Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

DamianZ1984 · 19 sierpnia 2021, o 15:33

Terapeuta powiedział że nie chce iść w dorosłe Real je i szukam w dorosłym życiu opiekunów nie partnerów dlatego uciekam w somaty ból i cierpienie. Oki powiedzmy że znam przyczynę, tyle że po 1 roku zachowywania się jak chory człowiek i przyzwyczajenia się do tych stanów atakow, bo są przy myśli które sam na siebie sprowadzam wyprostowanie chyba nie jest takie proste.
Ale Oki zasada nr 1 mimo bólu, pieczenia, sraki, bólu w klatce i miliony innych rzeczy żyć, wyjść, rozmawiać iść do przodu. Zaczynam od tego czyli mimo nie normalności chce wrócić do normalności.

DamianZ1984 · 19 sierpnia 2021, o 16:32

Czy dobrze myślę że lęk trzyma nas przed normalnością, ten pierwszy trudny atak paniki, pozostałe różne somaty bezssenosc depresja to poprostu dodatki które z czasem sami Sobie zafundowaliśmy przez lata unikania i budowania obrony przed emocjami?

Aniaaa87 · 19 sierpnia 2021, o 17:52

DamianZ1984 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 15:33
Terapeuta powiedział że nie chce iść w dorosłe Real je i szukam w dorosłym życiu opiekunów nie partnerów dlatego uciekam w somaty ból i cierpienie. Oki powiedzmy że znam przyczynę, tyle że po 1 roku zachowywania się jak chory człowiek i przyzwyczajenia się do tych stanów atakow, bo są przy myśli które sam na siebie sprowadzam wyprostowanie chyba nie jest takie proste.
Ale Oki zasada nr 1 mimo bólu, pieczenia, sraki, bólu w klatce i miliony innych rzeczy żyć, wyjść, rozmawiać iść do przodu. Zaczynam od tego czyli mimo nie normalności chce wrócić do normalności.

Tak właśnie.Mamy żyć z objawami a nie objawami.Czyli nie ważne co myśli Ci mówią trzeba wyjść i zrobić co mieliśmy w planach.Ok czasem można sobie powiedzieć mam zły dzień i nie dzisiaj ale nie ulegac codziennie i zamykać się w domu przez te nasze jazdy.

Katja · 19 sierpnia 2021, o 18:05

sebastian86 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 11:57

Katja pisze: ↑
18 sierpnia 2021, o 21:20

sebastian86 pisze: ↑
18 sierpnia 2021, o 16:57

to jest natrectwo ktore opiera sie sile woli

Jak długo będziesz szukał wytłumaczeń i usprawiedliwień tak długo będziesz w tym trwał, a na każde trwanie w czymś można znaleźć jakieś alibi.
Żadne natręctwo nie jest silniejsze od naszej woli, bo każde opiera się na nas.
moze w przyszlosci bedzie tak jak mowisz , na dzien dzisiejszy jest jak jest

jak nie szkoda Ci czasu

Katja · 19 sierpnia 2021, o 18:17

Gdy po raz pierwszy wylądowałam z atakiem paniki na SORze w Irlandii to spotkałam tam lekarza, którzy przebadał mnie jak tylko się da i na koniec jak wyszło mu, że to nerwica to usłyszałam od niego radę żebym się trzymała z dala od benzo i w ogóle najlepiej od leków. I cały czas nawet w najgorszych momentach trzymałam się tej rady. Potem zaczęłam dużo czytać, zainteresowałam się psychobiologią, działaniem leków, ziołami i wtedy juz utwierdziłam się na 100% że nie wezmę żadnego znieczulacza, bo chwilowo owszem czasem może pomóc, ale w dłuższej perspektywie wyrządza więcej szkód niż pożytku.

Aniaaa87 · 19 sierpnia 2021, o 20:03

Katja pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 18:17
Gdy po raz pierwszy wylądowałam z atakiem paniki na SORze w Irlandii to spotkałam tam lekarza, którzy przebadał mnie jak tylko się da i na koniec jak wyszło mu, że to nerwica to usłyszałam od niego radę żebym się trzymała z dala od benzo i w ogóle najlepiej od leków. I cały czas nawet w najgorszych momentach trzymałam się tej rady. Potem zaczęłam dużo czytać, zainteresowałam się psychobiologią, działaniem leków, ziołami i wtedy juz utwierdziłam się na 100% że nie wezmę żadnego znieczulacza, bo chwilowo owszem czasem może pomóc, ale w dłuższej perspektywie wyrządza więcej szkód niż pożytku.

Ja tez mieszkałam 11 lat w Irlandii i tam lekarze nie przepisują tak chętnie leków.A polscy lekarze to poprostu antydepresanty jak cukierki.Kiedyś dostalam od polskiej go escitalopram ale nie wzięłam bo przepisała mi go Ot tak pomimo ze jeszcze wtedy nie miałam atakow paniki tylko bolał mnie kręgosłup (pewnie tez od nerwicy ) ale jednak nie miałam do niej zaufania.Powiedziała ze pewnie mam depresje Ot tak bez namysłu.

DamianZ1984 · 19 sierpnia 2021, o 20:07

Powiem wam że po dniu walce o siebie i robię naprzeciw nerwicy, czuję spadek Energi zmęczenie i taki lęk ale bardziej taki który mówi umrzesz ze zmęczenia zemdlejesz, serce ci przestanie bić

lęk jak zostałem sam jeszcze można po świrować ale co jak córka wróci nie chce przy niej taki być, to jest smutne najbardziej, wogole dziś dostałem informację że pregabalina to nie psychotrop.

DamianZ1984 · 19 sierpnia 2021, o 21:00

Nie boję się 2 dzień a i tak źle się czuję, i to jeszcze gorzej niż jak się boję.

Aniaaa87 · 19 sierpnia 2021, o 21:01

DamianZ1984 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 20:07
Powiem wam że po dniu walce o siebie i robię naprzeciw nerwicy, czuję spadek Energi zmęczenie i taki lęk ale bardziej taki który mówi umrzesz ze zmęczenia zemdlejesz, serce ci przestanie bić lęk jak zostałem sam jeszcze można po świrować ale co jak córka wróci nie chce przy niej taki być, to jest smutne najbardziej, wogole dziś dostałem informację że pregabalina to nie psychotrop.

Postaw sobie priorytety.Corka jest ważniejsza niż nerwica i jak się złe czujesz to sobie powiedz ok kijowo mi ale nic mi sie nie stanie a jak będę panikował to ona sie będzie bała.Muszę teraz zrobić zakupy albo cokolwiek ważniejszego niż przeżywanie

Żakuj1497 · 19 sierpnia 2021, o 21:18

Damian może być gorzej Może być Lepiej Może być jedno wydarzenie co zakręci tym echem. Pomyśl sobie że w przyszłości będą takie sytuacje że będziesz czuł się o wiele lepiej

DamianZ1984 · 19 sierpnia 2021, o 22:04

Powiem wam myśli bardziej bolą niż ciało, somaty też jest jako tako zaakceptować puls skoczy i minie, a ta myśl że coś Ci jest i ona tak gnębi, ah jak jakąś obsesja, kurde boli to w cholere, najgorsze że od tego całego lęku sorry za szczerość ciężko sex co też nie pomaga

partnerka nawet nie ma ochoty bo nie wie czy ja myślę o niej czy o tym jaki mam puls czy co mi jest

a lubiłem Sex, kiedyś psychiatra mi powiedział, miał z 85 lat, panie Damianie po co Panu Sex przecież to tylko służy do przedłużenia gatunku a ogólnie to ciągłe powtarzane te same śmieszne ruchy, on chyba nie lubił sexu

nic trzeba spadać spać i od jutra żyć

Katja · 19 sierpnia 2021, o 22:05

Aniaaa87 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 20:03

Katja pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 18:17
Gdy po raz pierwszy wylądowałam z atakiem paniki na SORze w Irlandii to spotkałam tam lekarza, którzy przebadał mnie jak tylko się da i na koniec jak wyszło mu, że to nerwica to usłyszałam od niego radę żebym się trzymała z dala od benzo i w ogóle najlepiej od leków. I cały czas nawet w najgorszych momentach trzymałam się tej rady. Potem zaczęłam dużo czytać, zainteresowałam się psychobiologią, działaniem leków, ziołami i wtedy juz utwierdziłam się na 100% że nie wezmę żadnego znieczulacza, bo chwilowo owszem czasem może pomóc, ale w dłuższej perspektywie wyrządza więcej szkód niż pożytku.
Ja tez mieszkałam 11 lat w Irlandii i tam lekarze nie przepisują tak chętnie leków.A polscy lekarze to poprostu antydepresanty jak cukierki.Kiedyś dostalam od polskiej go escitalopram ale nie wzięłam bo przepisała mi go Ot tak pomimo ze jeszcze wtedy nie miałam atakow paniki tylko bolał mnie kręgosłup (pewnie tez od nerwicy ) ale jednak nie miałam do niej zaufania.Powiedziała ze pewnie mam depresje Ot tak bez namysłu.

O proszę, jakie rejony?

szkoda że ja akurat wróciłam do Warszawy

A co do leczenia w Polsce to u nas jest niestety bardzo duża lekkość wypisywania recept często na oko, często bezzasadnie np nadużywany atenolol i często bez odpowiedzialności za to co będzie dalej.

Aniaaa87 · 19 sierpnia 2021, o 22:11

Katja pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 22:05

Aniaaa87 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 20:03

Katja pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 18:17
Gdy po raz pierwszy wylądowałam z atakiem paniki na SORze w Irlandii to spotkałam tam lekarza, którzy przebadał mnie jak tylko się da i na koniec jak wyszło mu, że to nerwica to usłyszałam od niego radę żebym się trzymała z dala od benzo i w ogóle najlepiej od leków. I cały czas nawet w najgorszych momentach trzymałam się tej rady. Potem zaczęłam dużo czytać, zainteresowałam się psychobiologią, działaniem leków, ziołami i wtedy juz utwierdziłam się na 100% że nie wezmę żadnego znieczulacza, bo chwilowo owszem czasem może pomóc, ale w dłuższej perspektywie wyrządza więcej szkód niż pożytku.
Ja tez mieszkałam 11 lat w Irlandii i tam lekarze nie przepisują tak chętnie leków.A polscy lekarze to poprostu antydepresanty jak cukierki.Kiedyś dostalam od polskiej go escitalopram ale nie wzięłam bo przepisała mi go Ot tak pomimo ze jeszcze wtedy nie miałam atakow paniki tylko bolał mnie kręgosłup (pewnie tez od nerwicy ) ale jednak nie miałam do niej zaufania.Powiedziała ze pewnie mam depresje Ot tak bez namysłu.
O proszę, jakie rejony? szkoda że ja akurat wróciłam do Warszawy
A co do leczenia w Polsce to u nas jest niestety bardzo duża lekkość wypisywania recept często na oko, często bezzasadnie np nadużywany atenolol i często bez odpowiedzialności za to co będzie dalej.

Ja mieszkałam na obrzeżach Dublina.Wróciłam na Mazury dwa lata temu z dziećmi.Mąż jeszcze dalej jest w Irlandii.Wzięliśmy sobie trochę na głowę ale już prawie jesteśmy na finiszu

Żakuj1497 · 19 sierpnia 2021, o 22:19

DamianZ1984 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 22:04
Powiem wam myśli bardziej bolą niż ciało, somaty też jest jako tako zaakceptować puls skoczy i minie, a ta myśl że coś Ci jest i ona tak gnębi, ah jak jakąś obsesja, kurde boli to w cholere, najgorsze że od tego całego lęku sorry za szczerość ciężko sex co też nie pomaga partnerka nawet nie ma ochoty bo nie wie czy ja myślę o niej czy o tym jaki mam puls czy co mi jest a lubiłem Sex, kiedyś psychiatra mi powiedział, miał z 85 lat, panie Damianie po co Panu Sex przecież to tylko służy do przedłużenia gatunku a ogólnie to ciągłe powtarzane te same śmieszne ruchy, on chyba nie lubił sexu nic trzeba spadać spać i od jutra żyć

Bo psychiatrów to mózg podnieca hehe

Katja · 19 sierpnia 2021, o 23:40

Aniaaa87 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 22:11

Katja pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 22:05

Aniaaa87 pisze: ↑
19 sierpnia 2021, o 20:03

Ja tez mieszkałam 11 lat w Irlandii i tam lekarze nie przepisują tak chętnie leków.A polscy lekarze to poprostu antydepresanty jak cukierki.Kiedyś dostalam od polskiej go escitalopram ale nie wzięłam bo przepisała mi go Ot tak pomimo ze jeszcze wtedy nie miałam atakow paniki tylko bolał mnie kręgosłup (pewnie tez od nerwicy ) ale jednak nie miałam do niej zaufania.Powiedziała ze pewnie mam depresje Ot tak bez namysłu.
O proszę, jakie rejony? szkoda że ja akurat wróciłam do Warszawy
A co do leczenia w Polsce to u nas jest niestety bardzo duża lekkość wypisywania recept często na oko, często bezzasadnie np nadużywany atenolol i często bez odpowiedzialności za to co będzie dalej.
Ja mieszkałam na obrzeżach Dublina.Wróciłam na Mazury dwa lata temu z dziećmi.Mąż jeszcze dalej jest w Irlandii.Wzięliśmy sobie trochę na głowę ale już prawie jesteśmy na finiszu

Ja Galway

Też wróciłam a mój facet póki co został, ale to dla mnie na tą chwilę git bo wreszcie mogę pomieszać trochę sama ( całe moje dorosłe życie zawsze byłam z kimś).