego

Kochani, chciałam Was zapytać czy macie może taki objaw przy nerwicy - jak się wystraszę lub wzdrygnę tak wiecie w sobie, bo na przykład stanie się coś nagłego (np. wypadnie mi łyżeczka z ręki podczas jej mycia) to podskoczy mi mięsień. Najcześciej są to mięśnie brody/przy ustach. Martwi mnie to bardzo

sucha27 pisze: ↑

5 lipca 2023, o 10:55

Kochani, chciałam Was zapytać czy macie może taki objaw przy nerwicy - jak się wystraszę lub wzdrygnę tak wiecie w sobie, bo na przykład stanie się coś nagłego (np. wypadnie mi łyżeczka z ręki podczas jej mycia) to podskoczy mi mięsień. Najcześciej są to mięśnie brody/przy ustach. Martwi mnie to bardzo

Ja zawsze aż cała podskakuje jak się czegoś wystraszę więc nigdy nie zwróciłam uwagi czy mięśnie osobno podskakują myślę że to może być norma.ja np jak zasypiam i jestem w gorszym bardziej stresującym okresie to mam przy zasypianiu podskakiwanie i szarpnięcia mięśniami to "mioklonie" się nazywa.nie czy to samo masz na twarzy .myślę że może raz kiedyś w lęku zwróciłas na to uwagę i teraz to Twój nerwicowy konik.bierzez magnez? człowiek w stresie powinien suplementowac ten pierwiastek a niedobór magnezu powoduje różne czary mary z ciałem

Witam , mam problem , potrzebuje motywacji lub porady , zacząłem się odburzać w marcu , wtedy tez zszedłem po prawie roku z leków , już dwa tygodnie temu czułem się świetnie ale nerwica zaatakowała moją relacje z dziewczyną z to jest to że ja wpadłem w nerwicę właśnie gdzybponad dwa lata temu byłem w dwuletnim związku z bardzo toksyczna i okropna kobietą która dodatkowo miała swoje problemu na tle psychicznym teraz obecną pokochałem , jest bardzo dobra ale ma problem z lękiem społecznym i nie akceptuje siebie to we mnie wybudowalo takiego silnego natręta że ciężko mi się z niego wyrwać i poleciałem w ciągu dwóch tygodni spowrotem do ciężkiego stanu , a było już bardzo dobrze , praktycznie cieszyłem się że jest elegancko i jestem tuż tuż odburzania , widocznie jescze nie tak blisko , teraz mam załamke a dodatkowo nerwica wmawia mibze muszę z nią zerwać bo inaczej nigdy z tego nie wyjdę , dodatkowo organizowałem festyn który był dużym stresorem dla mnie , ogólnie mam kryzys teraz , ciężko stan jakiego dawno nie miałem , jak się z tego odbić spowrotem , ile taki kryzys może trwać i czy to możliwe że cofnął mnie całkowicie do punktu wyjścia i od nowa te pół roku muszę pracować

Edit , właśnie miałem fajny przebłysk , więc tylko do przodu

Seba787 pisze: ↑

6 lipca 2023, o 19:08

Witam , mam problem , potrzebuje motywacji lub porady , zacząłem się odburzać w marcu , wtedy tez zszedłem po prawie roku z leków , już dwa tygodnie temu czułem się świetnie ale nerwica zaatakowała moją relacje z dziewczyną z to jest to że ja wpadłem w nerwicę właśnie gdzybponad dwa lata temu byłem w dwuletnim związku z bardzo toksyczna i okropna kobietą która dodatkowo miała swoje problemu na tle psychicznym teraz obecną pokochałem , jest bardzo dobra ale ma problem z lękiem społecznym i nie akceptuje siebie to we mnie wybudowalo takiego silnego natręta że ciężko mi się z niego wyrwać i poleciałem w ciągu dwóch tygodni spowrotem do ciężkiego stanu , a było już bardzo dobrze , praktycznie cieszyłem się że jest elegancko i jestem tuż tuż odburzania , widocznie jescze nie tak blisko , teraz mam załamke a dodatkowo nerwica wmawia mibze muszę z nią zerwać bo inaczej nigdy z tego nie wyjdę , dodatkowo organizowałem festyn który był dużym stresorem dla mnie , ogólnie mam kryzys teraz , ciężko stan jakiego dawno nie miałem , jak się z tego odbić spowrotem , ile taki kryzys może trwać i czy to możliwe że cofnął mnie całkowicie do punktu wyjścia i od nowa te pół roku muszę pracować

Hej, każdy kryzys czy nawet nawrót czegoś uczy, na coś otwiera oczy także to chyba nigdy nie jest powrót do początku, bo wiedzy, nastawienia, wniosków że wcześniejszych doświadczeń z głowy nie kasuje. Aczkolwiek samopoczucie i jazdy mogą przypominać te poczatkowe, ja jestem teraz tez w takim dokładnie dole już ponad miesiąc, poleciałam po całości. Czytając Twoja bieżącą sytuację widać że nerwica chce Ci rozwalić ten związek a jak wiadomo nerwica atakuje zawsze to na czym nam zależy. Także podejrzewam że bardzo zależy Ci jednak na tej relacji, nie pozostaje nic innego jak zaryzykować, spotykać się, starać się spędzać czas miło nawet jeśli samopoczucie będzie do bani.

Jeden dzień byłam bardzo pewna siebie i czułam się znakomicie a na drugi zatraciłam się w swoich lękach. Wszystko powodowało, że myślałam że to mój koniec, zaczęłam się poddawać. Postawiłam sobie diagnozę, że wariuję, czułam się strasznie odrealniona od rzeczywistości i zaczęłam się zastanawiać czy np. rzeczy z poprzedniego dnia naprawdę się zdarzyły czy to tylko moja wyobraźnia. Świat był nierealny, ja byłam nierealna jakbym sama sobie to stworzyła w głowie. Zaczęłam się zastanawiać czy wszystko czego doświadczam jest realne czy żyje. Powodowało to straszny lęk, że zaczyna się jakaś choroba psychiczna i sobie nie poradzę. Zaczęły się też myśli samobójcze, które wcześniej występowały ale nie w tak nasilony sposób, tak jakbym zaczynała sie poddawać myśląc, że nie mam na to już siły i lepiej byłoby to zakończyć niż żyć w ten sposób. Chociaż wiem że tak naprawdę nigdy bym nie pozbawiła się życia bo za bardzo boję się śmierci te myśli były naprawdę przerażające i zaczęłam kwestionować wszystko. Nic nie sprawia mi już przyjemności. Zawsze po pracy zatracałam się w ulubionej książce czy serialu odpoczywałam. Teraz myśle tylko o tym co będzie jutro, jak zniosę kolejny dzień w pracy, czy dojadę, czy wytrzymam bez ucieczki. Udawało mi się wytrzymywać dnie pracy głównie dzięki super ludziom z którymi pracuję ale co z tego jak nawet przepracowany dzień nie dawał mi poczucia szczęścia czy spełnienia. Po prostu zaczełam się zatracać w swoich myślach nie mogąc sie skupić na niczym innym. Czuję sie uwieziona w swoim umyśle jakby życie toczyło się beze mnie. Rano ciężko mi wstać z łóżka, ciężko mi cokolwiek zjeść, nie mam siły zadbać o siebie, nic mnie nie cieszy. I mam wrażenie że ide drogą bez powrotu.

Już mnie to nie dotyczy , I nwm po co tu wróciłem, chyba zeby podzielić się wiedza , wiec jak ktoś coś chce zapytać piszcie śmiało, nawet nie wiecie jak wam życie będzie smakować jak ogarniecie wasz stan , półtorej roku byłem wrakiem z derealizacja , lekami , myślami o śmierci a teraz pff jest tak super ze chyba nawet za dzieciaka tak dobrze mi nie było: D

Syn dwoch mezczyzn ? Tuman xd a tak serio mam wszystko za sobą w 130 procentach bo jest lepiej niż kiedykolwiek , jak ktoś chce coś wiedzieć to dawać znać i poradzimy