Rozmowy o leczeniu lekami derealizacji i depersonalizacji

15 kwietnia 2012, o 00:10

Oskar, czyli czujesz się normalnie - to znaczy, realnie ?

Poczułeś moment, w którym to minęło - czy, tak po prostu zniknęło ?

Adam · 15 kwietnia 2012, o 00:47

cocco pisze:

-- 14 kwietnia 2012, o 17:20 --
może i lepiej, ale szczerze, średnio wierzę w zbawienną moc psychoterapii. W jaki sposób uzewnętrznianie się może mi pomóc? Nie miałam trudnego dzieciństwa, nie spotkały mnie żadne wielkie traumy i tragedie, ot trochę problemów, jakie ma w życiu każdy. Więc w jaki sposób rozmowa o tym wszystkim i przepracowywanie moich uczuć może pomóc? Mam wrażenie, że już naprawdę nigdy nie poczuję się normalnie, jak nawet te leki nie pomagają.

Terapia np poznawczo-behawioralna ma zupełnie inny charakter niż przepracowywanie uczuć i uzewnętrznianie się, polega głównie na pracowaniu nad myślami i plynącymi z tego emocjami.Terapie rozumie się tylko poprzez wyżalanie się u psychologa nad trudnym dzieciństwem, to nic bardziej mylnego.
Choćby terapia cbt oferuję inne podejście do tego, polega na teraźniejszym przełamaniu lęku i zrozumieniu pewnych mechanizmów oraz na ćwiczeniu zmian tego na lepsze.
A to i tak tylko w skrócie opisane.

oskarone4 · 15 kwietnia 2012, o 12:14

poprostu znikło , olałem to i przeszło :p

paprys91 · 15 kwietnia 2012, o 12:30

gratulacje oskar, no widzisz, dalo rade

czujesz sie juz w 100% jak kiedys?
P.S. podobnie jak u mnie, tez olalem, derealka zniknela, dp jeszcze troche trzyma

emocje wracaja powolutku, tylko jeszcze takie zmeczenie psychiczne czuje po tym wszystkim

cocco · 15 kwietnia 2012, o 15:44

pewnie macie rację. ja po prostu chcę, żeby to przeszło

15 kwietnia 2012, o 15:49

Coco, odpisałem Ci na PW - to wszystko na prawdę minie.
Za niedługo sama się o tym przekonasz.

oskarone4 · 15 kwietnia 2012, o 20:05

paprys prawie normalnie , bo czuje taką lekka przepaśc między moim cialem , umysłem a moim Ja , ale mysle że i to z czasem minie

15 kwietnia 2012, o 20:08

Ale nie odczuwasz już tego wrażenia, życia we śnie, obcości i nierealności otoczenia ?

szymon117 · 15 kwietnia 2012, o 22:57

Jak to jest się czuć normalnie. Mi się wydaje że chyba to jest normalność i tak już będę miał do końca życia dlatego staram się uczyć z tym żyć. Czy ty też tak miałeś oskar

szymon117 · 15 kwietnia 2012, o 23:06

Ja chyba tak mam. Idę do kolegów i nagle kur.. Gdzie ja jestem, gdzie ja idę. Niby w myślach odpowiadam na tę pytania ale jakoś nie czuję tego. To troche tak jak zaczynają się wakację niby są ale się tego nie czuje. O to ci chodziło pixer, też tak masz

15 kwietnia 2012, o 23:26

też tak mam

15 kwietnia 2012, o 23:28

Miałem dwa prześwity normalności - tak jak wcześniej, kiedy wszedłeś w stan derealizacji - w którymś momencie uświadomiłeś sobie, że coś jest nie tak i czujesz się inaczej. Tak w momencie prześwitu - znowu w pewnym momencie uświadamiasz sobie, że coś się zmieniło i wszystko jest jak dawniej. W dodatku czujesz się tak, jakbyś nigdy nie miał derealizacji.

Już pisałem gdzieś na forum - to tak jak ze snem, nie odczuwasz konkretnego momentu, w którym zasypiasz - po prostu śpisz.
Rano, nie odczuwasz konkretnie momentu przejścia ze snu do "normalnego odbierania" - po prostu otwierasz oczy i sen się skończył. Podobnie odczułem te dwa prześwity - po prostu coś się zmienia i jest normalnie, derealizacja znika i czujesz się tak, jakbyś w ogóle nigdy jej nie miał.

oskarone4 · 16 kwietnia 2012, o 15:25

Szymon117 w pewnym momencie poczujesz świeżość , nie bedziesz zamulony , twoje myśli nie będą wydawały Ci się dziwne , nie bedziesz rozbierał na czynniki pierwsze całego świata , nie będzie Ci się wydawało dziwne to że jesteś , masz swiadomosc itp . Skupisz się na życiu - nie na jego technicznej stronie

oskarone4 · 16 kwietnia 2012, o 15:26

Ale jak zadajesz sobie to pytanie " kurw gdzie ja jestem " to wiesz gdzie jestes ? czy nie masz pojęcia?

Adam · 16 kwietnia 2012, o 17:51

Mając derealizację miałem tak samo, czujesz że nie wiesz gdzie jesteś, znane miejsca wydają się obce, zadajesz sobie pytanie co ja tu robię albo kim jestem, i żadna odpowiedź nie wydaje się trafna. Choć kazdy z Was realnie i logicznie wie gdzie się znajduję, derealizacja stwarza tylko pozory, że tego nie wiecie.
To pospolity objaw derealizacji, leczcie swoje lęki, zaburzenie a to równiez całkiem minie.