jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:30

Ja pier*, ja naiwna na prawde myślałam, że mam już to wszystko za sobą. Niepotrzebnie odstwiałam leki. Wszystko wraca, a ja znowu nie wierze, że to nerwica, no nie! To musi być jakieś inne gówno. Prawdziwa choroba. Dopadają mnie duszności, ścisk w żołądku. Boję się, że się uduszę, że umrę. Nie wytrzymam tego

Jedyne co jest prawdziwe to Twoja nerwica Nie poddawaj się. Odstawiłaś leki, to teraz spróbuj sama powalczyć Jest ciężko, ale da się. Odpuść, przestań kontrolować, jak sama nie przestaniesz, to żaden lek Ci nie pomoże.

rit pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:40

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:30

Ja pier*, ja naiwna na prawde myślałam, że mam już to wszystko za sobą. Niepotrzebnie odstwiałam leki. Wszystko wraca, a ja znowu nie wierze, że to nerwica, no nie! To musi być jakieś inne gówno. Prawdziwa choroba. Dopadają mnie duszności, ścisk w żołądku. Boję się, że się uduszę, że umrę. Nie wytrzymam tego

Jedyne co jest prawdziwe to Twoja nerwica Nie poddawaj się. Odstawiłaś leki, to teraz spróbuj sama powalczyć Jest ciężko, ale da się. Odpuść, przestań kontrolować, jak sama nie przestaniesz, to żaden lek Ci nie pomoże.

Dlatego nie chciałam ich dalej brać, choć czs był piękny, po tym gdy sięgnęłam dna w zeszłym roku.
Niestrty objawy mam bardzo realistyczne, wyraźne. Wydaje mi się, że się uduszę i bedzie koniec. Czuję, że wpadnę znowu w błędne koło, zacznę chodzić po lekarzach, robić badania, nie wierzyć w wyniki... Załamka. Teraz myślę tylko o tym, że nie dożyje pewnie swojego ślubu w marcu:(

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:44

rit pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:40

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:30

Ja pier*, ja naiwna na prawde myślałam, że mam już to wszystko za sobą. Niepotrzebnie odstwiałam leki. Wszystko wraca, a ja znowu nie wierze, że to nerwica, no nie! To musi być jakieś inne gówno. Prawdziwa choroba. Dopadają mnie duszności, ścisk w żołądku. Boję się, że się uduszę, że umrę. Nie wytrzymam tego

Jedyne co jest prawdziwe to Twoja nerwica Nie poddawaj się. Odstawiłaś leki, to teraz spróbuj sama powalczyć Jest ciężko, ale da się. Odpuść, przestań kontrolować, jak sama nie przestaniesz, to żaden lek Ci nie pomoże.

Dlatego nie chciałam ich dalej brać, choć czs był piękny, po tym gdy sięgnęłam dna w zeszłym roku.
Niestrty objawy mam bardzo realistyczne, wyraźne. Wydaje mi się, że się uduszę i bedzie koniec. Czuję, że wpadnę znowu w błędne koło, zacznę chodzić po lekarzach, robić badania, nie wierzyć w wyniki... Załamka. Teraz myślę tylko o tym, że nie dożyje pewnie swojego ślubu w marcu:(

Dożyjesz, dożyjesz. Ja biorę w czerwcu, witam w klubie Nie daj się wciągnąć w analizę, odpuść. Wszystko jest dobrze i będzie dobrze Ja walczyłam z hipochondrią długo, teraz jest już dużo lepiej na tej płaszczyźnie

rit pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 13:03

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:44

rit pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:40

Jedyne co jest prawdziwe to Twoja nerwica Nie poddawaj się. Odstawiłaś leki, to teraz spróbuj sama powalczyć Jest ciężko, ale da się. Odpuść, przestań kontrolować, jak sama nie przestaniesz, to żaden lek Ci nie pomoże.

Dlatego nie chciałam ich dalej brać, choć czs był piękny, po tym gdy sięgnęłam dna w zeszłym roku.
Niestrty objawy mam bardzo realistyczne, wyraźne. Wydaje mi się, że się uduszę i bedzie koniec. Czuję, że wpadnę znowu w błędne koło, zacznę chodzić po lekarzach, robić badania, nie wierzyć w wyniki... Załamka. Teraz myślę tylko o tym, że nie dożyje pewnie swojego ślubu w marcu:(

Dożyjesz, dożyjesz. Ja biorę w czerwcu, witam w klubie Nie daj się wciągnąć w analizę, odpuść. Wszystko jest dobrze i będzie dobrze Ja walczyłam z hipochondrią długo, teraz jest już dużo lepiej na tej płaszczyźnie

Jak Ci się to udało?

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:30

Ja pier*, ja naiwna na prawde myślałam, że mam już to wszystko za sobą. Niepotrzebnie odstwiałam leki. Wszystko wraca, a ja znowu nie wierze, że to nerwica, no nie! To musi być jakieś inne gówno. Prawdziwa choroba. Dopadają mnie duszności, ścisk w żołądku. Boję się, że się uduszę, że umrę. Nie wytrzymam tego

Boże jak ja Cię rozumiem,ponad rok niesamowicie cierpię,latam po lekarzach,badań końca nie ma bo trwa to miesiącami,dochodzą nowe objawy,badania wychodzą nie najlepiej ,niektóre źle a ja się nakręcam na nowo,żebym była fizycznie zdrowa w 100% bym uwierzyła ,a tak mam już chyba wszystko.

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 13:10

rit pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 13:03

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 12:44

Dlatego nie chciałam ich dalej brać, choć czs był piękny, po tym gdy sięgnęłam dna w zeszłym roku.
Niestrty objawy mam bardzo realistyczne, wyraźne. Wydaje mi się, że się uduszę i bedzie koniec. Czuję, że wpadnę znowu w błędne koło, zacznę chodzić po lekarzach, robić badania, nie wierzyć w wyniki... Załamka. Teraz myślę tylko o tym, że nie dożyje pewnie swojego ślubu w marcu:(

Dożyjesz, dożyjesz. Ja biorę w czerwcu, witam w klubie Nie daj się wciągnąć w analizę, odpuść. Wszystko jest dobrze i będzie dobrze Ja walczyłam z hipochondrią długo, teraz jest już dużo lepiej na tej płaszczyźnie

Jak Ci się to udało?

Szczerze? Zauważyłam ten schemat. Kiedy miałam już raka mózgu, raka jajników, toczeń, zatorowość płucną, zakrzepicę, wrzody żołądka, raka jelita... To przy chłoniaku powiedziałam sobie: dziewczyno, co Ty robisz? Nie widzisz, że sobie wmawiasz każdą z tych chorób, a jak zaczynasz wkręcać sobie nową, to poprzedniej już 'nie masz'? To tylko chory schemat.
I tym samym nie dałam sobie tej 'przyjemności' i nie poszłam na kolejne badania. Przestałam co 5 minut dotykać węzłów chłonnych, czy nie są czasami powiększone. I tym sposobem, krok po kroku, mój mózg zaczął ignorować wszelkie 'objawy'.

Ja tez już miałam wszystko jak przystało na hipochondryczkę z wieloletnim stażem. Sprawdzałam u siebie choroby, o których niektórzy lekarze nie słyszeli, a jak do tej pory wyszedł jedynie refluks w gastroskopii.
Rit, bardzo Ci zazdroszczę, że tak dobrze radzisz sobie bez leków.
Celine, dopiero (ale i już! ) rok za Tobą z tym całym gównem, nie pozwól, aby było tych lat więcej! Wiem wiem, łatwo się mówi. Nie wiem dlaczego tak łatwo u innych dostrzec zaburzenie, a u siebie wcale

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 14:15

Ja tez już miałam wszystko jak przystało na hipochondryczkę z wieloletnim stażem. Sprawdzałam u siebie choroby, o których niektórzy lekarze nie słyszeli, a jak do tej pory wyszedł jedynie refluks w gastroskopii.
Rit, bardzo Ci zazdroszczę, że tak dobrze radzisz sobie bez leków.
Celine, dopiero (ale i już! ) rok za Tobą z tym całym gównem, nie pozwól, aby było tych lat więcej! Wiem wiem, łatwo się mówi. Nie wiem dlaczego tak łatwo u innych dostrzec zaburzenie, a u siebie wcale

A moze to skutki odstawienne leku?

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 14:15

Celine, dopiero (ale i już! ) rok za Tobą z tym całym gównem, nie pozwól, aby było tych lat więcej! Wiem wiem, łatwo się mówi. Nie wiem dlaczego tak łatwo u innych dostrzec zaburzenie, a u siebie wcale

Rok bólu,ryczenia,cierpienia,rok wywalony z życia,zmarnowany,wszystkie moje relacje z ludzmi umarły przez to,jak myślę,że zaraz zacznie się następny taki rok to samobój gwarantowany
PS skoro leki Ci pomagały to po co je odstawiłaś?

Leki odstawiłam w sierpniu juz, wiec to nie to

Moje odstawienie wygladalo tak, ze pojechalam na wakacje i zapomnialam wziac ze soba leki. Tam bylam dwa tygodnie i jak wrocilam to juz balam sie je wziac ( to jest moja fobia- strach przed braniem lekow, psychitra sie juz ze mna "nameczyl" w tym temacie).

No i jest dupa. Zreszta ja musze zaczac egzystowac bez lekow, bo mam 30 lat i chce zaczac starac sie o dziecko

Jak brałaś leki to pewnie nie miałaś wielu objawów? Nie może to być dla Ciebie potwierdzenie, że to nerwica?

Wiem, że to byłoby logiczne, ale niestety mi zawsze przychodzi jeszcze jedna myśl. My nerwicowcy też możemy zachorować i nie wszystko jest nerwicą. Ta myśl mnie prześladuje..

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 16:04

Leki odstawiłam w sierpniu juz, wiec to nie to

Moje odstawienie wygladalo tak, ze pojechalam na wakacje i zapomnialam wziac ze soba leki. Tam bylam dwa tygodnie i jak wrocilam to juz balam sie je wziac ( to jest moja fobia- strach przed braniem lekow, psychitra sie juz ze mna "nameczyl" w tym temacie).

No i jest dupa. Zreszta ja musze zaczac egzystowac bez lekow, bo mam 30 lat i chce zaczac starac sie o dziecko

Jacobsen, i co zamierzasz? Ja sie waham nad powrotem do leków np. Na pól roku, bo mecza mnie juz te wszystkie terapie, ćwiczenia,a nerwica jak byla tak jest. Tez mam podobna jak Ty zagwozdkę z dzieckiem :/

Olalala pisze: ↑

2 grudnia 2017, o 09:25

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 16:04

Leki odstawiłam w sierpniu juz, wiec to nie to

Moje odstawienie wygladalo tak, ze pojechalam na wakacje i zapomnialam wziac ze soba leki. Tam bylam dwa tygodnie i jak wrocilam to juz balam sie je wziac ( to jest moja fobia- strach przed braniem lekow, psychitra sie juz ze mna "nameczyl" w tym temacie).

No i jest dupa. Zreszta ja musze zaczac egzystowac bez lekow, bo mam 30 lat i chce zaczac starac sie o dziecko

Jacobsen, i co zamierzasz? Ja sie waham nad powrotem do leków np. Na pól roku, bo mecza mnie juz te wszystkie terapie, ćwiczenia,a nerwica jak byla tak jest. Tez mam podobna jak Ty zagwozdkę z dzieckiem :/

No właśnie myślę i myślę rozumiem, że też brałaś i pomagały?
Wolałabym się nie porywać juz na leki ze względu na tą planowaną ciąże, a z drugiej strony boję się, że z własnej winy zatoczę koło z objawami i będę się męczyć. Na kiedy planowała ciąże?

jacobsen pisze: ↑

2 grudnia 2017, o 09:49

Olalala pisze: ↑

2 grudnia 2017, o 09:25

jacobsen pisze: ↑

1 grudnia 2017, o 16:04

Leki odstawiłam w sierpniu juz, wiec to nie to

Moje odstawienie wygladalo tak, ze pojechalam na wakacje i zapomnialam wziac ze soba leki. Tam bylam dwa tygodnie i jak wrocilam to juz balam sie je wziac ( to jest moja fobia- strach przed braniem lekow, psychitra sie juz ze mna "nameczyl" w tym temacie).

No i jest dupa. Zreszta ja musze zaczac egzystowac bez lekow, bo mam 30 lat i chce zaczac starac sie o dziecko

Jacobsen, i co zamierzasz? Ja sie waham nad powrotem do leków np. Na pól roku, bo mecza mnie juz te wszystkie terapie, ćwiczenia,a nerwica jak byla tak jest. Tez mam podobna jak Ty zagwozdkę z dzieckiem :/

No właśnie myślę i myślę rozumiem, że też brałaś i pomagały?
Wolałabym się nie porywać juz na leki ze względu na tą planowaną ciąże, a z drugiej strony boję się, że z własnej winy zatoczę koło z objawami i będę się męczyć. Na kiedy planowała ciąże?

Tak tylko ja bralam je bardzo dlugo, bo 8 lat, dlatego bardzo bronie sie przed powrotem do nich. Co do ciąży nie robię sobie presji, chce wyjść całkowicie z nerwy żeby o tym myśleć.