Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

olaa · 20 grudnia 2021, o 02:08

PS. Jak się już ma tego covida, to to się po prostu dzieje i nie ma innej drogi, jak przez to przejść. Tylko i aż tyle. Trzymam za Ciebie kciuki.

olaa · 20 grudnia 2021, o 02:22

zxz25 pisze: ↑
17 grudnia 2021, o 08:59
Mega kryzys. Moja nerwica głównie kręci się wokół lęku przed opętaniem/schizofrenią. Po odstawieniu leków zaczęło mi się ocd związane z religią. Ostatnio wydawało mi się, że wszystko zmierza ku lepszemu, słuchałam chłopaków, nawet udzielałam złotych porad innym ludziom (żałosne, bo mi się trochę polepszylo) nawet przestałam mieć kłopoty ze snem, a dwa tygodnie temu siostra zachorowała na covid i miałam z nią kontakt, zaczęły się somaty, jakoś je sobie wytłumaczyłam i przeszły, ale w poniedziałek czytałam wiadomości i był tam nagłówek jakiegoś artykułu o opętaniu, nie przeczytałam go i zamknęłam od razu przeglądarkę, ale pamiętam historię i tak bo na religii nam puszczali, a teraz mam wrażenie od poniedziałku, że już zwariowałam i choruję na schizo, znów nie śpię i nasłuchuję, ciągle słyszę jakiś szum w głowie jakby lecącego samolotu, czasem mam wrażenie, że słyszę swoje imię jak coś szumi, nawet klimatyzacja, czy jakieś wyrazy ze szumia. Ze strachu już sram w gacie jak coś takiego słyszę. Boję się, że jednak mam to schizo, boję się odwiedzić psychiatrę, że mi to potwierdzi, bo co innego można powiedzieć na coś takiego? Boję się, że moje natrętne myśli wywołały te szmery i szumy, boję się, że zacznę uciekać ze strachu i zapną mnie w kaftan, że moje życie już się skończyło. ;( Jedyne światełko nadziei jakie mam, to to, że wczoraj na jakąś godzinę byłam mocno zajęta i wszystko mi minęło, to mi daje nadzieję, że wszystko ze mną w porządku i sama się wkręciłam w takie myśli. Jak mam pozwolić tym myślom płynąć albo je ośmieszać, ryzykuje myślami o schizo mówiąc "dawaj te omamy" i teraz myślę, że je mam. Nie wiem jak mam zaakceptować to wszystko, schizo jeszcze idzie ryzykować, ale to drugie nie wiem jak. A idź pan w ch** z takim życiem.

Opętanie to był kiedyś mój konik i coś, od czego zaczęła się na dobre moja nerwica (przedtem krótkie epizody). Trzymało prawie trzy miesiące - po śmierci bliskiej osoby. Co pomogło? Spowiedź i modlitwa, chociaż nie do końca, ale nie bd się wgłębiać dlaczego.

W każdym razie,
Po pierwsze- prawdopodobnie choroba siostry wywołała w Tobie tak silny stres, ze twój mózg odwraca uwagę teraz wkrętami o opętaniu i schizofrenii, bądź coś innego dzieje się REALNIE od czego chce uciec, bo jest za trudne.
Po drugie: człowiek opętany najczęściej nie wpadłby na to, ze jest opętany- poza tym to się nie charakteryzuje lękiem takim, w jakim Ty to opisujesz-
Pomagało mi myślenie tez, ze to typowa wkręta nerwicowa- wiele osób tu o niej pisało (jest nawet osobny wpis).
Nie masz schizofrenii- to wszystko to pobudzony stan lękowy.
Plus tak jak napisałaś- godzinę byłaś zajęta i wszystko przeszło.

Musisz znaleźć coś, co Ci pomoże przejść przez ten czas. Dla mnie to był różaniec, modlitwa do św Michała archaniola, terapia, racjonalizacja. Potem krok po kroku wracałam do życia pomimo okropnego lęku? Który towarzyszył mi dzień i noc przez wiele tygodni.

Plus myśl pocieszająca, ze to minie. To tylko nerwica.
Bonus: czasem wracają mi wkręty o opętaniu, owszem, tym bardziej, ze już nie jestem religijna, ale wtedy mówię sobie: ale to już było. Czym mnie znowu straszysz durna nerwo. I przechodzi.
To tylko myśli. Rób swoje, pomimo tego uczucia.

DamianZ1984 · 21 grudnia 2021, o 20:59

Jak czytam swoje wpisy w lepszych chwilach lub innych zastanawiam się co to ma być?? Czemu normalnie nie mogę iść się napić piwa posiedzieć że znajomymi jak dawniej, wiem bo mam zaburzenie, bo mój umysł jest wystraszony, bo od rana zawierzam myślą i lęką ze cos mi jest ze mam chore serce, żołądek, ciezko znaleźć na to siłę i w dodatku mając rodzinie nie cieszyć się nią. Najlepsze że w tym stanie człowiek chciałby nic nie czuć bo każde piknięcie, puknięcie straszy, zabiera tlen i chęć życia. Smutne to i mimo że nie prawdziwe takie wiarygodne. Życzę wam wszystkim dobrego wieczoru mimo wszystko bo jeszcze żyjemy.

Kataraka · 22 grudnia 2021, o 10:22

Siemanko, nie wiem czy mnie ktoś jeszcze pamięta tutaj

Po 3 latach remisji i bardzo dobrego samopoczucia od niedzieli dopadł mnie jakiś kryzys :/ Wiem, co to spowodowało prawdopodobnie...w niedzielę zaczęłam kontrolować objawy, ścisk w żołądku, z niedzieli na poniedziałek miałam problem z zaśnięciem, nie był to duży lęk, ale przestraszyłam się tego, że to wraca no i przedwczoraj kontrola objawiła się praktycznie całodzienna :/ Nie mam dużego niepokoju, ale albo kontroluję to o czym myślę, albo objaw to czy jestem spokojna czy nie

Zdaje sobie sprawę z tego, że to idiotyczne, ale tak się przestraszyłam, że znowu to wraca i będzie kupa, że chodzę lekko rozkojarzona i od dwóch dni życie mi się kręci wokół nerwicy. Do tego doszły myśli, że z tego nie wyjdę, że to znowu uprzykrza mi życie, dodatkowo czuję się winna, że to mam. :/
Moja sytuacja osobista jest w miarę ustabilizowana, prowadzę gabinet podologiczny, jestem na swoim, mieszkam z rodzicami, nie mam partnera.
Trochę dobijają mnie myśli, że nikogo nie znajdę, bo ciągle trafiam na jakiś palantów, choć wiem, że ten temat jest w dzisiejszych czasach trudny.
Dodatkowo powiedziałam rodzicom, że od paru dni gorzej się czuję, i teraz myśl, że oni mnie obserwują jak się czuję, że to widzą, jak o tym pomyślę to mi się beczeć chce, bo nie chcę nikomu rujnować życia.
No i tak przyszłam po poradę, znam wszystkie zasady akceptować i nie dawać się.
Bo wiem, że w gorszym samopoczuciu, rozdrażnieniu i lęku będą mnie dopadać głupie myśli.
Pozdrawiam

Żakuj1497 · 22 grudnia 2021, o 23:03

Jak jest dobrze to ma być jeszcze lepiej

https://youtu.be/xqRFbH02yDU

22 grudnia 2021, o 23:42

Żakuj1497 pisze: ↑
22 grudnia 2021, o 23:03
Jak jest dobrze to ma być jeszcze lepiej
https://youtu.be/xqRFbH02yDU

Zonk, jakie stare

karolax · 22 grudnia 2021, o 23:54

Kataraka pisze: ↑
22 grudnia 2021, o 10:22
Siemanko, nie wiem czy mnie ktoś jeszcze pamięta tutaj
Po 3 latach remisji i bardzo dobrego samopoczucia od niedzieli dopadł mnie jakiś kryzys :/ Wiem, co to spowodowało prawdopodobnie...w niedzielę zaczęłam kontrolować objawy, ścisk w żołądku, z niedzieli na poniedziałek miałam problem z zaśnięciem, nie był to duży lęk, ale przestraszyłam się tego, że to wraca no i przedwczoraj kontrola objawiła się praktycznie całodzienna :/ Nie mam dużego niepokoju, ale albo kontroluję to o czym myślę, albo objaw to czy jestem spokojna czy nie Zdaje sobie sprawę z tego, że to idiotyczne, ale tak się przestraszyłam, że znowu to wraca i będzie kupa, że chodzę lekko rozkojarzona i od dwóch dni życie mi się kręci wokół nerwicy. Do tego doszły myśli, że z tego nie wyjdę, że to znowu uprzykrza mi życie, dodatkowo czuję się winna, że to mam. :/
Moja sytuacja osobista jest w miarę ustabilizowana, prowadzę gabinet podologiczny, jestem na swoim, mieszkam z rodzicami, nie mam partnera.
Trochę dobijają mnie myśli, że nikogo nie znajdę, bo ciągle trafiam na jakiś palantów, choć wiem, że ten temat jest w dzisiejszych czasach trudny.
Dodatkowo powiedziałam rodzicom, że od paru dni gorzej się czuję, i teraz myśl, że oni mnie obserwują jak się czuję, że to widzą, jak o tym pomyślę to mi się beczeć chce, bo nie chcę nikomu rujnować życia.
No i tak przyszłam po poradę, znam wszystkie zasady akceptować i nie dawać się.
Bo wiem, że w gorszym samopoczuciu, rozdrażnieniu i lęku będą mnie dopadać głupie myśli.
Pozdrawiam

Chyba najważniejsze to nie się w to nie wkręcać, ja się wkręciłam właśnie przez ten „kryzys” od nowa. I czuje się trochę jak dziecko we mgle.
Wydaje mi się ze powinnaś dać temu być i nie nakręcać się ze o to znowu wróciło itd. Ok teraz mam gorszy czas ale to minie

Stef · 23 grudnia 2021, o 08:01

Rekin1990 pisze: ↑
18 grudnia 2021, o 12:33
Hej,czy komuś z Was przeszły fascykulacje po ssri ?

Nie przeszły, u mnie mięśnie drgają - szczególnie na łydkach (niewielkie ruchy).

A ostatnio mam całą gamę somatów od bólu głowy, po wrażeniu że za chwilę stracę siłę w nogach i upadnę, bóle rąk, nóg, pieczenie różnych części ciała, kłucia, bóle kręgosłupa itd. itp.

Święta zapowiadają się ciekawie

Żakuj1497 · 23 grudnia 2021, o 08:31

madmag87 pisze: ↑
22 grudnia 2021, o 23:42

Żakuj1497 pisze: ↑
22 grudnia 2021, o 23:03
Jak jest dobrze to ma być jeszcze lepiej
https://youtu.be/xqRFbH02yDU
Zonk, jakie stare

Będzie nowe

Dominik.O · 23 grudnia 2021, o 10:35

Kataraka pisze: ↑
22 grudnia 2021, o 10:22
Siemanko, nie wiem czy mnie ktoś jeszcze pamięta tutaj
Po 3 latach remisji i bardzo dobrego samopoczucia od niedzieli dopadł mnie jakiś kryzys :/ Wiem, co to spowodowało prawdopodobnie...w niedzielę zaczęłam kontrolować objawy, ścisk w żołądku, z niedzieli na poniedziałek miałam problem z zaśnięciem, nie był to duży lęk, ale przestraszyłam się tego, że to wraca no i przedwczoraj kontrola objawiła się praktycznie całodzienna :/ Nie mam dużego niepokoju, ale albo kontroluję to o czym myślę, albo objaw to czy jestem spokojna czy nie Zdaje sobie sprawę z tego, że to idiotyczne, ale tak się przestraszyłam, że znowu to wraca i będzie kupa, że chodzę lekko rozkojarzona i od dwóch dni życie mi się kręci wokół nerwicy. Do tego doszły myśli, że z tego nie wyjdę, że to znowu uprzykrza mi życie, dodatkowo czuję się winna, że to mam. :/
Moja sytuacja osobista jest w miarę ustabilizowana, prowadzę gabinet podologiczny, jestem na swoim, mieszkam z rodzicami, nie mam partnera.
Trochę dobijają mnie myśli, że nikogo nie znajdę, bo ciągle trafiam na jakiś palantów, choć wiem, że ten temat jest w dzisiejszych czasach trudny.
Dodatkowo powiedziałam rodzicom, że od paru dni gorzej się czuję, i teraz myśl, że oni mnie obserwują jak się czuję, że to widzą, jak o tym pomyślę to mi się beczeć chce, bo nie chcę nikomu rujnować życia.
No i tak przyszłam po poradę, znam wszystkie zasady akceptować i nie dawać się.
Bo wiem, że w gorszym samopoczuciu, rozdrażnieniu i lęku będą mnie dopadać głupie myśli.
Pozdrawiam

Cześć Mała, pamiętam Cię doskonale,mnie też dopadł poważny kryzys po tym wirusie, nie bój się ,nie jesteś sama,to minie.

sebastian86 · 23 grudnia 2021, o 11:47

wspomnienia z czasow szkoly naszly mnie znow. niezagojona rana...

Kataraka · 23 grudnia 2021, o 12:05

Dominik.O pisze: ↑
23 grudnia 2021, o 10:35

Kataraka pisze: ↑
22 grudnia 2021, o 10:22
Siemanko, nie wiem czy mnie ktoś jeszcze pamięta tutaj
Po 3 latach remisji i bardzo dobrego samopoczucia od niedzieli dopadł mnie jakiś kryzys :/ Wiem, co to spowodowało prawdopodobnie...w niedzielę zaczęłam kontrolować objawy, ścisk w żołądku, z niedzieli na poniedziałek miałam problem z zaśnięciem, nie był to duży lęk, ale przestraszyłam się tego, że to wraca no i przedwczoraj kontrola objawiła się praktycznie całodzienna :/ Nie mam dużego niepokoju, ale albo kontroluję to o czym myślę, albo objaw to czy jestem spokojna czy nie Zdaje sobie sprawę z tego, że to idiotyczne, ale tak się przestraszyłam, że znowu to wraca i będzie kupa, że chodzę lekko rozkojarzona i od dwóch dni życie mi się kręci wokół nerwicy. Do tego doszły myśli, że z tego nie wyjdę, że to znowu uprzykrza mi życie, dodatkowo czuję się winna, że to mam. :/
Moja sytuacja osobista jest w miarę ustabilizowana, prowadzę gabinet podologiczny, jestem na swoim, mieszkam z rodzicami, nie mam partnera.
Trochę dobijają mnie myśli, że nikogo nie znajdę, bo ciągle trafiam na jakiś palantów, choć wiem, że ten temat jest w dzisiejszych czasach trudny.
Dodatkowo powiedziałam rodzicom, że od paru dni gorzej się czuję, i teraz myśl, że oni mnie obserwują jak się czuję, że to widzą, jak o tym pomyślę to mi się beczeć chce, bo nie chcę nikomu rujnować życia.
No i tak przyszłam po poradę, znam wszystkie zasady akceptować i nie dawać się.
Bo wiem, że w gorszym samopoczuciu, rozdrażnieniu i lęku będą mnie dopadać głupie myśli.
Pozdrawiam
Cześć Mała, pamiętam Cię doskonale,mnie też dopadł poważny kryzys po tym wirusie, nie bój się ,nie jesteś sama,to minie.

Hej Dominik, miło Cię widzieć

Ja mam w dupie wirusa

Natomiast niewykluczone, że cała sytuacja wokół nawet podświadomie oddziałowywuje.

Myślałam, że sobie daje doskonale radę, ale czasami pewne rzeczy są niezależne od nas, tak myślę.

olaa · 24 grudnia 2021, o 01:34

Jejku, dziś ja mam zaś kryzys. Boli mnie całe ciało. Dosłownie, czuje się jakby mnie coś rozkładało (dwa miechy po covidzie chyba niebardzo, co?!) albo jakbym miała 95 lat. Ledwo chodzę i się ruszam. Nie mogę rak i nóg podnieść, żeby od razu nie czuć zakwasie. Po prostu nigdy się tak nie czułam chyba. Już mam w głowie tysiąc chorób, fibromalgie, stwardnienie, toczeń, białaczkę powikłania po covidzie, kolejny covid etc. Co tylko się da.
Stawiam na powikłania i martwi mnie to, straszy, denerwuje.

A miałam obiektywnie lepszy okres. A teraz leżę i wszystko boli i ledwo ciałem ruszam.
Chyba rezonans wszystkiego zrobię

A zreszta, nie wiem po co to wszystko pisze,

Od_lat_z_lękiem · 24 grudnia 2021, o 09:18

Jezu mam to samo. Bolą mnie nogi a nic nie robiłam. Już też mam jazdy. Głowa boli ale to non stop. Też myślę już co to. Oczywiście mam podejrzenia

wiadomo. Tak generalnie nie jest mi do śmiechu. Czy to się kiedyś skończy

Teraz na tapecie mam mamę koleżanki. Rak jajnika. Cała historia w dwa tygodnie się rozegrała. Regularne badania i co z tego. Tak się nakręciłam tym, że szok....Moje marzenie to żeby mnie ktoś uśpił i przeskanował od głowy do stóp i powiedział jesteś zdrowa. Albo lepiej dał tabletkę po której tak będę się czuć

PIOTRR7382 · 24 grudnia 2021, o 10:11

Wasz mózg jest w stanie zagrożenia, tak się na tym skupiacie że czujecie jakby tak było. Ja to samo mam z homo lub transem.
To będzie was dotąd męczyć dopóki nie odpuścicie tego tematu, to nic odkrywczego, zaakceptowanie tego to podstawa.
Powiedzcie sobie że przez jakiś czas to tak będzie, odpuścicie wszystko to co związane z chorobami, wiem jeżeli zobaczycie coś związanego z chorobą to będzie stres itd. puśćcie to! Jak mózg zobaczy że macie wyebane to będzie się odsuwał. Wiem to nie takie proste ale trochę czasu się pomęczycie i będzie lepiej.
Następnie musicie mieć nastawianie normalnościowe czyli, żyjecie tak samo jak przed tym czymś. Bawicie się życiem, idźcie na przekór.
Nikt z was nie jest chory, to tylko siedzi w głowie. Ja np mam coś podobnego z Homo i transseksualizmem, myślę że jestem kobietą a tak naprawdę nigdy nie miałem preferencji i to się nie zmienia w trakcie zycia.
A głowa podpowiada inaczej. Akurat na święta mam lekkiego doła ale narazie nie robi to na mnie wrażenia.
No i musicie nie reaktywować tego, nawet jak macie ochotę zajrzeć na Googla czy nawet te forum, nie róbcie tego. Idźcie na przekór, to wam nie potrzebne. Jesteście zdrowi, mówcie sobie tak.
Macie myśli to za wszelką cenę, nawet jak będzie was cisnęlo w środku NIE!
To jak się dostosujecie to tylko potrzeba czasu.

Ja to mam od 2 MSC i mam dni spokoju jak i dni słabości