Nie próbowałam, może warto spróbować. Dzięki za radęZalękniona25 pisze: ↑20 marca 2019, o 09:29Próbowałaś olejek z wiesiołka? Mi ostatnio zaje...ie dawała się we znaki i zaczęłam brać bo kiedyś mi już pomógł bardzo i jest o wiele lepiej.zrezygnowana pisze: ↑19 marca 2019, o 19:57Ja mam derealizacje od pierwszego dnia kiedy miałam atak paniki, czyli od 2005 roku. Nie wiem już jak to jest nie mieć derealizcji...
Omega-3 też bym dołożyła do tego.zrezygnowana pisze: ↑20 marca 2019, o 09:54Nie próbowałam, może warto spróbować. Dzięki za radęZalękniona25 pisze: ↑20 marca 2019, o 09:29Próbowałaś olejek z wiesiołka? Mi ostatnio zaje...ie dawała się we znaki i zaczęłam brać bo kiedyś mi już pomógł bardzo i jest o wiele lepiej.zrezygnowana pisze: ↑19 marca 2019, o 19:57Ja mam derealizacje od pierwszego dnia kiedy miałam atak paniki, czyli od 2005 roku. Nie wiem już jak to jest nie mieć derealizcji...
post121471.html#p121471 przeczytaj ten artykuł. Mi on bardzo pomaga i te suplementy, które tam są.
A co ma forum do jego dd? Zresztą stwierdzenie,że "minie" bez jakiegoś uzasadnienia jest jak o kant dupy potłuc,mi nie mija od 4 lat a od 2,5 jestem na forum i co? Czy komuś minie dd to jego indywidualna sprawa ,nikt obcy tego nie wie na pewno
No bo wszystko musi się wyciszyć, żeby mineło.A jak ktoś żyje tylko tym dd i cały czas szuka jakiegoś złotego środka to jak ma mu minąć, jeśli nie wierzy w to co mu jest?Sam stosując rady z forum widzę ogromną poprawę względem tego co było 3 czy 4 miesiące temu.Celine Marie pisze: ↑14 maja 2019, o 20:18A co ma forum do jego dd? Zresztą stwierdzenie,że "minie" bez jakiegoś uzasadnienia jest jak o kant dupy potłuc,mi nie mija od 4 lat a od 2,5 jestem na forum i co? Czy komuś minie dd to jego indywidualna sprawa ,nikt obcy tego nie wie na pewno
To jak chyba ze wszystkim w życiu, bez wkładu nie ma efektów żadnych.
Jestem po terapii poznawczo-behawioralnej i muszę wam powiedzieć, że czuje się świetnie, w końcu przestałem zwracać uwagę na to wszystko co mnie jakiś czas temu męczyło a zacząłem brać się za układanie życia. We wrześniu zaczynam psycho-dynamiczną 
Całkowicie zmieniło mi się myślenie(mam nadzieje, że tak zostanie). Pomogły mi filmiki divovica i terapia. Lęku nie ma już prawie wcale a jak już się coś pojawi, to po chwili mija bo nagle po terapii mówiąc brzydko mam to w d*pie Co do tej derealizacji powiem wam szczerze, zmieniło się tylko to, że mniej zwracam na nią uwagę i chyba na tym polega proces "leczenia" tego, żyć, nie myśleć aż człowiek całkowicie zapomni, że to ma jak jest u was? zmieniło się coś?
A może z innej beczki. To brzmi dosyć drastycznie, ale czy próbowałeś się z tą derealizacja pogodzić? Przyzwyczaić się? Dopuścić scenariusz, że nigdy Ci to nie przejdzie?
