"Nie zasługuję"

Erni_k · 4 lutego 2018, o 19:53

labraks Ty chyba całkiem inteligentny człowiek jesteś... Nie miałeś kiedyś takiej myśli, żeby z tego skorzystać? Bo zwalać na naturę jest najprościej. Oglądałeś kiedyś filmy Nicka Vujicica? Jeśli nie, to polecam spojrzeć, tylko uwaga... może zaboleć. On akurat na nature mógłby ponarzekać. Nie podziału na ludzi gorszych i lepszych tu się zgadzam z Victorem w 100%

witorrr98 · 4 lutego 2018, o 20:19

Dla mnie dobro, każdy postrzega inaczej.Bycie dobrym znaczy się

labraks · 4 lutego 2018, o 23:24

Victor, skąd wiedziałeś, że mam sprawne ciało?

Fakt, na fizyczność nie mogę narzekać. "Za to" w emocjach bur... bałagan.
Lepszy Świat tworzą ludzie, którym zwyczajnie chce się żyć. Tacy są mniej lub bardziej szczęśliwi, a o to chyba w egzystencji chodzi. A żyć się chce temu człowiekowi, który ma dobrze ugruntowaną własną podmiotowość, niezależność, poczucie iż żyje przede wszystkim dla siebie. Wszelkie te cechy nawet nie muszą być uświadomione, odpowiednio nazwane przez jednostkę. Po prostu były one sukcesywnie "wdrukowywane" przez jego rodziców w jego świat wewnętrzny od jego najmłodszych lat.

Erni, dzięki za komplement. Zawsze jest mi miło czytać czy słyszeć podobne, bo w ten sposób chwilowo kompensuję sobie wyraźne niedostatki inteligencji emocjonalnej. Dzięki za propozycję filmów. Obawiam się jednak, że jeszcze trochę czasu minie zanim je odtworzę, bo mam alergię na konkretne działanie. Nie bardzo w ogóle widzę życie inne niż obecne, mizerne. Świat śmiałby się ze mnie, gdyby coś mi wychodziło. Nie tyle konkretni ludzie, co właśnie jakaś niewidzialna esencja, rozumne Ja Lepszego Świata

Victor · 4 lutego 2018, o 23:34

labraks pisze: ↑
4 lutego 2018, o 23:24
Victor, skąd wiedziałeś, że mam sprawne ciało? Fakt, na fizyczność nie mogę narzekać. "Za to" w emocjach bur... bałagan.
Lepszy Świat tworzą ludzie, którym zwyczajnie chce się żyć. Tacy są mniej lub bardziej szczęśliwi, a o to chyba w egzystencji chodzi. A żyć się chce temu człowiekowi, który ma dobrze ugruntowaną własną podmiotowość, niezależność, poczucie iż żyje przede wszystkim dla siebie. Wszelkie te cechy nawet nie muszą być uświadomione, odpowiednio nazwane przez jednostkę. Po prostu były one sukcesywnie "wdrukowywane" przez jego rodziców w jego świat wewnętrzny od jego najmłodszych lat.

Erni, dzięki za komplement. Zawsze jest mi miło czytać czy słyszeć podobne, bo w ten sposób chwilowo kompensuję sobie wyraźne niedostatki inteligencji emocjonalnej. Dzięki za propozycję filmów. Obawiam się jednak, że jeszcze trochę czasu minie zanim je odtworzę, bo mam alergię na konkretne działanie. Nie bardzo w ogóle widzę życie inne niż obecne, mizerne. Świat śmiałby się ze mnie, gdyby coś mi wychodziło. Nie tyle konkretni ludzie, co właśnie jakaś niewidzialna esencja, rozumne Ja Lepszego Świata

Bo gdybyś nie miał to zapewne wspomniałbyś o tym, w którymś z poprzednich postów.

Nie wchodząc w głębsza filozofię to ogólnie nie do końca prawdą jest, że che się żyć tylko człowiekowi, który ma już wszystko ugruntowane to o czym mówisz.
Bowiem ilość dzieci, którym zostało to wdrukowane przez rodziców to naprawdę niewielkie procenty.
Wielu ludziom chce się żyć, bo wiedzą, że mogą to zdobyć. Jeśli nie w całości, to chociaż w części.
Da mnie w ogóle nie istnieje coś takiego jak Lepszy Świat. Wszyscy siedzimy w tym samym zawsze tak naprawdę gronie.
A w sumie to jak postrzegamy innych (czy są równi czy nie, gorsi czy lepsi), wpływa na to, że sami tak samo oceniamy się pod kątem innych.

Wielu z tych, których nazywasz z lepszego świata, zapewne odkupują to wieloma innymi problemami. O których zwykle nie ma nikt pojęcia, obserwując to gołym okiem.

Ogólnie szkoda, ze zrezygnowałeś z terapii.

labraks · 5 lutego 2018, o 00:12

Mógłbym się, Victor, rozpisywać nt. między innymi terapii i decyzji o rezygnacji, ale jednak wolałbym, by to był bardziej ogólny temat o konkretnym przekonaniu / odczuciu

witorrr98 · 5 lutego 2018, o 10:49

"Da mnie w ogóle nie istnieje coś takiego jak Lepszy Świat. Wszyscy siedzimy w tym samym zawsze tak naprawdę gronie.
A w sumie to jak postrzegamy innych (czy są równi czy nie, gorsi czy lepsi), wpływa na to, że sami tak samo oceniamy się pod kątem innych."

Cytat Administratora jest trafny w moim odczuciu.Przecież wszyscy jesteśmy ludźmi mamy emocje i świat, który na te emocje wpływa.Każdy ma jakiś problem, bo gdyby go nie miał, to miałby problem, żen ie ma problemu, który mógłby go popchnąć do przodu :]

Główną rolę stanowi nasze postrzeganie.Ja akurat staram się nie porównywać pod kątem innych, bo to rodzi tylko niepotrzebną chęć dorównania "lepszym" i "większego przewyższenia słabszych".
Każdy dla mnie jest lepszy i gorszy od każdego, tyle że na różnych płaszczyznach.Uznawanie się za kogoś lepszego od innych, w znaczeniu takim, że jest się jakimś nadczłowiekiem jest dla mnie zwykłym błędem w myśleniu.

marianna · 5 lutego 2018, o 11:37

Moim zdaniem troszkę się nad sobą użalacie, robicie z siebie ofiary losu i tak jak napisał Victor, tak się ustawiacie do życia...
Polecam zajrzec na portal siePomaga.pl
Tam jest np. Magda chora na sla, juz nie moze nawet rękami ruszać, ziera na wózek automatyczny
I to jest ku**a problem!
A tu widze koło wzajemnej adoracji dla robienia z siebie ofiary losu:)
No przepraszam kochani ale tak to widze.
Zdrowi, raczki są, nóżki są, tylko trzeba troszke nad sobą popracować na terapii.

witorrr98 · 5 lutego 2018, o 13:56

Przecież już sam świadomość, że to jest do wyleczenia powinna być wystarczającym powodem do braku użalania się :]

labraks · 5 lutego 2018, o 14:44

Żeby się brać za leczenie, najpierw trzeba by się polubić. Po cholerę mam leczyć kogoś, kogo nie lubię.
A gdy już jakimś cudem bym się polubił, musiałbym uwierzyć, że to uleczalne. Teraz nie wierzę.

marianna · 5 lutego 2018, o 14:55

ale z was misiaki, cięzko was tu nie lubić wszystkich

Trzymam kciuki za polubienie samych siebie.

labraks · 5 lutego 2018, o 15:06

Marianna, jesteś co najmniej drugą kobietą, która daje mi zaocznego buziaka za to, że mam siebie dosyć.
Weź tu zrozum kobiety

marianna · 5 lutego 2018, o 15:51

Życie jest ciekawe i pełne tajemnic

rit · 5 lutego 2018, o 15:53

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 14:44
Żeby się brać za leczenie, najpierw trzeba by się polubić. Po cholerę mam leczyć kogoś, kogo nie lubię.
A gdy już jakimś cudem bym się polubił, musiałbym uwierzyć, że to uleczalne. Teraz nie wierzę.

Na samym forum są dziesiątki dowodów, w postaci odburzonych ludzi, że da się z tego wyjść, trzeba tylko NAPRAWDĘ tego chcieć. To tak jakby nie wierzyć w grawitację

labraks · 5 lutego 2018, o 17:34

Ale niektórzy są kosmitami

Nipo · 5 lutego 2018, o 17:42

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 17:34
Ale niektórzy są kosmitami

Dobrze Ci Ritka pisze

tak naprawdę Ci co się odburza i z tego wyjdą to poprostu widza wtedy w jakiej iluzji siedzieli tyle czasu