Kotek:) pisze:Czuje w sobie dziwny niepokój. Jakby miało się coś stać.

jak WSZYSCY z nerwicą:)
To też wkładamy do worka z innymi rozkminkami lekowymi.

Kotek zamiast sie tak Na tym wszystkim skupiać po prostu zajmij się czymś. Weź męża dziecko i idź na spacer albo cokolwiek.

Kotek a może pójdziesz sobie na terapie grupową? teraz jesteś w silnej nerwicy i taka forma na pewno doda Ci siły

Chodzę na terapię behawioralna.

-- 25 września 2016, o 15:57 --
Słucham i dalej swoje. To jest okropne.

-- 25 września 2016, o 16:06 --
Mam myśli ze jednak nie chcę żyć. Boże już nie mogę dbać sobie z nimi radę. Okropne. Meczarnia. Az mi nie dobrze.

-- 25 września 2016, o 16:21 --
I na to jaka rada??

-- 25 września 2016, o 17:18 --
Horror

Kotek:) pisze:Chodzę na terapię behawioralna.

-- 25 września 2016, o 15:57 --
Słucham i dalej swoje. To jest okropne.

-- 25 września 2016, o 16:06 --
Mam myśli ze jednak nie chcę żyć. Boże już nie mogę dbać sobie z nimi radę. Okropne. Meczarnia. Az mi nie dobrze.

-- 25 września 2016, o 16:21 --
I na to jaka rada??

-- 25 września 2016, o 17:18 --
Horror

jak groszkiem o sciane

Kotku, przeczytaj jeszcze raz to co napisała Marianna, może zrób notatki. Posłuchaj nagrania o impulsach. Uwierz, że wszystkim nam jest tak samo ciężko. Ale rozczulanie się nad sobą na niewiele się zda. Trzeba działać, uparcie, stałe, ciągle. Do skutku.

Widzicie jestem uparta jak osioł. Wiem swoje. To dla mnie źle.

-- 25 września 2016, o 20:27 --
Sama jestem na siebie zła ze nie potrafię być silną i nie umiem powiedzieć dosc

Kotek:) pisze:Widzicie jestem uparta jak osioł. Wiem swoje. To dla mnie źle.

-- 25 września 2016, o 20:27 --
Sama jestem na siebie zła ze nie potrafię być silną i nie umiem powiedzieć dosc

tutaj nie chodzi o to, by byc silna, ale by zrozumiec proces lekowy, na co potrzeba czasu, duzo czasu i nie zrobi sie tego przez kilka chwil. To jest proces dlugotrwaly, zmiany w podswiadomosci zachodza bardzo dlugo. Jestes zbyt niecierpliwa =

Jestem niecierpliwa to fakt. Ale już mam dość meczenia się z tym. To tak boli. Zawsze wstajac rano już mam myśli. Po przebudzeniu się już mam myśli...powies się albo idę się powiesić albo nie chcę żyć. Ile to potrwa??zanim przejdzie na dobre.

-- 25 września 2016, o 21:04 --
Już nie wiem czy mam leki przed tym czy depresję jakąś zmutowana. Może mam inaczej niż Wy. Może jestem jakaś inna

Kotek:) pisze:Jestem niecierpliwa to fakt. Ale już mam dość meczenia się z tym. To tak boli. Zawsze wstajac rano już mam myśli. Po przebudzeniu się już mam myśli...powies się albo idę się powiesić albo nie chcę żyć. Ile to potrwa??zanim przejdzie na dobre.

-- 25 września 2016, o 21:04 --
Już nie wiem czy mam leki przed tym czy depresję jakąś zmutowana. Może mam inaczej niż Wy. Może jestem jakaś inna

Rozumiem ciebie. Czy czytasz, co piszemy? Wiwem, ze w takim stanie nie zwraca sie uwagi na czyjes slowa, a co wiecej w ogole sie ich nie slucha. Gdyz zyje sie tylko swoimi myslami, dla nich oddaje sie kazda sekunde swojego zycia. Czy warto? Wiesz, ja wtedy mowilam sobie "sprobuj, zrob, jak mowia, i przekonaj sie, czy nie przejdzie i czy rzeczywiscie to nie jest iluzja"; Co ci szkodzi ? Sprobuj ! I zobaczysz, ze jak uda ci sie z tego wwyjsc chociaz na jeden dzien, nabedziesz zaufania do tego, co pisze sie tutaj, a przede wszystkim do siebie samej. I wtedy pojdzie lepiej.
Wynika z twopich tekstow, ze nie akceptujesz swojego stanu, dokladnie jak ja to robilam. I jeszcze mi sie zdarza. Ale coraz rzadziej. Po prostu mowie sobie "niech bedzie, co bedzie, ok, jest jak jest, trudno, ale i tak pojade do pracy, chociaz tysiace mysli podpowiadaja mi, by wziac zwolnienie lekarskie".
Kotek, ja sie balam wszystkiego: liny, nozy, i wszystkiego, co zwiazane z samob..., ...............; i smiercia........................

-- 25 września 2016, o 21:12 --

Halina pisze:

Kotek:) pisze:Jestem niecierpliwa to fakt. Ale już mam dość meczenia się z tym. To tak boli. Zawsze wstajac rano już mam myśli. Po przebudzeniu się już mam myśli...powies się albo idę się powiesić albo nie chcę żyć. Ile to potrwa??zanim przejdzie na dobre.

-- 25 września 2016, o 21:04 --
Już nie wiem czy mam leki przed tym czy depresję jakąś zmutowana. Może mam inaczej niż Wy. Może jestem jakaś inna

Rozumiem ciebie. Czy czytasz, co piszemy? Wiwem, ze w takim stanie nie zwraca sie uwagi na czyjes slowa, a co wiecej w ogole sie ich nie slucha. Gdyz zyje sie tylko swoimi myslami, dla nich oddaje sie kazda sekunde swojego zycia. Czy warto? Wiesz, ja wtedy mowilam sobie "sprobuj, zrob, jak mowia, i przekonaj sie, czy nie przejdzie i czy rzeczywiscie to nie jest iluzja"; Co ci szkodzi ? Sprobuj ! I zobaczysz, ze jak uda ci sie z tego wwyjsc chociaz na jeden dzien, nabedziesz zaufania do tego, co pisze sie tutaj, a przede wszystkim do siebie samej. I wtedy pojdzie lepiej.
Wynika z twopich tekstow, ze nie akceptujesz swojego stanu, dokladnie jak ja to robilam. I jeszcze mi sie zdarza. Ale coraz rzadziej. Po prostu mowie sobie "niech bedzie, co bedzie, ok, jest jak jest, trudno, ale i tak pojade do pracy, chociaz tysiace mysli podpowiadaja mi, by wziac zwolnienie lekarskie".
Kotek, ja sie balam wszystkiego: liny, nozy, i wszystkiego, co zwiazane z samob..., ...............; i smiercia........................

Nie masz depresji i masz identycznie, JAK JA MIALAM

Trzeba sobie ciągle powtarzać że to tylko nasze myśli że się nic nie stanie, tak naprawdę sami sobie niszczymy życie takim myśleniem ciężko jest z tego wyjść ale trzeba próbować wszystkiego, ja aktualnie biore tabletki czytam i słucham nagrań z poradami jak sobie z tym poradzić . Trochę pomaga czuję się normalnie, momentami tylko przychodzą te lęki :/

Mieliście albo macie coś takiego... Jak przychodzą myśli np o zabiciu się to przy ataku paniki ledwo co wytrzymujecie to i macie wrażenie ze zaraz to się stanie??

-- 27 września 2016, o 13:49 --
Straszne uczucie. Jakby tracili się kontrole nad sobą

Kotek wszyscy to mieli/mają i wszyscy wiemy jak jest to straszne i wszyscy mamy się dobrze tak jak ty Tak to działa, że wydaje się to realne inaczej byś się tego nie bała

Dokladnie jak wojteczek tu napisal . To jest tak dziwne uczucie a zarazem tak perfidnie normalne w zaburzeniu emocjonapnym ze glowa mala

Powiem inaczej kotek na logikę, która u ciebie na pewno działa normalnie
Pomyśl czy my byśmy przesiadywali na tym forum i starali się walczyć z odburzeniem jakby to dla nas było nierealne i obojętne?
Wiadomo, że nie. To tak działa bo troszczysz się o swoje życie i nakręcasz lęk jednocześnie.