123_mala_mi pisze:Agunia słuchałam grzecznie lekarzy.. Błąd. Teraz już nie biorę i... nie wezmę. Prawda jest taka, że ostatnio antybiotyk brałam chyba w podstawówce, no i dopiero teraz trzy w ciągu 2 miesięcy, z czego jeden przez 3 (!!!) tygodnie. To był błąd i teraz to widzę. Mogłam się zaprzeć, albo nie wykupić recepty. Zresztą, antybiotyki i tak niezbyt pomogły.

lolo mnie już stany podgorączkowe męczą od 3 miesięcy... przy czym ostatnio jest poprawa - miewam parę dni super temperaturkę, po czym kolejne 2-3 dni - stany podgorączkowe. Od jakiegoś miesiąca nie są zbyt wysokie, temperatura się waha od 36.6 - 37.2. Bywa że rano się budzę z temp. 37 st., a potem spada, bywa że rano mam 36.8 a potem 37.2. Zero reguły.

Gdyby to była sama temperatura, pewnie w końcu zrzuciłabym ją na nerwicę (w sumie nie mogę tego wykluczyć). Tyle że ja mam jeszcze problem z gardłem i migdałami - wiecznie przekrwione i pobolewają. Niby nie wygląda to tragicznie, ale normalnie też nie. Problem też w tym, że jeden laryngolog mówi, że jest w migdałach ropa i że może trzeba wyciąć (nie kupuję tego - nigdy nie miałam z nimi najmniejszych problemów), drugi mówi że ropa jest, ale by nie wycinał ich, bo tragedii nie ma, inny mówi że owszem, podrażnione, ale ropy w nich nie widzi i że absolutnie nie wycinać - widocznie mam rok słabej odporności. I bądź tu mądry.

Podejrzewam, że to może być po prostu candida. Nabrałam się tych antybiotyków tyle, że nie mogę wykluczyć tego, że jestem grzybowym rajem. Objawy też by się zgadzały. Test ze śliny wykazał, że mam kandydozę (ale nie upieram się, że test daje miarodajne wyniki). Postanowiłam wykluczyć węglowodany, jem probiotyki, dziś u lekarza dowiem się o kwas kaprylowy. Antybiotyku nie tknę, zwłaszcza że i tak marna szansa że pomoże. A skoro można walczyć z grzybami bez ćpania chemii, warto spróbować.

Ogólnie przerzuciłam się na homeopatię. Podeszłam do tematu bardzo sceptycznie, ale muszę przyznać, że czuję się po niej lepiej. Zaczęło się od poprawy pod względem psycho-fizycznym - mam więcej energii i sił, żeby normalnie funkcjonować. O dziwo nawet się nie zamartwiam tak często! Wydaje mi się, że gdy energii i optymizmu więcej, jakoś łatwiej znieść (i pokonać) permanentne przeziębienie. Może ta ropa z migdałów zniknęła po homeo?? Dziś kolejna wizyta.

subzero1993 pisze:Nie przejmuj się objawami. Jak wiem, że jest ciężko, ale przejmując się objawami wpadasz w błędne koło. Twój organizm musi się zregenerwoać, a wszystkie bóle, kręcnia się w głowie itp to reakcje naszego organizmu na stres. Każda emocja musi mieć jakieś ujście. To że przejmujesz się teraz kręceniem w głowi nie pozwala organizmowi odpuścić i pozwala mu na regeneracje. Masz świadomość, żyj świadomie, a organizm ogarnie się sam. Jedyne co musisz zrobić to pozwolić mu na to nie reagując na myśli stanu emcocjonalnego, i objawy somatyczne. W gruncie rzeczy odburzanie polega właśnie na ignorowaniu i nauce świadomego życia.

tymbark92 pisze:A CO POWIECIE NA TO?

Ostatnio mam takie cos : walnie mi serce i na sekunde przy walnieciu jakby mi brakowalo tchu, i tyle, przechodzi nic nie ma kolatania ani nic tylko czasem tak mi walnie i podczas tego walniecia jakby mi tchu brakowalo mieliscie cos takiego? To trwa doslownie sekunde.

betii pisze:Nurtuje mnie jedno, mianowicie to że mój stan bardzo się poprawił. Zniknęły myśli natretne samobójcze i wszelkie inne. Jestem trzeźwo myśląca, nie mam DD, Dp, ani stanów depresyjnych, których się bardzo bałam. Wogóle prawie nie odczuwam lęku ( jak już to rzadko). Został tylko objawy ze strony serca. Gdyby nie one to bym pewnie powiedziała że nerwica odpuściła. To mnie dziwi bo jeżeli nie odczuwam lęku to może te objawy są prawdziwe, nie nerwicowe.? Czy już samo przejmowanie sie tymi objawami to jest nerwicowe, bo analizuję te objawy i to jest dowód dalej na nerwicę. Od 11 lat prawie nie czułam sie tak dobrze psychicznie (trwa to jakieś 3-4 miesiące).Dodam, że prawie od 2 lat odstawiłam leki i stawiałm na odburzanie. Może nerwica powoli odpuszcza a te objawy sercowe trzeba jeszcze więcej czasu bo dalej robią na mnie wrażenie???Gdybym się ich nie bała to pewnie bym już nerwicy nie miała. Samo to że o to pytam świadczy o tym że mechanizm jest aktywny??Naprawdę widzę duże postępy tylko te objawy. Rok temu to wogóle nie myśłaam o sercu, nie wiem jak zaczełam analizować to objawy zaczęły się coraz częstsze i dziwniejsze ze strony serca? To możliwe? Czy rzeczywiście załapałam jakąs chorobe serca? Byłam na badaniach i niby nic a objawy czasem są tak silne?Teraz jednak zauważyłam że po każdym wyskoku serca się szybko "zbieram" i idę dalej. Może jest dla mnie jednak światełko w tunelu po tych 11 latach??