mi się nigdy nic nie stało..

zaburzony86 pisze:A zdarzyło wam się naprawdę przewrócić? Czy to tak jak z mdleniem, które nigdy nie kończy się omdleniem?

Najgorsze było w tym wszystkim to, że nigdy w życiu nie zemdlałem ale cholernie się tego bałem. Jednak jak wiadomo nerwica wyobraziła sobie tzw. tryb przygotowawczy do zemdlenia do którego nigdy nie doszło i nie dojdzie, chyba, że będzie to coś fizycznego i wtedy raczej lęk nie będzie aż tak silny

Ale ja mam dokładnie tak samo. Nigdy nie zemdlałem ani ze strachu ani z żadnej innej przyczyny. Pomimo to tryb przygotowawczy działa jak należy

I to jest właśnie karmienie tej nerwicy. Kontrola nad wszystkim, pomyśl sobie jak masz chwilę wolną od działania nerwicy - może znajdziesz taką. Co się stanie jeżeli zemdlejesz? Od razu ktoś Cię wyśle do psychiatryka bo po prostu zemdlałeś? To jest straszne w sumie bać się czegoś ludzkiego. Gorzej jakbyś chciał wyciągnąć swoje przyrodzenie i zacząłbyś nim machać

Haha, cóż za porównania agrel122

Ale w istocie dokładnie tak jest, obawy i wątpliwości to narzędzia lęku, poprzez nie wchodzi człowiek w iluzje i myślenie o tym a co będzie gdy... a no nic nie będzie, ogólnie można to sobie najprościej wyjaśnic tak: wszystko jest takie jak było lata temu, realnie nic się nie zmieniło, więc dlaczego nagle postrzrgam wszystko z takim przerażeniem? Odpowiedź jest prosta: bo zmienił się ztwój stan emocjonalny, z normalnościowego na lękowy i tylko to się w Twoim życiu zmieniło. Nigdy się nie zastanawialiście nad tym dlaczego nagle macie o 100% więcej obaw niż przed zaburzeniem? A raczej nad tym dlaczego się nakręcacie głupotami nie patrząc na fakty? To właśnie ta świadoma ścieżka, jaka jest logika w tym żeby się obawiać pierdół tylko przez aktualny stan emocjonalny, rzeczy o których nie myśleliście przed zaburzeniem? A no żaden, a dlaczego? Bo jak już napisałem powyżej - nic sie nie zmieniło oprócz Waszego stanu emocjonalnego i te wszystkie obawy właśnie to odzwierciedlają.

Teraz pewnie ktoś napisze: ha, gdyby to wszystko było takie proste. Ale nie chodzi mi o to źe to jest proste czy trudne, chodzi mi o fakty. A fakt jest taki że te wszystkie obawy są wywołane Waszym aktualnym stanem emocjonalnym, który jest lękowy i przez który macie różne objawy psychiczne jak i somatyczne, niczym innym.

Więc czy warto się bać i nadawać tym obawom i wątpliwością wartość? Odpowiedź pozostawiam Wam samym

Przede mna sluchajcie teraz prawdziwy egzamin . W sobote wyjezdzam ze znajomymi na tydzien nad bałtyk . Co prawda od dluzszego czasu jest juz w miare okej u mnie, ale mimo wszystko mam obawy jak to bedzie. Daleko od rodziny, WSPARCIA !

Zią, a po co Ci rodzina i wsparcie nad Bałtykiem? Skoro jest już u Ciebie w miarę ok to jedyne czego potrzebujesz to plaża, słońce, trochę używek i fajne kobiety (albo faceci, jak tam sobie wolisz). I tak musisz sobie przestawić myślenie - jesteś Ty i jest zajebisty tydzień nad morzem. Nie wymagasz żadnej opieki, wymagasz dobrej zabawy!

PS. Tylko nie pal żadnych mocarzy i nie łykaj jakichś przypadkowych pigułek, żebyś nie wrócił na forum w przyśpieszonym tempie

Witam, mam parę pytań bo mam kryzys i chce poprzekonywac swój stan emocjonalny.
Po dość dobrych 3 tygodniach, przełamywania leków (jazda z kimś autem w daleką trasę itp) znalazłem prace! Po 2 latach zaburzenia! Udało mi się, byłem i jestem z siebie dumny, dziewczyna i mama tak samo, chyba od 2 lat im sprawilem taka przyjemność!
Było cudnie, dosłownie sielanka.
No i w sobotę poszedłem na imprezę, i pozwoliłem sobie na alko szał, wypilem z 0,7 czystej (nie piłem od miesiąca)
Fajnie się bawiłem, trochę na początku mi serce potykalo, ale potem się rozluźnilem i było spoko, tylko na końcu mi się film troszkę potargal, ale nie było złe (podobno krzyczalem, że czuje, ze żyje xd) i pocieszalem ludzi, tłumaczyłem jak wielkie znaczenie ma stan emocjonalny xd. Podobno moich plomienistych przemówień, wszyscy słuchali z zaciekawieniem.
No i nadeszła niedziela. .

Powrót koleżanki? Palpitacje serca, nabrzmiala glowa jakby mnóstwo krwi w niej buzowalo ,ból głowy megaaaaa.
Dałem sobie trochę spokoju, polezalem do 4,kręciło mi się w głowie cały czas.
No, ale musiałem iść na roczek z tą palpitacja, stałem w kościele i sprawdzałem palcem puls, tak mi walilo serce!
Pojechaliśmy na salę, jadłem rosół i mi się tak gorąco w głowę zrobiło, potykalo serce, aż mnie to serce bolało! !
Przeszło, czułem się już nawet tak sobie.
Impreza się skończyła pojechałem do domu, i grałem na konsoli, było nawet spoko ale paliło mnie w mostku.
Olalem to i poszedłem spać trochę trudno mi było, dość nie spokojnie spałem ,z nadzieją, ze dzisiaj mi przejdzie.
Obudziłem się ,niespokojny, jadę do pracy w obawie przed złym samopoczuciem, wybalem się.
Złe Się czuje, potylica mnie kluje, słabo mi i serce boli i potyka.
Czuje się jakbym miał chorobę wieńcową. ..
Przyznaje zwatpilem w nerwicę, bo po takim spokoju taki zmasowany atak. .mam kryzys. ..
Aż mi wstyd. .ale tak się złe czuje, ze masakra.
Serce badane w kwietniu, więc raczej spoko
Co wy na to? Przez kaca aż taka 2 dniowa masakra? !ledwo żyje w pracy, chciałbym uciec, jeszcze mnie tak pali w mostku i boli. ....

Jest ktoś tu kto przechodził bezsenność lub wczesne wybudzenie? Jak sobie z tym poradzić oczywiście w sposób naturalny? Robie duzo bo relaksacja, wietrzenie pokoju, spacer itp.a efektów brak przez co w dzien jestem zmęczona i bez sil bo jednak 5godz snu to za mało.

Sasuke jestes ogolnie przerwazliwiony na punkcie swojego serca i zle samopoczucie po imprezie wkrecilo cie po prostu w to i zaczely sie juz od razu zapewne obawy i dlatego na drugi dzien tez ci to nie minelo.
Po takich imprezach magnez sobie bylo zapodac, cynk, jakis potas i fosfor i po prosut to przeczkaj a nie zaraz ze to choroba wiencowa

Stokrotka czasem trudno niestety znalezc na to sposob, ja nie znalazlem i przez cale zaburzenie nie dosypialem. Lekow nie chcialem na to brac, wiec probowalem potem pospac sobie w dzien i z czasme udawalo sie w ciagu dnia dosypac ze 2 godziny i sie jakos to wyrownywalo.
A do tego co do spaceru to trzeba to robic regularnie bardzo i dopiero wtedy sa efekty.

Ddd a długo trwało u Ciebie zaburzenie?
wiesz ja mieszkam na wsi więc jeśli nie spacer to siedzę długo na tarasie las mam blisko to tez inne powietrze:)

U mnie trwalo ponad rok czasu.
No to tym bardziej spacery szybkim krokiem po lesie
Ja w wawie mieszkam wiec te spacery byly malo przyjemne...

Ja przyznaje ze wymaczenie sie porzadno pomagalo w tym ale tez nie zawsze bylo mozna az tak codziennie sie sportowac bo wiadomo byly tez inne obowiazki.
Z tym snem proboj czego sie da, ziol (unikaj tylko farmaceutycznych lekow na sen, bo po nich potem po odstawieniu w ogole sie nie sypia naturalnie) albo jeszcze hydroksyzyne okazyjnie mozna sprobowac na sen.
Ale przede wszystkim staraj sie nie robic sobie presji z tym nie spaniem, bo wtedy czlowiek jak sie tym denerwuje to juz przestaje dosypiac dla zasady...

Akurat dla mnie to jedynie zioła, bo żadnych leków nie biorę.a po odburzeniu sen wrócił do normy?

Tak sypiam normalnie, czasem sie zdarzy jakis problem z zasypianiem no ale to ludzkie, tak po prostu.

Po alko jak przesadzę,w moim przypadku to 3 piwa wystarczą ,mam te moje "wiry" przez cały następny dzień, póki sobie nie wkręciłem, ze to jakieś zaburzenia (wtedy to mam permanentnie przez parę tygodni), myślałem, że to po prostu z przepicia i jakoś po 24 godzinach zazwyczaj przechodziły.