Daria.Dabrowska pisze: ↑

23 grudnia 2020, o 21:14

Spokoj pisze: ↑

23 grudnia 2020, o 20:56

Ja mam takie napięcie w ciele i wewnątrz. Normalnie doprowadza mnie to do obłędu. Po tym zawsze przychodzi DD. Od korony moje objawy sięgnęły zenitu. Dodatkowo doszła okropna obawa przed depresja i wkręcanie zrobię jej objawów. Od 2 dni męczmy mnie jeszcze taki scisk w brzuchu, uczucie gorąca czy motyle trudno to opisać. Nie umiem sobie wyobrazić czynność które mam wykonać dziwne ale to chyba od dd

Napięcie też mnie zwala z czasem z nóg.. Ale przede wszystkim przestaje się Go bać.. Tak naprawdę to co ono nam robi.. Odpowiedź... NiC.. Bo to ściema... Musimy podejmować próby akceptacji.. I tu nie chodzi o taka akceptację na 100 tylko jej próby.. To się liczy i pamiętamy akceptacja nie kończy złego samopoczucia... Też miałam/ mam te uczucia w brzuchu... Ale Luz.. Jakoś wszystko poszarpie i mija.. Tak naprawdę to nie może nam to nic zrobić.. Trzeba tej Ku$## utrzec i robić jej tak na złość jak ona nam

Spokoj pisze: ↑

23 grudnia 2020, o 22:26

Normalnie kocham Was wszystkich. Naprawdę myślałam że sobie radzę. Ale ten cowid zwalił mnie z nóg. Mam hard core. Ale go przetrwam. Probuje bez leków do póki mogę nie wiem czemu się tak przed nim wzbraniam ale nawet nie chce tego analizować. Jest mega ciężko. Powiem wam że mam takie zmęczenie materiału i ciągle za polecami ale..... ty masz nerwice ze na jakiś czas dałam sobie spokój z tymi filmami, forum, fejsem. Normalnie chyba przestałam przyswajać wiedzę. Ciężko mi się skupić przy dd na czymś. Nie wiem czy robię dobrze ale postanawiam nic nie robić i przeczekać kryzys.

AstaBodzio pisze: ↑

26 grudnia 2020, o 16:45

Witam!
Jestem Michał mam 18 lat
Od razu mowie ze jestem mega wrażliwa osoba i przejmująca się zazwyczaj jak mi się dzieje cos to myślę jak najgorzej ze będzie cos złego albo umrę
Od półtora tygodnia zacząłem się tak jakoś gorzeć czuć psychicznie a dokładnie taki smutek nie wiadomo skąd niepokój zamyślenie a także natrętne myśli o których nie mogłem przestać myśleć nawet jak próbowałem no i myślałem co mi jest i myślałem ze zaraz dostane obłędu ze przyjedzie po mnie karetka i zawiezie do szpitala a nie chciał bym tam trafić ponieważ bardzo kocham swoja mamę i nie chciał bym jej stracić przez to ani nie chciał bym stracić znajomych i ogólnie swojego życia bo czuje ze jest szczęśliwe ale cos teraz nie idzie ale nie przez jakieś problemy rodzinne albo szkolne tylko emocjonalo-psychiczne
zauważyłem tez ze jak się nagle zaczynam bać nawet nie wiadomo czego to bije mi szybko serce mam suchość w gardle nie mogę przełknąć śliny i myślę jak najgorzej ze zaraz umrę itp. raz jak się zdenerwowałem tym to miałem biegunkę
czasami mam tak ze naprawdę o tym nie myślę albo myślę dobrze i jest lepiej ale to wraca a ja się boje ze jak wróci to nie podołam
aktualnie boje się ze to przejmie kontrole nademna ten taki dziwny lek i ze stanę się jakiś psychiczny i ze pójdę do szpitala również wkręcam sobie albo tak jest naprawdę ze mam gorsze emocje nie widzę świata tak jak dawniej no i dziwna rzeczą tez jest np ze się szczypie i patrzę czy czuje bol i czy żyje
nie chce mi się robić dużo rzeczy i się boje mało rzeczy mnie cieszy ale czasem cos tam się uśmiechnę ale boje się ze nawet nie będę się uśmiechał
boje się tego leku nawet nie wiadomo skąd on się bierze mam złe myśli ciągle o tym myślę nie mogę przestać nie chce mi się ćwiczyć bo nie mam ochoty i tez boje ze będę się źle czul nie mogę słuchać muzyki bo mnie denerwuje i tez się boje ze będzie gorzej nie chciał bym umrzeć ale czasami myślę ze by ulżyło mi i nie musiał bym się męczyć
proszę pomóżcie chce żeby było tak jak dawniej
jak to napisałem trochę mi ulżyło
mam wsparcie rodziny ale boje się ze ja stracę przez właśnie to..
dodam tez ze dużo szukam w Internecie swoich objawów i patrzę jakie to mogą być choroby i jak się wyleczyć
ps. Przepraszam za jakieś błędy i powtórzenia ale pisze jak jestem roztrzęsiony

Pisze po tygodniu jakoś, było lepiej nie czytałem w internecie ani próbowałem to zlewać i się udawało czasami lepiej czasami gorzej ale nagle od 2 dni jest istna tragedia czarno myślę nie mogę przestać nie uśmiecham się mniejszy apetyt i się boję że nie wytrzymam że wybuchnę i myślę źle jak najgorzej w sumie, nie cieszę się bo ciągle o tym myślę i nie mogę przestać mam napady zimna jak i ciepła suchość w gardle i też czasem taka gulka przez te dwa dni brałem hydroksyzyne i było lepiej ale nie jakoś oszałamiająco proszę o pomoc:(( nawet mam mysli żeby skończyć że sobą że ulży mi ale nie chce tego zrobić ale nie wiem czy stracę kontroli albo będzie tak źle i nie wytrzymam

młody2689 pisze: ↑

27 grudnia 2020, o 13:30

Hejka,

Mam pytanie. Mam 31 lat, pracuję w mediowej korporacji, praca jest dla mnie dość stresująca. Pracuję tam już kilka lat, w zasadzie powinienem już dawno okrzepnąć i jakoś sobie radzić. Tymczasem od czasu do czasu nachodziło mnie uczucie bardzo dużego napięcia. Na początku tego roku miałem dwukrotnie mega silne napięcie, przez które ledwo mogłem wysiedzieć do końca dnia. Standardowo robiłem wtedy melisę z miętą i włączałem coś uspokajającego na YT lub na Spotify.

Na początku roku spotykałem się też z dziewczyną, następnie nasz kontakt się urwał co dość mocno przeżyłem (dołowałem się, raczej nie jestem osobą o silnym poczuciu własnej wartości). Po jakimś czasie odnowiliśmy kontakt i się spotykaliśmy jednak w sytuacjach spornych ja dość mocno to wszystko przeżywałem, powracało uczucie silnego napięcia, brak snu itd. Punkt kulminacyjny, który mnie zmiótł to wrzesień kiedy w zasadzie ponownie zakończyliśmy kontakt. Wpadłem w mega kryzys, nie mogłem przez kilka dni spać, natłok myśli robił swoje. Miałem też bardzo wysokie ciśnienie, momentami ponad 180/100 co dodatkowo potęgowało uczucie lęku. Zrobiłem wszystkie niezbędne badania, dostałem blokery, trochę się też uspokoiłem i ciśnienie się unormowało (obecnie raczej w granicach 130-140/80-90). Nie mam wysokiego pulsu jak opisują niektórzy, raczej spokojny w granicach 50-60 uderzeń.

Jeszcze spotykając się z nią, kiedy prowadząc samochód po ciężkim i stresującym dniu doznałem ataku paniki (zacząłem się pocić, miałem wrażenie jakbym miał zaraz zemdleć) dziewczyna ta zasugerowała, że mam nerwicę. Od tamtego czasu słuchałem dużo nagrań na YT ale dalej mam lęki np. przed powrotem do pracy (od września m.in. z powodu sytuacji covidowej pracuję zdalnie).

Sytuacja ze snem obecnie jest nieco lepsza ale nie idealna. Mianowicie mam wrażenie, że mój sen jest płytki, nie czuję się po nim wypoczęty. Od września miałem też koszmarne bóle głowy z pulsowaniem w prawej skroni włącznie. Zrobiłem tomografię komputerową ale wszystko jest ok. Neurolog przepisała mi tabletki na migrenę, po nich ból ustępował ale również "flaczałem".

Nie wiem czy powinienem zmienić tryb życia, może zmienić pracę. Będąc młodszym raczej nie miałem tego typu problemów. Byłem zazwyczaj pozytywny i dość wesoły. W ostatnich latach jednak to się zmieniło. Myślicie, że stres, praca, może niezbyt twarda psychika mogły przyczynić się do wywołania u mnie zaburzeń nerwicowych ?

Z góry dziękuję za każdą odpowiedź.

Pozdrawiam serdecznie

Daria.Dabrowska pisze: ↑

27 grudnia 2020, o 15:06

młody2689 pisze: ↑

27 grudnia 2020, o 13:30

Hejka,

Mam pytanie. Mam 31 lat, pracuję w mediowej korporacji, praca jest dla mnie dość stresująca. Pracuję tam już kilka lat, w zasadzie powinienem już dawno okrzepnąć i jakoś sobie radzić. Tymczasem od czasu do czasu nachodziło mnie uczucie bardzo dużego napięcia. Na początku tego roku miałem dwukrotnie mega silne napięcie, przez które ledwo mogłem wysiedzieć do końca dnia. Standardowo robiłem wtedy melisę z miętą i włączałem coś uspokajającego na YT lub na Spotify.

Na początku roku spotykałem się też z dziewczyną, następnie nasz kontakt się urwał co dość mocno przeżyłem (dołowałem się, raczej nie jestem osobą o silnym poczuciu własnej wartości). Po jakimś czasie odnowiliśmy kontakt i się spotykaliśmy jednak w sytuacjach spornych ja dość mocno to wszystko przeżywałem, powracało uczucie silnego napięcia, brak snu itd. Punkt kulminacyjny, który mnie zmiótł to wrzesień kiedy w zasadzie ponownie zakończyliśmy kontakt. Wpadłem w mega kryzys, nie mogłem przez kilka dni spać, natłok myśli robił swoje. Miałem też bardzo wysokie ciśnienie, momentami ponad 180/100 co dodatkowo potęgowało uczucie lęku. Zrobiłem wszystkie niezbędne badania, dostałem blokery, trochę się też uspokoiłem i ciśnienie się unormowało (obecnie raczej w granicach 130-140/80-90). Nie mam wysokiego pulsu jak opisują niektórzy, raczej spokojny w granicach 50-60 uderzeń.

Jeszcze spotykając się z nią, kiedy prowadząc samochód po ciężkim i stresującym dniu doznałem ataku paniki (zacząłem się pocić, miałem wrażenie jakbym miał zaraz zemdleć) dziewczyna ta zasugerowała, że mam nerwicę. Od tamtego czasu słuchałem dużo nagrań na YT ale dalej mam lęki np. przed powrotem do pracy (od września m.in. z powodu sytuacji covidowej pracuję zdalnie).

Sytuacja ze snem obecnie jest nieco lepsza ale nie idealna. Mianowicie mam wrażenie, że mój sen jest płytki, nie czuję się po nim wypoczęty. Od września miałem też koszmarne bóle głowy z pulsowaniem w prawej skroni włącznie. Zrobiłem tomografię komputerową ale wszystko jest ok. Neurolog przepisała mi tabletki na migrenę, po nich ból ustępował ale również "flaczałem".

Nie wiem czy powinienem zmienić tryb życia, może zmienić pracę. Będąc młodszym raczej nie miałem tego typu problemów. Byłem zazwyczaj pozytywny i dość wesoły. W ostatnich latach jednak to się zmieniło. Myślicie, że stres, praca, może niezbyt twarda psychika mogły przyczynić się do wywołania u mnie zaburzeń nerwicowych ?

Z góry dziękuję za każdą odpowiedź.

Pozdrawiam serdecznie

Najczęściej jest tak że jest dużo tego napięcia w nas i umysł emocjonalny przechodzi w stan zagrożenia.. To jest normalny stan.. Teraz potrzebujesz go wyciszyć... Masz stresujaca pracę, problemy z kobietą.. Może coś tam jeszcze się dołożyło.. Niestety trochę czasu potrzeba nim to wszystko się wyciszy.. Czy zmienić pracę?? Hmm.. Jeśli masz zmienić pracę aby Ci nerwica minęła.. To obrzydliwe myślenie jak nie to to upierdoli się na czym innym.. Musisz sobie szczerze odpowiedzieć sam przed sobą czy jesteś z tej pracy zadowolony czy się spełniasz.. Takimi kategoriami patrz a nie żeby nerwicy się pozbyć.. Życie jest szare zawsze możesz mieć więcej stresu.. Życie dorosłe nas nie oszczędza Widać trochę u Ciebie moim zdaniem skupienie na swoim ciele, szukasz chorób.. Może warto na początek z tym zrobić porządek, porobiles badania jesteś zdrow., może jakiś sport by Ci pomógł we śnie...

Piotrek123 pisze: ↑

29 grudnia 2020, o 21:34

Siemka, jestem tu nowy, mam 19 lat, zaraz na karku 20 i czuje ze muszę się wyżalić, czuje ze nerwica nęka mnie już ładnych parę lat, zaczęło się od szybkiego bicia serca i napadów lęku nie wiadomo skąd, od razu zaznaczę, że te objawy głównie występowały u mnie gdy przychodziły dni wolne, wakacje itp., w momencie w którym chodziłem do szkoły, widziałem się z ludźmi jakoś o tym zapominałem i troche to zanikało, ale przy dłuższych czasie wolnym znowu wracało, pojawiły się duszności, suchość w gardle, problemy z żołądkiem, zbierało mnie na wymioty. Jestem ogólnie wrażliwą osobą, ale nie uważam, żebym az tak bardzo przejmował się np. dogryzaniem ludzi itd., myślałem ze z czasem to samo zniknie, ale mam wrażenie ze z kazdym rokiem jest coraz gorzej, te napady lęku czasami bywały nie do zniesienia, jak zaczął się temat Covida, myślalem ze zgłupiałem juz totalnie, mierzyłem caly czas temperature, mialem wrazenie ze juz zaczynam na to chorować, raz uderzenia gorąca a za 5 minut dreszcze i zimno, to było straszne, przez to mialem problemy z nauką i nie mogłem skupić się na nauce do matury, która była dodatkowym czynnikiem stresowym, w marcu br. pojawiło mi się DD, mialem wrazenie ze wtedy juz zglupialem i zaraz strace swiadomość zacząłem wyszukiwać choroby; guz mózgu, stwardnienie rozsiane i się zaczęło, lęki urosły jeszcze bardziej, każdy dzień to ciągla analiza i zamartwianie się o własny stan, wyszukiwałem w internecie mnóstwo wiadomości na moje objawy. Po maturze mimo ze zdalem ją bardzo dobrze i dostalem sie na wymarzone studia, niestety lęki nie dają za wygraną i teraz chyba osiągnęły jakieś apogeum, Proszę napiszcie mi czy to jest normalne, ale któregoś dnia pażdziernika, troche mi sie przysypiało na fotelu przy zdalnych zajęciach i mialem wrazenie ze uslyszalem jakies glosy, tak sie przerazilem i zrobilem chyba najgorszy błąd; zacząłem czytać o schizofrenii, kolejne dni to była jedna wielka masakra, mialem wrazenie ze slysze wszystkie dzwieki, caly czas chodzilem z pokoju do pokoju, minutami.. godzinami, i caly czas sie wsłuchiwałem czy czegoś nie slysze, zaznacze ze nigdy wczesniej coś takiego u mnie nie wystąpiło, własnie wtedy kiedy mialem wrazenie ze cos uslyszalem, to od tego dnia boje się schizofrenii i zwariowania, ze to juz sie coś zaczyna; na ten moment są dni lepsze ale są i gorsze, DD notorycznie się pojawia, bardzo się boję; mam wrazenie ze slysze nawet najmniejszy szmer, jak slucham muzyki, probuje o tym zapomnieć, wychodze ze znajomymi i wtedy jest jakby lepiej; ale gdy wracam do spraw codziennych, siedze przy biurku.. próbuje się uczyć znowu to sie zaczyna; chodze do pokoju i zaczynam analizować czy ja faktycznie coś slysze czy nie; no i gdy siedze sam w pokoju to nic nie slysze i staram sie mysleć logicznie; ale gdy zacznie się jakiś halas to juz zaczynam głupieć ze uslyszalem jakies dziwne dżwieki; na tą strone trafilem wlasnie jakos w listopadzie; poczytałem troche historii innych ludzi no i wydaje mi się ze nie różnie jest od innych historii, ale caly czas teraz martwie się ze to początek czegoś nowego.

Przepraszam ze w mojej wypowiedzi moze wystąpić chaos, ale musiałem się wyżalić, bo czasami te lęki są juz nie do zniesienia.

Piotrek123 pisze: ↑

29 grudnia 2020, o 21:34

Siemka, jestem tu nowy, mam 19 lat, zaraz na karku 20 i czuje ze muszę się wyżalić, czuje ze nerwica nęka mnie już ładnych parę lat, zaczęło się od szybkiego bicia serca i napadów lęku nie wiadomo skąd, od razu zaznaczę, że te objawy głównie występowały u mnie gdy przychodziły dni wolne, wakacje itp., w momencie w którym chodziłem do szkoły, widziałem się z ludźmi jakoś o tym zapominałem i troche to zanikało, ale przy dłuższych czasie wolnym znowu wracało, pojawiły się duszności, suchość w gardle, problemy z żołądkiem, zbierało mnie na wymioty. Jestem ogólnie wrażliwą osobą, ale nie uważam, żebym az tak bardzo przejmował się np. dogryzaniem ludzi itd., myślałem ze z czasem to samo zniknie, ale mam wrażenie ze z kazdym rokiem jest coraz gorzej, te napady lęku czasami bywały nie do zniesienia, jak zaczął się temat Covida, myślalem ze zgłupiałem juz totalnie, mierzyłem caly czas temperature, mialem wrazenie ze juz zaczynam na to chorować, raz uderzenia gorąca a za 5 minut dreszcze i zimno, to było straszne, przez to mialem problemy z nauką i nie mogłem skupić się na nauce do matury, która była dodatkowym czynnikiem stresowym, w marcu br. pojawiło mi się DD, mialem wrazenie ze wtedy juz zglupialem i zaraz strace swiadomość zacząłem wyszukiwać choroby; guz mózgu, stwardnienie rozsiane i się zaczęło, lęki urosły jeszcze bardziej, każdy dzień to ciągla analiza i zamartwianie się o własny stan, wyszukiwałem w internecie mnóstwo wiadomości na moje objawy. Po maturze mimo ze zdalem ją bardzo dobrze i dostalem sie na wymarzone studia, niestety lęki nie dają za wygraną i teraz chyba osiągnęły jakieś apogeum, Proszę napiszcie mi czy to jest normalne, ale któregoś dnia pażdziernika, troche mi sie przysypiało na fotelu przy zdalnych zajęciach i mialem wrazenie ze uslyszalem jakies glosy, tak sie przerazilem i zrobilem chyba najgorszy błąd; zacząłem czytać o schizofrenii, kolejne dni to była jedna wielka masakra, mialem wrazenie ze slysze wszystkie dzwieki, caly czas chodzilem z pokoju do pokoju, minutami.. godzinami, i caly czas sie wsłuchiwałem czy czegoś nie slysze, zaznacze ze nigdy wczesniej coś takiego u mnie nie wystąpiło, własnie wtedy kiedy mialem wrazenie ze cos uslyszalem, to od tego dnia boje się schizofrenii i zwariowania, ze to juz sie coś zaczyna; na ten moment są dni lepsze ale są i gorsze, DD notorycznie się pojawia, bardzo się boję; mam wrazenie ze slysze nawet najmniejszy szmer, jak slucham muzyki, probuje o tym zapomnieć, wychodze ze znajomymi i wtedy jest jakby lepiej; ale gdy wracam do spraw codziennych, siedze przy biurku.. próbuje się uczyć znowu to sie zaczyna; chodze do pokoju i zaczynam analizować czy ja faktycznie coś slysze czy nie; no i gdy siedze sam w pokoju to nic nie slysze i staram sie mysleć logicznie; ale gdy zacznie się jakiś halas to juz zaczynam głupieć ze uslyszalem jakies dziwne dżwieki; na tą strone trafilem wlasnie jakos w listopadzie; poczytałem troche historii innych ludzi no i wydaje mi się ze nie różnie jest od innych historii, ale caly czas teraz martwie się ze to początek czegoś nowego.

Przepraszam ze w mojej wypowiedzi moze wystąpić chaos, ale musiałem się wyżalić, bo czasami te lęki są juz nie do zniesienia.