Nadal trwa ale walczę :)

Sagem · 27 października 2013, o 20:16

Tez juz nie pamietam jak to jest normalnie. Powoli dla mnie normalnie to jest to zycie z DD. Niby 4 meisiace zlewaja sie w tydzien, ale ciagnie sie to jak lata. Masakra. Tez juz nie umiem sobie wyobrazic jak "widzi" swiat moja matka czy siostra. Nie umiem sobie wyobrazic zycia z tymi emocjami, odczuwaniem piekna, realnosc, sensu, jakiegos celu. Nawet balem sie, ze juz nie zauwaze kiedy bedzie dobrze i do konca zycia bede zyl w tej nienormalnosci. : Ale jakos to bedzie chlopaki no i dziewczyny. Inni dali rade przeciez, a my nie jestesmy jacys inni!

Patryk - ja tez sie dziwie jak ja funkcjonuje i jak inni sie ze mna dogaduja i nawet nie mowia, ze cos jest nie tak i uwazaja mnie za 100 sprawnego psychicznie. Ja mam uczucie, ze mam banie tak przeryta przez to, ze to widac na kilometr. Ale jak widac, jednak nie widac. haha

ehh no dokładnie Bartek ehh poprawiłeś mi humor tymi słowami bo przynajmniej nie czuję się sam z drugim Bartkiem w naszych teraźniejszych odczuciach

ale Aneta ma racje jesteśmy normalni chociaz cięzko w to uwierzyć : )

rofe · 27 października 2013, o 23:14

Przy początkach DD również pytałem znajomych i rodziców - "wyglądam normalnie?'". Każdy odpowiadał, że jak najbardziej i dlaczego pytam. To było takie nie pojęte. W głowie taki Meksyk, a na zewnątrz wszystko w porządku

Ogólnie jestem chyba na takim etapie, że objawy DD czasami dadzą o sobie znać, ale bardzo mnie nie drażnią. Jestem z tym oswojony. Po prostu sobie jest. Tak ma chyba teraz większość z nas

Ale gdy usłyszę tylko jakąś piosnkę, będę w jakimś miejscu, czy nawet zauważę, że światło, które rzuca lampka wygląda podobnie jak wtedy gdy DD się zaczynało to od razu bierze mnie taki nie przyjemny klimat

Łatwo potrafię się wczuć w taki klimat i jestem na niego nadmiernie wyczulony

Macie podobnie?

Raster · 28 października 2013, o 15:14

No nie, zajarałem i mam taką derealizację........ nie czuje swojego ciała, ściana jest tak gruba...

Buhaha, żartuję.

Z dnia na dzień jest coraz lepiej, aż nie wierzę.

widzę że już końcówka.

Avenger · 28 października 2013, o 15:25

Gratulacje

I jak czujesz sie coraz lepiej to jak to jest ? widzisz normlanie ? nie masz głupich mysli :> ?

To ile w sumie juz siedzisz w dd :> ?

Raster · 28 października 2013, o 17:39

Głupich myśli nie mam od czasu gdy dowiedziałem się, że mam derealizacje. Lęki wtedy minęły. Derealizacje mam gdzieś od zimy, wtedy zauważyłem że gdy patrzyłem w lustro patrzyłem na drugą osobę. Potem to minęlo, ale dalej paliłem i gdzieś pod koniec roku szkolnego to się strasznie nasiliło aż do teraz. Podejrzewam, że na dobre derealizacja złapała mnie gdy kryminusy złapały mnie z jaraniem, potem był stres że mama się dowie, następnie że nie przejdę klasy (tyle co za zagrożeń miałem...

)

Avenger · 28 października 2013, o 20:11

To zdrowiej i daj znaka jak w pełni przejdzie

kearav · 28 października 2013, o 22:09

rofe pisze:Przy początkach DD również pytałem znajomych i rodziców - "wyglądam normalnie?'". Każdy odpowiadał, że jak najbardziej i dlaczego pytam. To było takie nie pojęte. W głowie taki Meksyk, a na zewnątrz wszystko w porządku Ogólnie jestem chyba na takim etapie, że objawy DD czasami dadzą o sobie znać, ale bardzo mnie nie drażnią. Jestem z tym oswojony. Po prostu sobie jest. Tak ma chyba teraz większość z nas Ale gdy usłyszę tylko jakąś piosnkę, będę w jakimś miejscu, czy nawet zauważę, że światło, które rzuca lampka wygląda podobnie jak wtedy gdy DD się zaczynało to od razu bierze mnie taki nie przyjemny klimat Łatwo potrafię się wczuć w taki klimat i jestem na niego nadmiernie wyczulony Macie podobnie?

Rofe: mam identycznie

Sagem · 29 października 2013, o 20:47

ja to już nie wiem jak mam ;p po prostu mega oswojony z dd ;d nie rozkminiam już dzisiaj bo ostatnie dwa dni były koszmarne znowu wyglądam jak chodzący trup ;d chociaż tyle że humor dzisiaj mam lepszy

Raster · 5 listopada 2013, o 20:18

Nie wiem czy brać ten magnez, bo jak go wezmę to chwilami jest lepiej, a chwilami gorzej (pieprzy mi sie we łbie, nieraz czuje sie jakbym był obserwatorem tego co sie dzieje, jakbym nie ja coś robił, mówil). Nie wiem, może też jest gorzej, bo od jakiegoś czasu nie palę (detoks haha). Ogólnie czasami z deka się załamuje, ale nie jest źle.

-- 5 listopada 2013, o 21:18 --
Kuźwa, tak sobie myślę czy nie wziąć i nie kupić jakiś leków... może szybciej by przeszło. Coś polecacie? - bez recepty, bo do psychiatry nie pójdę.

Victor · 5 listopada 2013, o 20:23

Człeku drogi, magnez to nie lek na dd

Magnez to element, którym uzupełniasz brak tegoż pierwiastka, bowiem on się wypłukuje najszybciej przy lęku, stresie itp. A, ze teraz ci troche "odbija" więc masz stres, dlatego magnez bierze sie zapobiegawczo i nawet można powiedzieć leczniczo.
W tym naszym 21 wieku zapominamy, że ciało to machina składana z wielu różnych rzeczy, i jak się stresujemy to warto brać np. magnez czy witamine b complex.. Natomiast wątpie żeby magnez miał realny i natychmiastowy wpływ na to jak odczuwasz dd

Bo to po prostu mało możliwe.
Więc pomocniczo bierz, a z dd cóż czekaj mistrzu aż minie, jak przyszło to i odejdzie.

I nie nakręcaj się.

-- wtorek, 5 listopada 2013, 20:23 --

pola · 5 listopada 2013, o 21:50

Bez recepty to kozłek lekarski krople, melisa tabletki, tabletki uspokajające labofarm, albo tutaj masz temat zbawienny-efekt-oleju-z-wiesiolka-t3154.html Ziolowo mozna sie tez wspomagac, no i witaminki to jak Victor napisal, po prostu sa potrzebne.

Raster · 6 listopada 2013, o 17:10

Na uspokojenie nic mi nie trzeba (czasami tylko się nakręcam). Znowu jest prześwit, może nie do końca jeszcze przeszło, ale widać dużą poprawę. Teraz już wiem, żeby się nie nakręcać, wcześniej czasami miałem jeszcze myśli, że to może jednak mam już łeb zryty...

rofe · 7 listopada 2013, o 00:08

W stanie derealizacji potrzeba dużo czasu i nie ma co ukrywać. Ja mam to już 10-11 miesięcy, i jest poprawa - to oczywiste. Bywają dni, że wcale o tym nie myślę, po prostu jest niech sobie będzie. Ale ostatnio mam czas, że ciągle wydaje się to być takie nierealne, niepojęte. Pewnie wiecie o co mi chodzi

Czuję się jakbym był pusty, a w głowie mętlik

Bardzo łatwo mi się wczuć w taki nie przyjemny klimat (przypominają się początki DD). Jak wszyscy miewamy te lepsze i gorsze dni

Raster · 11 listopada 2013, o 17:04

Takiego prześwitu jeszcze nie miałem, prawie nie zauważam derealizacji - jest prawie tak jak kiedyś (chociaż do końca jeszcze nie przeszło, jeszcze w bani nieraz jest mały mętlik i zaburzenia czasowe/pamięci). Ale zmianę widać i to bardzo.

-- 11 listopada 2013, o 18:04 --
Jednak jeszcze trzyma.

Rabaha22 · 11 listopada 2013, o 22:20

ty co godzine masz co innego i w dodatku palisz... z tego co piszesz wydaje mi sie ze masz z 15 lat...