mi dzis sie trzesla reka w bibliotece.to zawsze przykre ze mimo brania leków tak sie dzieje

sebastian86 pisze:mi dzis sie trzesla reka w bibliotece.to zawsze przykre ze mimo brania leków tak sie dzieje

a coś pozytywnego dzisiaj?

dzisiaj bylem u psychologa i psychiatry.miedzy jedna i druga wizyta bylo kilka godzin czasu.wiec spedzilem go czytajac ksiazki.nie wiem czy to mozna uznac za pozytyw.

sebastian86, oczywiście że można zająłeś czymś umysł, czymś pozytywnym, samo w sobie to jest pozytywne

sebastian86 gratulacje , ważne są małe kroczki , ja to na początku zaburzenia nie mogłam się skupić na czytaniu .

no w czasie czytania troche mialem odplynięć.zwlaszcza ze to byly ksiazki psychologiczne.zwlaszcza temat seksu w ksiazkach powoduje u mnie rozmyslanie negatywne.

Dzień dobry,

przychodzę do Was bo najprawdopodobniej i mnie dopadła nerwica lękowa. To niepotwierdzone, jestem na początku drogi.
Chciałabym poznać Waszą opinię.

Zacznę naprawdę od początku.

Jestem DDA. Tato pił. Nigdy nie krzywdzono mnie seksualnie, ani fizycznie. Ciągle były awantury. Niemal całe życie od 4 roku życia do 25 (teraz mam 31)
Boję się krzyków, słysząc je od razu wybucham płaczem, nie kontroluję tego. Automatycznie czuję się gorsza, a moje życie w chwili staje sie bezsensem. Mija po chwili.

Całe życie byłam i jestem bardzo emocjonalna, empatyczna. Potrzebuję akceptacji, czułości itp.

Przejmowalam się ocenami, egzaminami, pracą. Dodatkowo jestem niepełnosprawna więc niektóre rzeczy szły trudniej niż normalnie. W wieku 21 lat zostałam porzucona przez faceta. Odchorowałam to bardzo. 4 lata totalnego zapuszczenia się, braku chęci do życia, myśli samobójczych.

Potem pojawił się obecny narzeczony i mi przeszło. Jesteśmy razem 6 lat, 5 lat mieszkamy razem. Za pół roku ślub. Jest cudownie. Z jego strony nie spotykają mnie żadne nieprzyjemnosci prócz zwykłych związkowych nieporozumień. Nic nadzwyczajnego. Jego mama jednak od kiedy się o mnie dowiedziała nie daje spokoju, 5,5 roku gnębienia - nie będę się rozpisywać - nie akceptuje mojego wózka i robi wiele aby to rozwalić. Przezywamy to oboje - ja i on.
Dodatkowo w lutym umarł mój tato. Przeżyłam to. Pomimo jego alkoholizmu kochałam go i nawet nie zdążyłam się pożegnać.
Mama prawie 70 lat choruje, czeka ja kilka operacji.
Narzeczony chory kręgosłup, ostatnio pogotowie szpital, podejrzenie guza mózgu, ale to na szczęście tylko uszkodzenie błędnika od wirusa. Ale strach był
Prócz nich mam tylko brata, jest za granicą, ale on też już po 50 tce.
Ja choruje na kilka rzeczy - niestrasznych - prócz wrodzonego zaniku mięsni mam insulinooporność, PCOS, biorę lek na zwolnienie akcji serca, we wrześniu przeszłam wycięcie pęcherzyka żółciowego.
Praca stresuje mnie od czasu do czasu.
No i od jakiś 2 miesięcy ciągle żyję w lęku. Boję się o siebie, swoje życie, ciągle mnie coś boli. Wmówiłam sobie guza mózgu. Okulista i neurolog wykluczyli (choć neurolog nie zrobił badań). Po tych wizytach chwilę było lepiej. Teraz wraca. Codzienie wymyślam nowe choroby sobie i rodzinie. Jak tylko coś ich boli wymyślam że zaraz umrą. Nawet swoim psom wymyślam choroby jak szybciej oddychają na przykład. Nasłuchuję w nocy czy narzeczony żyje, czy mama żyje - słucham dźwięków oddechu czy ruchu z drugiego pokoju (sick).
Czasami wraca sprawa tamtego porzucenia - boję się że to się powtórzy, chociaż nie ma powodów bo narzeczony bardzo mnie kocha i moja głowa chociaż o tym wie, to i tak pisze dziwne scenariusze. Codziennie czytam net o objawach chorób. Codziennie jest mi coś innego i to bardzo poważnego. A potem sama się z tego śmieję... a potem znowu wraca.
Czuję się zmęczona, smutna, do tego mam objawy somatyczne i to całkiem bez sensu - jak np pulsowanie płatka ucha, albo drętwienie j ednego palca przy ucisku
Ktoś to zna? To może być nerwica?

Wygląda, że to może być nerwica. Sama pisałaś ze po wizycie u lekarzy było trochę lepiej. Też miałem tak że mi jeden palec zdrętwiał bez powodu. Miałem pozatym duuuużo objawów somatycznych i były on ebardzo silne. Czy wogle u Ciebie była zdiagnozowana nerwica, bo wnioskuję że się pobujałas trochę po lekarzach?

Kiedy jechałam do okulisty z wmówionym guzem mózgu oczy co chwilę zachodziły mgłą, musiałam co chwilę mrugać.
Po wyjściu od okulisty objawy ustały całkowicie.
Tak samo u neurologa - przed wizytą straszne stany, ból, zawroty, po wizycie kiedy usłyszałam, że to od spiętych mięśni szyjnych, pracy przy kompie i nerwów, większość objawów zniknęła.

Neurolog dała mi tabletki antydepresyjne ale ich nie zaczęłam.
A o nerwicy lękowej powiedziała mi koleżanka, ona ją leczyła parę lat temu i mam te same objawy

Zrób sobie ogólne badania krew itp i jak wszystko będzie ok to masz już odpowiedź. Ale dla mnie to wygląda na typowo nerwicowe objawy. Zrób badania dla pewności i już sobie nie wynajduj żadnych chorób. Poczytaj artykuły tu na forum, będą na pewno pomocne.

Robiłam niedawno badania, z krwi OK

Po Nowym Roku jeszcze chcę zrobić kilka badań dla świętego spokoju, mnie też wydaje się, że to nerwica

Akuratna pisze:Robiłam niedawno badania, z krwi OK

Po Nowym Roku jeszcze chcę zrobić kilka badań dla świętego spokoju, mnie też wydaje się, że to nerwica

Witaj , tak jak napisali przedmówcy , trzeba porobić badania , dla świętego spokoju i nie tylko . I ważne jest aby też poznać mechanizmy zaburzeń , bo wiesz skąd się biorą Twoje zachowania , np. wyszukiwanie chorób .
pozdrawiam

Hej wam, mam pytanie.. Kiedys juz zmagalam sie z anhedonia, lekiem ogolnym, derealizacja i innymi takimi.. Przechodzilo, wracalo i tak na zmiane. Przez dlugi czas bylo ok, ale od jakiegos czasu znowu zle sie czuje, ale tym razem chodzi tylko o lek i jakies dziwne mysli. Moje pytanie dotyczy tego, czy moje objawy fizyczne moga miec z tym cos wspolnego, czy moze jednak cos mi jest i powinnam isc do lekarza? Jakos od miesiaca czesto jest mi niedobrze, mam mdlosci, boli mnie glowa i czuje sie tak nieswojo, boje sie ze cos powaznego mi jest itd. Do tego i wczoraj i dzisiaj mialam cos takiego, ze nagle niespodziewanie stracilam wszystkie sily, jakbym nie jadla nic 2 dni.. To jest straszne, nie wiem czy mam sie czego bac czy po prostu nerwica ktorej w sumie nie mam zdiagnozowanej maci mi w glowie? Mial tak ktos z was? Mam dosc ciaglego zlego samopoczucia i psychicznego i fizycznego, przeciez mozna sie wykonczyc..

morphifry pisze:Hej wam, mam pytanie.. Kiedys juz zmagalam sie z anhedonia, lekiem ogolnym, derealizacja i innymi takimi.. Przechodzilo, wracalo i tak na zmiane. Przez dlugi czas bylo ok, ale od jakiegos czasu znowu zle sie czuje, ale tym razem chodzi tylko o lek i jakies dziwne mysli. Moje pytanie dotyczy tego, czy moje objawy fizyczne moga miec z tym cos wspolnego, czy moze jednak cos mi jest i powinnam isc do lekarza? Jakos od miesiaca czesto jest mi niedobrze, mam mdlosci, boli mnie glowa i czuje sie tak nieswojo, boje sie ze cos powaznego mi jest itd. Do tego i wczoraj i dzisiaj mialam cos takiego, ze nagle niespodziewanie stracilam wszystkie sily, jakbym nie jadla nic 2 dni.. To jest straszne, nie wiem czy mam sie czego bac czy po prostu nerwica ktorej w sumie nie mam zdiagnozowanej maci mi w glowie? Mial tak ktos z was? Mam dosc ciaglego zlego samopoczucia i psychicznego i fizycznego, przeciez mozna sie wykonczyc..

Dobrze to określiłaś " jakbym nie jadła nic dwa dni" I to rzeczywiście jest straszne odczucie . U mnie czasami jest tak ,że jakiś fizyczny stan np. choroba , potrafi wywołać stan lękowy , a czasami stan lękowy zwraca uwagę na ciało i dostrzegasz jakieś zagrożenia płynące z niego . Tak , czy inaczej przebadać się trzeba, jeśli tego jeszcze nie zrobiłaś.

Cześć Nerwuski. Po wysiłku fizycznym(nawet nie dużym) zaczynam się strasznie trząść i jakby gorzej widzieć. To normalne u nas? Do tego doszedł lęk przed SM, coś okropnego..