Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

25 grudnia 2021, o 19:10

Bo chodzisz dla zabicia czasu, ale to może wciąż nie jest coś czemu byś chciała oddać serce... Może to zabrzmi tendencyjnie, ale większość kobiet skrycie marzy, by mieć dziecko

ale jeśli to nie to, to też proszę nie bić, bo ja np. takich marzeń nie mam, więc zrozumiem jeśli to też nie to

Oczywiście zakładając, że Twój chłopak to faktycznie ta osoba, z którą jesteś w stanie wyobrazić sobie, że spędzisz z nim resztę życia

AnnaPETER · 25 grudnia 2021, o 19:19

Jest to ta osoba, ale ze wzgledu na moje zaburzenie nie czuje sie gotowa...

25 grudnia 2021, o 19:23

AnnaPETER pisze: ↑
25 grudnia 2021, o 19:19
Jest to ta osoba, ale ze wzgledu na moje zaburzenie nie czuje sie gotowa...

No nic, pozostaje uzbroić się w cierpliwość, korzystać z psychoterapii i powolutku budzić w sobie gotowość do podjęcia tego wielkiego kroku

Dasz radę

AnnaPETER · 25 grudnia 2021, o 19:27

No niby sie staram, ale przychodza takie momenty ze szlag mnie trafia. Nie wiem dlaczego, ale sadzilam ze po 4 miesiacach brania tabletek bede jak nowo narodzona

25 grudnia 2021, o 21:59

AnnaPETER pisze: ↑
25 grudnia 2021, o 19:27
No niby sie staram, ale przychodza takie momenty ze szlag mnie trafia. Nie wiem dlaczego, ale sadzilam ze po 4 miesiacach brania tabletek bede jak nowo narodzona

Tabletki to tylko przykrywka dla prawdziwych emocji, po odstawieniu i tak wszystko wróci, jeśli nie nastąpią żadne zmiany w Twoim myśleniu... jeśli w Polsce zostawiłaś jakiś niedomknięty rozdział, spalilaś za sobą mosty i dlatego nie ma możliwości wyjazdu tam, to zastanów się, czy jest ktoś kto może mieć żal do Ciebie, że wyjechałaś, a przez to ciąży Ci jakieś poczucie winy... Albo jeśli jest ktoś komu nie możesz wybaczyć krzywd i to też było powodem by zdezerterować, to też staraj się dojrzeć, by odpuścić

AnnaPETER · 25 grudnia 2021, o 22:17

Nie, nie absolutnie nic z tych rzeczy. Wyjechalam, bo zmusila mnie do tego sytuacja. Chlopak byl w UK,ja stracilam prace i zdecydowalismy sie na moj przylot. Mam ciezki okres za soba, w sensie dziecinstwo. Mysle ze wywarlo to na mnie spory wplyw. Do tej pory im do konca nie wybaczylam, w sensie rodzicom. Nie chodzi o przemoc fizyczna, a raczej psychiczna. Lek, strach... Do tej pory mam do nich sceptyczne podejscie. Niby ich kocham, ale nie ogarniam dalej pewnych schematow. Wiem, ze nie uciekne przed tym

25 grudnia 2021, o 22:31

No to pewnie to jest ta Twoja kula u nogi, przez którą nie czujesz się szczęśliwa, choć masz wszystko by się tym cieszyć już dziś... na terapii napewno uda Ci się z tym uporać jeśli szczerze do tego podejdziesz, bez uprzedzeń i nikogo nie usprawiedliwiając, bo przecież rodzicom należałby się bezwarunkowy szacunek... nie mam się tym poglądem, szacunek to jedno, doświadczenie krzywdy i związane z tym konsekwencje to drugie... Najpierw rozwiąż konflikt wewnątrz, na należny szacunek przyjdzie czas

AnnaPETER · 25 grudnia 2021, o 22:36

Wiesz co, ciezko z tym u mnie. Dalam pozniej popalic rodzicom, szczegolnie mamie. Powielalam totalnie schematy z domu. Wmowili, glownie mama ze mnie nie dalo sie "wychowac" a przeciez nie bylam taka zla:) nie umiem chyba tez do konca zyc swoim zyciem i staram sie finansowo pomagac jak moge, bo czuje sie w poczucou obowiazku i mam povzucie winy, ze mnie moze byc dobrze i stabilnie finansowo a mamie nie. Ona tez mi niejednomrotnie pomagala i czuje sie w poczuciu obowiazku.

25 grudnia 2021, o 22:57

Może i dawałaś popalić rodzicom, ale to pewnie była jakaś mniej lub bardziej świadoma forma zemsty, za to jak Cię traktowali. Nic nie dzieje się bez powodu. Czasu nie cofniesz, robiłaś jak czułaś, a dopóki robiłaś jak czułaś to czułaś się ze sobą dobrze, oczywiście aż ktoś nie kazał Ci się z tego powodu czuć winną, a Ty się z tym zgodziłaś... nie możesz się obwiniać za to, że tak czułaś i działałaś pod wpływem emocji, bo doświadczenie jeszcze Cię wtedy nie nauczyło, że można było postąpić inaczej ani jakie to niesie ze sobą konsekwencje ani jak rozładowywać emocje

Więc nie rób niczego z poczucia winy ani z obowiązku, łap się na tym skąd pochodzi impuls do robienia tego czy tamtego, a potem z rozsądkiem podejdź do tego, czy to pomaganie innym jest zasadne w danym momencie, i skąd ten ciągły brak stabilizacji u rodziców, może sami nie do końca potrafią gospodarować pieniędzmi

AnnaPETER · 25 grudnia 2021, o 23:11

Kochana, napewno nie potrafia sami gospodarowac pieniedzmy

nie potrafili, nie potrafia i nie beda potrafic. Niestety mam swiadomosc, ze przejelam sporo schematow po nich. Wydaje mi sie, ze mi jest nieco latwiej niz im, ja mam dostep do intwrnetu i lekarzy, oni nie mieli. Pewnie rowniez mieli pewne braki, stad ich destrukcyjne zachowanie. Myslalam ze poniekad przed tym uciekne, bedac tak daleko od domu, ale jednak nie.

Dziekuje Ci za wszystkie Twoje odpowiedzi

25 grudnia 2021, o 23:25

Nie ma sprawy

i zwróć uwagę na to, że Twoje poczucie winy już serio jest irracjonalne i wykracza poza wszelkie normy, skoro już nawet czujesz się winna, że Twoi rodzice będąc w Twoim wieku nie mogli korzystać z dobrodziejstwa jakim jest Internet, bo go jeszcze nie wynaleziono

AnnaPETER · 25 grudnia 2021, o 23:52

Pani psycholog mi tak kiedys powiedziala

a ja uwazam, ze w glebi duszy chcieli dobrze ale im nie wyszlo

AnnaPETER · 27 grudnia 2021, o 11:13

Dzisiaj mam 27 urodziny!!
Zyczcie mi nic innego jak tylko zdrowia!

W tym glownie psychicznego rzecz jasna hi hi. Z reszta sobie poradze

juan1994 · 27 grudnia 2021, o 17:52

Od trzech tygodni (po ostrym ataki paniki), mam cały czas kurcze i drżenia mięśni kręgosłupa i brzucha, sztywnienie karku, ból mięśni, parestezje. Brak możliwości zrelaksowania się, non stop uczucie w środku strachu. Neurolog bez skierowani na dalsze badani stwierdził, że nerwica, tak samo psychiatra. Od niecałych trzech tygodni biorę sertraline, pregabaline i trittico, poprawa niewielka, jestem w rozsypce.

Guma Balonowa · 27 grudnia 2021, o 18:09

Leki jakiś czas się wkręcają spokojnie