agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 13:00

ewagos pisze: ↑

26 lutego 2018, o 12:51

Anefka nie bój się leków.To nieprawda ,że jak się zacznie je brać to już dokońca życia.Ja sama brałam prawie 2 lata a teraz już dwa lata jak nie biorę i funkcjonuje całkiem nieżle a na pewno nie myślę o powrocie do leków.Pewnie mam nadal nerwicę ale w sumie mam ją prawie całe swoje życie .Współczuję ci ,bo to co piszesz świadczy o tym ,że się męczysz.Odwiedż dobrego psychiatrę ,może niektóre preparaty mogą brać i matki karmiące ,poczujesz się dobrze ,potem odstawisz.Trzymaj się

Bede musiala tak zrobic skoro mowicie, ze lekow nie trzeba brac na stale To pocieszajace co mowisz, ze funkcjonujesz calkiem dobrze nie biorac ich juz. Poszukam dobrego psychiatry i bede musiala dzialac. Poki co odwiedzam psychotherapeute. Dzieki po raz kolejny za slowa wsparcia i za to forum

Estersis pisze: ↑

26 lutego 2018, o 13:27

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 13:00

ewagos pisze: ↑

26 lutego 2018, o 12:51

Anefka nie bój się leków.To nieprawda ,że jak się zacznie je brać to już dokońca życia.Ja sama brałam prawie 2 lata a teraz już dwa lata jak nie biorę i funkcjonuje całkiem nieżle a na pewno nie myślę o powrocie do leków.Pewnie mam nadal nerwicę ale w sumie mam ją prawie całe swoje życie .Współczuję ci ,bo to co piszesz świadczy o tym ,że się męczysz.Odwiedż dobrego psychiatrę ,może niektóre preparaty mogą brać i matki karmiące ,poczujesz się dobrze ,potem odstawisz.Trzymaj się

Bede musiala tak zrobic skoro mowicie, ze lekow nie trzeba brac na stale To pocieszajace co mowisz, ze funkcjonujesz calkiem dobrze nie biorac ich juz. Poszukam dobrego psychiatry i bede musiala dzialac. Poki co odwiedzam psychotherapeute. Dzieki po raz kolejny za slowa wsparcia i za to forum

A jak dlugo chodzisz na psychoterapie? Czy ona Ci cos daje? Czy pracujesz nad soba korzystajac z nagran chlopakow tu na forum? Z tego co pametam nasza nerwica dotyka tych samych tematow i wartosci. Ja tez boje sie tego co Ty ale jest teraz o niebo lepiej niz bylo pol roku temu. Nie trzese sie jak osika na wietrze i dostrzegam roznice. Nie biore lekow bo gdy je bralam emocje nie byly do konca moje. Po odstawieniu jak bylo niby ok po 4 miesiacach dopadla mnie hipochondria i leki. Teraz lapie byka za rogi sama ciezka praca. Nie jest latwo. Nikomu nie jest. Ale wiem ze sie da tylko trzeba na nerwa samemu opracowac wlasna strategie i sie jej trzymac. Ja nie puszczam choc czasem sie osuwam. Skupiac sie na tym co jest dzis i myslec pozytywnie. Nie walczyc z myslami tylko pozwolic im byc i robic swoje....

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:17

Dobrze posluchac jak innym sie udaje, to motywuje U mnie Basilio sie te obawy 2 miesiace po porodzie. Wiem, ze nie moge sie karac za to, ze sie boje, bo to normalne. Za to niedopuszczalne jest to, ze te mysli nie pozwalaja normalnie funkcjonowac... No nic, musialam sie uzewnetrznic znowu, zawsze to jakas chwilowa ulga. Wszystkiego dobrego Estersis!

Melisa00 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:47

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:17

Dobrze posluchac jak innym sie udaje, to motywuje U mnie Basilio sie te obawy 2 miesiace po porodzie. Wiem, ze nie moge sie karac za to, ze sie boje, bo to normalne. Za to niedopuszczalne jest to, ze te mysli nie pozwalaja normalnie funkcjonowac... No nic, musialam sie uzewnetrznic znowu, zawsze to jakas chwilowa ulga. Wszystkiego dobrego Estersis!

Wspolczuje Ci Agnefka, wiem co czujesz. Pokarm matki jest z pewnoscia wazny dla dziecka, ale jesli nie mozesz normalnie funkcjonowac i cieszyc sie macierzynstwem to moze warto przejsc na dobre mleko modyfikowane i wesprzec sie terapia i lekami. Depresja poporodowa dotyka wielu kobiet i nie jestes na nia skazana. Zapisz sie na wizyte do lekarza, nie zabieraj sobie radosci zycia.

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:55

Melisa00 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:47

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:17

Dobrze posluchac jak innym sie udaje, to motywuje U mnie Basilio sie te obawy 2 miesiace po porodzie. Wiem, ze nie moge sie karac za to, ze sie boje, bo to normalne. Za to niedopuszczalne jest to, ze te mysli nie pozwalaja normalnie funkcjonowac... No nic, musialam sie uzewnetrznic znowu, zawsze to jakas chwilowa ulga. Wszystkiego dobrego Estersis!

Wspolczuje Ci Agnefka, wiem co czujesz. Pokarm matki jest z pewnoscia wazny dla dziecka, ale jesli nie mozesz normalnie funkcjonowac i cieszyc sie macierzynstwem to moze warto przejsc na dobre mleko modyfikowane i wesprzec sie terapia i lekami. Depresja poporodowa dotyka wielu kobiet i nie jestes na nia skazana. Zapisz sie na wizyte do lekarza, nie zabieraj sobie radosci zycia.

DziekiMacierzynstwem sie ciesze. Mysle, ze to nie jest depresja poporodowa-mialam wszelkie leki, obawy od wielu lat, tyle, ze byly one mniej nasilone i dotyczyly innych wartosci. Owszem, narodziny dziecka to wielkie wydarzenie i wielka zmiana, boje sie jak to bedzie, jak damy sobie rade z mezem jako rodzice itp. Z psychoterapii narazie nie rezygnuje, nad wizyta u psychiatry pomysle jeszcze. Jedno jest pewne-tak dalej nie da sie normalnie zyc. Milego dnia

Melisa00 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 15:03

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:55

Melisa00 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 14:47

Wspolczuje Ci Agnefka, wiem co czujesz. Pokarm matki jest z pewnoscia wazny dla dziecka, ale jesli nie mozesz normalnie funkcjonowac i cieszyc sie macierzynstwem to moze warto przejsc na dobre mleko modyfikowane i wesprzec sie terapia i lekami. Depresja poporodowa dotyka wielu kobiet i nie jestes na nia skazana. Zapisz sie na wizyte do lekarza, nie zabieraj sobie radosci zycia.

DziekiMacierzynstwem sie ciesze. Mysle, ze to nie jest depresja poporodowa-mialam wszelkie leki, obawy od wielu lat, tyle, ze byly one mniej nasilone i dotyczyly innych wartosci. Owszem, narodziny dziecka to wielkie wydarzenie i wielka zmiana, boje sie jak to bedzie, jak damy sobie rade z mezem jako rodzice itp. Z psychoterapii narazie nie rezygnuje, nad wizyta u psychiatry pomysle jeszcze. Jedno jest pewne-tak dalej nie da sie normalnie zyc. Milego dnia

Widac ze jestes silna kobietka,z pewnoscia sobie poradzisz i wyjdziesz z tego. Mnie macierzynstwo tez mocno motywuje zeby sie nie poddac lekom i cieszyc sie zyciem, ale bez pomocy ciezko nad tym zapanowac.

życie pisze: ↑

26 lutego 2018, o 15:44

Witam, agnefka28 akurat nie mam czasu pisać i nawet nie udzielam się na tym forum (choć bardzo mi pomogło i pomaga w walce z nerwicą), ale królowo jak przeczytałam Twój wpis musiałam usiąść i napisać do Ciebie. Na początek uśmiechnij się, bo nie jesteś tu sama. Twoim błędem jest to, że cały czas uważasz, że Ty musisz zrobić to, czy tamto! Olej to pranie!!! Niech wisi jeszcze 5 dni!!! Usiądź i pomyśl, że nie jesteś teraz idealna, ale usiadłaś sobie i nie będziesz myśleć o tym praniu. Pranie to nie jest sprawa, która może nakręcać Twoje myśli!!! Pranie nie jest warte Twojego życia!! Leż i ciesz się życiem. Twoja pętla strachu polega na tym, że Ty cały czas musisz. Nic nie musisz!!!! Daj sobie kilka dni na to, że nie będziesz myśleć co musisz. Połóż się wygodnie na łóżku, zegnij nogi w kolanach, jedna ręka na brzuch, druga na klatkę piersiową i ucz się oddychać przeponowo. Czyli oddychaj przez nos i musisz nauczyć się, aby przy wdechu klatka piersiowa nie podnosiła się, a podnosić ma się tylko brzuch. Skoncentruj się na takim oddychaniu. Nie musisz liczyć w tym czasie żadnych sekund tylko rób to w swoim tempie. Jak się nauczysz to później rób sobie 6 serii po 10 wdechów. Zobaczysz, że to Ci pomoże uspokoić się choć na chwilę. Rób to nawet kilka razy dziennie. Pamiętaj NIC NIE MUSISZ!!!! Zobaczysz, że za parę dni jak NIC NIE BĘDZIESZ MUSIAŁA Twoja głowa stanie się wolniejsza. Żyj tu i teraz!!!! I teraz jeszcze jeden uśmiech poproszę Powodzenia!!!

agnefka28 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 16:02

życie pisze: ↑

26 lutego 2018, o 15:44

Witam, agnefka28 akurat nie mam czasu pisać i nawet nie udzielam się na tym forum (choć bardzo mi pomogło i pomaga w walce z nerwicą), ale królowo jak przeczytałam Twój wpis musiałam usiąść i napisać do Ciebie. Na początek uśmiechnij się, bo nie jesteś tu sama. Twoim błędem jest to, że cały czas uważasz, że Ty musisz zrobić to, czy tamto! Olej to pranie!!! Niech wisi jeszcze 5 dni!!! Usiądź i pomyśl, że nie jesteś teraz idealna, ale usiadłaś sobie i nie będziesz myśleć o tym praniu. Pranie to nie jest sprawa, która może nakręcać Twoje myśli!!! Pranie nie jest warte Twojego życia!! Leż i ciesz się życiem. Twoja pętla strachu polega na tym, że Ty cały czas musisz. Nic nie musisz!!!! Daj sobie kilka dni na to, że nie będziesz myśleć co musisz. Połóż się wygodnie na łóżku, zegnij nogi w kolanach, jedna ręka na brzuch, druga na klatkę piersiową i ucz się oddychać przeponowo. Czyli oddychaj przez nos i musisz nauczyć się, aby przy wdechu klatka piersiowa nie podnosiła się, a podnosić ma się tylko brzuch. Skoncentruj się na takim oddychaniu. Nie musisz liczyć w tym czasie żadnych sekund tylko rób to w swoim tempie. Jak się nauczysz to później rób sobie 6 serii po 10 wdechów. Zobaczysz, że to Ci pomoże uspokoić się choć na chwilę. Rób to nawet kilka razy dziennie. Pamiętaj NIC NIE MUSISZ!!!! Zobaczysz, że za parę dni jak NIC NIE BĘDZIESZ MUSIAŁA Twoja głowa stanie się wolniejsza. Żyj tu i teraz!!!! I teraz jeszcze jeden uśmiech poproszę Powodzenia!!!

Wow, w takim razie czuje sie zaszczycona! Z tym oddychaniem musze wyprobowac, w szkole rodzenia tez tego uczyli, stosowalam, ale i tak skonczylo sie na znieczuleniuTrafna diagnoza, nie umiem skupic sie na tu i teraz, wiecznie usmiercam ludzi, siebie sama i zastanawiam sie co to bedzie za x lat...Dluga droga przede mna, ale chce walczyc o siebie. Pozdrawiam i dziekuje za kopniaka!

menago49 pisze: ↑

26 lutego 2018, o 18:13

witam jeszcze moze ktos cos doradzi FORUM czytam a efektow zero ciagle uciekam przed lekiem a chyba nie oto chodzi