"Nie zasługuję"

labraks · 5 lutego 2018, o 17:50

O! I to jest właśnie argument za tym, by się nie odburzać! Świadomość straconej pierwszej połowy życia musi być... nie do zniesienia.

maartini · 5 lutego 2018, o 18:07

w trakcie odburzania nabywasz troche samoświadoości i uczysz sie odpuszczać rzeczy, na które nie masz już wpływu

Zresztą aby się odburzyć trzeba podjąc świadomą decyzję: nie chcę tak dalej żyć i zaufać forum/psychoterapeucie/literaturze i przede wszystkim wdrożyć w życie zmiany. Jest to tak naprawdę wzięcie odpowiedzialności za siebie i swoje emocje. Myślę, że łatwiej jest użalać się nad sobą i nie podejmować żadnego wyzwania. Ale nic na siłe, to jest Twoje życie

Lemontree_ona · 5 lutego 2018, o 18:56

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 14:44
Żeby się brać za leczenie, najpierw trzeba by się polubić. Po cholerę mam leczyć kogoś, kogo nie lubię.
A gdy już jakimś cudem bym się polubił, musiałbym uwierzyć, że to uleczalne. Teraz nie wierzę.

Polubić siebie...
Ciągle mam wrażenie, że musiałam być w poprzednim życiu "zjadaczką" niewinnych dzieci...
W następnym będę karaluchem...a potem będę już tylko szczęśliwa i polubię siebie...Troche drogi przede mną:)

Furry · 5 lutego 2018, o 19:01

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 17:50
O! I to jest właśnie argument za tym, by się nie odburzać! Świadomość straconej pierwszej połowy życia musi być... nie do zniesienia.

Czyli lepsze jest życie ze świadomością, że nic nie próbowało się zrobić i nie tylko została utracona połowa życia z racji zaburzenia, ale też i druga połowa z braku jakiejkolwiek chęci do walki o lepszą drugą połowę?

Leczenie pomaga w polubieniu siebie, więc trzeba się po prostu zmusić dla własnego dobra.

labraks · 5 lutego 2018, o 19:08

Furry pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:01

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 17:50
O! I to jest właśnie argument za tym, by się nie odburzać! Świadomość straconej pierwszej połowy życia musi być... nie do zniesienia.
Czyli lepsze jest życie ze świadomością, że nic nie próbowało się zrobić i nie tylko została utracona połowa życia z racji zaburzenia, ale też i druga połowa z braku jakiejkolwiek chęci do walki o lepszą drugą połowę?

Oczywiście, że nie. Ale zaburzona osobowość "wie" swoje

Furry · 5 lutego 2018, o 19:13

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:08

Furry pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:01

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 17:50
O! I to jest właśnie argument za tym, by się nie odburzać! Świadomość straconej pierwszej połowy życia musi być... nie do zniesienia.
Czyli lepsze jest życie ze świadomością, że nic nie próbowało się zrobić i nie tylko została utracona połowa życia z racji zaburzenia, ale też i druga połowa z braku jakiejkolwiek chęci do walki o lepszą drugą połowę?
Oczywiście, że nie. Ale zaburzona osobowość "wie" swoje

"Wie" swoje, ale jednak przyznajesz mi rację, więc nie do końca wierzysz w to, co mówisz, że lepiej się nie odburzać. Ja chodzę na terapię, nie bardzo widzę w tym sens, nie wierzę w skuteczność terapii, ale chodzę, bo co mam do stracenia? Jeśli pomogła wielu ludziom, to być może jednak kiedyś i mi pomoże. Mam do wyboru albo siedzieć na dupie i nic nie robić +użalać się nad sobą, jakie to mam dupowate życie... albo ruszyć cztery litery i coś robić w kierunku poprawy, nawet jeśli na ten moment nie widzę w tym większego sensu.

Nipo · 5 lutego 2018, o 19:14

Furry pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:13

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:08

Furry pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:01

Czyli lepsze jest życie ze świadomością, że nic nie próbowało się zrobić i nie tylko została utracona połowa życia z racji zaburzenia, ale też i druga połowa z braku jakiejkolwiek chęci do walki o lepszą drugą połowę?
Oczywiście, że nie. Ale zaburzona osobowość "wie" swoje
"Wie" swoje, ale jednak przyznajesz mi rację, więc nie do końca wierzysz w to, co mówisz, że lepiej się nie odburzać. Ja chodzę na terapię, nie bardzo widzę w tym sens, nie wierzę w skuteczność terapii, ale chodzę, bo co mam do stracenia? Jeśli pomogła wielu ludziom, to być może jednak kiedyś i mi pomoże. Mam do wyboru albo siedzieć na dupie i nic nie robić +użalać się nad sobą, jakie to mam dupowate życie... albo ruszyć cztery litery i coś robić w kierunku poprawy, nawet jeśli na ten moment nie widzę w tym większego sensu.

Brawo Słonik !!

Erni_k · 5 lutego 2018, o 19:22

Nipo pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:14

Furry pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:13

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:08

Oczywiście, że nie. Ale zaburzona osobowość "wie" swoje
"Wie" swoje, ale jednak przyznajesz mi rację, więc nie do końca wierzysz w to, co mówisz, że lepiej się nie odburzać. Ja chodzę na terapię, nie bardzo widzę w tym sens, nie wierzę w skuteczność terapii, ale chodzę, bo co mam do stracenia? Jeśli pomogła wielu ludziom, to być może jednak kiedyś i mi pomoże. Mam do wyboru albo siedzieć na dupie i nic nie robić +użalać się nad sobą, jakie to mam dupowate życie... albo ruszyć cztery litery i coś robić w kierunku poprawy, nawet jeśli na ten moment nie widzę w tym większego sensu.
Brawo Słonik !!

na stojąco

labraks · 5 lutego 2018, o 19:25

Szach-mat. Ale to nie zmienia faktu, iż tzw. mnie trzeba by zaciągnąć na terapię siłą

Furry · 5 lutego 2018, o 19:30

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:25
Szach-mat. Ale to nie zmienia faktu, iż tzw. mnie trzeba by zaciągnąć na terapię siłą

Więc zaciągnij siłą swoją wszystkowiedzącą zaburzoną osobowość na terapię i przestań pierdzielić

To TWOJE życie i tylko od CIEBIE zależy jak ono będzie wyglądać. Masz siły na marudzenie, więc masz też siły, aby pójść na terapię.

labraks · 5 lutego 2018, o 19:33

Siły może i mam, ale nie zasługuję

Furry · 5 lutego 2018, o 19:37

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:33
Siły może i mam, ale nie zasługuję

Zmień płytę. Też nie zasługuję, ale robię coś, żeby zmienić to myślenie, bo zdaję sobie sprawę, że jest błędne.

Uargumentuj - dlaczego nie zasługujesz?

labraks · 5 lutego 2018, o 19:49

Furry, umówmy się, Ty i ostatni dyskutanci macie rację. Odczucie niezasługiwania jest pozaracjonalne, nieargumentowalne. Nie widzę siebie siedzącego znowu w za szerokim fotelu i ględzącego o dupie Maryny. Widocznie nie mam jaj. Zresztą, jakim cudem pedał miałby je mieć.

Furry · 5 lutego 2018, o 20:02

labraks pisze: ↑
5 lutego 2018, o 19:49
Furry, umówmy się, Ty i ostatni dyskutanci macie rację. Odczucie niezasługiwania jest pozaracjonalne, nieargumentowalne. Nie widzę siebie siedzącego znowu w za szerokim fotelu i ględzącego o dupie Maryny. Widocznie nie mam jaj. Zresztą, jakim cudem pedał miałby je mieć.

Nie masz ględzić o dupie Maryny, ale o tym, co sprawia, że czujesz się jak czujesz. "Jaja" masz, ale znowu przemawia zaburzona wszystkowiedzącą osobowość, której masz przestać słuchać. Pedał czy nie pedał - to nie ma znaczenia.

labraks · 5 lutego 2018, o 20:04

Według mnie - ma. Będąc pedałem jestem jedynie półczłowiekiem. Ewentualnie: quasi-ludzką pokraką

Ale to nie ten dział